Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ...ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ!!!

Επειδή σας κούρασα τώρα τελευταία με βαριά θέματα είπα σήμερα να σας χαλαρώσω λιγάκι και μάλιστα χωρίς να μπω στον κόπο να συγγράψω κάποιο σπαρταριστό κείμενο: απλούστατα σας παραθέτω αυτούσιο και χωρίς σχόλια το βιογραφικό υποψηφίου βουλευτή του ΠΑΣΟΚ στο νομό Μεσσηνίας, έναν αγροτικό νομό της Χώρας μας που δοκιμάζεται άγρια από την κρίση!


______________________________________________________________________________
.
.
.
.
.
.
Ευστράτιος Ιωαν. Καλογερέας
Συνοπτικό Βιογραφικό Σημείωμα

· Γεννήθηκε στην Καλαμάτα 19-4-1951.

· Υπήρξε μαθητής του 11ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμάτας, του Α΄ Γυμνασίου Αρρένων (1962-66), και του Β΄ Γυμνασίου Αρρένων 1966-68 (… στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο…!!).

· Φοίτησε στην Πολυτεχνική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από τον Οκτώβριο του 1969 μέχρι τον Μάρτιο 1970, και για την ακρίβεια μέχρι την ημέρα κατά την οποία :

· Είχε τη φαεινή ιδέα να σχολιάσει, μέσα στο Αμφιθέατρο, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, και "ενώπιον" της ολομέλειας των πρωτοετών φοιτητών, την παρεμπίπτουσα απολογητική άποψη ενός καθηγητή της μαθηματικής Ανάλυσης "Τι να κάνομε, κύριοι, η Ελλάς είναι χώρα πτωχή", με την εξής σιβυλλική έκφραση:
«Με συγχωρείτε, κύριε καθηγητά, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Δεν είναι η Ελλάς χώρα πτωχή, αλλά οι Έλληνες πτωχός λαός !!».
Διετέλεσε φοιτητής της Σχολής Κοινωνιολογίας – Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Φλωρεντίας, από τον Οκτώβριο 1970 μέχρι τον Νοέμβριο 1973 οπότε, ως παρεπιδημών, αλλά όχι ακριβώς παρατυχών, εις την Ιερουσαλήμ, "επέλεξε" να συνεχίσει τις σπουδές από τον "εσωτερικό" περίβολο του Ε.Μ.Π, και κατόπιν από τις τάξεις του Σώματος Διαβιβάσεων του Ελληνικού Στρατού.
Περισσότερο από κάθε τι άλλο, εξ όλων αυτών που κατάφερε, μέσα από πολυπληθείς ταλαιπωρίες και αντιξοότητες, να μάθει, κατά τη διάρκεια της πολιτικής αλλά και ακαδημαϊκής θητείας του στην Εσπερία, σημάδεψαν τη σκέψη και τη ζωή του, οι εξής φράσεις ενός Ιταλού καθηγητή του:
· Νεαρέ μου, εσύ είσαι, κατά πάσα πιθανότητα, ο πιο αλαζονικός από τους ημιμαθείς (!!) Έλληνες στοχαστές της Ελληνικής φοιτητικής διασποράς της Τοσκάνης.
Είμαι σίγουρος ότι, χάρις σε κάποιον ανθρώπινο τύπο σαν εσένα, ο Nietzsche εμπνεύσθηκε το εξής μεγαλειώδες απόφθεγμα:

