Εδώ στην Ελλάδα ποτέ δεν ήμασταν και πολύ φαν των εφημερίδων. Μια στατιστική που θυμάμαι πριν από καμιά 25αριά χρόνια είχε στην κορυφή της πρωτιάς τη Σουηδία με γύρω στα 900 φύλλα ανά χίλιους κατοίκους και κάπου εκεί προς τον πάτο την αφεντιά μας με γύρω στα 80 φύλλα ανά χίλιους κατοίκους.
Παρ’ όλα αυτά όμως διαθέταμε και διαθέτουμε ακόμη μια πληθώρα τίτλων γιατί εδώ στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» οι εκδότες των εφημερίδων –και ιδιοκτήτες καναλιών ταυτόχρονα οι περισσότεροι- γνωρίζουν και παίζουν πολύ καλά ένα καθαρά ελληνικό σύστημα με ιδιαίτερα μεγάλες…αποδόσεις: με εναγκαλισμό ή με απειλή για αποκαλύψεις της έτσι και αλλιώς διεφθαρμένης εξουσίας και κάτω από τη λεοντή παράλληλων και πολλαπλών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, κατορθώνουν να έχουν πρόσβαση στον κρατικό κορβανά με αναθέσεις εργολαβίες χαριστικά δάνεια και κρατικές διαφημίσεις. Πράγμα, δηλαδή, αδιανόητο για οποιαδήποτε από τις λεγόμενες πολιτισμένες χώρες που τόσο πολύ μας αρέσει να αναφερόμαστε.
Και τώρα με τη μεγάλη κάμψη που περνάει ο παγκόσμιος τύπος λόγω της διαδκτυακής ανάπτυξης της ενημέρωσης, αλλά και την εγχώρια κάμψη των δημοσίων εσόδων λόγω της κρίσης, επόμενο είναι να τρίζουνε πλέον και τα θεμέλια των λεγόμενων μεγάλων κυριακάτικων εφημερίδων. Κάτι που έχει φέρει σε επίπεδα παροξυσμού το εδώ και αρκετά χρόνια εμπορικό σύστημα των προσφορών με τη «γέμιση». Kαι έτσι τώρα, εκτός από το απαραίτητο πλέον βιβλίο υπάρχουν και 2-3 dvd με ταινίες και άλλα τόσα cd με τραγούδια (όχι, πακέτο με μακαρόνια όπως είχε κάνει πριν κάποια χρόνια μια τουρκική εφημερίδα, δεν έχουν βάλει ακόμα).
Κάποιοι αγοράζοντας τες τις ξεκοιλιάζουν επί τόπου κρατώντας τη γέμιση και πετάνε το χάρτινο μέρος –το σώμα δηλαδή της εφημερίδας της κυριακάτικης με τις επιφυλλίδες τις ιστορικές και φιλοσοφικές αναλύσεις την κριτική των έργων τέχνης και τις συνεντεύξεις καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος- στον κάδο με τα σκουπίδια! Μερικοί μάλιστα από αυτούς με οικολογικές ανησυχίες τις ρίχνουν στον μπλε κάδο της ανακύκλωσης. Και να σκεφτεί κανείς ότι η συντριπτική τους πλειοψηφία απαρτίζεται από ώριμους ηλικιακά ανθρώπους και υποτίθεται σοβαρούς αφού τα νέα παιδιά τα κατεβάζουν αυτά απ’ το Ίντερνετ.
Και έτσι όπως αρχίζουν από μεσοβδόμαδα στην τηλεόραση τα διαφημιστικά τους σποτ με μουσική υπόκρουση από τα προσφερόμενα τραγούδια και ακούς το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες» από την εφημερίδα που εκφράζει τον Νεοφιλελευθερισμό ή το «Πάγωσε η τζιμινιέρα» από την υπέρμαχη του ΔΝΤ και της Τρόϊκας, είναι σαν να ακούς έναν μακρινό απόηχο ενός ένδοξου αγωνιστικά παρελθόντος, ένα μνημόσυνο πεθαμένων οραμάτων και ιδεών που προδόθηκαν από την ίδια γενιά που τα υπερασπίστηκε κάποτε και μετά: πούλησε την ψυχή της στον Μαμωνά!
11 σχόλια:
Γεια σου navarino!
