Υπάρχουν και κάτι ...κουρέματα!!!

Τις τελευταίες ημέρες στην ελληνική κοινωνία κυριαρχεί το στοιχείο της αναμονής για το επερχόμενο κούρεμα του δημόσιου χρέους μας. Και όσο και αν είναι φανερό ότι η λέξη χρησιμοποιείται μεταφορικά,  από το υποσυνείδητο του καθενός όλο και κάποιες εικόνες κουρείου και κομμωτηρίου θα ανακαλούνται. Οι νεώτερες γενιές θα έχουν συνδέσει το θέμα με έννοιες άνεσης καθαριότητας και αρωμάτων ενώ οι παλαιότεροι όχι και με τόσο κομφορτάμπλ καταστάσεις. Εμένα δε το μυαλό -λόγω της αναγκαστικότητας ίσως του πράγματος-πηγαίνει πολύ πίσω σε εκείνα τα υποχρεωτικά κουρέματα του δημοτικού σχολείου με την ψιλή μηχανή.
 Όπου μας έριχνε ο κουρέας πάνω μας μια τεράστια λιγδιασμένη πετσέτα, την καρφίτσωνε πάνω από το σβέρκο με παραμάνα και μόλις έπιανε στα χέρια του τη μηχανή, αρχίζαμε να κλαίμε! Και τούτο δεν οφειλόταν σε κάποια δειλία μας και εγγενείς μας φόβους αλλά στην πολύ καλή γνώση του επερχόμενου ολέθρου. Γιατί εκείνα τα ανταλλακτικά της μηχανής με τα δόντια ήτανε πολύ παλιά και μονίμως ατρόχιστα, και μόλις ξεκίναγε το χαρακτηριστικό κρα...κρα...κρα.. πάνω στο κεφάλι μας, ξεκινούσανε για τα μαλλιά μας δυο ταυτόχρονες διαδικασίες: κοπή και μάσημα μαζί! Οπότε στη λέξη μάσημα προσθέτουμε και λίγο τράβηγμα από το χέρι του κουρέα για να ξεριζωθούν όσα δεν κόβονταν συν την καρπαζιά που έπεφτε όταν το βουβό κλάμα μας πήγαινε να αποκτήσει και ήχο. Το μεγαλύτερο μας παράπονο όμως ήταν που στο τέλος πληρώναμε και από πάνω!
Και μάλλον τέτοιο κούρεμα φοβάμαι ότι μας περιμένει σήμερα αγαπητοί μου συμπατριώτες!