Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Άνοιξαν τα θερινά!!!

Παλιά τέτοια εποχή, τα χειμερινά σινεμά κρεμούσαν την ταμπέλα: Ραντεβού τον Σεπτέμβρη! Έπαιρναν τη σκυτάλη τα θερινά όπως και τώρα, και χαράς ευαγγέλια για τους αρειμάνιους καπνιστές, ιδίως σε έργα θρίλερ, όπου με το ένα τσιγάρο ανάβουνε το άλλο και από δίπλα τα αγιοκλήματα με τα γιασεμιά να μοσχοβολάνε και τα ολόγιομα φεγγάρια από πάνω που ανεβάζουνε στα ύψη αυτή τη γλύκα του πανιού, την ένταση αυτού του πάθους που μας έχει βαρέσει κάποιους παιδιόθεν. Έτσι είπα και εγώ να προτείνω μερικές ταινίες που είδα το χειμώνα σε όσους τις χάσατε και θα θελήσετε να τις δειτε τώρα open air στις θερινές οθόνες. Μεγάλες οθόνες δηλαδή και όχι dvd, pc και τηλεόραση. Κακά τα ψέμματα: όταν λέμε σινεμά εννοούμε μεγάλη οθόνη! Δεν θέλω να στενοχωρήσω κάποιους, και οι άλλες εκδοχές αποτελούν μια κάποια λύση στην ανάγκη-βλέπω και εγώ έργα στην τηλεόραση και dvd- αλλά είναι άλλο πράγμα η μεγάλη οθόνη ρε παιδιά! Σε παίρνει μέσα της, σε αγκαλιάζει μια τεράστια αγκαλιά, το ζεις το έργο! Ότι θα δω στην τηλεόραση την άλλη μέρα το ξεχνάω, ενώ ότι βλέπω σε αίθουσα τύπωνεται ανεξίτηλα μεσ' στο μυαλό, θυμάμαι ακόμη και τον συγκεκριμένο χώρο, ακόμη και το κάθισμα που είχα καθίσει. Μεγάλη η διαφορά τι συζητάμε; Θα κάνω έναν παραλληλισμό με μουσικό παράδειγμα: Το να βλέπεις ταινία από dvd είναι σαν να ακούς το "take five" του Dave Brubeck από τραντζίστορ!
Θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω για όλες τις προτεινόμενες ταινίες, ότι η πολύχρονη πείρα μας εγγυάται, ότι δεν θα χάσετε τα λεφτά σας και το χρόνο σας. Θέλω επίσης να σημειώσω ότι η αρίθμηση είναι εντελώς τυχαία και δεν έχει να κάνει με ποιοτική αξιολόγηση. Αυτό γίνεται στο τέλος της ανάρτησης με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

------------------------------------------------------------------------------------------------
(1). Οι 3 Πίθηκοι
Σκηνοθ.: Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν. Με τους Γιαβούζ Μπινγκόλ, Χατιτζέ Ασλάν, Ριφάτ Σουνγκάρ. Όλα ξεκινούν από τη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Η φυλακή, όπου δέχεται να πάει ο υπάλληλος ενός επιχειρηματία αντί για το ίδιο του τ' αφεντικό, ανοίγει για την οικογένειά του τον ασκό του Αιόλου. Τυφλοί, κουφοί κι αμίλητοι: οι τρεις πίθηκοι της αλληγορίας είναι οι τρεις ήρωες της τελευταίας ταινίας του διασημοτέρου δημιουργού της γείτονος, και κατ' επέκταση ολόκληρη η τουρκική κοινωνία. Εξαίρετος δραματουργός και ψύχραιμος ανατόμος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ο Τζεϊλάν γίνεται καλύτερος από ταινία σε ταινία («Μακριά», «Κλίματα Αγάπης»), κερδίζοντας με το «3 Monkeys» το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κανών.

