Είδα μια γυναίκα να χαστουκίζει με βία το πρόσωπο της!!!

   Κατέβαινε την οδό Πανεπιστημίου και διασταυρωθήκαμε λίγο πιο κάτω από το Οφθαλμιατρείο. Ήταν ψηλή γυναίκα λεπτή σαραντάρα με φούστα και μακριά ξεκούμπωτη καμπαρντίνα. Τα καστανά της μαλλιά έφταναν μέχρι τους ώμους και κάτι κρατούσε με το αριστερό της χέρι που η ένταση και η βιαιότητα της σκηνής δεν με άφησε να διακρίνω αν ήτανε τσάντα δερμάτινη ή από αυτές των καταστημάτων. Περπατούσε γρήγορα και κάθε 4-5 βήματα σήκωνε το δεξί της χέρι και το κατέβαζε με βία και εναλλάξ στις παρειές της που από κοντά διέκρινα την έντονη κοκκινίλα τους και τα μεγάλα της μάτια με το φευγάτο βλέμμα ενώ μουρμούριζε ακατάπαυστα  μέσα από το σφιγμένο της στόμα. Στάθηκα στο φανάρι συγκλονισμένος και γύρισα να κοιτάξω. Έμπαινε στη είσοδο του Μετρό και κατεβαίνοντας τα σκαλιά συνέχιζε το ανηλεές αυτομαστίγωμα της. Χάθηκε κάτω απ’ τη γη μαζί με την αντάρα της ψυχής της…

   2. Λίγο πιο πίσω από τα μεσαία καθίσματα του τρόλεϊ ξέσπασε φασαρία. Την ώρα που σηκώθηκε να κατεβεί ο μελαψός  (μάλλον Αιγύπτιος) επιβάτης ο παρακαθήμενος γέροντας του φώναξε: «Χάσου αράπη από μπροστά μου!». Κάτι απάντησε ο άλλος αντάλλαξαν χαρακτηρισμούς αλλά κατέβηκε στη στάση. Πήγα και κάθισα στην ελεύθερη θέση. «Πως τους ανέχεστε του μαύρους;» με υποδέχτηκε ο γέροντας που από κοντά διαπίστωσα ότι ήτανε πολύ μεγάλης ηλικίας, περασμένα τα ενενήντα σίγουρα και είχε ακουμπισμένα τα δυο του χέρια πάνω σε μια χοντρή μαγκούρα. «Όρεξη έχετε;» του είπα εγώ και συνεχίσαμε αμίλητοι το ταξίδι. Στην επόμενη στάση μπήκε μια κεντροαφρικάνα με ένα μωρό μέσα σε μάρσιπο στην πλάτη. Την έδειξε ο γέρος μουρμουρίζοντας «κοιτάτε τα χάλια μας!». Μετά από δυο στάσεις μπήκαν χαρούμενοι τρεις νεαροί μαύροι και τότε ο γέρος σταυροκοπήθηκε και σε μια κίνηση ικεσίας: άνοιξε τα χέρια του και σήκωσε το βλέμμα στον ουρανό. «Έχετε καιρό να κυκλοφορήσετε;» τον ρώτησα. «Είμαι από επαρχία» μου απάντησε. Και μετά από μια μικρή σιωπή γύρισε απότομα προς τη μεριά μου και πιάνοντας με από το βραχίονα σφιχτά μου δήλωσε με έμφαση: «Εγώ δεν είμαι ρατσιστής!» «Έκανα 40 χρόνια στο Σάουθ Άφρικα!»

Οπότε αναλογιζόμενος και εγώ χρόνια και ηλικίες κατάλαβα ότι όταν έφυγε από κει θα άφησε πίσω του το Απαρτχάϊντ  την απαγόρευση να μπάινουν οι μαύροι στα μέσα μεταφοράς και τον ταλαίπωρο Μαντέλα ακόμα στα μπουντρούμια!

3. Μετά τις λαμπάδες με εξολεθρευτές και εξωγήϊνους με καλάσνικωφ και όλμους από φέτος διαφημίζονται και οι λαμπάδες με την Μπάρμπυ! Όλος ο γαλαξίας του παιδικού καταναλωτισμού –η πιο επικίνδυνη δηλαδή εκδοχή της αλλοτρίωσης των νέων ανθρώπων- δεμένη αγκαλιά με τη Μεγαλοβδομάδα και το Πάσχα. Οι συμβολισμοί των Θείων Παθών και της Ανάστασης θυσία στο τουρλουμπούκι της χυδαιότητας. Και η ηγεσία της Εκκλησίας σφυρίζει αδιάφορα. Ακούσατε ποτέ αγαπητοί αναγνώστες κάποιον μητροπολίτη να κατακεραυνώνει από άμβωνος τον καταναλωτισμό; Τη μεγαλύτερη μάστιγα της σύγχρονης κοινωνίας; Ακόμη και ο πολυπράγμων ο συχωρεμένος μακαριστός απέφευγε το θέμα. Εδώ το πράγμα κάνει…τζίζ, υπάρχουν πολυεθνικές χοντρά συμφέροντα δεν ευκαιρεί ο Άνθιμος και ο Σεραφείμ γι’ αυτά. Έχουνε άλλες προτεραιότητες κινδύνων με Τούρκους Σκοπιανούς Εβραίους και …Ομοφυλόφιλους!