Η είδηση στις εφημερίδες πέρασε στα ψιλά και στα κανάλια δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου: Ο Μίκης Θεοδωράκης παρ’ όλα τα 86 του χρόνια και την πρόσφατη περιπέτεια με την υγεία του και με τη ιδιότητα του ως επικεφαλής της κίνησης ανεξάρτητων πολιτών «Σπίθα», κατέβηκε στο Σύνταγμα για τη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς!
Μόνο που καλύτερα να μην πήγαινε ο άνθρωπος γιατί η οδυνηρή απογοήτευση που γεύτηκε από την πολύ φτωχή παρουσία του κόσμου τον έκανε να μελαγχολήσει τόσο πολύ που μπορεί να μην τον ξανακούσουμε πλέον να κάνει δημόσιες παρεμβάσεις για τα τόσο καυτά προβλήματα της τρέχουσας ελληνικής πραγματικότητας. Γιατί όπως χαρακτηριστικά δήλωσε, αναπολώντας την φοβερή εκείνη συγκέντρωση της 3ης Δεκέμβρη ’44, στο ίδιο μέρος: «…Με τη διαφορά ότι τότε ο δρόμος μπροστά στη Βουλή είχε βαφτεί στο αίμα, γιατί φοβήθηκαν όταν είδαν όλο τον λαό, εκατοντάδες χιλιάδες όρθιους Έλληνες, ενώ σήμερα οι αστυνομικοί μας κοιτούσαν με συμπάθεια και οι κυβερνητικοί μαζί με τους ξένους τρίβαν κρυφά με ικανοποίηση τα χέρια τους βλέποντας τους μετρημένους σε μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές, μιας και ο λαός κοιμάται…Τι να σκεφτώ; Μου ‘ρχεται στο νου ο στίχος του Ελύτη «…ο καθείς και τα όπλα του είπα» παραλλαγμένος «…ο καθείς και η μοίρα του…!».
Γιατί ο άνθρωπος, ζώντας λόγω προχωρημένης ηλικίας και προβλημάτων υγείας, αποτραβηγμένος από τη δρώσα καθημερινότητα και αναλογιζόμενος αυτή την καταστροφή που μας βρήκε τα τελευταία χρόνια στα θέματα κοινωνικών παροχών και εργασιακών σχέσεων, σίγουρα και θα φανταζόταν ότι σε κάθε εκδήλωση διαμαρτυρίας θα συνέρρεαν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες λαού με υψωμένες γροθιές και με άγρια διάθεση για επαναστατικές λύσεις και ανατροπές!
Μόνο που, δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι και το 2011 βρίσκεται έτη φωτός μακριά από το επαναστατημένο 1944! Και όλα αυτά περί ευθυνών της Αριστεράς και περί διασπάσεων είναι προφάσεις. Αν κατέβαινε ο κόσμος στο δρόμο όλο το κέντρο της Πρωτεύουσας θα γινόταν μια τεράστια πύρινη λάβα που θα κάλυπτε τα πάντα και Σύνταγμα Κλαυθμόνος Ομόνοια και Μουσείο θα γίνονταν ένα.
Δεν θέλουν να κινηθούν οι άνθρωποι και γιατί δεν πείθονται από τα θολά νεφελώματα των προτεινόμενων εναλλακτικών λύσεων και ούτε και θέλουν να διακινδυνεύσουνε κάποια πράγματα.
Σήμερα μια μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει καταθέσεις σπίτια αυτοκίνητα και εξοχικά και δεν έχει καμία διάθεση να υποβληθεί σε κάποιες θυσίες που απαιτούν οι επαναστάσεις. Μόνο το ότι τα αυθαίρετα κτίσματα ξεπερνούν το 1.000.000 αν σκεφτούμε, δείχνει ότι 3-4.000.000 συμπατριώτες μας με τη βοήθεια της εξουσίας έχουν κάτι άλλες δουλίτσες να κάνουν: κινούνται στον αστερισμό της νομιμοποίησης τους και άσε την επανάσταση να …περιμένει!
Ακόμη και πολλοί άνεργοι, χάρις στην ιδιομορφία της ελληνικής οικογένειας, όλο και κάποιο αποκούμπι θα έχουν. Και γενικά οι άνθρωποι σήμερα μπορεί να μη βλέπουν ότι μέρα με την ημέρα όλο και πιο πολύ υποθηκεύεται το μέλλον τους σε έναν επερχόμενο μεσαίωνα και μπορεί να ελπίζουν ακόμη ότι η λύση θα έρθει μέσα από ίδια τα πράγματα που μας έφεραν ως εδώ: μέσα από την τηλεόραση την κινητή τηλεφωνία τα mall τα πολλά αυτοκίνητα τα δάνεια τις διαφημίσεις και πάει λέγοντας!