--------------------------------------------------------------------------------------
(2). Ανάμεσα στους Τοίχους
Entre les Murs .
Σκηνοθ.: Λοράν Καντέ. Με τους Φρανσουά Μπεγκοντό, Ζιλιέτ Ντεμάιγ, Φρανκ Κεϊτά, Λορά Μπακελά.Ένας νεαρός δάσκαλος, μια σχολική τάξη, ένα συνοικιακό παρισινό σχολείο κι «ένα αριστουργηματικό φιλμ. Η επιλογή μας να της απονείμουμε τον Χρυσό Φοίνικα ήταν ομόφωνη». Τα λόγια του Σον Πεν, προέδρου της κριτικής επιτροπής στις Κάνες, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη δύναμη της πιο απλής, της πιο αυτοσχέδιας και της πιο αληθινής ταινίας της χρονιάς. Γιατί οι πραγματικές εμπειρίες του Φρανσουά Μπεγκοντό, ο οποίος υποδύεται τον εαυτό του, μετατρέπονται μπροστά στην κάμερα του Λοράν Καντέ («Ελεύθερος Ωραρίου») σ' ένα ταξίδι στη γνώση, την καθημερινή αλήθεια, την ανθρώπινη αλληλεγγύη αλλά και στην αμφισβήτηση, την κοινωνική αδικία και την (κατα)χρήση της εξουσίας. Και το σπουδαιότερο; Με έναν τρόπο συγκινητικό, απολαυστικό, κινηματογραφικά ανεπανάληπτο.
--------------------------------------------------------------------------------------

