Σημείωση
navarino-s: κάτω από τον τίτλο "ποιητές δίπλα μας" θα δημοσιεύω κατά διαστήματα δείγματα δουλειάς από ανθρώπους που μοχθούν δίπλα μας πάνω στην υψηλή τέχνη της ποίησης: την "ανάπτυξη ενός επιφωνήματος" δηλαδή κατά τον Πωλ Βαλερύ. Πολλοί από αυτούς ταλαντούχοι δεν έτυχε να γνωρίσουν τη μεγάλη δημοσιότητα.
Δημήτρη
Μαστροδήμου
Στο
λιμάνι πολλοί χαιρετούσαν.
Το
ίδιο και οι ταξιδιώτες.
σάλπαρε,
αν και δεν είχε
κανένα στην προβλήτα,
χαιρετούσε
κι αυτός ∙
μπορεί τους γλάρους. Μπορεί…
Αργά
αργά μάκραινε.
Φαίνονταν,
αμυδρά, μόνο τα κτίρια.
Ύστερα,
μαζί μ’ ό,τι αγάπησε,
Η
πόλη του χάθηκε σ’ ένα σύννεφο καπνού
7.10.91
_________________________________________________________
Βιογραφικό:
Ο Δημήτρης Μαστροδήμος γεννήθηκε στη Δρυμώνα Μαγνησίας το 1939. Το ’49 και το ‘52 χάνει πατέρα και μάνα και αναγκάζεται να αφήσει το σχολείο και να δουλέψει. Το ’57 έρχεται στην Αθήνα και κάνει διάφορα επαγγέλματα: φορτοεκφορτωτής, νυχτοφύλακας, χτίστης, υδραυλικός, μπετατζής, μπογιατζής, ιδιωτικός υπάλληλος κ.ά. Το ’59 οργανώνεται στη Νεολαία της ΕΔΑ και αργότερα στη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη. Το ’66, στα 27του, γράφεται στο νυχτερινό για να τελειώσει το Δημοτικό αλλά η δικτατορία της 21.4.67 τον αναγκάζει να το εγκαταλείψει και πάλι και να κρύβεται. Το ’70 συλλαμβάνεται και καταδικάζεται από το Έκτακτο Στρατοδικείο σε οκτώ χρόνια φυλακή. Τον Ιούνιο του ’73 αποφυλακίζεται για να συλληφθεί και πάλι πέντε μήνες αργότερα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αφήνεται ελεύθερος παραμονή Χριστουγέννων του ίδιου χρόνου. Έκτοτε ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Έχει εκδώσει τις συλλογές: «Μα πώς να πάψω», «Αντιανατρεπτικά», «Έι, σε σένα μιλώ», «Το αγκάθι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου