ΑΣ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ, ΚΑΘΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 

                                    Δεν φταίει μόνο ο «Χατζηπετρής»!                                        

 

  

     Η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα γνώρισε πολλές Επιδημίες (εξαπλούμενο μεταδιδόμενο νόσημα) και Πανδημίες (προσβολή μεγάλου μέρους του πληθυσμού από μεταδιδόμενο νόσημα) αλλά μέσα σε τελείως διαφορετικές από σήμερα συνθήκες. Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή που κάνει ο Παπαδιαμάντης, στην αρχή του πρώτου έργου του «Η Μετανάστις», της φοβερής εκείνης επιδημίας Πανούκλας της Μασσαλίας του 1720 της αποκαλούμενης και «Μαύρου Θανάτου» που αποδεκάτισε την πόλη και από τις περίπου 200.000 κατοίκους θέρισε τους μισούς:

       «…Η Μασσαλία εσάλευε μεταξύ πτωμάτων ανδρών και γυναικών και θολερού ατμού, ανεβαίνοντος εις τον αιθέρα, όστις εις τους οφθαλμούς δεισιδαιμόνων ανθρώπων, εφαίνετο ως περιβάλλων τας ψυχάς των ατυχών θυμάτων. Δεν ηκούοντο πλέον οδυρμοί και θρήνοι, δεν ηκούοντο ψαλμοί και ευχαί. Αι οδοί ήσαν έρημοι διαβατών. Αι οικίαι, αι πλείσται με ανοικτά τα παράθυρα και κεκλεισμένας τας θύρας, έφερον επ’ αυτών κιτρίνους και μέλανας σταυρούς και άλλα πένθιμα σήματα. ……».

     Μόνο που ήταν αλλιώς τότε τα πράγματα, διαφορετική ζωή χωρίς ευχέρεια μετακινήσεων, άλλα τα μέσα και οι δυνατότητες, ιατρική επιστήμη ανίσχυρη και οι ασθενείς παραδομένοι στο έλεος των επουρανίων δυνάμεων.

     Και έρχεται τώρα αυτός ο covid-19 μέσα στο απόγειο της τεχνολογικής εξέλιξης και της επιστήμης και μας «παίρνει τα σώβρακα» που λένε και στο ποδόσφαιρο. Με μια πρωτοφανή ταχύτητα μετάδοσης κατορθώνει μέσα σε λίγους μήνες να αγκαλιάσει ολόκληρο τον πλανήτη.              Πολύ γρήγορα, δηλαδή, παίρνει το στέμμα, την κορώνα της Πανδημίας και γίνεται Αυτοκράτωρ, οπότε σωστά αποκαλείται Κορωναϊός.

     Και καθόμαστε τώρα με τις μάσκες περιμένοντας το εμβόλιο να μας σώσει και κάποιοι επιρρίπτουν ευθύνες σε αυτούς τάχα που τον δημιούργησαν: φταίει ο ένας φταίει ο άλλος «φταίει ο Χατζηπετρής». Ας μην κυνηγάμε φαντάσματα και να δούμε μήπως φταίμε αν όχι όλοι αλλά η μεγάλη πλειοψηφία που κατοικούμε αυτόν τον πλανήτη;

     Γιατί κάποιοι που παρατηρούν τα πράγματα λένε το εξής απλό: ότι παρόλο που οι περισσότερες παλιές επιδημίες ξεκινούσαν και αυτές από ζώα, τώρα έχουμε την ίδια προέλευση και τα τελευταία χρόνια μας ήρθαν πολλές προειδοποιήσεις «γρίπη των πτηνών» «τρελές αγελάδες» «νόσος των χοίρων» που μας έδειξαν ότι όλα αυτά προήλθαν από την πιεστική ανάγκη κάλυψης της διαρκώς αυξανόμενης ζήτησης κρέατος και την επινόηση της σταβλισμένης κτηνοτροφίας, που διόλου απίθανο να ξεπέταξε και τον covid-19.

     Καθώς όπως ισχυρίζονται αυτή η δραματική αλλαγή της παραδοσιακής κτηνοτροφίας έβγαλε τέρατα. Η ακινησία από τη μια μεριά μαζί με την κατάργηση της ελεύθερης βοσκής όπου τα ζώα τσιμπάγανε αποδώ κι’ αποκεί διάφορα χόρτα και σπόρους συν τα φάρμακα και τις αντιβιώσεις που τους βάζουν μαζικά στις τροφές τους για να παίρνουνε βάρος, αδυνατίζουν το ανοσοποιητικό τους σύστημα με αποτέλεσμα να ξεπηδάνε κάτι πρωτοφανή και αλλόκοτα … πραματάκια!

     Μόνο που το παράδοξο είναι πως αυτή η τεράστια αύξηση της ζήτησης κρέατος δεν προήλθε αποκλειστικά από την άνοδο του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων ανθρώπων των μεγάλων κρατών της Κίνας της Ινδίας του Μεξικού της Βραζιλίας κλπ…κλπ, αλλά πιο πολύ από την ιλιγγιώδη αύξηση της κρεοφαγίας του δυτικού κόσμου. Υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι που τρώνε κάθε μέρα κρέας και χωρίς σαλάτα, «κρέας με κρέας» όπως το λένε, κάτι που είδα και με τα ίδια μου τα μάτια και δεν το πίστευα: βρισκόμουν σε επαρχιακή πόλη για δουλειές και την ώρα που έτρωγα σε ένα μικρό ταβερνάκι στο διπλανό μου τραπέζι κάθισαν δυο τύποι με σορτσάκια «προτεταμένες γαστέρες» και σαγιονάρες και αφού ρώτησαν τον ταβερνιάρη και τους είπε για ένα καταπληκτικό μοσχάρι στιφάδο παρήγγειλαν από μια μερίδα ο καθένα και την ώρα που αυτός γυρνούσε να φύγει του φώναξαν «φέρε και μια μερίδα ακόμη να τη βάλουμε στη μέση για σαλάτα».

      Δεν είμαι χορτοφάγος τρώου κρέας και ντρέπομαι αλλά μιας και προέρχομαι από άλλους χρόνους και εποχές πασχίζω να κρατάω, τουλάχιστον, εκείνο το παλιό: κρέας μόνο την Κυριακή. Αλλά τι τα θες από όποιο δρόμο και να πάμε πάλι πάνω στο θέμα της αλλόκοτης ζωής μας και του ταλαίπωρου περιβάλλοντος πέφτουμε.

 

 

 

Δημήτρης Κουκουλάς

Παρασκευή 04/09/2020