O Aλέξης Τσίπρας και η εκ των υστέρων εύκολη κριτική!!!

Όχι μόνο στη Πολιτική, ιδίως στην Αριστερά, και την Ιστορία αλλά και σε εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, πάντα η εκ των προτέρων υπεραισιοδοξία για κάτι, μετατρέπεται σε μια εκ των υστέρων εύκολη κριτική και "ανθρωποφαγία". Ακόμη και στο ποδόσφαιρο το «θα τους σκίσει ο παιχταράς μας» γίνεται αστραπιαία «τι έχασε ρε ο άσχετος;». Και το τελευταίο το γράφω έτσι λιγάκι να χαλαρώσουμε γιατί από χτες το πρωί –με την υπογραφή της συμφωνίας μας με τους αδίστακτους δανειστές μας- η καρδιά πολλών από μας είναι βαριά. Όπως και η καρδιά αυτού του νεαρού άνδρα που η μεγάλη ιστορική συγκυρία τον έφερε να σηκώσει όλο το βάρος της μεγάλης απόφασης. Και είναι, βλέπεις, αυτό το κριτήριο που βάζει η Ιστορία για τους μεγάλους ηγέτες: οι αποφάσεις στα δύσκολα. Η Ιστορία όμως αργεί να αποφανθεί και εμείς τώρα μόνο «εν θερμώ» προσεγγίσεις μπορούμε να κάνουμε. Και η πιο απλή και ανθρώπινη είναι να μπούμε για λίγο στη θέση του Πρωθυπουργού μας. Με μια κοινωνία στα κάγκελα τις τράπεζες κλειστές και δηλωμένες: την αδιαμφισβήτητη εμπιστοσύνη του κόσμου στο πρόσωπο του αλλά και τη με κάθε κόστος παραμονή στο ευρώ. Εγώ νομίζω πως έπραξε το σωστό. Η Ιστορία θα κρίνει.

Τέλος, θέλω να εκφράσω ένα παράπονο που δεν έχει ανάγκη την κρίση της Ιστορίας.  Και αφορά την ψηφοφορία που έγινε τη νύχτα της Παρασκευής για την παροχή της εξουσιοδότησης. Μου έκανε αλγεινή εντύπωση ότι από τους διαφωνούντες βουλευτές μόνο δυο νεαρές κυρίες : η Γαϊτάνη και η Ψαρέα τίμησαν «τα παντελόνια που φοράνε» -για να κάνω ένα λογοπαίγνιο με τη σεξιστική αυτή μανιέρα- ψηφίζοντας ευθαρσώς «Όχι». Εκείνα τα άλλα τα στριφογυριστά: τα περίεργα «απών», τα «παρών» αλλά στηρίζω τα «ναι» αλλά δεν στηρίζω, εγώ δεν τα καταλαβαίνω.

ΥΓ: Ξέχασα να γράψω στην αρχή  και μια άλλη εκδοχή του «εκ των προτέρων και εκ των υστέρων», αυτή της «κακιάς πεθεράς» που στην πολιτική την ακολουθεί πιστά το ΚΚΕ: μόνιμη γκρίνια και διαφωνία με όλα από τα πριν και «σας τα ‘λεγα εγώ» εκ των υστέρων, όταν θα κάτσει κάποια στραβή.