Και όμως το κρέας ψάρι … έγινε ήδη πραγματικότητα!!!

 

Και ούτε χιούμορ είναι αυτό ούτε ρητορική υπερβολή που να υπονοεί κάτι άλλο όπως η διαφήμιση που παίζει αυτόν τον καιρό. Γιατί απλά μιλάμε για τα ψάρια της λεγόμενης ιχθυοκαλλιέργειας ή υδατοκαλλιέργειας. Αυτά που τόσο μαεστρικά τα πλασάρουν με τις σχετικές ταμπελίτσες τα σούπερ μάρκετ: «τσιπούρες υδατ. Μεσογείου» ή «φαγκρί υ/κ Μεσογείου» γιατί ναι! Ενώ στην αρχή  μόνο η τσιπούρα και το λαβράκι μπορούσαν να καλλιεργηθούν τώρα τελευταία μας προέκυψαν πολλά και διάφορα όπως αυτό το θηριώδες μυλοκόπι που το κόβουν σε φέτες σαν τον εκ βορρά σολομό. Κάτι που γίνεται μαγνήτης ευκολίας για τις νέες νοικοκυρές –ιδίως τα καθαρισμένα με +2 ευρώ στην τιμή- και για τα νέα παιδιά που δεν μπορούν καθόλου τα κόκκαλα. Μόνο που κάποιος θα πρέπει να μιλήσει όχι για τη ... Rexona που έλεγε η παλιά διαφήμιση αλλά γι’ αυτή την ανεπαίσθητη … γουρουνίλα που σέρνεται στο τραπέζι και τον ουρανίσκο μας την ώρα της βρώσης τους. Καθώς τα φυράματα που χρησιμοποιούνται στην ιχθυοκαλλιέργεια είναι εμπλουτισμένα και με ζωικά απόβλητα σφαγείων. Όσο για εκείνον το γουρουνο-σολομό είναι ταϊσμένος και με ειδικά χρωστικά για να παίρνει το ροζ χρώμα του φυσικού συναδέλφου του. Και έτσι όπως θεριεύει η κατανάλωση αυτής της κατηγορίας, σε λίγο τα ψάρια της θάλασσας θα είναι μειοψηφία. Και είναι αυτός ένας δρόμος χωρίς επιστροφή καθώς το μοντέλο των αγορών μας όσο πάει και γίνεται πιο compact: όλα μα όλα τα ψώνια μας από το σουπερ-μάρκετ! Ψαράδες Λαϊκές και Βαρβάκειος είναι πια σπορ μόνο για … γέρους!