Σε ποιούς απευθυνόταν ο Ντερτιλής; !!!

Με το θάνατο του υπέργηρου Νικόλαου Ντερτιλή έκλεισε ο κύκλος των πρωτεργατών του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 (ο Παττακός δεν λαμβάνεται υπ'  όψιν μιας και έχει χάσει από καιρό το στοιχείο της σοβαρότητας). Όλη αυτή η ομάδα  των νεαρών αξιωματικών που από την εποχή ακόμη του εμφυλίου δημιούργησαν τη συνωμοτική οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) σίγουρα και δεν λειτούργησαν ως συνειδητοί προδότες, σίγουρα και πίστευαν πως σε εκείνη τη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, προσέφεραν υπηρεσίες προς την πατρίδα τους. Πρώτα ήταν ο εμφύλιος και μετά ακολούθησε ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ του Σοβιετικού και του Αμερικανικού ή Δυτικού μπλοκ που πίστευε ότι πίσω από κάθε κομμουνιστή ή αριστερίζοντα κρυβόταν και ένας εν δυνάμει κατάσκοπος ή πράκτορας των σοβιετικών, οπότε φυσικό ήτανε να ασπάζονται αυτές τις ιδέες και αρκετοί ένστολοι που σε συνεργασία με τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας έφτασαν μέχρι το εγχείρημα της 21ης Απριλίου. Το περίεργο με αυτούς τους ανθρώπους νομίζω πως βρίσκεται στην μετά την πτώση του καθεστώτος τους συμπεριφορά τους: Κατ' αρχήν είχαμε την αυτοκτονία του Οδυσσέα Αγγελή που κρεμάστηκε   μέσα στο κελί του και την πεισματική άρνηση των υπολοίπων να έρθουν στον οιονδήποτε συμβιβασμό με την κρατούσα συνταγματική τάξη. Υπάρχει όμως, κατά τη γνώμη μου, ένα κοινό και πολύ σημαντικό στοιχείο που τους διακρίνει και είναι αυτό το ό,τι κανένας τους μα κανένας τους δεν ένιωσε την ανάγκη να αφήσει κάποιο γραπτό κάποια απομνημονεύματα τέλος πάντων για εκείνο το τόσο κρίσιμο ιστορικό διάστημα. Ούτε και ο πολυγραφότατος Παπαδόπουλος δεν το έκανε. Και εδώ είναι που εγώ πιστεύω ότι κάτι άλλο ήταν που τους ενόχλησε τόσο πολύ και ότι αυτό δεν γράφεται και λέω μήπως πρόκειται γι'  αυτή την ξεδιάντροπη προδοσία αυτό το άδειασμα που υπέστησαν εκ μέρους των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Κάτι που το πρωτογεύτηκαν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και αργότερα με τις καινούργιες αγάπες των συμμάχων μας στο πρώην σοβιετικό μπλοκ. Για σκεφτείτε τη θέση τους όσων επέζησαν και είδαν τον Γιωργάκη τον Μπους να αναγνωρίζει, την ημέρα της ορκωμοσίας του μάλιστα, τα Σκόπια ως Μακεδονία;

Μήπως λοιπόν το πείσμα τους απευθυνόταν και σε κάποιους άλλους με τους οποίους τους συνέδεαν μυστικοί και ανομολόγητοι δεσμοί;