ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», αυτό το κάλεσμα για εξέγερση του παγκόσμιου προλεταριάτου που διατύπωσαν στα 1848 ο Μάρξ και ο Έγκελς, υπήρχε κάπου εκεί προς το τέλος η φράση: Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σε αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους.
Η φράση αυτή ιστορικά δικαιώθηκε από τους μαζικούς αγώνες που ξέσπασαν μετά σε Αμερική και Ευρώπη και την κοινωνική αναταραχή που προκλήθηκε με μεγάλο κέρδος για τους εργαζόμενους: την 8ώρη εργασία, την κοινωνική ασφάλιση και αλληλεγγύη.
Δυστυχώς σήμερα οι εργαζόμενοι νομίζουν ότι έχουν ακόμη να χάσουν πολλά. Και αυτό τους κάνει πιο μαζεμένους και ευάλωτους απέναντι στην αδηφάγα εργοδοσία. Σκύβουν πιο εύκολα το κεφάλι. Βλέπουμε έκπληκτοι ξαφνικά να βγαίνουν στο δρόμο εργάτες απλήρωτοι για 8 μήνες. Κάνουν υπομονή δεν μιλάνε. Γιατί οι αλυσίδες πλέον που τους κρατάνε δεν είναι εκείνες οι παλιές και οι εμφανείς. Τώρα υπάρχουν τα δάνεια και οι κάρτες. Τρέχουν οι άνθρωποι και δεν φτάνουν, από δουλειά σε δουλειά, για να κρατήσουν μια επίπλαστη ευημερία με αντάλλαγμα τη σκλαβιά τους.
Ενώ στην ουσία χαθήκανε όλα αυτά που κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα . Δεν υπάρχει 8ωρο πλέον, το 10ωρο είναι το μίνιμουμ σε κάποιες δουλειές και για τις πωλήτριες το 9πμ – 9μμ είναι πια ο κανόνας ενώ η υπερωρία κατάντησε άγνωστη λέξη. Αφήστε που ο συνδικαλισμός εκτός δημοσίου μοιάζει με μαύρο ανέκδοτο. Κοιτάξτε την περίπτωση Κούνεβα.
Κοιτάξτε τώρα και τη MIG που έβγαλε ανακοίνωση για επάνδρωση της Ολυμπιακής. Από την αρχή όλα και με 710 Ευρώ μικτά οι μισθοί. Και σε νέες βάσεις παρακαλώ: υπογραφή Εργασιακής Ειρήνης, όπερ εστί μεθερμηνευόμενο: δούλεψε σκλάβε και μη μιλάς!
Και αν βάλουμε από πάνω και τη διαφθορά της εξουσίας τη βία και την καταστολή το πράγμα βαραίνει πλέον πολύ.
Και ξαφνικά το Δεκέμβρη -έγινε αυτό που ιστορικά έχει γίνει χιλιάδες φορές, όταν δηλαδή τα πράγματα έχουν φτάσει στο μη περαιτέρω και η μεγάλη μάζα της κοινωνίας αδρανεί μπαίνουν μπροστά οι νέοι- βγήκαν δηλαδή τα παιδιά και με αφορμή το θάνατο του Αλέξη είπαν: δεν πάει άλλο! Λίγο βίαια, βέβαια, αλλά έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν βγήκαν να πουν τα κάλαντα!
Στην αρχή μίλησαν πολλοί για το δίκαιο του αγώνα τους αλλά σιγά-σιγά άρχισε ένας κιτρινισμός από τα ΜΜΕ που βοηθούμενα από δηλώσεις «πνευματικών ανθρώπων» και θέσεις κομμάτων όπως το ΚΚΕ (η ιδρυτική του διακήρυξη στηρίζεται στο μανιφέστο που αναφέραμε πιο πάνω), έφτασαν στη συκοφάντηση όλης αυτής της μεγαλειώδους αντίστασης. Με μοτο όχι στη βία. «Ειρηνικά και κόσμια πράγματα» σου λέει ο άλλος και από μέσα του σκέφτεται «πως θα απολαύσουμε τα λεφτά μας μωρέ παιδί μου με βιαιότητες;»
Πρώτος άνοιξε το χορό ο «και με το χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ» και τιμηθείς προσφάτως ως άντρας του 2008 από βραβεία γνωστών αλλαξοκωλίων: Λάκης Λαζόπουλος. Που έσπευσε αμέσως να εκμεταλλευτεί το timing και να κάνει σχετική εκπομπή «μπράβο στα παιδιά!», στα 2/3 της οποίας όμως αναλώθηκε να δείχνει τους εγκάθετους της αστυνομίας, λες και αυτό ήτανε κάτι καινούργιο! Από καταβολής αστυνομίας υπάρχουν οι εγκάθετοι της και οι χαφιέδες της. Η προβολή τους όμως με επιμονή δημιουργεί στον κόσμο φοβίες και συνειρμούς συκοφάντησης των εξεγερμένων παιδιών.
Έτσι τώρα «παραδομένοι στη σφήκα και το ξυνόχορτο» «άβουλοι μοιραίοι όλοι αντάμα» κυλιόμαστε πάλι στο βούρκο του δικομματισμού ενώ η λαίλαπα της κρίσης χτυπά εκκωφαντικά στα παραθυρά μας!
Θα βγούνε όμως τα παιδιά πάλι στο δρόμο! Και αυτή τη φορά δεν ξέρω πόσα και πως.