Είναι σχεδόν όσο και ο τίτλος του, κατά τρεις λέξεις μόνο τον ξεπερνάει! Τον τίτλο που αποτελεί οργανικό μέρος του ποιήματος και που χωρίς αυτόν το συγκεκριμένο ποίημα δεν υπάρχει. Και μιας το νόημα του μοιάζει με γρίφο, λέω να γράψουμε στα σχόλια πως το εισπράττει η κάθε μια και ο καθένας μας. Θα ξεκινήσω πρώτος και εννοείται βέβαια ότι μπορεί να υπάρχουν άπειρες προσεγγίσεις.
Ιδού λοιπόν το ποίημα:
ΔΕΙΛΙΝΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ
Φύγε, κακό ζώο, από κοντά μου,
Που εγώ, μαζεύω αγριοβιολέτες.
Τάκης Παπατσώνης
Τ. Κ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ (1895 - 1976). Ο Τάκης Παπατσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Μαθήτευσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το 1913 σε ηλικία 18 ετών δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην εφημερίδα Ακρόπολις. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως το 1920 και το 1927 παρακολούθησε μαθήματα οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Από το 1914 και για σαράντα χρόνια εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών φτάνοντας ως τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Το 1928 έμεινε για μήνες στο Άγιο Όρος. Ταξίδεψε πολύ σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του και λόγω της εργασίας του και από προσωπικό πάθος (ενδεικτικά αναφέρονται εδώ τα ταξίδια του στο Βελιγράδι, την Κωνσταντινούπολη, την Ιταλία, την Πράγα, την Ελβετία, τη Γαλλία, το Βερολίνο, τη Δρέσδη, την Αγγλία, την Ισπανία, το Βουκουρέστι, τη Βέρνη, τα Καρπάθια, τη Νέα Υόρκη, την Κούβα, το Σικάγο, το Σαν Ντιέγο).
Ο Τάκης Παπατσώνης τοποθετείται από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας στην ποιητική γενιά του τριάντα, ως μια ιδιαίτερη όμως περίπτωση που υπερβαίνει τις όποιες κατηγοριοποιήσεις. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές του ελεύθερου στίχου στη μοντέρνα ελληνική ποίηση. Το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζουν ποικίλες δημιουργικά αφομοιωμένες επιδράσεις και έντονα προσωπικό ύφος στα πλαίσια του μυστικιστικού και θεολογικού στοχασμού του.
ΔΕΙΛΙΝΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ΠΕΡΑ ΑΠ’ ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ
Φύγε, κακό ζώο, από κοντά μου,
Που εγώ, μαζεύω αγριοβιολέτες.
Τάκης Παπατσώνης
Τ. Κ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ (1895 - 1976). Ο Τάκης Παπατσώνης γεννήθηκε στην Αθήνα. Μαθήτευσε στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και το 1913 σε ηλικία 18 ετών δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα στην εφημερίδα Ακρόπολις. Σπούδασε Νομική και Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ως το 1920 και το 1927 παρακολούθησε μαθήματα οικονομικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Από το 1914 και για σαράντα χρόνια εργάστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών φτάνοντας ως τη θέση του Γενικού Γραμματέα. Το 1928 έμεινε για μήνες στο Άγιο Όρος. Ταξίδεψε πολύ σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του και λόγω της εργασίας του και από προσωπικό πάθος (ενδεικτικά αναφέρονται εδώ τα ταξίδια του στο Βελιγράδι, την Κωνσταντινούπολη, την Ιταλία, την Πράγα, την Ελβετία, τη Γαλλία, το Βερολίνο, τη Δρέσδη, την Αγγλία, την Ισπανία, το Βουκουρέστι, τη Βέρνη, τα Καρπάθια, τη Νέα Υόρκη, την Κούβα, το Σικάγο, το Σαν Ντιέγο).
Ο Τάκης Παπατσώνης τοποθετείται από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας στην ποιητική γενιά του τριάντα, ως μια ιδιαίτερη όμως περίπτωση που υπερβαίνει τις όποιες κατηγοριοποιήσεις. Υπήρξε ένας από τους εισηγητές του ελεύθερου στίχου στη μοντέρνα ελληνική ποίηση. Το ποιητικό του έργο χαρακτηρίζουν ποικίλες δημιουργικά αφομοιωμένες επιδράσεις και έντονα προσωπικό ύφος στα πλαίσια του μυστικιστικού και θεολογικού στοχασμού του.
10 σχόλια:
Το όμορφο δειλινό δίπλα στη θάλασσα, η φύση και οι αγριοβιολέτες σε συνδυασμό με το πένθος της Μεγάλης Εβδομάδας με οδηγούν στην ερμηνεία: πως το «κακό ζώο» του ποιήματος είναι ο θάνατος. Ο θάνατος που η υποσυνείδητη υπόμνηση του σε ώρες ψυχικής ευφορίας, δημιουργεί μια ξαφνική και ανεξήγητη μελαγχολία.
Καλή η προσεγγιση σου navarino-s!!!! Εγω θα δω το ποιημα με μια πιο ορθολογικη ματια!!!! Περα απ το Φαληρο ισως ηταν το εξοχικο του ποιητη οπου ο ιδιος ειχε παει για να περασει το Πασχα!!! Εκεινο το δειλινο ισως ειχε βγει για περιπατο και ειδε καποιες αγριες βιολετες στο τοτε δασος!!! Ξαφνικα ισως να σκεφτηκε να της μαζεψει για τον Επιταφιο!!! Και καποιο ζωο τον παρενοχλησε!!! Αν δουμε το ποιημα σε μια πιο υπερεαλιστικη θεωρηση το ζωο αυτο θα μπορουσε καλλιστα να ειναι ενας ελεφαντας η ενας τυρανοσαυρος ρεξ!!! Τι λεω μεγαλοβδομαδιατικα!!! Μπουρδες!!!
Η θεωρηση σου ισως να ειναι σωστη!!! κακο ζωο =θανατος!!! Μονο ο ποιητης ηξερε!!!
Α
Υ.Γ.:Καλες Γιορτες σε αυτους που πιστευουν και σε εμας που δεν πιστευουμε πολυ!!!
συμφωνώ ναβαρίνο και να συμπληρώσω κιόλας ότι η παιδαριώδης γλώσσα του δίστιχου δηλώνει πως προσποιείται πως είναι παιδί, άρα και μακριά από την έγνοια του θανάτου
@χαμαιλέων, ο τυραννόσαυρος είναι όλα τα λεφτά!!! Μου άρεσε ρε μπαγάσα που μέσα στο υπερρεαλιστικό σου κρετσέντο έδειξες και την οικολογική ευαισθησία λέγοντας: "στο τότε δάσος" για την περιοχή του ποιήματος.
Καλό Πάσχα!
@Tyler γειά σου! Ειλικρινά είναι καταπληκτική αυτή η εκδοχή της παιδαριώδους γραφής που εισάγεις. Και απόλυτα σωστή νομίζω που ανεβάζει στα ύψη αυτό το κοντράστ: της αφέλειας και του ελλοχεύοντος θανάτου. Καλό Πάσχα!
Εγω λεω… οπος οι βιολέτες ειναι περιγραφιμενες σ’αυτο το ποιημα να εσοματονουν τα δυο χαρακτιριστικα του ανθροπου: οι τριφεροτιτα και το αγριο που παντα ανοικουν μεσα μας, αυτα τα διο χαρακτιριστικα που παντα παλευουν μεσα μας, παντα σε αντιθετος… ο ποιητις που επνευστικε με τι παρουσεια τις αγριες βιολετες, οταν τις μαζευει και τις κοβει απο τιν γει…. Γεινεται κ’αυτος, το τερας που κοβει τιν τριφερει τις ζωη.
Η ζωη… φαινεται πος…. Ειναι αυτο το «survival of the fittest” ... ο ενας καταπιενει τον αλλον... το καλυτερο θα ηταν αν μπρουμε... να θαυμαζουμε τa ομορφα τις ζωης χωρις τιν αγρια θελισι να τα καταπιουμε ολλα, να τa αγγικσουμε.
Κι’ομος, αφτο ειναι οι ζωη, το ζωο, το καλλο και το κακκο ανοικουνε διπλα το εναν το αλλο παντα. Μπορει ο ποιητης να μυν το εχει παρει συμασια... μονον οταν εζισε τιν απογεια... ο ποιητις βρυσκετε με μιαν πιο μεγαλλυ εκτιμισι για τα ομορφα.. πος να το πο.... Χορις λυπσει δεν υπαρχει εκτιμισι... και στο κακκο, υπαρχει κατι καλλο.. κσαναγενιται μια πιο μεγαλλη εκτιμισι για τα ομορφα τισ ζωησ. Το “Yin” kai to “Yang”.
Η ζωη ειναι ενας μεγαλος ζυγος. Δεν αποφευγουμε το κακκο. Μονον για λυγη ορα το καθιστεριζουμε.
Κσερο και γιο... μια σαλατα τρωο τωρα... και σαλατα βγαζο! :-P
Με συχοριτε για τα «αγρια» μου τα ελλινικα!
@fluoresc....και όμως με τα "άγρια ελληνικά" σου, βάζεις το ποίημα σε μια άλλη ιδέα που μπορεί να είναι και η σωστή. γιατί όπως γράφει στη βιογραφία του ο ποιητής είχε ασχοληθεί και με το μυστικισμό και δεν είναι καθόλου απίθανο να εννοεί το καλο και το κακό με την έννοια του "yin" και του "yang" όπως το περιγράφεις.
Καλό Πάσχα! Ο Θόδωρος τι κάνει;
Μπορεί να είδε ένα περαστικό αρνάκι και να ήθελε να το καταβροχθίσει!
Οπότε λέει στον εαυτό του:
"Φύγε, κακό ζώο, από κοντά μου,
Που εγώ, μαζεύω αγριοβιολέτες"
Αυτός ο ίδιος είναι το κακό ζώο!
@ange-ta συγκλονιστική και επίκαιρη η ερμηνεία σου!
Χρόνια Πολλά!
Η άνοιξη, οι μυρωδιές, η ευδία της Φύσης η αφύπνιση των αισθήσεων και του σώματος.... Δηλώνουν αυτό που σημαίνει "άνοιξη" δλδ τον πόθο και το πάθος του ανθρώπου.Το κακό ζώο είναι ο σαρκικός πειρασμός, η ηδυπάθεια. Τον εξορκίζει ο ποιητή
ς, "είναι αμαρτία τη μεγαλοβδομάδα".....
Δημοσίευση σχολίου