Να τι θα πει Ίταλο Καλβίνο !!!

Διαβάζοντας  το πρωί ένα διήγημα του μεγάλου Ιταλού συγγραφέα, έπεσα σε ένα απόσπασμα που με έκανε να νιώσω έντονα τη δύναμη της υψηλής τέχνης του και θέλω πάραυτα να το μοιραστώ μαζί σας: Σε ένα παραθαλάσσιο ξενοδοχείο που το έχουν μετατρέψει οι Γερμανοί σε φυλακή, ανάμεσα στους στοιβαγμένους κρατούμενους αντάρτες που κάθε τόσο άλλους τους στέλνουν στα σπίτια τους και άλλους τη νύχτα στο μόλο για εκτέλεση, βρίσκονται και οι παλιοί φίλοι Μικέλε και Ντιέγκο. Κάποια στιγμή μαθαίνουν ότι ο Μικέλε θα εκτελεστεί και ακολουθεί αυτό:

….Τώρα ο Μικέλε περπατούσε στο διάδρομο με τα χέρια στις τσέπες του παλτού, το μεγάλο φαλακρό του κεφάλι σαν παράταιρα φυτρωμένο ανάμεσα στους ώμους, τα μεγάλα βοϊδίσια μάτια του χαμένα στο κενό, σαν κατάπληκτος από την απεραντοσύνη του κόσμου που πήγαιναν να του αφαιρέσουν. Ήταν ένας μάλλον κοντός, φαλακρός άντρας μέσα σε ένα πολυφορεμένο παλτό, με γένια τριών ημερών' αλλά ο Ντιέγκο είχε την αίσθηση ότι πάνω του, σ’ εκείνα τα βοϊδίσια μάτια του, σ’ εκείνο το αργό και βυθισμένο σε σκέψεις περπάτημα του, έβλεπε μια μυστηριώδη δύναμη της φύσης, είχε την αίσθηση ότι ο Μικέλε θα εξακολουθούσε να περπατά ακόμα και μετά το θάνατο του, ότι την επομένη θα έμπαινε στις αίθουσες όπου οι Γερμανοί αξιωματικοί ξεφάντωναν, από το παράθυρο, πάντα μέσα σ’ εκείνο το φτωχικό παλτό του, αλλά τεράστιος, με τα χέρια στις τσέπες, με το βοϊδίσιο βλέμμα του χαμένο στο κενό, και θα περπατούσε μ’ εκείνο το αργό του βήμα πάνω στα λεκιασμένα από τους αφρώδεις οίνους τραπεζομάντηλα, σιωπηλός, μπροστά στα φωτισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα, στους λαμπερούς σιδερένιους σταυρούς, στα γυμνά βυζιά και στα καλοσχηματισμένα κωλομέρια, προκαλώντας τον τρόμο στους αξιωματικούς και τον πανικό στις γυναίκες. Έτσι θα συνέχιζε να περπατά ακόμα και όταν θα τελείωνε ο πόλεμος, και οι πλούσιοι δεν θα ησύχαζαν ποτέ στα παλάτια τους, δεν θα χαίρονταν με τις οικογένειες τους, όταν αυτός ο κοντός αλλά τεράστιος άντρας θα έμπαινε από τα παράθυρα και θα διέσχιζε τα δωμάτιά τους` και στα τραπέζια, γύρω από τα οποία αποφασίζονται η ειρήνη ή ο πόλεμος, και σε όλα τα μέρη όπου απαγορεύουν ή αφαιρούν ή ψεύδονται, όπου κηρύσσουν το ψέμα, όπου λατρεύουν άδικους θεούς, πάντα θα εμφανιζόταν η σκιά του άντρα που σκότωσαν τη νύχτα στο μόλο.    ………...................

 

----------------

Στοιχεία: Από το διήγημα «Περιμένοντας το Θάνατο σε Ξενοδοχείο» Συλλογή Διηγημάτων : «Τελευταίο Έρχεται το Κοράκι» Μετάφραση: Ανταίος Χρυσοστομίδης. Εκδόσεις Καστανιώτη.