(3). Γόμορρα
Gomorra
Σκηνοθ.: Ματέο Γκαρόνε. Με τους Τόνι Σερβίλο, Τζιανφελίτσε Ιμπαράτο, Μαρία Ναζιονάλε, Σαλβατόρε Κανταλούπο.Εξουσία, λεφτά και αίμα: αυτές είναι οι αξίες της καθημερινής ζωής στη Νάπολη και την Καζέρτα, όπου ο νόμος έχει αντικατασταθεί από τις επιθυμίες και τα συμφέροντα της Καμόρα. «Η πιο αληθινή ταινία που έγινε ποτέ πάνω στη Μαφία» είναι ένα ρεαλιστικό ντοκουμέντο που γυρίζει την πλάτη στη γραφικότητα της χολιγουντιανής γκανγκστερικής ταινίας, ένα ακόμα δείγμα της πρόσφατης αναγέννησης του ιταλικού σινεμά. Βασισμένη στο μπεστ σέλερ του Ρομπέρτο Σαβιάνο, η ταινία απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο τελευταίο φεστιβάλ Κανών.
--------------------------------------------------------------------------------------
(4). Τυχερή κι’ Ευτυχισμένη
Happy-Go-Lucky
Σκηνοθ.: Μάικ Λι. Με τους Σάλι Χόκινς, Αλέξις Ζέγκερμαν, Σάμιουελ Ρούκιν. Don' t worry, be happy. Η Πόπι είναι η καινούργια Καμπίρια, μια δασκάλα που δε χάνει ποτέ το κέφι της και την όρεξή της για ζωή, μεταμορφώνοντας τη μιζέρια των γύρω της σε πολύτιμη αισιοδοξία. Ο Μάικ Λι κοιτάζει τη φοβισμένη κι αποπροσανατολισμένη Βρετανία γύρω από την πρωταγωνίστριά του μέσα από το ζωηρό, καλοσυνάτο της βλέμμα, αποφεύγοντας έτσι το σνομπισμό ενός κυνικού ή την καταγγελτική διάθεση ενός λαϊκιστή. Με αφοπλιστική απλότητα, παραδίδει λυτρωτικά μαθήματα ανθρωπιάς και σινεμά, συστήνοντάς μας μια ακόμα αλησμόνητη κινηματογραφική ηρωΐδα και την απίστευτη, βραβευμένη στο φεστιβάλ Βερολίνου Σάλι Χόκινς.
--------------------------------------------------------------------------------------
(5). Η Σιωπή της Λόρνα
Le Silence de Lorna
Σκηνοθ.: Ζαν-Πιέρ & Λικ Νταρντέν. Με τους Άρτα Ντομπρόσι, Ζερεμί Ρενιέ, Φαμπρίτσιο Ροτζιόνε.Τέταρτη στη σειρά ταινία στο διαγωνιστικό των Κανών και τέταρτο βραβείο (σεναρίου αυτή τη φορά) για τους τρομερούς Βέλγους αδερφούς. Δικαιότατο κι αυτό, καθώς μέσα από μια απλή ιστορία, αυτή ενός λευκού γάμου μ' ένα ναρκομανή που θα δώσει στη Λόρνα την πολυπόθητη βέλγικη υπηκοότητα, το δυτικοευρωπαϊκό όνειρο ξεγυμνώνεται από κάθε μορφής καμουφλάζ (οικονομικό, κοινωνικό, ψυχολογικό) κι αποκαλύπτει το σκοτεινό, αληθινό του πρόσωπο. Οι Νταρντέν υιοθετούν για πρώτη φορά ένα πιο χαλαρό και συναισθηματικό σκηνοθετικό τέμπο, μένοντας όμως πάντα πιστοί σ' ένα ρεαλιστικό, απέριττο σινεμά που κοιτά τους ήρωες και τους θεατές του στα μάτια.
--------------------------------------------------------------------------------------
(6). Vicky Cristina Barcelona
Σκηνοθ.: Γούντι Άλεν.
Με τους Σκάρλετ Γιόχανσον, Ρεμπέκα Χολ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουζ.
Ο καταλάνικος ήλιος, το φλαμένκο κι ένας μποέμ ζωγράφος αναστατώνουν τις καλοκαιρινές διακοπές δύο Αμερικανίδων στην Ισπανία, επαναφέροντας τον αγέραστο Γούντι Άλεν στη φόρμα του «Match Point» και του «Σφαίρες Πάνω από το Μπρόντγουεϊ». Χαλαρή, ερωτική διάθεση, μια πανέξυπνη σάτιρα της αμερικανικής ρηχότητας και της ευρωπαϊκής πόζας, απολαυστικές ατάκες και γοητευτικοί πρωταγωνιστές, με την ασυγκράτητη Πενέλοπε Κρουζ σε μια ερμηνεία-δυναμίτης, έτοιμη για μια ακόμα οσκαρική υποψηφιότητα.
--------------------------------------------------------------------------------------
(7). Περί Τυφλότητας
Blindness
Σκηνοθ.: Φερνάντο Μεϊρέλες. Με τους Τζούλιαν Μουρ, Μαρκ Ράφαλο, Γκαέλ Γκαρσία
Μπερνάλ, ΝτάνιΓκλόβερ.
Ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου από τοσκηνοθέτη του «Επίμονου Κηπουρού». Μία από τις σπουδαιότερες σύγχρονες ηθοποιούς στον κεντρικό ρόλο και πρεμιέρα σαν εναρκτήρια ταινία του φεστιβάλ Κανών. Η μελλοντολογική παραβολή του Βραζιλιάνου δημιουργού -στην οποία οι άνθρωποι χάνουν το φως τους κι επιστρέφουν στους νόμους της ζούγκλας- δίχασε την Κρουαζέτ, καθώς επαινέθηκε για τον σκηνογραφικό και σκηνοθετικό της ρεαλισμό, αλλά κατακρίθηκε για τη σοβαροφανή της αφέλεια και την έλλειψη του σαρκασμού που χαρακτηρίζει το έργο του Πορτογάλου λογοτέχνη.
---------------------------------------------------------------------------------------
(8). Βαλς με τον Μπασίρ
Waltz With Bashir
Σκηνοθ.: Άρι Φόλμαν.
Η φετινή έκπληξη του φεστιβάλ Κανών ήταν ένα animation που ήρθε από το πουθενά -συγκεκριμένα από το Ισραήλ- και συνδύασε μοναδικά το ιστορικό ντοκουμέντο, τα αντιπολεμικά μηνύματα και μια συγκινητική ανθρώπινη ιστορία. Ο σκηνοθέτης ανατρέχει στις προσωπικές του μνήμες από τη σφαγή των Παλαιστινίων προσφύγων στους καταυλισμούς του Λιβάνου στις αρχές της δεκαετίας του '80, εξομολογείται τους φόβους, τις ενοχές και τα όνειρα ενός ολόκληρου έθνους, αιφνιδιάζοντάς μας με την κινηματογραφική τεχνική και την πολιτική του τόλμη. Ποιος είπε ότι τα κινούμενα σχέδια είναι διασκέδαση μόνο για ανηλίκους;

--------------------------------------------------------------------------------------
(9). Γκραν Τορίνο
Gran Torino
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ, με τους: Κλιντ Ίστγουντ, Μπι Βανγκ, 'Ανεϊ Χερ, Κρίστοφερ Κάρλεϊ
Ο Γουόλτ Κοβάλσκι, βετεράνος του πολέμου της Κορέας, βλέπει τη γειτονιά του να κατακλύζεται από Ασιάτες μετανάστες. Χήρος και σε απόσταση από τα παιδιά του, θα συνάψει μια απροσδόκητα φιλική σχέση με τον νεαρό Κορεάτη γείτονά του, όταν ο τελευταίος θα επιχειρήσει να κλέψει την πολύτιμη Ford Gran Torino του.
--------------------------------------------------------------------------------------

