ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ!!!!

Το φυλετικό μίσος του Νότου,

αυτή τη φορά μας ήρθε από την Αλάσκα!!!



Αν ο Μπάρακ Ομπάμα είχε λευκή επιδερμίδα, στις επερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου, μπορεί να καταγραφόταν υπέρ των Δημοκρατικών μια πρωτοφανής για την ιστορία των ΗΠΑ, διαφορά στα ποσοστά των ψήφων. Μπορεί να βλέπαμε κανα 80% έναντι 15% των Ρεπουμπλικάνων!
Και αυτό γιατί τα τελευταία 8 χρόνια με επικεφαλής αυτό το ηλίθιο παιδάκι του Μπους, κυβερνάνε την Αμερική κάτι απίθανοι άνθρωποι τόσο αδίστακτοι στην προκλητικότητα τους, τόσο ανάλγητοι αμοράλ και μαλάκες που παρόμοιο τους προηγούμενο δεν έζησε ποτέ αυτή η χώρα. Γιατί ναι μεν, αποτελούσε εδώ και 60 χρόνια την Υπερδύναμη, το αντίπαλο δέος του Κομμουνισμού, τη Μητρόπολη του καπιταλισμού, την πανίσχυρη στρατιωτική μηχανή του πλανήτη, φρόντιζε όμως στην άσκηση της πολιτικής της να κρατάει όσο μπορούσε και κάποια προσχήματα.
Κάποιους φόρους έβαζε στους πλουσίους και έδειχνε για τους φτωχούς μια στοιχειώδη μέριμνα. Στο εξωτερικό ναι μεν βοηθούσε δικτάτορες και ανελεύθερα καθεστώτα αλλά απέφευγε την άμεση στρατιωτική ανάμειξη. Και τις δυο φορές που το έκανε αυτό: στην Κορέα και το Βιετνάμ, σεβάστηκε τις διεθνείς συνθήκες για τους αιχμαλώτους πολέμου.
Τώρα στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν τον πόλεμο τον κάνουν ιδιωτικές εταιρίες -στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, παρεμπιπτόντως, τυχαίνει να ελέγχονται από τον αντιπρόεδρο Ντικ Τσέϊνι- που δεν σέβονται τίποτα. Αιχμάλωτοι ταπεινώνονται και εξευτελίζονται, γαμήλιες τελετές και γιορτές βομβαρδίζονται, σκοτώνονται άμαχοι, ρέει το αίμα ποτάμι και τρισεκατομμύρια δολάρια σπαταλώνται σε εγχειρήματα αδιέξοδα.
Πίσω στην πατρίδα μέσα σε αυτά τα χρόνια, η αγοραστική δύναμη των πολιτών διαρκώς μειώνεται. Καταφεύγουν οι άνθρωποι στα δάνεια. Οι τράπεζες δανείζουν γιατί, χρηματιστηριακά, πρέπει διαρκώς να μεγαλώνουν τα κέρδη τους. Χρηματιστήρια με φούσκες που όλο φουσκώνουν, φουσκώνουν και ξαφνικά μια μέρα: …μπαμ στον αέρα ο κοσμάκης. Το οικοδόμημα τρίζει, κανείς δεν γνωρίζει τον πάτο.
Αυτά όμως κάποιοι τα βλέπανε από πριν και εδώ και ένα χρόνο μιλούσαν για την ανάγκη της Αλλαγής στα αμερικάνικα πράγματα. Δεν πήγαινε άλλο! Οικονομικοί αναλυτές, καθηγητές πανεπιστημίων, έγκριτοι δημοσιογράφοι και ένα μετά το άλλο τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα τάσσονταν επιτακτικά, όχι μόνο στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα των Δημοκρατικών αλλά και για την προεδρία, υπέρ του Μπάρακ Ομπάμα και του συνθήματος του: CHANGE !
Ο Ομπάμα όμως είναι μαύρος! Και πολύ πιο μαύρος, κατράμι σαν πίσσα είναι ο αντιδραστικός πυρήνας που βρίσκεται σήμερα στην εξουσία. Είδανε ότι ο Μακαίην ένας μετρημένος στα λόγια του άνθρωπος που εκλέχτηκε και αυτός από αγανακτισμένους ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους γιατί διαφωνούσε με τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, δεν τράβαγε απέναντι στον τυφώνα Ομπάμα και αποφάσισαν να του ρίξουν δίπλα του για την αντιπροεδρία: το «πιτ-μπουλ της Αλάσκας» όπως φιλάρεσκα αυτοαποκαλείται αυτή η κυρία. Τη Σάρα Πέϊλιν, δηλαδή, την κυβερνήτη της βορειότερης Πολιτείας των ΗΠΑ.
Μια γυναίκα που από την πρώτη της εμφάνιση έδειξε σε ποιο ταμπλό θα παίξει. Με ένα συντηρητικό και άκρως αντιδραστικά μέχρι σήμερα κλιμακούμενο λόγο, ξυπνάει τις φοβίες και τα φυλετικά μίση των συντηρητικών Αμερικάνων, ακολουθώντας στο θέμα του πολιτικού διαλόγου την τακτική: «γειά σου Γιάννη», «κουκιά σπέρνω».
Της φωνάζουν από το ακροατήριο: «όχι στον πόλεμο του Ιράκ» και αυτή απαντάει «εμένα ο γιός μου πολεμάει στο Ιράκ». Σταλμένο εκεί να κρύβεται, εξεπίτηδες ,κάποιο φοβισμένο παιδάκι της για να ‘χει να το λέει και να συγκινεί το δουλεμένο από τις σαπουνόπερες, μελό ακροατήριο της. Της φωνάζουν για το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές και λέει: «τι κουταμάρες είναι αυτές των οικολόγων, μια χαρά είναι το περιβάλλον και το κλίμα μας και δεν έχουμε να πάρουμε κανένα μέτρο!».
Στην αρχή έκανε αίσθηση μεγάλη γιατί πρόβαλε και το ότι είναι και μάνα με πολλά παιδιά . Πήραν τα πάνω τους οι Ρεπουμπλικάνοι για λίγο, αλλά μετά έσκασε η βόμβα του τραπεζικού και ξανά μπροστά ο Ομπάμα. Τότε το πιτ-μπουλ αγρίεψε : «καλέ αυτός είναι τρομοκράτης!» εκράυγασε. Φράση που δεν θα ξεστομιζόταν εναντίον κανενός λευκού υποψηφίου. Και έφερε σαν επιχείρημα ότι πριν από χρόνια ο υποψήφιος των Δημοκρατικών έκανε παρέα με κάποιον που είχε ακραίες απόψεις και ο οποίος σήμερα είναι ένας νοικοκύρης άνθρωπος καθηγητής στο πενεπιστήμιο του Σικάγου.
Και όσο πλησιάζουμε στην ημέρα των εκλογών και δεν ανακάμπτουν οι Ρεπουμπλικάνοι θα έρθει και η στιγμή που θα βγάλει από μέσα της όλο το δηλητήριο, θα ξεστομίσει, δηλαδή, ολόκληρη τη φοβερή φράση που αφήνει να εννοείται αλλά ακόμα την κρύβει:
«Καλέ τι πάθατε, στραβωθήκατε; Δεν τον βλέπετε; Αυτός είναι μαύρος!»