Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΓΚΥ ΝΤΕ ΜΩΠΑΣΑΝ: ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ!!!



Ο Γκυ Ντε Μωπασάν (Guy de Maupassant) (1850-1893), στο βραχύτατο βίο του, άφησε ένα τεράστιο σε έκταση και σε υψηλή ποιότητα συγγραφικό έργο και το οποίο ολόκληρο το συνέγραψε τα δέκα τελευταία χρόνια της ζωής του. Κάτι ανάλογο, δηλαδή, που έγινε στη ζωγραφική με τον άλλο διάσημο φρενοβλαβή Βίνσεντ Βαν Γκογκ που φιλοτέχνησε την πλειονότητα του μεγάλου αριθμού των πινάκων του, τα τελευταία τρία χρόνια της ζωής του. Και ενώ για τον Βαν Γκογκ μπορούμε να πούμε ότι δεν πρόλαβε την καλλιτεχνική καταξίωση για τη δουλειά του, δεν ισχύει το ίδιο  για τον μεγάλο γάλλο συγγραφέα που ευτύχησε να τύχει εν ζωή της αναγνώρισης και του θαυμασμού για το έργο του και μάλιστα από πολύ σημαντικούς συναδέλφους του όπως ο Ιβάν Τουργκένιεφ, ο Λέον Τολστόϊ, ο Ανατόλ Φρανς, Στεφάν Μαλλαρμέ, Τζότζεφ Κόνραντ, Χένρυ Τζαίημς, Λουίτζι Πιραντέλο κ.ά. Κάτι όμως που δεν στάθηκε ικανό να αναχαιτίσει την επερχόμενη καταιγίδα της σχιζοφρένειας και της επακόλουθης συντριβής.

Ασχολήθηκε με όλα τα είδη πεζού λόγου: Διήγημα, Νουβέλα, Μυθιστόρημα αλλά το ισχυρό του ατού είναι το Διήγημα. Η παγκόσμια λογοτεχνική κριτική τον εντάσσει στους κορυφαίους του είδους. Για μένα προσωπικά ο Μωπασσάν ανήκει στην πρώτη τετράδα των αγαπημένων μου διηγηματογράφων μαζί με τον Άντον Τσέχωφ, τον Τζαίημς Τζόϋς (Οι Δουβλινέζοι) και τον Ραίημοντ Κάρβερ. Η γραφή του είναι απλή χωρίς καινοτομίες  και τα διηγήματα του σφικτά και περιεκτικά που όπως σημειώνει στην Εισαγωγή ο μεταφραστής: έχουνε αρχή μέση και …απροσδόκητο τέλος.

Το μεγαλύτερο μέρος του υλικού του ο Μωπασσάν το μάζευε από ιστορίες που άκουγε στα πολλαπλά ταξίδια του, ὀπως αυτά που ως κυνηγός πραγματοποιούσε στα διάφορα χωριά και τις κωμοπόλεις της Γαλλίας ιδίως της Νορμανδίας και Κορσικής. Ιστορίες φοβερές και απίστευτες όπως εκείνη με την άμαξα του ζεύγους των κτηνοτρόφων νομάδων. Πέρασε τη νύχτα απέξω ο ιερέας και από τους κραδασμούς της κατάλαβε ότι το ζεύγος έκανε έρωτα, τότε τον έπιασε μια φοβερή μανία και αρπάζοντας την άμαξα από τον  κοτσαδόρο την έσυρε  δίπλα στη θάλασσα, σπρώχνοντας την μέσα στην άβυσσο του παρακείμενου γκρεμού και στον αναπότρεπτο θάνατο των «αμαρτωλών» επιβατών της.

Γι’ αυτό  και ένιωθε πολλές φορές την ανάγκη μέσα στην κάθε ιστορία του να κάνει και μια υπόμνηση ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία, μιας και τρόμαζε και τον ίδιο η γνώση ότι η ίδια η ζωή ξεπερνάει και την πιο ισχυρή φαντασία.