(10). Αναχωρήσεις
DEPARTURES / OKURIBITO
Γιαπωνέζικη ταινία σε σκηνοθεσία Γιοτζίρο Τακίτα, με τους: Μασαχίρο Μοτόκι, Τσουτόμου Γιαμαζάκι, Ριόκο Χιροσούε, Κιμίκο Γιο
Ο Ντάιγκο Κογιαμπάσι, μουσικός, μετακομίζει στη γενέτειρα του, όταν μένει άνεργος. Εκεί, απαντώντας σε μια αγγελία της τοπικής εφημερίδας, δεσμεύεται χωρίς να το γνωρίζει από την αρχή και κρυφά από τη γυναίκα του, να προετοιμάζει τους νεκρούς για την «αναχώρησή» τους πριν την καύση. Όταν η γυναίκα του ανακαλύπτει το μυστικό, ο Ντάιγκο πρέπει να διαλέξει.. Μια θαυμάσια ταινία που μας διδάσκει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά μια καινούρια αρχή.
--------------------------------------------------------------------------------------
(11). 12
12
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Nikita Mikhalkov ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Nikita Mikhalkov Sergei Makovetsky Sergey Garmash Aleksei Petrenko Yuriy Stoyanov Sergei Gazarov
Δώδεκα ένορκοι, άγνωστοι μεταξύ τους και διαφορετικοί ως προς την κοινωνική θέση, το επάγγελμα και καταγωγή, όπως το ορίζει ο ρωσικός νόμος, εξετάζουν την υπόθεση δολοφονίας ενός Ρώσου αξιωματικού. Οι καταθέσεις των μαρτύρων και τα αποδεικτικά στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα πως το έγκλημα έχει διαπράξει ο θετός Τσετσένος γιος του θύματος. Όπως προκύπτει βρίσκονταν εκείνες τις ώρες στον τόπο του εγκλήματος, ο γέρος γείτονας άκουσε την κραυγή του "θα σε σκοτώσω", η γειτόνισσα απέναντι τον είδε να κρατάει το μαχαίρι... Οι δώδεκα ένορκοι κλείνονται σε μια σχολική αίθουσα και, ενώ οι έντεκα από αυτούς βιάζονται να βγάλουν την ετυμηγορία πρόχειρα και διαδικαστικά, ένας από αυτούς αποφασίζει να ψηφίσει "αθώος" και θέτει το θέμα προς επανεξέταση στην παραμικρή του λεπτομέρεια.
--------------------------------------------------------------------------------------

(12). Το Μυστικό
Un secret
Γαλλία, 2007. Σκηνοθεσία: Κλοντ Μιλέρ. Σενάριο: Κλοντ Μιλέρ, Νταλί Κάρτερ, από μυθ. Φιλίπ Γκρεμπέρ. Ηθοποιοί: Σεσίλ ντε Φρανς, Πατρίκ Μπριέλ, Λουντιβίν Σανιέ, Ζιλί Ντεπαρντιέ, Ματιέ Αμαλρίκ. 105 λεπτά
Οι ενοχές του παρελθόντος, ο αγώνας επιβίωσης αλλά και η αναζήτηση ταυτότητας μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας Εβραίων στη Γαλλία, στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, σε μια όμορφη συναρπαστική ταινία.Με τις ενοχές ενός παρελθόντος, αλλά και τον αγώνα επιβίωσης μιας οικογένειας Εβραίων, στη Γαλλία, στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, καταπιάνεται η νέα, συγκλονιστική ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Κλοντ Μιλέρ («Η μικρή κλέφτρα», «Η συνοδός του πιάνου»), βασισμένη στο ομότιτλο, αυτοβιογραφικό βιβλίο του Φιλίπ Γκρεμπέρ
--------------------------------------------------------------------------------------

