ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΔΕΙ Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ

 

     «… Ήτανε σα να γύριζα από μακρύ ξενιτεμό, στους δρόμους κανείς δε με γνώριζε και δε γνώριζα κανέναν. Απομεσήμερο νωρίς αλλά ο ήλιος σκεπασμένος. Βρέθηκα στην Ακρόπολη. Αίσθημα πως στ’ αναμεταξύ είχε προχωρήσει πολύ ο πολιτισμός. Εμπρός στη δυτική πρόσοψη του Παρθενώνα, ένα ταραγμένο πλήθος. Όλοι κοίταζαν τις κεντρικές κολώνες και χοχλακούσαν*. Ρώτησα κάποιον που χειρονομούσε πλάι μου.

     --- Ρε τι ζωντόβολο είσαι συ; Από που μας κουβαλήθηκες Δεν ξέρεις τίποτε;

     Τον κοίταζα χαμένος.

     --- Να! ο πλειστηριασμός! Άνοιξε τα στραβά σου! Αν κερδίσει εκείνη η αμερικάνικη οδοντόπαστα, σώθηκε ο προϋπολογισμός μας για δεκαετίες.

     Κοίταξα με προσοχή στην κατεύθυνση που μου ‘δειχνε. Ανάμεσα στις δυο κεντρικές κολόνες ξεχώρισα ένα τραπεζάκι με πράσινη τσόχα και, καθισμένος πίσω του, ένας ξυρισμένος κύριος με γυαλιά. Φορούσε μαύρο κοστούμι και κρατούσε ένα φιλντισένιο σφυρί. Είχε το ύφος χειρούργου. Ρώτησα αποβλακωμένος:

     --- Ποιος πλειστηριασμός;

     --- Που ζεις μωρέ; Εδώ χαλνάει ο κόσμος!.. Τζένιο* η κυβέρνησή μας. Θα τις παραχωρήσει αυτές τις πέτρες. Τι μας χρειάζονται εμάς;

     Εκείνη τη στιγμή ο μαυροντυμένος κύριος χτύπησε το σφυρί. «Κατεκυρώθη!» φώναξε κάποιος. «Κατεκυρώθη! Κατεκυρώθη!» αντιλάλησε η βοή του πλήθους.

     --- Κέρδισαν οι Αμερικάνοι! Είπε έξαλλος ο γείτονάς μου σαν άνθρωπος που παρακολουθεί ποδόσφαιρο.

     Η ταραχή φούσκωνε μέσα μου.

     --- Και τι θα κάνουν κατόρθωσα να ρωτήσω.

     --- Είναι δαιμόνιοι, αποκρίθηκε. Θα πελεκήσουν τούτες τις κολόνες σε σχήμα σωληνάριου της οδοντόπαστας.

     Ένιωθα πως το πλήθος φύραινε γύρω μου και με άφηνε ολότελα μόνο. Τότες είδα τον Παρθενώνα γυμνό ανατριχιαστικά, χωρίς αέτωμα χωρίς γείσο, με τις κολόνες του πελεκημένες, γυαλιστερές, παρασταίνοντας υπέρογκα σωληνάρια. Ο βραχνάς με τίναξε από το κρεβάτι καθώς ούρλιαζα. Ώρα 5 πρωί.

     Δεν είμαι αρκετός να αναλύσω τούτο το όνειρο. Μόνο μια παρατήρηση πάνω στην ονειρική συμπεριφορά μου: πολλές φορές μου έτυχε να δω όνειρα που παρουσιάζονται με κρυστάλλινη σαφήνεια. Αν είναι εφιαλτικά, ο εφιάλτης δουλεύει στο βάθος και ξεσπά στο τέλος. Μ’ αυτό τον τρόπο αισθάνομαι πως το όνειρό μου της Ακρόπολης ήταν μια διδακτική προειδοποίηση.  ….».

 

Αθήνα 1 Φεβρουαρίου 1970 (ΔΟΚΙΜΕΣ  Β΄ τόμος σελ. 326-327)

 

__________________________________________-

 

* χοχλακώ κάτι σαν τη βίαιη κίνηση υγρών σε δυνατό βράσιμο.

 

** Τζένιο από το λατινό GENIUS ίδιας σημασίας με το Τζίνι, ο φύλακας άγγελος που εμφανίζεται στη δύσκολη στιγμή.