Αν και το θεμα σου αναφερεται περισσοτερο στις εφημεριδες, παρ ολα αυτα δεν μπορω να παραβλεψω οσους ξεπούλησαν τα ιδανικα τους και δεν ειναι και λιγοι αυτοι, οι ιδιοι μαλιστα που καποια χρονια πριν ακουγαν τραγουδια, οπως το «Μέρα Μαγιού μου μίσεψες», ή το «Πάγωσε η τζιμινιέρα», αλλα τωρα το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν ακουνε τιποτα, δεν εχουν κανενα οραμα και η μονη τους εγνοια ειναι να σωθουν πριν να βουλιαξει το πλοιο του...Μαμωνα και τους παρει κι αυτους κατω στο βυθο!
"Κάποιοι αγοράζοντας τες τις ξεκοιλιάζουν επί τόπου κρατώντας τη γέμιση και πετάνε το χάρτινο μέρος –το σώμα δηλαδή της εφημερίδας της κυριακάτικης με τις επιφυλλίδες τις ιστορικές και φιλοσοφικές αναλύσεις την κριτική των έργων τέχνης και τις συνεντεύξεις καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος- στον κάδο με τα σκουπίδια!"
Τελικά νομίζω ότι καλά κάνουν και τις πετάνε γιατί εκεί είναι η θέση των δήθεν φιλοσοφικών αναλύσεων και κριτικών έργων τέχνης.
Εγώ την Κυριακή αποφάσισα να αγοράσω μετά από πολλούς μήνες (πάνω από χρόνο) το Βήμα επειδή έχει ένα DVD που μου αρέσει.
Τώρα που το σκέφτομαι όμως θα δω αν μπορώ να βρω την ταινία στο ίντερνετ, αν μπορώ τότε και πάλι θα αποφύγω να την αγοράσω.
"Κάποιοι αγοράζοντας τες τις ξεκοιλιάζουν επί τόπου κρατώντας τη γέμιση και πετάνε το χάρτινο μέρος –το σώμα δηλαδή της εφημερίδας της κυριακάτικης με τις επιφυλλίδες τις ιστορικές και φιλοσοφικές αναλύσεις την κριτική των έργων τέχνης και τις συνεντεύξεις καλλιτεχνών και ανθρώπων του πνεύματος- στον κάδο με τα σκουπίδια!"
Μήπως υπερτιμούμε λίγο το περιεχόμενο των εφημερίδων ? Ελάχιστο χώρο καταλαμβάνουν η φιλοσοφία και οι τέχνες σε αυτές - τουλάχιστον αυτό θυμάμαι από την εποχή που αγόραζα εφημερίδες και τις πέταγα , κρατώντας μόνο το DVD ή κάποιο βιβλίο , το οποίο προσέφεραν . Μάλιστα , προκειμένου να αποκτήσω κάτι θριλεράκια της Hammer , αγόρασα κάποτε και espresso (μη βαράτε όλοι μαζί), την πέταξα όμως αμέσως δίχως να μπω στον πειρασμό να διαπιστώσω εαν περιείχε φιλοσοφικά κείμενα ή κριτικές έργων τέχνης .
Kαλημέρα Ναvarino. Τεράστια η κρίση όντως, επηρεάζει και τον τύπο.
Από την εποχή της εφημερίδας πάμε φθάσαμε δηλαδή στηνε εποχή της εικόνας. Οσο για τους αναγνώστες που πετούν το κυρίως σώμα; τι να σου πώ!. Εχω την αίσθηση ότι δεν αποτελούν όλοι ένα σώμα. Εκτιμώ ότι άλλοι το κάνουν γιατί ...αηδιάζουν, άλλοιγιατί δεν διάβασαν ποτέ εφημερίδα...άλλοι γιατί πλέον οι εκδότες έχουν μπεί για τα καλά καιανερυθρίαστα στην εξουσία...
Δεν ξέρω
Καλή σου ημέρα
@Elva μου γεια σου!
Δεν είσαι καθόλου εκτός θέματος, ίσα-ίσα που επέλεξα να τελειώσω έτσι την ανάρτηση για να υποσημειώσω ακριβώς αυτά που πολύ εύστοχα τονίζεις και εσύ!