· Η αξία κάθε ανθρώπου είναι ευθέως ανάλογη της ποσότητας της Αλήθειας που μπορεί να απορροφήσει !!
Εσείς οι Έλληνες είσαστε, άλλοι κατευθείαν και άλλοι δια της τεθλασμένης, απόγονοι των πιο ένδοξων προγόνων που υπήρξαν, υπάρχουν, ή και θα υπάρξουν ποτέ στην ιστορία!!! Μόνο που, πολύ φοβάμαι ότι, ελάχιστοι από εσάς δείχνουν να συνειδητοποιούν τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
Υπήρξε μέλος του ΠΑΣΟΚ, "άτυπα" (λόγω στρατιωτικής θητείας) από τον Σεπτέμβριο του 1974 μέχρι τον Οκτώβριο του 1976, και νομότυπα από τον Νοέμβριο του 1976 μέχρι σήμερα. Διετέλεσε επ’ ολίγον Γραμματέας της Τ.Ο. Καλαμάτας, και επί διετία μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Οργάνωσης Χώρου Εργασίας ΑΤΕ μέχρι το Νοέμβριο 2008.
Εργάζεται από τον Μάρτιο του 1980 στην Αγροτική Τράπεζα, όπου διετέλεσε επί πενταετία Προϊστάμενος του Τμήματος Διαχείρισης Συναλλάγματος, επί δεκαετία (1995-2004) Προϊστάμενος του Τμήματος Απασχόλησης της Διεύθυνσης Ανθρώπινου Δυναμικού, και έκτοτε Υπεύθυνος Έργου της Διεύθυνσης Διαρκούς Βελτίωσης της ΑΤΕ bank.
Είναι παντρεμένος με την Αλεξάνδρα Νιάρχου και έχουν ένα γιο, 19 ετών, τον Γιάννη, σήμερα φοιτητή της Νομικής Σχολής Αθηνών.
Στην Αγροτική Τράπεζα προσλήφθηκε ύστερα από Πανελλήνιο γραπτό Διαγωνισμό, ο οποίος έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 1978, και ολοκληρώθηκε, ύστερα από μακρόσυρτη και περιπετειώδη διαδικασία παρασκηνιακών αντεγκλήσεων, με τις διοικητικές πράξεις πρόσληψης των επιτυχόντων, το Μάρτιο του 1980.
Είχε όμως δρομολογηθεί από το καλοκαίρι του 1978, ύστερα από ρητή εξουσιοδότηση του τότε πρωθυπουργού, (Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος) προς τον τότε διοικητή της ΑΤΕ (Αδαμάντιος Πεπελάσης) να απευθύνει προς έναν τότε "συναρμόδιο" υπουργό την εξής ανεπανάληπτη φράση:
Ή με αφήνεις να κάνω το Διαγωνισμό όπως πρέπει, για να πάρει η Τράπεζα και χίλιους νέους υπαλλήλους, που θα ξέρουν αρκετά καλά "πώς και τι", ή έρχομαι και σου πετάω το τραπέζι το χαρτί της παραίτησής μου, και βάλε μετά εσύ τους κλητήρες σου να κουμαντάρουν την Τράπεζα !!
Έχει σαν κύριο χόμπυ το σκάκι, στα πλαίσια του οποίου διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ναυτικού Ομίλου Καλαμάτας "Ο Ποσειδών", και επί πενταετία πρωταθλητής του αντίστοιχου αγωνιστικού Τμήματος.
Ασχολείται, σε ερασιτεχνική βάση, με την συναισθηματική – αλυτρωτική στιχουργία, και κυρίως, με τη λαογραφική, ιστορική και επιχειρησιακή "ανάλυση δεδομένων" !!
Έχει ήδη δημοσιεύσει, μερικά από τα πιο πάνω εκδοτικά στοιχεία, βασικά με τη μορφή μακροσκελών επιστολών, ή και συνοπτικών άρθρων, είτε στον τοπικό Τύπο, είτε στο Περιοδικό της ΑΤΕ Πολιτιστική Αναζήτηση.

Εκλογικό Κέντρο: Αντωνοπούλου 10 (πεζόδρομος), τηλ. 27210 96590

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΛΑΒΟΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΜΕΙΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;