(13). Slumdog Millionaire
Αγγλική ταινία σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ, με τους: Ντεβ Πάτελ, Ανίλ Καπούρ, Ιρφάν Καν, Φρέιντα Πίντο
Μία μόνο ερώτηση χωρίζει τον 18χρονο, μεγαλωμένο στις άθλιες φτωχογειτονιές της Βομβάης Τζαμάλ Μαλίκ από το να κερδίσει 20 εκατομμύρια ρουπίες στο "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;". Συλλαμβάνεται όμως από την αστυνομία και τώρα πρέπει ν' αποδείξει πώς απάντησε σε τόσο δύσκολες ερωτήσεις.
--------------------------------------------------------------------------------------
(14). Μακρόνησος
Μακρόνησος / Ηλίας Γιαννακάκης, Εύη Καραμπάτσου
Κατά την διάρκεια της περιόδου 1947-52, ένα «πρωτοποριακό» πείραμα διεξαγόταν λίγο έξω από την Αθήνα. Σκοπός του πειράματος ήταν η ιδεολογική αναμόρφωση των κομμουνιστών και τόπος διεξαγωγής αυτού, το ερημονήσι της Μακρονήσου. Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι υπέφεραν στο «Εθνικό Αναμορφωτήριο». Πολλοί από τους επιζώντες βρίσκονται εν ζωή, όπως και αρκετοί από το αντίπαλο στρατόπεδο. Πρόσωπα και από τις δύο πλευρές του ιστορικού αυτού δράματος αποτελούν τους 4 βασικούς χαρακτήρες του ντοκιμαντέρ.
--------------------------------------------------------------------------------------
(15). MILK
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Γκας Βαν Σαντ, με τους: Σον Πεν, Τζος Μπρόλιν, Τζέιμς Φράνκο, Ντιέγκο Λούνα, Έμιλ Χιρς
Η ιστορία του Χάρβεϊ Μιλκ, δημοτικού συμβούλου του Σαν Φρανσίσκο και πρώτου δηλωμένα ομοφυλόφιλου εκλεγμένου δημόσιου λειτουργού στις ΗΠΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε από πολιτικό του αντίπαλο το 1978.
--------------------------------------------------------------------------------------
(16). Το χάρισμα της Σεραφίν
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΡΑΜΑ
Σκηνοθεσία: Μαρτέν ΠροβόστΠρωταγωνιστούν: Γιολάντ Μορό, Ούλριχ Τουκούρ, Αν Μπενάν, Ζενεβιέβ Μνις
Ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την τρέλα ήταν η ζωή της ναΐφ ζωγράφου Σεραφίν ντε Σανλί, ηρωίδας της ταινίας του Μαρτέν Προβόστ, που τιμήθηκε με επτά βραβεία Σεζάρ. Μια μεσήλικη θρησκόληπτη καθαρίστρια, που μεγάλωσε σε μοναστήρι, η Σεραφίν είχε ένα αυθεντικό ταλέντο να αποτυπώνει σε ξύλινα ταμπλό εικόνες της φύσης. Το χάρισμά της ανακάλυψε ο Γερμανός συλλέκτης Βίλχελμ Ούντε, ο οποίος πριν την κάνει γνωστή, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία εξαιτίας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
--------------------------------------------------------------------------------------
.
(17). Υπ’ αριθ. 1 Δημόσιος Κίνδυνος, Μέρος 1&2
L' INSTINCT DE MORT
Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ζαν Φρανσουά Ρισέ, με τους: Βενσάν Κασέλ, Σεσίλ Ντε Φρανς, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ζιλ Λελούς Η ζωή και η δράση του θρυλικού κακοποιού Ζακ Μεσρίν, ο οποίος στη δεκαετία του '60 έδρασε στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
Από τα εισαγωγικά πλάνα της ταινίας, όπου οι τίτλοι αρχής μετατρέπονται σε φετιχιστικό και ελαφρώς ρετρό παιχνίδι παρακολούθησης, ο Ζαν-Φρανσουά Ρισέ καθιστά σαφείς τους όρους με τους οποίους θα φωτίσει τη ζωή του Ζακ Μερίν: μια ανάλαφρη αλλά γοητευτική σινεφιλία, που δεν διστάζει να αλλάξει φίλτρα, φακούς και ταχύτητες με τον ίδιο τρόπο που ο ήρωας της ταινίας επινοεί καθ’ οδόν τον εαυτό του. Ο Μερίν, όχι απλώς ένας νέος και ευρηματικός παράνομος, αλλά ένας σόουμαν του εγκλήματος εν τη γενέσει του, τρέχει από το ένα κινηματογραφικό είδος στο άλλο: ο εκνευριστικός ρεαλισμός α λα Γκρίνγκρας στα μπουντρούμια της Αλγερίας, η «Μπόνι και Κλάιντ» καταδίωξη στην έρημο, οι απόηχοι των αμερικάνικων γκανγκστερικών ταινιών στη μαθητεία του Μερίν στον υπόκοσμο. Χωρίς να φοβάται τα απότομα άλματα και τις αφηγηματικές ελλείψεις, ο Ρισέ ακολουθεί τον (αντι)ήρωά του κάνοντας εξαιρετική δουλειά στις «ανάσες» και τις επιταχύνσεις του μοντάζ του. Αφήνει τον σπουδαίο Κασέλ να χτίσει την παρουσία του στην οθόνη χωρίς να κεφαλαιοποιεί τον παραμικρό μορφασμό του και συγχωνεύει ακόμα και τα (σινεφίλ και μη) κλισέ σε μια ροή εικόνων που εύκολα γίνεται εθιστική.
--------------------------------------------------------------------------------------
Αν τώρα για κάποιους λόγους δεν προλαβαίνει κάποιος να τις δει όλες και θέλει αντί 17 να δει μόνο τις 10, αυτές ας είναι οι:
-- Οι 3 πίθηκοι
-- Τυχερή κι' ευτυχισμένη
-- Vicky Cristina Barcelona
-- Βαλς με τον Μπασίρ
-- Γκραν Τορίνο
-- Αναχωρήσεις
-- 12
-- Το Μυστικό
-- Μακρόνησος
-- Το χάρισμα της Σεραφίν
Και αν τώρα πρέπει να κατεβούμε στις 5, αυτές ας είναι οι:
-- Οι 3 πίθηκοι
-- Τυχερή κι' ευτυχισμένη
-- Γκραν Τορίνο
-- Αναχωρήσεις
-- Μακρόνησος
Και αν στις 3, αυτές ας είναι οι:
-- Τυχερή κι' ευτυχισμένη
-- Γκραν Τορίνο
-- Αναχωρήσεις
Στις 2, με πόνο καρδίας αφαιρούμε τον Μάϊκ Λη, επειδή απαιτεί και μια κάποια εξοικείωση, για να καταλήξουμε στις:
-- Γκραν Τορίνο
-- Αναχωρήσεις
Και αν πρέπει να διαλέξουμε μόνο μία, δυστυχώς αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει:
-- Γκραν Τορίνο
-- Αναχωρήσεις
Οπωσδήποτε!!!!!!