Και εδώ στην Ελλάδα είμαστε πολύ τυχεροί ως αναγνώστες που μπορούμε να πέσουμε με τα μούτρα μέσα στα συναρπαστικά κείμενα του και να απορροφηθούμε από τη μαγεία τους γιατί οι εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ έχουν κυκλοφορήσει το βιβλίο του ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ (σελ.580) σε επιμέλεια και μετάφραση όχι ενός απλού διεκπεραιωτή της γαλλικής γλώσσας, αλλά ενός ανθρώπου, του κ. Φοίβου Πιομπίνου συγκεκριμένα, που εδώ και μισόν αιώνα ασχολείται συστηματικά με το τεράστιο έργο του Μωπασσάν και από το οποίο έκανε την παρούσα ανθολόγηση και μας την παραδίδει σε μια γλαφυρή και σφύζουσα γλώσσα.

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Αυτοί που εκόπτονταν υπέρ της απόλυσης αρχαιοφυλάκων, ορύονται τώρα για την πλημμελή φύλαξη των μουσείων!!!


Αρκούσε η πρωϊνή ληστεία του Μουσείου της Αρχαίας Ολυμπίας για να αποδείξει για μια ακόμη φορά: το πόσο γελοίοι είμαστε σαν χώρα από τη μεριά της εξουσίας βέβαια και τι είδους άνθρωποι είναι όσοι από τα κανάλια διαμορφώνουν σε καθημερινή βάση την κοινή γνώμη των συμπολιτών μας. Άπαντες αυτοί μέχρι πρότινος έσκιζαν τα ιμάτια τους για να απολύσουν κάποιες εκατοντάδες αρχαιοφυλάκων γιατί επιβάρυναν βλέπεις τον προϋπολογισμό και δεν μπορούσαμε να πάρουμε αυτές τις περιβόητες τις δόσεις! Σε μια χώρα όπως η δική μας με τόσο εκτεταμένους αρχαιολογικούς χώρους με τόσα πολλά μουσεία γεμάτα από εκατομμύρια ανεκτίμητης αξίας εκθέματα, έχουμε την πολυτέλεια να λέμε ότι πλεονάζει προσωπικό στη φύλαξη τους και να κάνουνε απολύσεις! Και τώρα που η είδηση της κλοπής κάνει το γύρο του κόσμου: σε χώρες μάλιστα που θα κάνανε τούμπες να έχουνε έστω ένα κεραμιδάκι από τα δικά μας ευρήματα αλλά με τόση άνεση έβγαιναν μέχρι χτες και εισηγούνταν απολύσεις από την Αρχαιολογική Υπηρεσία, βγαίνουν και οι δικοί μας καραγκιόζηδες των καναλιών που εκόπτονταν για απολύσεις, να έχουν ξεχάσει τα πάντα και να μιλάνε τώρα ανερυθρίαστα για ...πλημμελή φύλαξη των Μουσείων!!! Τι υποκρισία!!!

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙ !!!




Δ'                 

Στο τρελὸ ἀνεμοσκόρπισμα                
δεξιὰ ζερβὰ πάνω και κάτω                
στροβιλίζονται σαρίδια.                      
Φτενοὶ θανατεροὶ καπνοὶ                    
         λύνουν τα μέλη των ἀνθρώπων.                 
Οἱ ψυχὲς                                             
βιάζουνται ν' αποχωριστούν το σώμα
  διψούν και δὲ βρίσκουν νερὸ πουθενά·
κολνοῦν ἐδῶ κολνοῦν ἐκεῖ στὴν τύχη
πουλιὰ στὶς ξόβεργες·                         
 σπαράζουν ἀνωφέλευτα                       
        ὅσο ποὺ δὲ σηκώνουν ἂλλο τὰ φτερὰ τους.

Φυραίνει ὁ τόπος ὁλοένα                  
χωματένιο σταμνί.                            


Γιώργος Σεφέρης



           

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Ξεσηκωθείτε πατριώτες!!!

(μεταφέρω αυτούσια την ανάρτηση από το blog του χωριού μου: http://pyrgostrifylias.blogspot.com/ γιατί δείχνει ανάγλυφα την αγωνιστική διάθεση των νέων παιδιών)

Eδώ είναι δημοκρατία και όχι πειραματικός σωλήνας
                                
Αν στο πρώτο μνημόνιο αιφνιδιαστήκαμε και μασήσαμε μπροστά στο δίλημμα "τα μέτρα ή καταστροφή", στο δεύτερο το δίλημμα αντιστρέφεται: καταστροφή θα είναι η υπογραφή του, δρόμος χωρίς γυρισμό θα είναι η υπογραφή του, τελειωτική κατεδάφιση θα είναι η υπογραφή του.
Παλιά στα εργοτάξια των δρόμων υπήρχαν ταμπέλες που έγραφαν: "Η ταλαιπωρία θα είναι προσωρινή, αλλά η βελτίωση της ζωής μας μόνιμη". Το αντίστροφο συμβαίνει με τους όρους που συνοδεύουν κάθε δόση: η ταμειακή ανακούφιση είναι προσωρινή και η διάλυση της κοινωνίας μόνιμη.
Δεν υπάρχει χειρότερο σενάριο, δεν υπάρχει πιο δραματικό σενάριο από την επιβολή των όρων του νέου μνημονίου. Οσοδήποτε δραματικές κι αν θα είναι οι συνέπειες της άρνησής του, οφείλουμε να μην αυτοκτονήσουμε σαν κοινωνία, οφείλουμε να πούμε και στην εξωτερική και την εσωτερική τρόικα πως εδώ είναι δημοκρατία και όχι πειραματικός σωλήνας, πως εδώ ζούνε άνθρωποι και όχι ζώα, πως εδώ είναι ανεξάρτητο κράτος που πριν απ' όλα και πρώτα απ' όλα οφείλει να διασφαλίσει την μη εξαθλίωση των πολιτών του, την μη κατάρρευση των δομών του, την μη αποσάθρωση του κοινωνικού ιστού του.
Οφείλουμε να το πούμε εκατομμύρια πλέον άνθρωποι στους δρόμους. Ούτε δεκάδες ούτε εκατοντάδες χιλιάδες. Εκατομμύρια.
Όχι στην ταξικότατη πολιτική των εγκληματιών ειρήνης, όχι στην κατάργηση του εργατικού δικαίου, όχι στην αναίρεση του νομικού πολιτισμού που συνιστά την Ευρώπη, όχι στην μετατροπή της Ευρώπης σε τρίτο κόσμο.

Η Ιστορία δεν γράφεται ερήμην μας, η Ιστορία γράφεται από εμάς τους ίδιους.

Αν δεν τους σταματήσουμε τώρα θα ξαναβρεθούμε σε τρεις μήνες εκβιαζόμενοι ξανά, ένα επίπεδο εκβιαστικών μέτρων πιο κάτω, ένα επίπεδο διάλυσης πιο κάτω. Και πάει λέγοντας, μέχρι πια να μην απομείνει τίποτα. Ας σώσουμε ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί. Το οφείλουμε. Και το μπορούμε. Μπορούμε να γίνουμε παράδειγμα για τους λαούς που θα έρθουν αύριο στη θέση μας, μπορούμε να γίνουμε ανάχωμα στους ευρύτερους ταξικούς σχεδιασμούς, μπορούμε να δείξουμε ότι το πείραμα ως εδώ μπορούσε να πάει. Από εδώ και πέρα το πειραματοζώο ή αντιδρά ή πεθαίνει αργά και βασανιστικά από το φάρμακό του.