Παρακολουθώντας τη Δευτέρα το ντιμπέϊτ των πολιτικών αρχηγών, είδα με τι προβοκατόρικη επιμονή κάποιοι δημοσιογράφοι, επανερχόμενοι και ξαναεπανερχόμενοι εκτός θεματικής ενότητας, προσπαθούσαν να στριμώξουν πάνω σε αυτό το θέμα τον επικεφαλής των Οικολόγων Πρασίνων κ. Χρυσόγελο, το ίδιο που έκαναν άλλωστε για το θέμα των «κουκουλοφόρων» με τον κ. Τσίπρα.
Δεν είμαι ιστορικός ούτε και αρμόδιος μελετητής για να εκφέρω επί του θέματος κάποια επιστημονικά τεκμηριωμένη ετυμηγορία ή άποψη. Θέλω έτσι απλά και νηφάλια να κάνω κάποιες παρατηρήσεις που μπορεί ίσως να συμβάλλουν εποικοδομητικά σε ψυχραιμότερες προσεγγίσεις. Γιατί όπως όλοι καταλαβαίνουμε πρόκειται για θέμα εθνικής φόρτισης από τη μια και πολιτικής εκμετάλλευσης διαφόρων πατριδοκάπηλων από την άλλη.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης στη φετινή του έκθεση διατείνεται ότι πράγματι υπάρχει Σλαβομακεδονική μειονότητα στην Ελλάδα, κάτι που αν κοιτάξουμε τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών του 2004 και 2009 στους δυο κρίσιμους νομούς Φλώρινας και Πέλλας, διαπιστώνουμε ότι δεν πρέπει να είναι και αποκύημα φαντασίας, καθότι βλέπουμε πως το και φιλοσκοπιανό αποκαλούμενο «Ουράνιο Τόξο», παίρνει γύρω στους 1600 ψήφους, το 1/3 δηλαδή της πανελλήνιας δύναμης του. Χίλιοι εξακόσιοι κάτοικοι των εν λόγω νομών μέσα σε προεκλογικές συνθήκες όχι και τόσο ειδυλλιακές γι’ αυτούς, επιμένουν να στέλνουν κάποιο μήνυμα! Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει ότι και ο πρωθυπουργός του γειτονικού μας κράτους Γκρουέφσκι κατάγεται από τη Φλώρινα και ότι το επώνυμο του πατέρα του ήτανε Γρούβης.
Εκείνο νομίζω που πρέπει να υπογραμμίζουμε, είναι ότι η ύπαρξη Σλαβομακεδονικής μειονότητας ίσα-ίσα που ενισχύει τις ελληνικές θέσεις γιατί η αναγνώριση αυτής αντικρούει από μόνη της τις περί Μακεδονικής και μόνο εθνότητας θέσεις της αμερικανοσπουδαγμένης και επηρμένης σκοπιανής ηγεσίας. Γιατί αν αυτοί είναι σκέτοι Μακεδόνες ποια μειονότητα μπορεί να νοηθεί μέσα στην με το ίδιο όνομα και διεθνώς αναγνωρισμένη Μακεδονία που εκτείνεται από τα Ιωάννινα μέχρι την Ξάνθη; Πως μπορεί να διαφοροποιηθεί ένα Μέρος από το συνώνυμο του Όλον;
Πρέπει, νομίζω, κάποτε να δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία και να μην είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε στην πυρά κάποιους ανθρώπους που τολμούν να εκφέρουν μια διαφορετική, από την κυρίαρχη, άποψη πάνω σε κάποια θέματα. Υπάρχουν ίσως εκεί σε αυτή τη συγκεκριμένη περιοχή κάποιοι συμπολίτες μας με μια ιδιαίτερη καταγωγή και δεν θα χαθεί ο κόσμος αν τους αναγνωρίσουμε και μερικά σχετικά δικαιώματα!
Στη Ν.A. Νορβηγία, εδώ και πολλά χρόνια, ζει μια σουηδική μειονότητα η οποία μάλιστα εκπροσωπείται και στο Νορβηγικό Κοινοβούλιο από το ονομαζόμενο «Σουηδικό Κόμμα»! Ένα κόμμα που σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις παίρνει ποσοστό ψήφων πάνω από 10%! Και το ωραίο είναι ότι το κόμμα αυτό ψηφίζεται και από άλλους Νορβηγούς, χωρίς ποτέ κανείς να κατηγορηθεί ως αντεθνικός και προδότης!

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΣΕ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ


Τα τελευταία χρόνια, με την προκήρυξη εθνικών εκλογών, είθισται να συνωθούνται στα ψηφοδέλτια πολλοί εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού κόσμου. Ηθοποιοί και τραγουδιστές ως επί το πλείστον και με ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτά των κομμάτων της εξουσίας. Ενώ απουσιάζουν παντελώς εκπρόσωποι των άλλων κλάδων της τέχνης. Δεν βλέπουμε π.χ. ποτέ ζωγράφους και γλύπτες αλλά ούτε και λογοτέχνες, ακόμη και από αυτούς τους γνωστούς της ευπώλητης-εφήμερης λογοτεχνίας.
Και αυτό νομίζω ότι γίνεται γιατί έχει να κάνει με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που διακρίνει τους ηθοποιούς και τους αοιδούς του λαϊκού πενταγράμμου από τους λοιπούς υπηρέτες της τέχνης: την έντονη δηλαδή εξάρτηση τους από κοινό και από το χειροκρότημα του. Γι’ αυτό και όταν βλέπουν τα φώτα της δημοσιότητας να χαμηλώνουν και νιώθουν πως το άστρο τους αρχίζει πλέον να δύει, στρέφονται σε άλλους προβολείς και σε άλλους χώρους.
Και αν εξαιρέσουμε αυτούς που στρέφονται προς τη Νέα Δημοκρατία και που τους διακρίνει μια αξιοσημείωτη σταθερότητα, η οποία έχει να κάνει νομίζω με το ότι δηλώνουν με παρρησία τη συντηρητική τους τοποθέτηση –«είμαι δεξιά μωρέ παιδί μου, πώς να το κρύψω» δήλωνε η Βίκυ Μοσχολιού που αρνιόταν όμως επίμονα και τις πιέσεις για ψηφοδέλτιο- στην αντίπερα όχθη του «προδευτικού» λεγόμενου χώρου όπου πουλιέται και η σχετική μούρη, παρατηρείται μια κινούμενη άμμος. Το κόκκινο, πράσινο, ροζ εναλλάσσεται πάνω στο ίδιο πρόσωπο με ιλιγγιώδεις ρυθμούς!
Το σίγουρο όμως είναι ότι όσοι απ’ αυτούς –και τους μεν και τους δε- εκλεγούν μετά στη βουλή, μαραζώνουν! Γιατί εκεί λάμπουνε άλλα «αστέρια»! Η κάμερα πέφτει πάντα στον αρχηγό, άντε και λίγο στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο. Ενώ τα πάνελ των καναλιών έχουνε, βλέπεις, πολλές απαιτήσεις! Θέλουνε διάβασμα για ενημέρωση και ποιος προλαβαίνει!
Μόνο η μακαρίτισσα η Μελίνα ανταπεξήλθε σε αυτά και άφησε μάλιστα πίσω και έργο, γιατί η Μελίνα Μερκούρη πέραν της τέχνης της και της λάμψης που εξέπεμπε, ήταν βαθειά μέσα της Άνθρωπος, ήγουν: «Ζώον πολιτικόν»!!!

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

To “O” του Καρατζαφέρη!!!


Μετά την ιστορικής σημασίας προσχώρηση των Οικολόγων Ελλάδος του κ. Παπανικόλα -αυτών των μπαρουτοκαπνισμένων ακτιβιστών του οικολογικού κινήματος που τόσες και τόσες φορές έχουν προτάξει τα στήθη τους στην υπεράσπιση του πρασίνου και των ακτών μας- στο κόμμα του κυρίου Καρατζαφέρη, βγήκε περιχαρής ο αρχηγός του ΛάΟς να δηλώσει ότι: «Το Όμικρον (Ο) στον τίτλο του κόμματος μας, σημαίνει τώρα και Οικολογία!»
Μετά την αρχική «Ορθοδοξία» με τις λειτουργίες τις λιτανείες τα προσκυνήματα στις εικόνες και το ευλαβικό δέσιμο των χεριών μπροστά στις κάμερες, άρχισε τώρα να διευρύνεται το ταλαίπωρο αυτό γράμμα του αλφαβήτου και να χωράει μέσα τα πάντα. Από ποδοσφαιριστές και ΕΥΠάρχες που τους εμπιστευτήκαμε τα απόρρητα του Κράτους μέχρι σε ότι κινείται και είναι γνωστό. Ακόμη και το Χριστοφοράκο που «παίζει πολύ» -ίσως να μη το σκέφτηκε έγκαιρα- θα μπορούσε να βάλει στο Επικρατείας του ΛάΟς ο υπερφιλόδοξος αυτός πρόεδρος του. Χωρίς να φοβάται μη χάσει τους «χριστεπώνυμους» ψηφοφόρους του. Γιατί όπως απέδειξε και η περίπτωση της Ιταλίας: αυτοί παραμένουν πιστοί! Ο Μπερλουσκόνι εδώ και καιρό δείχνει τον κώλο του στο λαό του, τους βγάζει τη γλώσσα, βάζει στα ψηφοδέλτια ξέκωλα δεν δίνει λόγο σε κανέναν και την υψηλότερη δημοτικότητα, άκουσον-άκουσον , με 55% λένε οι έρευνες, την έχει ανάμεσα στους θρησκευάμενους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας!!!
Γιατί λοιπόν να ανησυχήσει και ο δικός μας; Φτιάχνει τα ψηφοδέλτια και βάζει τους πάντες και τα πάντα μέσα. «Τα πάντα Όλα» δηλαδή που λέει και ο Αλέφαντος. Και εμείς θα μέναμε σ’ αυτό στο «Όλα», ότι αυτό το Όμικρον του ΛάΟς που όλο μεγαλώνει ετερόκλητα τώρα τελευταία, μπορεί να σημαίνει και Όλα.
Μα τα σκατά της τηλεόρασης που βάζει ή ήθελε να βάλει μέσα -ποιος ξέρει και αν εκτός από Ψινάκη, Μανωλίδου δεν απευθύνθηκε σε Πάνια και σε Θέμο- δεν μας αφήνουνε να μείνουμε εκεί και όλο προς Οχετό του όμικρον μας πάνε!
Μα μεσ’ στα φυλλοκάρδια μας πρέπει να υπάρχει η ανησυχία: να μη μας παραπλανά το παρδαλό και το εφετζίδικο του πράγματος, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως στον εθνικιστικό και ξενοφοβικό πυρήνα αυτού του τσίρκουλου: το «όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω» του λαϊκατζή, δεν εννοεί μόνο …καρπούζια!