16 σχόλια:

crispy είπε...

Καλησπέρα. Απολαυστικότατο το ποστ σας! Ναι , συμφωνώ , μοναδική η εμπειρία της μεγάλης οθόνης. Λατρεύω τη στιγμή που κλείνουν τα φώτα και μέσα στη σιωπή -εφόσον είμαστε τυχεροί και κάποιος δεν τρώει τσιπς ή μιλά στο κινητό- πέφτουν οι τίτλοι αρχής. Ρίγος με πιάνει! Και ναι , στη μικρή οθόνη χάνεται ένα μεγάλο μέρος της γοητείας αλλά υπάρχουν ταινίες παλιές -ή ακόμα και πιο νέες- που δεν πρόκειται ποτέ να παιχτούν στο σινεμά.
Τώρα αν έπρεπε να διαλέξω μια ταινία από αυτή τη σεζόν -πράγμα πολύ δύσκολο- μάλλον θα διάλεγα το ''Happy-Go-Lucky''.( Το ''Vicky Cristina Barcelona'' είναι σε απόσταση αναπνοής δεύτερο.)
Υ.Γ.: Λάτρεψα το παράδειγμα : Είναι σαν ν'ακούς το ''take five'' σε τρανζίστορ! Θα μού επιτρέψετε να το χρησιμοποιώ!

ippoliti_ippoliti είπε...

