Ανδρέας Λοβέρδος ο …άνπαιχταμπλ!!!

Με τον συγκεκριμένο υπουργό νομίζω πως συμβαίνει ένα πρωτοφανές για τα πολιτικά μας πράγματα φαινόμενο: ενώ πρωταγωνιστεί εδώ και ενάμιση χρόνο στην ταινία «Ο Εξολοθρευτής» ή αν θέλετε μια πιο σοφτ εκδοχή στο «Κόναν ο Βάρβαρος», από το «γυαλί» βγάζει μια τελείως λυπησιάρικη εικόνα σαν να παίζει στο «Μάνα γιατί με γέννησες» ή στο «Απόκληρος της κοινωνίας».

Και έτσι ενώ δεν άφησε λίθο επί λίθου στα εργασιακά και τα ασφαλιστικά, αύξησε δραματικά τα όρια συνταξιοδότησης, κατάργησε την αποζημίωση απόλυσης, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, τις υπερωρίες και όλες τις κοινωνικές παροχές που είχανε κατακτηθεί με αγώνες και αίμα μέσα σε μια διάρκεια 100 και πλέον χρόνων, όταν βγαίνει και μιλάει από την τηλεόραση κατορθώνει να προκαλεί ρίγη συγκίνησης και συναισθήματα συμπάθειας σε πολλούς από όσους τον βλέπουν, ακόμη και σε εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους που τους έχει τσακίσει με τα νομοθετήματα του.

 Χρησιμοποιεί με μαεστρία μια τελείως δική του γλώσσα μακριά από τα στερεότυπα της ξύλινης των πολιτικών και κατορθώνει μέσα από φράσεις του τύπου: «δεν υπάρχει σάλιο» «και ο εκβιασμός έχει τα όρια του» «εγώ αύριο τα βροντάω και φεύγω», να απευθύνεται στο θυμικό των ψυχοπονιάρηδων Ελλήνων και να κερδίζει ακόμη και τον …οίκτο τους!

Με αποτέλεσμα να βρίσκεται σταθερά στην κορυφή της δημοφιλίας και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τους συναδέλφους του υπουργούς ακόμη και από αυτούς που ηγούνται τελείως «ακίνδυνων» υπουργείων όπως είναι αυτά του Πολιτισμού, της Δικαιοσύνης και της Άμυνας.

Και ενώ στην ενδοκομματική μάχη της ηγεσίας πριν 3 χρόνια είχε εκδηλωθεί ανοιχτά υπέρ Βενιζέλου, τώρα έχει τον πρώτο λόγο στη διαδοχή! Κάτι που πρέπει να φέρνει σε απόγνωση όχι μόνο τον Γιωργάκη που τον πέταξε στα «βαθιά» -στα πιο δύσκολα υπουργεία δηλαδή- για να τον τιμωρήσει αλλά και τους επίδοξους δελφίνους: Χρυσοχοίδη, Διαμαντοπούλου, μηδέ του …Βενιζέλου εξαιρουμένου!