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2009

ROCK……ΚΑΠΗ !!!!!



Την Ελλάδα, οι αστέρες του διεθνούς πενταγράμμου, τη θυμούνται λίγο πριν δύσουν, στην κάμψη δηλαδή της ηλικίας τους, τότε που αρχίζουν τα προβλήματα της βιολογικής φθοράς και εμφανίζεται ο «άτιμος ο σφοντυλαθρίτης» όπως έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου. Γιατί την εποχή της παντοδυναμίας τους και του μεγάλου σουξέ, η χώρα μας σε σχέση με τα πολυπληθή ακροατήρια της Ευρώπης και της Αμερικής, θεωρείτο απ’ τους ατζέντηδες κάτι σαν άγονη γραμμή, κάτι σαν Σίκινος, δηλαδή ή Φολέγανδρος μπροστά στη Μύκονο και τη Σαντορίνη. Πράγμα ανάλογο που συμβαίνει και στα καθ’ ημάς μεταξύ Αθήνας και επαρχίας με ομότεχνους και συνομήλικους συναδέλφους τους, που στη διάρκεια του καλοκαιριού παίρνουνε σβάρνα τα χωριά και τα πανηγύρια.
Και ενώ για τους δικούς μας μπορείς να επικαλεστείς βιοπορισμό και συμπλήρωση ενσήμων, για τους μεγάλους του εξωτερικού μάλλον η ακόρεστη γι’ αυτούς δίψα της δόξας και τα παραληρούντα από κάτω πλήθη σε συνδυασμό με την άλλη επίσης ακόρεστη δίψα των ατζέντηδων για παρά, είναι που οδηγούν στο γνωστό κατ’ έτος φαινόμενο: να βλέπουμε, δηλαδή, να λικνίζονται πάνω σε τεράστιες και ειδικά φωτισμένες πίστες με θηριώδη ηχεία, άνθρωποι που διανύουν την έκτη και την έβδομη δεκαετία της ζωής τους, άνθρωποι, δηλαδή, συνομήλικοι με τους συνταξιούχους του ΠΑΜΕ που διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας για καλύτερες συντάξεις ή με τους παππούδες και τις γιαγιές που βγάζουν τα εγγόνια τους βόλτα στα πάρκα και τις πλατείες.
Παλιά που στη μουσική κυριαρχούσαν η μελωδία και οι slow ρυθμοί, ήταν και πιο εύκολα τα πράγματα για τους υπερώριμους ηλικιακά εκπροσώπους της. Πέραν από το ότι απουσίαζε η έντονη καταπόνηση επί σκηνής, υπήρχε και το «κόλπο του πιάνου»: ένα τρικάκι δηλαδή για να παίρνουν μια ανάσα από το αναπόφευκτο, σε κάποια στιγμή, πιάσιμο της μέσης και τα πονάκια. Θυμάμαι τον Φρανκ Σινάτρα στο Λυκαβηττό αλλά και την Αμάλια Ροντρίγκεζ στον ίδιο χώρο, που έτσι «τυχαία» ενώ τραγουδούσαν με πάθος, πλησίαζαν σιγά-σιγά τον πιανίστα και ακουμπούσαν στην άκρη του πιάνου. Μια κίνηση που εκτός από τη στιγμιαία ανακούφιση που τους έδινε, περνούσε απαρατήρητη και από το κοινό, μεταξύ του οποίου και ο γράφων, ο γράφων που πλησιάζοντας τώρα την ανάλογη ηλικία, μπορεί να κρίνει εκ των υστέρων και εξ’ ιδίων τα τότε αλλότρια.
Ενώ τα τελευταία χρόνια που άρχισαν να γερνούν τα αστέρια των 60’s και των 70’s, τα αστέρια της ροκ δηλαδή μουσικής με τον έντονο ρυθμό και την κίνηση, τα πράγματα γίνανε πιο δύσκολα και το μόνο «κολπάκι» που απέμεινε είναι ο στύλος του μικροφώνου που τον βάζουν ακόμη και στα ασύρματα αυτά εργαλεία. Και έτσι που πιάνονται πάνω του με όλο το βάρος και …πάθος, τσιμπάνε και αυτοί την ανάλογη ανακούφιση. Και είναι νομίζω αυτά πράγματα θεμιτά γι’ ανθρώπους που καταπονούνται και παρόμοια γίνονται ακόμη και στο ποδόσφαιρο από νεότερους ηλικιακά αθλητές: ο διεθνής Καραγκούνης π.χ. που όλο πέφτει και ξαναπέφτει, δεν είναι ότι εκβιάζει διαρκώς το φάουλ ή το πέναλτι, είναι που παίρνει με τον τρόπο αυτό και κάποιες αναγκαίες ανάσες για την 35χρονη ηλικία του. Το ανερμήνευτο που επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά είναι αυτό που συμβαίνει με τον Μιγκ Τζάγκερ: με ασύρματο και χωρίς στύλο μικρόφωνο χορεύει διαρκώς και πηδάει!
Με τις γυναίκες τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα γιατί ενεδρεύει γι’ αυτές και η «παγίδα της αλατιέρας». Αυτό που έλεγε δηλαδή η Μελίνα για τις ξεμπράτσωτες γυναίκες μιας ηλικίας: «ποτέ δεν τινάζουμε αλατιέρα γιατί η κίνηση αυτή μας εκθέτει». Κάτι που δεν το γνώριζε πέρυσι η Μαντόνα και «το φυσάει και δεν κρυώνει». Εκτέθηκε ανεπανόρθωτα με παρόμοιες κινήσεις επί σκηνής με αποτέλεσμα, έκτοτε, να βγαίνει με καλυμμένα τα μπράτσα.
Και όλα αυτά δεν τα γράφω για να μειώσω κανέναν, ίσα-ίσα που όλοι αυτοί είναι εκπρόσωποι μιας μεγάλης και αξεπέραστης εποχής που σιγά-σιγά μας τελειώνει. Γιατί από μια στιγμή και μετά μια αδηφάγα υπερπαραγωγή και μια άγρια εμπορική εκμετάλλευση άρχισε να αλέθει και να ισοπεδώνει τα πάντα. Κανόνας στην παγκόσμια μουσική έγινε πια το «εφήμερο»!!!.

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ


Μπορεί ο μήνας που αρχίζει σήμερα να φέρνει σε κάποιους μελαγχολία, «Μελαγχολία του Σεπτέμβρη» τραγουδούσε παλιά ο εκ δυσμών γείτονας μας Τόνι Πινέλι -που έκανε καριέρα στην Ελλάδα- και έκανε τις μαθήτριες με τις ποδιές και τα λευκώματα να κλαίνε με μαύρο δάκρυ! Μπορεί σε κάποιους άλλους ο μήνας αυτός να φέρνει μια γλύκα ανάλογη με τη θερμοκρασιακή ηπιότητα του. Και να εξάπτει έτσι τον οίστρο στους ευάλωτους και τους ρομαντικούς, σε όλους τους «ποιητίζοντες» τέλος πάντων, καθώς ακούνε το φλοίσβο απ’ το απαλό κυματάκι που αφήνει στην άμμο ακανόνιστες γραμμές σε κάποια τέως πολύβουη και έρημη πια παραλία ή βλέπουν τον ήλιο να πέφτει ολοκόκκινος βαθειά στη γραμμή του ορίζοντα. Και αν έχουν πέσει και οι πρώτες βροχές και έχουν πλυθεί τα εναπομείναντα κλαριά και έχει μυρίσει και το χώμα -όπως έγινε χθες στην Αθήνα- τότε γίνεται και πιο …Σεπτέμβρης, πιο φθινοπωρινός δηλαδή και γίνεται έτσι πιο αισθητή η τομή του μέσα στον κύκλο του χρόνου. Γιατί ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που «αλλάζουμε σελίδα» και όχι ο τυπικός Γενάρης.
Το Σεπτέμβρη γίνονται οι απολογισμοί και όλα τα νέα πλάνα. Αρχίζει η καινούργια εκπαιδευτική χρονιά για τα παιδιά και τη φοιτητιώσα νεολαία, ξεκινάει το νέο πρωτάθλημα του ποδοσφαίρου, αρχίζει σήμερα και η Ίνδικτος, ο εκκλησιαστικός καινούργιος χρόνος. Σχέδια επί σχεδίων στις δουλειές και στα νοικοκυριά. Πλάνα και πάλι πλάνα. Μικρός, θυμάμαι, το μήνα αυτόν με τη σταφίδα, πληρώναμε μπακάλη και ΑΤΕ και κάναμε όνειρα για το μέλλον. Τέρμα τα τεφτέρια λέγαμε και οι τραβηχτικές μα ο αναιμικός μας προϋπολογισμός δεν άντεχε ούτε μέχρι το Πάσχα.
Κάτι παρόμοιο γίνεται και τώρα με τις κάρτες τις δόσεις και τα χρέη. Γονάτισαν οι άνθρωποι και οι τράπεζες βγάζουν ακόμη κέρδη. Ο φετεινός Σεπτέμβρης είναι πιο βαρύς απ’ όλους. Πολλοί είναι οι συμπολίτες μας που χάσανε τις δουλιές τους. Πολλές επιχειρήσεις κλείσανε, τα μαγαζάκια γύρω μας τα βλέπουμε που βάζουνε λουκέτο. Χάθηκε από την αγορά το χρήμα. Οι αμπελουργοί λένε να μην τρυγήσουν. Τα ροδάκινα πουλήθηκαν στα 12 λεπτά. Οι κτηνοτρόφοι χύνουν γάλατα στους κόμβους των εθνικών οδών. Τα πορτοκάλια οδεύουν προς χωματερές γιατί τα 4-6 λεπτά που θα διαμορφωθεί η βιομηχανική τιμή, είναι τελείως απαγορευτικά για τη συλλογή τους. Όλα τριγύρω ζοφερά και κρίση που βαθαίνει. Οι ειδικοί μιλούσαν για ανάκαμψη το ’10 τώρα την πάνε πάρα πίσω! Η κρίση είναι δομική και «απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας»: Όσο αφαιρούνται δικαιώματα και συρρικνώνονται αμοιβές, το μόνο που δεν θα φανεί είναι η ανάκαμψη!
Κάτι που το γνωρίζουνε πολύ καλά οι «αρμόδιοι» και ανησυχούν! Η κοινωνική έκρηξη τους τρομάζει. Και πρώτοι-πρώτοι από αυτούς, οι προϊστάμενοι του πολιτικού συστήματος μας: καναλάρχες! Γι’ αυτό –είτε γίνουν τώρα εκλογές είτε αργότερα- θα υποστούμε τον Σεπτέμβρη ένα σοκ! ένα δημοσκοπικό overdose! Προέχει η αυτοδυναμία βλέπεις! Εκατομμυριούχοι δημοσιογράφοι που θέλουν ησυχία για ν’ απολαύσουν τα λεφτά και κάτι looser δημοσκόποι που δεν πλησίασαν ποτέ τα ποσοστά των εκλογών, θα μας ζαλίζουν το μυαλό με τα ευρήματα και τις σαν χρωματιστά παλούκια απεικονίσεις! Τόσο το μπλε τόσο το πράσινο το κόκκινο το ροζ τόσο το ένα και το άλλο! Και όσο εκείνο το πράσινο παλούκι, βοήθεια μας, δεν λέει να περάσει το 37% τόσο θα μας την πέφτουν. Μπορεί, κοιτώντας μας στα μάτια κουνώντας και το δάχτυλο σαν τον Παυλίδη, να φτάσουν και σε συστάσεις και σε απειλές: "Δεν βλέπετε ρε! πάει μπροστά 6 μονάδες! Γιατί δεν τρέχετε κοντά; Γιατί δεν έχει ρεύμα;"