Θα συμφωνήσω και γώ με crispy, για το απολαυστικότατο το post σας. Μοναδική εμπειρία το σινεμά. Για μένα ένας ακόμη λόγος που το προτιμώ έναντι των λοιπών μέσων που αναφέρετε είναι το γεγονός ότι είσαι μαζί με άλλους. Μου αρέσει αυτή η αίσθηση.
Επίσης ήταν εξαιρετικά κατατοπιστικό.
Ντρέπομαι αλλά θα ομολογήσω ότι δεν είδα αρκετές από τις προτεινόμενες.
Καλό βράδυ

navarino-s είπε...

@crispy καλημέρα και καλή βδομάδα!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και αυτή την τόσο γοητευτική περιγραφή της εκκίνησης της προβολής! Χάρηκα που σου άρεσε το παράδειγμα του "take five" για το οποίο και φυσικά δεν υπάρχει κόπυραϊτ και μπορεις να το χρησιμοποιείς.

ΥΓ: ελπίζω να μου συγχωρηθεί η χρήση του ενικού αριθμού μιας και νοιώθω έτσι καλύτερα.

navarino-s είπε...

@ippoliti γειά σου και καλή βδομάδα!
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ότι δεν πρόλαβες μπορείς να το καλύψεις στα θερινά.
Αυτή την αίσθηση της παρουσίας των άλλων ανθρώπων τη νοιώθω και εγώ και με πιάνει απελπισία όταν πέφτω σε άδεια αίθουσα.
Να είσαι καλά!

ΥΓ: Ισχύει αυτό που έγραψα στην crispy.

Tyler Durden είπε...

δεν συγκρίνεται η μεγάλη οθόνη, πρώτα πρώτα διακρίνεις κάποιες λεπτομέρειες που η μικρή οθόνη της τιβί δεν στα δείχνει καλά (πχ κάποια δοσοληψία πραγμάτων, κάποια λεπτομέρεια στο φόντο. Αλλο είναι ο ήχος, σε συνδυασμό με το μέγεθος που σε προκαλούν σοκ και δέος, ειδικά σε θρίλερ ή Monster movie. Αλλο είναι όντως τα γύρω γασεμιά σε μια πιο λάιτ ταινία.

Ηταν και η φάση του τζάμπα σκαρφαλωμενοι σε δέντρα από έξω ή από το απέναντι μπαλκόνι.

Και φυσικά δεν θα ξεχάσω ποτέ το υπέροχο περιβάλλον ενός θερινού στην Πλάκα, πριν 2 χρόνια: "Πειρατές της Καραϊβικής 3" με φόντο την Ακρόπολη

mia maria είπε...

Φυσικά η μεγάλη οθόνη δε συγκρίνεται! Περιμένω πως και πως να ανοίξει το θερινό της περιοχής μου! Βλέπουμε τα πάντα μόνο και μόνο γιατί μας αρέσει πολύ το θερινό!

navarino-s είπε...

@tyler γειά σου!
Με αφορμή αυτά που γράφεις για τα θερινά,που λόγω του ανοιχτού τους χώρου έχουν πολλά απρόοπτα ιδίως όταν βρίσκονται εν μέσω πολυκατοικιών, θυμήθηκα και μια καταπληκτική ιστορία από τα τέλη του '60 που ήμουνα φοιτητής. Έβλεπα στον κινηματογράφο Τριανόν κοντά στην Πατησίων μια ταινία του Πολάνσκι "Η Νύχτα των Βρυκολάκων" που διακομωδούσε τους βρυκόλακες. Σε κάποια σκηνή εμφανίστηκαν λύκοι που ούρλιαζαν, τότε από τα γύρω μπαλκόνια των πολυκατοικιών άρχισαν να γαυβγίζουν σκυλιά πολλά σκυλιά και μέσα σε λίγα λεπτά γινόταν ένας χαμός: λύκοι στην οθόνη, σκυλιά στα μπαλκόνια, γέλια από τους θεατές μιας και το γέλιο ήταν και κομωδία έγινε ο χαμός!
Αξέχαστη προβολή!

navarino-s είπε...

@big mama καλημέρα!
Εύχομαι να έχεις καλές θεάσεις στο θερινό σου! Εμείς κοντυνά έχουμε το "Μελίνα Μερκούρη" στην Ηλιούπολη και το "Σινέ Δάφνη" κοντά στα ΤΕΦΑΑ.

Βρομιστεράκι είπε...

Navarino μου θα τις δώ όλες... (τις μισές τις έχω ήδη δει δηλαδή)
Ασυζητητί!!!

crispy είπε...

