Ένα καθήκι του κερατά ένας αρχομανής δολοφόνος ένας μέτρ της εξουσίας είναι ο άνθρωπος και τίποτα άλλο. Και αν έφθασε εδώ που έφθασε ένα μεγάλο μέρος το οφείλει σε εμάς τους μεγαλύτερους που παγιδευμένοι τότε, στην αρχή της αναρρίχησης του στην εξουσία, από τα ψυχροπολεμικά διλλήματα της εποχής είχαμε σπεύσει να τον εντάξουμε στο λεγόμενο «αντιϊμπεριαλιστικό μέτωπο» γιατί τα είχε βάλει με τους Αμερικάνους!
Ήτανε βλέπετε η εποχή των απλουστεύσεων και «ο εχθρός του εχθρού μου ήτανε φίλος μου» μιας και εμείς εδώ στην Ελλάδα με τη δικτατορία είχαμε εκείνη την εποχή ανοιχτές πληγές με τους υπερατλαντικούς «συμμάχους» μας. Το έπαιξε ο τύπος και έξυπνα: στην αρχή ζήτησε τεχνική υποστήριξη από τους σοβιετικούς έβγαλε και το «Πράσινο Βιβλίο» κατά τα πρότυπα του «Κόκκινου Βιβλίου» του Μάο, όπου μέσα από ένα νεφελώδες ιδεολογικό μπουρδολόγημα μιλούσε για την εξουσία των μαζών την περιβόητη «Τζαμαχιρία» αυτή που σήμερα την πολυβολεί από θάλασσα και από αέρος και την πνίγει στα ποτάμια του αίματος.
Κινήθηκε πάντοτε μεθοδικά και μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ άρχισε να προσεγγίζει την μέχρι τότε τρισκατάρατη Δύση για να διατηρηθεί στην εξουσία. Υπέγραψε συμφωνίες με Αμερικάνους Εγγλέζους Γάλλους και Ιταλούς που χρειαζόντουσαν τα πετρέλαια του και γράφουν ως συνήθως στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τέτοια.. Ενώ παράλληλα καλλιεργούσε την οικογενειοκρατία δίνοντας ύψιστα αξιώματα στα βλαστάρια του.
Είναι μεγάλη για μένα η έκπληξη από την τόσο μαχητική εξέγερση του λαού της Λιβύης γιατί εδώ πρόκειται για το πιο σκληρό στρατοκρατικό καθεστώς με πραιτωριανούς και μισθοφόρους που δεν έχει καμία σχέση με τα άλλα διεφθαρμένα αραβικά καθεστώτα. Και ήμουνα σίγουρος, όπως έχει γίνει πολλές φορές μέχρι σήμερα στην ιστορία, ότι ένας τόσο αρχομανής και μεθοδικός τύραννος δεν θα βίωνε εν ζωή αυτά που βιώνει και ότι οι οποιεσδήποτε καθεστωτικές αλλαγές θα έπονταν του φυσικού του θανάτου. Δεν βλέπετε τι ύπουλο παιχνίδι παίζει ακόμη και τώρα: κατηγορεί για την Εξέγερση την Αλ Κάϊντα μήπως και τούτη τη τελευταία στιγμή βρει κάποιο ανέλπιστο στήριγμα προς τη Δύση!
Γι’ αυτό και αποκτά τις διαστάσεις μεγαλειώδους ιστορικού γεγονότος η ηρωϊκή εξέγερση του λαού της Λιβύης που κάτω από την μπότα του πιο τυραννικού καθεστώτος που γέννησε η μεταπολεμική ανθρωπότητα, υψώνει τα στήθη τα χέρια και τα κορμιά αψηφώντας το θάνατο και τα πολυβόλα. Με μπροστάρηδες όπως φαίνονται στις εικόνες τα νέα αγόρια και τα κορίτσια, τους χειριστές των pc και του internet που όπως δείχνουν τα πράγματα θα είναι πλέον το όπλο των αδυνάτων.
Και σαν φόρο τιμής στους γενναίους αυτούς ανθρώπους και στους πολυάριθμους νεκρούς τους θα κλείσω με την ανάρτηση ενός τραγουδιού από το you tube το ίδιο τραγούδι που τους αφιέρωσε στο ξεκίνημα της χθεσινής ραδιοφωνικής του εκπομπής ο εξαίρετος συνάδελφος μας κ. Προκόπης Δούκας:
