Μια κοπέλα στο μετρό έψαχνε τις αγγελίες!!!

Καθόταν δίπλα μου και κρατούσε τη Χρυσή Ευκαιρία γυρισμένη στο ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ  ΓΡΑΦΕΊΟΥ. Κοιτώντας κλεφτά, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο πολύ μικρός αριθμός των αγγελιών -15 με 20 αγγελίες- σε μια κατηγορία που λίγο πιο παλιά έπιανε 2 με 3 σελίδες! Κάτι που αναπόφευκτα με οδήγησε  σε μελαγχολικές σκέψεις εμένα έναν βετεράνο των Μικρών Αγγελιών αφού σε όλη την καριέρα μου άλλαξα πάνω από 20 δουλειές και όλες μέσα από τις μικρές αγγελίες. Παίρναμε τότε ΤΑ ΝΕΑ και ήμασταν σίγουροι ότι σε 5 μέρες το πολύ θα βρίσκαμε καινούργια δουλειά και κάναμε μάλιστα και όνειρα για το νέο περιβάλλον εργασίας και τις  νέες αποδοχές. Πολλοί ανειδίκευτοι ή και ειδικευμένοι ακόμη εργάτες δεν έμπαιναν καν στον κόπο να αγοράσουν εφημερίδα: έπαιρναν την ηλεκτρικό και τα λεωφορεία και ανηφόριζαν προς Ν. Ιωνία ή κατηφόριζαν πρός Μοσχάτο και Ρουφ όπου τα εργοστάσια είχαν στην πύλη μόνιμη ταμπέλα "Ζητούνται εργάτες & εργάτριες",  επιτυγχάνοντας την άμεση πρόσληψη.
Πως άλλαξαν ρε παιδιά οι καιροί και από όλο το Λεκανοπέδιο των 5 εκατομμυρίων να ζητούνται μόνο 20 υπάλληλοι γραφείου, μια δουλειά μάλιστα που δεν κάνουν οι μετανάστες! Πόσες χιλιάδες οι υποψήφιοι γι' αυτές τις λίγες θέσεις πόσες στοίβες τα βιογραφικά πόση απελπισία;