Καλησπέρα. Να'μαι πάλι. Σπαρταριστή η ιστορία με τη ''Νύχτα των βρυκολάκων''! Κάπου διάβασα -και μάλιστα πρόσφατα- ότι η ταινία αυτή του Πολάνσκι είχε κάνει μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα κι είχε κάνει εντύπωση και στον ίδιο η επιτυχία αυτή. Με το επεισόδιο αυτό που αναφέρεις προστίθεται μια άλλη παράμετρος που κάνει ακόμα πιο γοητευτική τη μεγάλη οθόνη. Η κοινή αντίδραση των θεατών. Θυμάμαι κάτι απίστευτες περιπτώσεις όπου σειόταν το σινεμά πχ στο ''The crying game'' ή στο ''Του θεού το χόρτο'' ή ακόμα συγκινητικές στιγμές όπως θυμάμαι στο τέλος της προβολής της ταινίας ''Οι ζωές των άλλων'' σηκώθηκαν όλοι οι θεατές και χειροκροτούσαν για ένα 10λεπτο!

Saq είπε...

Όντως ο κινηματογράφος δεν συγκρίνεται με τίποτα navarino έχεις απόλυτο δίκιο. Αρκετές από τις ταινίες που προτείνεις τις έχω δει αλλά αυτές που δεν είδα νομίζω είναι μια καλή ευκαιρία να τις δω σε ένα θερινό, άλλη χάρη ο θερινός σινέ!

navarino-s είπε...

@βρομιστεράκι μου γειά σου!
Σου εύχομαι να τις απολαύσεις! Το "Λάουρα" στη γειτονιά σου υπάρχει;

navarino-s είπε...

@crispy γειά σου!
Εντυπωσιάζομαι από τις γνώσεις σου! Αυτό σχετικά με το σουξέ στην Ελλάδα της Νύχτας των Βρυκολάκων δεν το ήξερα. Είχε πολλλή πλάκα η ταινία, θυμάμαι ακόμη κάποιες σκηνές: όπως εκείνη που κατέβηκε ο αμαξάς (ελκυθράς) του δράκουλα και δάγκωσε το λύκο από το σβέρκο ή εκείνο το εκπληκτικό στο ξεκίνημα που δείχνει το κλασσικό σήμα της MGM με το λιοντάρι να βρυχάται και ξαφνικά να φεύγει έντρομο και να εμφανίζεται στη θέση του ένα διαβολάκι με δυο δοντάρες βρυκολακίστικες!
Πολύ συγκινητικό αυτό που περιγράφεις με τις "Ζωές των Άλλων"!!

navarino-s είπε...

@newton φίλε μου γειά σου! τώρα τελευταία έχεις ψιλοχαθεί. μήπως ρε μπαγάσα μπήκες υποψήφιος σε καμιά ευρωλίστα και έχεις προεκλογική καμπάνια; Δεν το πιστεύω γιατί θα μας το έλεγες να σου στείλουμε ψήφους!
Καλές θεάσεις σου εύχομαι για τα θερινά!

the monkeys είπε...

Κάτι ανάλογο που λέει η crispy το είχε βιώσει το monkey_3 με το Waltz with Bashir, όπου το τέλος τα έσπασε και όλοι είχαν μείνει στις θέσεις τους για κάνα 10' άφωνοι.

Navarino μου θα κάτσω να δω standard το blindness, γιατί..μην με κοροιδέψεις...παίζει ο Gael Garcia Bernal και το Gomorra που μου έχει ξεφύγει.

Όσο για τα θερινά σινεμά..δεν μου αρέσουν και πολύ. Οι κλειστοί κινηματογράφοι είναι πιο "ζεστοί", σκοτεινοί και η αίσθηση του Dolby είναι απόλυτη...άσε που έχουμε βαρεθεί και εμείς τα monkeys συνέχεια μέσα στα δέντρα. :P

navarino-s είπε...

@monkaki μου το σχόλιο σόυ ειναι απόλαυση! Σίγουρα και σεις και το lagartaki έχετε βαρεθεί το open air και αποζητάτε την κλειστή αίθουσα!!!
Όσο για εκείνον τον Gael Garcia Bernal που πράγματι είναι παίδαρος, να κοροϊδέψω εγώ που όπου έπαιζε η Κατρίν Ντενέβ πήγαινα με "κλειστά μάτια";;;;