ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΥΤΡΑΦΗΣ ΚΥΡΙΟΣ ΜΕ ΤΟ ΕΛΚΗΘΡΟ ΕΣΒΗΣΕ ΤΗ ΦΑΤΝΗ!

     Ολόκληρο το αφήγημα των Χριστουγέννων έχει πλέον ισοπεδωθεί κάτω από έναν αχαλίνωτο καταναλωτισμό που τέτοιες μέρες υποδαυλίζεται άγρια από τις φωταψίες και τις διαφημίσεις της τηλεόρασης και όλων των υπόλοιπων μίντια. Δώρα, δώρα, δώρα και παιχνίδια πολλά παιχνίδια, θα προστεθούν στις κατάφορτες από τέτοια πράγματα παιδικές κρεβατοκάμαρες. Εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι πλαστικούρας, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, ανοίγουν νέες πληγές πάνω στο σώμα του κουρασμένου πλανήτη μας. Δάση βουνά και θάλασσες δεινοπαθούν.

      Και πως εμείς που μεγαλώσαμε στην επαρχία της προ TV εποχής να μην κατακλυζόμαστε από τη νοσταλγία αυτών των ημερών. Ζώντας μέσα στα άχυρα και τ’ αχούρια μαζί με άλογα μουλάρια πρόβατα και κατσίκες, νιώθαμε ιδιαίτερη χαρά σκεπτόμενοι πως το παιδάκι του Θεού γεννήθηκε μέσα σε ένα περιβάλλον σαν το δικό μας. Και όταν στις 5 η ώρα το χάραμα βάραγε η καμπάνα και πηγαίναμε για την εκκλησία μέσα στην παγωνιά, σηκώναμε δειλά-δειλά το κεφάλι προς τον ουρανό μήπως και δούμε τo αστέρι των Μάγων.
     Όσο για δώρα, τα δέκα μπαλόνια με ένα πενηνταράκι, που είχανε πάνω τους ζωγραφισμένες δυο καμπάνες και άστρα, μας ήταν αρκετά. Την Πρωτοχρονιά ο πενιχρός μπουλαμάς από τους μεγάλους που περιλάμβανε ακόμη και τρύπιες δεκάρες. Από τον Αγιοβοσίλη, έτσι αδυνατούλη με ρουφηγμένα μάγουλα που τον βλέπαμε στην εικόνα, δεν περιμέναμε τίποτα παραπάνω από το ψεύτικο φλουρί της πίτας.
     Τέλος, η νηστεία της σαρακοστής που την κρατάγανε όλες οι οικογένειες ανέβαζε τις προσδοκίες του γιορτινού τραπεζιού. Τα Χριστούγεννα είχε κάποια ποικιλία από σπίτι σε σπίτι με πιο σύνηθες το χοιρινό με σέλινο αυγολέμονο. Ενώ την παραμονή της Πρωτοχρονιάς σε όλα τα σπίτια κόκορας με χυλοπίτες.
Με τούτα και με τ’ άλλα άντε και: ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΤΟ ΝΕΟΝ ΕΤΟΣ! (όπως το λέγαμε τότε)