ΣΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΖΗΛΑΝΔΙΑΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ: Η ΝΥΞ ΤΟΥ ΞΕΝΟΥ

..................
Εις τής σκυθρωπής ψυχής σου
τον ωκεανόν
ποτ' εν άστρον θ' ανατείλη
φωτοφόρον;
Εις τής θλιβεράς ζωής σου,
ξένε, το κενόν
που θα συναντήσης χείλη
παρηγόρων;

Αι μελέται κ' αι φροντίδες,
ξένε, της ψυχής
πότε τ' απορήματά των*
θα κοιμίσουν;
Ποτ' οι πόθοι σου κ' ελπίδες,
όνειροι ταχείς,
την πραγματικότητά των
θ' αποκτήσουν;

Μάτην ήλθες να κουφίσης,**
ξένε μου θρηνών
εις την γην μας την οδύνην
κ' εις το κύμα.
Ιατρείαν θ' απαντήσης
εις τον ουρανόν,
και θ' ανεύρης την γαλήνην
εις το μνήμα!

_______________________
* απορίες
** αλαφρώσεις