@Greek Rider
Φίλτατε καβαλάρη, νομίζω ότι είναι λίγο ακραία και άκαμπτη η θέση σου. Εγώ πιστεύω ότι δεν πρέπει να συγχέουμε την πολιτική αρθρογραφία και την πολιτική ή κομματική θέση μιας εφημερίδας με την υπόλοιπη ύλη της. Υπάρχουν πολλοί άξιοι πνευματικοί άνθρωποι στον τόπο μας που γράφουν σημαντικά και ενδιαφέροντα κείμενα στις κυριακάτικες εφημερίδες, οι οποίες ως γνωστόν δεν είναι εφημερίδες ειδησεογραφίας όπως τα καθημερινά φύλλα αλλά αποτελούν χώρο κριτικής σκέψης και πνευματικών αναλύσεων και αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Εγώ έγραψα για τα περί πολιτικής τοποθέτησης δυο εφημερίδων και χωρίς να γράψω ονόματα πιστεύω ότι γίνεται αντιληπτό για ποιες εννοώ αλλά προς θεού δεν είναι το ίδιο ο Αλέξης Παπαχελάς με το Νίκο Ξυδάκη ούτε ο Γιάννης Πρετεντέρης με το Δημοσθένη Κούρτοβικ, έτσι για να φέρω δυο παραδείγματα.
Έχουν πολλή ύλη οι κυριακάτικες εφημερίδες και είναι κρίμα να τις πετάμε αδιάβαστες στον κάδο απορριμάτων!
@Spyros
Δεν σε βαράμε Σπύρο μου γιατί με την espresso είναι πιο καθαρά τα πράγματα -ο κάδος είναι η θέση της- και εσύ ξηγιέσαι σταράτα από την αρχή πάνω σε αυτό το πράγμα. Για τις άλλες γράφω εγώ. Υπάρχει ύλη Σπύρο μου σε αρκετές κυριακάτικες αρκεί να έχουμε διάθεση να διαβάσουμε και να μη μπερδεύουμε τα πολιτικά άρθρα με τα υπόλοιπα κείμενα.
Δεν ξέρω, εγώ είμαι της παλιάς σχολής και θέλω να πιάνω στα χέρια μου την εφημερίδα και να διαβάζω για πολλά θέματα γιατί θεωρώ ότι η τηλεόραση και το ίντερνετ έχουν μια πιο αποσπασματική προσέγγιση των θεμάτων και δεν εμβαθύνουν στα πράγματα και όταν λέω ...πράγματα, προς θεού! δεν εννοώ μόνο την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα υπάρχουν διαχρονικά και πολύπλοκα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο παλαιόθεν!
@ippoliti μου γεια σου!
Πράγματι είναι μπερδεμένο λίγο το πράγμα ως προς το γιατί και το διότι αλλά εγώ βλέπεις επιμένω να θεωρώ ακόμη πολύ χρήσιμη την ανάγνωση της κυριακάτικης εφημερίδας χωρίς να βάζω θέμα πολιτικής τοποθέτησης μιας και η ύλη τους είναι ποικίλη.
Καλημέρα!
navarino-s δεν διαφωνώ ότι υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι που τους διαβάζουμε (και από τις σελίδες τους).
Όμως τι θα γίνει ρε παιδί μου, δεν βαρέθηκαν κάποιοι να λένε τα ίδια και τα ίδια εδώ και σχεδόν 40 χρόνια;
Οι ανάγκες της εποχής είναι διαφορετικές και η βελόνα έχει κολλήσει.
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Επειδή εκεί έξω υπάρχουν νέα παιδιά με σπουδές και γνώσεις που είναι άνεργα και είμαι βέβαιος ότι θα έπρεπε ήδη να έχουν αρχίσει να γράφουν και να μας διαφωτίζουν με νέες φρέσκες ιδέες. Και όμως δεν γράφουν γιατί όλες οι θέσεις είναι πιασμένες από γνωστά και μεγάλα ονόματα.
Ο Γ. Μαρίνος π.χ. δεν βαρέθηκε σε όλη του τη ζωή να κυνηγάει κομμουνιστικά φαντάσματα; Η εποχή δεν απειλείται πλέον από τέτοια φαντάσματα.
Άντε να αδειάσει και καμιά καρέκλα να μπει και κανένας νέος άνθρωπος.
Αυτή θα είναι η γενιά της εξόντωσης και της εκμηδένισης.
Μεγάλωσα σε οικογένεια που λάτρευε τις εφημερίδες....η παρακμή τους, σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, με θλίβει......ελπίζω να επιβιώσουν κάποιες λίγες, εβδομαδιάτικες, που προσφέρουν κάποια κριτική θεώρηση των πραγμάτων......αχ αυτή η μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου χαρτιού....
@Ειρήνη Βεργοπούλου
Πολύ συγκινητικό το σχόλιο σου!
Και εγώ μεγάλωσα με την εφημερίδα και όπως λες θέλω να νιώθω τη μυρωδιά του χαρτιού!
Δημοσίευση σχολίου