Περί χρεοκοπίας ακροθιγώς!!!

Λένε πως τα νούμερα δεν βγαίνουν. Και αυτό με άλλα λόγια ονομάζεται: χρεοκοπία! Ένας όρος που εδώ και χρόνια είναι μια λέξη ρουτίνας όταν μιλάμε για το εμπόριο. Υπάρχουνε μάλιστα και μελετημένες σε αυτό χρεοκοπίες που αποφέρουν μεγάλα οφέλη στους εμπνευστές τους. Μα όταν μιλάμε για κράτος και εθνική οικονομία όσο απαλυντικούς προσδιορισμούς και να βάζουμε μπροστά από την κρίσιμη λέξη: «ελεγχόμενη χρεοκοπία», «προγραμματισμένη χρεοκοπία» και τα λοιπά και τα λοιπά, το πράγμα παίρνει διαστάσεις δραματικές και ανεξέλεγκτες για τις οποίες δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες αφού σε τέτοια πράγματα άλλωστε και δεν μπορεί κανείς να κάνει ακριβείς προβλέψεις αλλά το κυριώτερο: μας διαβάζουν νέα παιδιά και θα είναι κρίμα και άδικο να σκουραίνουμε έτι περαιτέρω το μέλλον τους με πιο ζοφερές εκδοχές όσο και αν φαίνεται να έχουν αυτές το στοιχείο της βεβαιότητας.
Εγώ μάλιστα πιστεύω ότι αν δεν αναχαιτιστεί η ορμή του παγκόσμιου καπιταλισμού και η αχαλίνωτη τάση του προς την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, κοινή θα είναι η μοίρα μας όλων των κρατών και των λαών της λεγόμενης Δύσης και ότι αν εμείς εδώ λόγω επιπλέον προβλημάτων βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή, δεν θα αργήσει και η σειρά και των υπολοίπων όχι μόνο των αδύναμων αλλά και των εμφανιζόμενων σήμερα ως εύρωστων οικονομιών. Αφού όλα είναι αλληλένδετα στην οικονομία και τα ντόμινα δεν αποτελούν «προνόμιο» του τρίτου κόσμου.
Μόνο που η κατάσταση τότε θα έχει στοιχεία πρωτοφανή για την ανθρώπινη ιστορία: θα είμαστε γεμάτοι με υλικά αγαθά ( πολλά σπίτια, πολλά αυτοκίνητα, άπειρα μηχανήματα και άπειρες συσκευές) και δεν θα έχουμε να φάμε!
Και όλη αυτή η «σωματοποιημένη» ανθρώπινη εργασία που μας στέρησε ελεύθερο χρόνο και πνευματική ενασχόληση, θα μας είναι πλέον άχρηστη και θα βαραίνει τα πράγματα πιο πολύ. Θα συνιστά επιπλέον και την απτή απόδειξη του λεγόμενου καταναλωτισμού, της κατανάλωσης δηλαδή του περιττού, που με τόσο ζήλο και θρησκευτική ευλάβεια ακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια.