Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΧΙΟΝΙΑΣ!!!



    Πρόκειται για μια αισθητική και ποιοτική  παρέμβαση των εκδόσεων ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ στο χώρο του βιβλίου. Γιατί ενώ έχουμε να κάνουμε με ανθολογία ελληνικού χριστουγεννιάτικου διηγήματος και ο νους μας πάει δικαιολογημένα στις γνωστές φόρμες και καταστάσεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση ανατρέπονται τα πάντα. Το εύρος της επιλογής και η ποιότητα των κειμένων είναι τέτοια που το βιβλίο περνάει από μόνο του στο χώρο μιας ξεχωριστής δημιουργίας.
    Μέσα  από 54 επίλεκτα κείμενα 34 Ελλήνων λογοτεχνών που ξεκινάνε από το 19ο αιώνα και φτάνουν στο σήμερα, γιατί είναι αρκετοί οι ζώντες συγγραφείς -μια άλλη καινοτομία του βιβλίου- που περιλαμβάνονται στην Ανθολογία, υπάρχουν τα πάντα. Υπάρχει η νοσταλγία της προσμονής που με ένταση ζούσαμε οι μεγάλοι αλλά υπάρχει και αυτή η απροσδιόριστη κρυφή χαρά για κάτι καινούργιο, αυτή που μπορεί να μην τη λένε τα σημερινά παιδιά αλλά τη βιώνουν.
    Υπάρχουν τα κλασικά ηθογραφικά κομμάτια του παρελθόντος αλλά υπάρχει και ο ρεαλισμός του χτες και του σήμερα. Υπάρχει μια ανάταση και μια χαρά μια αίσθηση πληρότητας και γοητείας αλλά υπάρχει και αυτή η υφέρπουσα ή ανοιχτή μελαγχολία των ημερών που μας τσιμπάει. Και αν αυτά είναι πράγματα υποκειμενικά και καταστάσεις περιπεπλεγμένες, υπάρχει κάτι το στέρεο και το αντικειμενικό: τα κείμενα του βιβλίου είναι συναρπαστικά και είναι κείμενα που διαβάζονται από όλους!
    Όσο για εκείνο το αισθητικό στοιχείο που είπα στην αρχή είναι ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με εκδοτικό κομψοτέχνημα. Σκληρό εξώφυλλο κλώστινος σελιδοδείκτης, φωτογραφίες, βιογραφίες, υψηλής ποιότητας χαρτί και εκτύπωση.
    Και για να πάρετε μια ιδέα για το τι ...ομάδα μιλάμε, παραθέτω και τα ονόματα:
Αλέξανδρος Μωραϊτίδης - Ανδρέας Λασκαράτος - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Αντώνης Τραυλαντώνης - Ανδρέας Καρκαβίτσας - Γεώργιος Αθάνας Χρήστος Χρηστοβασίλης - Κώστας Κρυστάλλης - Γιάννης Βλαχογιάννης - Δημήτρης Καμπούρογλους - Γεράσιμος Βώκος - Αργύρης Εφταλιώτης - Παύλος Νιρβάνας - Δημοσθένης Βουτυράς - Κώστας Παρορίτης - Φώτης Κόντογλου - Στρατής Δούκας - Δημήτρης Γιαννουκάκης - Στρατής Μυριβήλης - Στέφανος Δάφνης - Κώστας Βάρναλης - Κώστας Ουράνης - Κωστής Μπαστιάς - Στρατής Τσίρκας - Μαρία Ιορδανίδου - Παναγιώτης Τέτσης - Κώστας Γεωργουσόπουλος - Περικλής Σφυρίδης - Βασίλης Γκουρογιάννης - Χρήστος Μπουλώτης - Θωμάς Κοροβίνης - Κική Δημουλά - Σωτηρία Σταυρακοπούλου - Αντώνης Σουρούνης

Νομίζω πως περιττεύει να πω ότι το συνιστώ ανεπιφύλακτα! 
     

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Πολ Βαλερύ: Σκέψεις και Αποφθέγματα!!

 


Σημείωση: Ο Πολ Βαλερύ (1871-1945) ποιητής φιλόσοφος και συγγραφέας, υπήρξε κάτι το μοναδικό στα παγκόσμια γράμματα. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα, ο άνθρωπος φαινόμενο για να το πούμε απλά που ασχολήθηκε με φοβερό πάθος και ένταση με ότι καταπιάστηκε. Ακόμη και καθηγητή μαθηματικών προσέλαβε σε μεγάλη ηλικία για να κατανοήσει επακριβώς κάποιες έννοιες με εξισώσεις σχετικές με ένα φιλοσοφικό έργο που διαπραγματευόταν. Και έχουνε γίνει θρύλος τα 261 τατράδια του των 28.000 σελίδων που έγραφε σε όλη του τη ζωή και που μπορεί να μην έχει ολοκληρωθεί ακόμα η έκδοση τους. Από αυτό το χρυσοφόρο ποτάμι και από τις εκδόσεις "στιγμή" κυκλοφορεί στα ελληνικά μια μικρή ανθολογία  με επιμέλεια της Χαράς Μπανάκου-Καραγκούνη από την οποία σας παραθέτω κάποια μικρά αποσπάσματα.
 
1. Ο άνθρωπος ένα πράγμα μόνο έχει να φοβάται, την "ευαισθησία" του.
 
2. Γεννήθηκα πολλοί και πέθανα ένας μόνο. Το παιδί που γεννιέται είναι ένα αναρίθμητο πλήθος, που η ζωή περιορίζει αρκετά νωρίς σε ένα μόνο άτομο, αυτό που εκδηλώνεται και πεθαίνει.
 
3. Το παιδί βλέπει και δεν ξέρει. Ο μεγάλος ξέρει και δεν βλέπει.
 
4. Η πολιτική είναι η τέχνη του να εμποδίζεις τους ανθρώπους να ανακετεύονται με ό,τι τους αφορά.
 
5. Η πολιτική βρίσκει πάντοτε μια ευγενική διατύπωση που επιτρέπει, αν δεν προτρέπει σ' αυτές , τις πιο άτιμες διαδικασίες.
 
6. Ο ορισμός του Ωραίου είναι εύκολος: είναι αυτό που απελπίζει.
 
7. Οι αισιόδοξοι γράφουν άσχημα.
 
8. Για έναν ποιητή, το θέμα ποτέ δεν είναι να πει ότι βρέχει. Το θέμα είναι .... να δημιουργήσει τη βροχή.
 
9. Ποίηση είναι η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος.
 
10. Να φυλάγεσαι από τις οφθαλμαπάτες που δημιουργεί ο άλλος από το γεγονός και μόνο ότι είναι άλλος. Και η γλώσσα, που είναι το ισχυρότερο μέσο του Άλλου, εγκατεστημένο μέσα μας.
 
11. Η αντικειμενικότητα βρίσκεται ανάμεσα σε δυο υποκειμενικότητες. Η μία είναι αφελής, η άλλη επεξεργασμένη.
 
12. Το να είσαι αυτό που δεν είσαι, αυτό είναι η γνώση.

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Αδυνατώ να το πιστέψω!!!



Στην αρχή νόμισα ότι πρόκειται για τυπογραφικό λάθος ή για κάποια ανεξέλεγκτη είδηση του διαδικτύου που πέρασε και στον Τύπο όπως στην Εφημερίδα των Συντακτών όπου τη διάβασα. Όταν όμως είδα ότι πηγή της είδησης ήταν έκθεση του ΟΗΕ, ειλικρινά πάγωσα!
"Το 99,3 % των γυναικών της Αιγύπτου έχουν υποστεί σεξουαλική επίθεση". Ακόμη και κατά τη διάρκεια της λεγόμενης "άραβικής άνοιξης" έγιναν, λέει, στην πλατεία Ταχρίρ 91 δημόσιοι βιασμοί. Και πως είναι δυνατόν να πιστέψεις μια τέτοια είδηση ακραίας βαρβαρότητας φρίκης και κτηνωδίας; Πως μπορεί να φανταστεί  ανθρώπινος νους ότι αυτά τα κτήνη οι αρσενικοί Αιγύπτιοι δεν συγκρατούνται ούτε με τη σκέψη κάποιας μάνας και κάποιας αδελφής που ίσως θα έχουν;
Το μόνο που μπορείς να καταλάβεις, και όταν μάλιστα βλέπεις μια φωτογραφία σαν αυτή, είναι το γιατί στις διαδηλώσεις συμμετέχουν πάντα πολλές γυναίκες και γιατί στα πρόσωπα τους αποτυπώνεται τόση ένταση και τόση αγωνία για έναν δικαιότερο κόσμο. 

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Στυλιανός Αλεξίου: Αποχαιρετάμε έναν μεγάλο μας δάσκαλο!!!




Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 ετών ο Στυλιανός Αλεξίου ένας μεγάλος πνευματικός άνθρωπος της πατρίδας μας ένας ακούραστος εργάτης με τεράστιο έργο στην Αρχαιολογία και στη Φιλολογία από την οποία και τον γνώρισα διαβάζοντας δυο σπουδαία έργα του. Δυο έργα στα οποία εθαύμασα τη μεθόδικότητα του την ενδελεχή έρευνα του, την προσπάθεια για αντικειμενική θεώρηση των   πραγμάτων και τη γλαφυρή γλώσσα του.
 
Δυο έργα που θα μείνουν εθνική μας κληρονομιά και που δεν πρέπει να λείπουν από τις βιβλιοθήκες μας. Πρόκειται συγκεκριμένα για το έργο "Διονυσίου Σολωμού: ΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΠΕΖΑ" που εκδόθηκε το 2007 από τις εκδόσεις "στιγμή".
  







                            
Και το "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- Από τον Όμηρο στον 20ο αιώνα" που εκδόθηκε το 2011 πάλι από τις εκδόσεις "στιγμή".

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

TZON TΣΙΒΕΡ: Ο ΚΟΛΥΜΒΗΤΗΣ!!!



Πρόκειται για τη συλλογή διηγημάτων του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα Τζον Τσίβερ (1912-1982) που η παγκόσμια κριτική τον έχει κατατάξει μέσα στην πρώτη τριάδα των ηθογράφων της προνομιούχας Αμερικής του 20ου αιώνα μαζί με τον Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ και τον Τζον Απντάϊκ.  
  Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε στη γλώσσα μας τον Ιούλιο του 2013 από τις εκδόσεις ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ. Και εδώ αρχίζουν τα περίεργα και τα ερωτηματικά: γιατί έπρεπε δηλαδή να περιμένει ο έλληνας αναγνώστης τόσα πολλά χρόνια για να γνωρίσει τον μεγάλο αυτό μάστορα της γραφής. Όταν μάλιστα, όπως βλέπουμε στην αρχή στην ταυτότητα του βιβλίου, στην Αμερική σημείωνε μεγάλη επιτυχία και εκδιδόταν ανελλιπώς με μια έκδοση το χρόνο από το 1946 μέχρι το 1978, τριάντα δύο συναπτά έτη και με μόνη εξαίρεση τις χρονιές 1974, 1975 και 1976 που δεν πραγματοποίησε έκδοση. Και δεν νομίζω ότι αυτό ήταν αποτέλεσμα απροσεξίας από μεριάς εκδοτών μας. Απλά, δείχνει ανάγλυφα αυτό το εκδοτικό φαινόμενο που παρατηρήθηκε, και όχι μόνο στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια: Τη θεοποίηση του ογκώδους μυθιστορήματος με την υψηλή τιμή και την πληρη απαξίωση της μικρής φόρμας. Κάτι που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και τα συγγραφικά πράγματα με αποτέλεσμα να θεωρείται  ολοκλήρωση για ένα συγγραφέα μόνο η συγγραφή μυθιστορήματος. Και ικανότατοι διηγηματογράφοι να τσαλαβουτάνε στα ξένα γι' αυτούς χωράφια του μυθιστορήματος ψάχνοντας γι' αυτή τη ρημάδα την ολοκλήρωση. Ακόμη και η κυρία Άλις Μονρώ που τιμήθηκε φέτος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας δήλωσε ότι ένοιωθε το ίδιο κόμπλεξ αλλά τελικά δεν ενέδωσε στον πειρασμό.
Το βιβλίο αποτελείται από εννέα μικρά διηγήματα που όλα τους διακρίνονται για την αριστοτεχνική δομή τους και συναρπαστικότητα. Όλα τα στοιχεία που δίδονται στη περιγραφή κάποια στιγμή αξιοποιούνται και  ο αναγνώστης διολισθαίνει σιγά-σιγά σε αυτόν τον παράξενο κόσμο των ηρώων που ενώ δείχνει τακτοποιημένος και άνετος μια αίσθηση κλιμακούμενης και ακαθόριστης απειλής αρχίζει να αιωρείται και να ανεβάζει το ενδιαφέρον. Για να έρθει στο τέλος η πλήρης και απρόσμενη ανατροπή που σε αφήνει αποσβολωμένο και να κάνεις δυο πράγματα: πρώτα να ανακαλείς νοερά όλη την ιστορία από την αρχή και μετά να ευχαριστείς τη ζωή που σε έκανε αναγνώστη.
Άσε που εκείνο το ομώνυμο διήγημα της συλλογής συνιστά μια πρωτοφανή καινοτομία γραφής κάτι το τελείως διαφορετικό από ό,τι είχα μέχρι τώρα διαβάσει.
Απλά, μη το χάσετε! 
 
 
 
 
σημείωση: ο πλήρης τίτλος της συλλογής είναι: " Ο Κολυμβητής και άλλες ιστορίες"

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Aνοιχτά μαγαζιά την Κυριακή = Ο ασθενής απεβίωσε!!!


 
 
Και αν μιλάνε τώρα μόνο για 7 Κυριακές το χρόνο, πολύ σύντομα το μέτρο θα γενικευτεί. Κάτι που θα σημαίνει πως σαν κοινωνία σαν έθνος σαν λαός θα έχουμε πει το "τετέλεσται"!  Γιατί παραδίδοντας "τοις κυσί" στα σκυλιά δηλαδή της παγκοσμιοποίησης την αργία της Κυριακής,  αυτό το έσχατο  σημείο αμύνης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς απέναντι στους εισβολείς, θα έχουμε υπογράψει με τα ίδια μας τα χέρια τη ληξιαρχική πράξη θανάτου μας. Και εσείς χαζοχαρούμενοι συμπολίτες μας που έχετε στο μυαλό σκατά και βγαίνετε στα μαρκούτσια των καναλιών και δηλώνετε τη χαρά σας που θα πηγαίνετε τις Κυριακές στα μαγαζιά για να ψωνίζετε είστε άξιοι της μοίρας σας και της κακομοιριάς σας. Γιατί ξεχνάτε τον πολιτισμό μας μέσα στο οποίο μεγαλώσατε εσείς και ο γονείς σας που λέει ότι Κυριακή ίσον σχόλη αργία εκκλησιασμός περίσκεψη χαλάρωση ψητό στο φούρνο διάβασμα παιχνίδι εκδρομή στα βουνά και στις θάλασσες πεζοπορία ψάρεμα ορειβασία κεράσματα στο καφενείο και ποδόσφαιρο. Ας υπερασπιτούμε, επιτέλους, κάτι από αυτά που βρήκαμε ρε μαλάκες! 

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2013

Επώνυμοι της Τέχνης και του Πολιτισμού και οι πολιτικές αντιφάσεις τους!!!



Με αφορμή κάποιες δημόσιες πολιτικές τοποθετήσεις καλλιτεχνών ή πνευματικών ανθρώπων που γίνονται τελευταία, έχει φουντώσει πάλι ο διάλογος πάνω στο προαιώνιο αυτό ζήτημα. Σε αυτή την μεγάλη αντίφαση που πέφτουν οι άνθρωποι αυτού του χώρου. Στο να υποστηρίζουν, δηλαδή, με το έργο τους τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας και της ελευθερίας και την ίδια στιγμή με το δημόσιο λόγο τους να υπηρετούν τους σκληρότερους εξουσιαστές που καταπατούν αυτές τις αξίες. Το ζήτημα είναι προαιώνιο που στενοχώρησε πριν από εμάς πολλούς συνανθρώπους μας όταν είδαν τα ινδάλματα τους να σέρνονται. Να σέρνονται πίσω από βάρβαρες αντιλήψεις και πρακτικές. Και δεν μιλάμε βέβαια για καταστάσεις όπως η σημερινή που βιώνουμε που ενώ έχει πολλά στοιχεία βαρβαρότητας κατορθώνει, με την αμέριστη στήριξη των ελεγχόμενων μίντια, να κρατάει ακόμη κάποια προσχήματα και ένα φύλλο δημοκρατίας-συκής! Μιλάμε για καταστάσεις … κρεοπωλείου και για γίγαντες του πνεύματος και της τέχνης. Ο μεγάλος νορβηγός συγγραφέας Κνουτ Χάμσουν που έγραψε την "Πείνα" αυτό το αιώνιο ανθρωπιστικό μεγαλούργημα και το 1920 τιμήθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας, ασπάστηκε τις θεωρίες του Ναζισμού και έγινε θαυμαστής του Χίτλερ. Ο φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ, ο πατέρας του Υπαρξισμού που στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 συνεπήρε κάθε ανήσυχο πνεύμα και αποτέλεσε τη βάση του Χιπισμού, όχι μόνο ασπάστηκε τα ναζιστικά φληναφήματα αλλά υπηρέτησε ενεργά τον Χίτλερ από καίριο πόστο του υπουργείου παιδείας. Ο αγαπημένος μου συγγραφέας Τζων Στάϊνμπεκ που και αυτός τιμήθηκε με Νόμπελ το 1962 και που το απαράμιλλο έργο του «Τα Σταφύλια της Οργής» αποτελεί την ανατομία των συνεπειών της κρίσης του ’29 στις ψυχές και τα συναισθήματα και τον μεγάλο αγώνα για επιβίωση των φτωχών Αμερικάνων, δεν δίστασε το 1966 να ταχθεί υπέρ του πολέμου του Βιετνάμ που με τη σειρά του αποτελεί την επιτομή του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Και για να το ελαφρύνουμε λίγο: θα αναφέρω και τον Κλιντ Ίστγουντ τον σκηνοθέτη των «Γεφυρών του Μάντισον» και του «Gran Torino». Σταθερά στο πλευρό των Μπους τάχθηκε υπέρ του πολέμου σε Αφγανιστάν και Ιράκ και πέρυσι στις εκλογές επιτέθηκε στον Ομπάμα γιατί δίνει λεφτά στους φτωχούς και τους άπορους! Και αυτά έτσι επί τροχάδην όσα πρωτοθυμήθηκα. Υπάρχουν και άπειρα άλλα. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Μην το ψάχνετε, κρατείστε μόνο το έργο τους, αν αξίζει!   

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Ένα αθώο παιδικό τραγουδάκι και η φρίκη που κρύβεται πίσω του!!!




Ήταν ένα μικρό καράβι                
που ήταν αταξίδευτο                  
οεοέ οε οε

 Κι έκαν' ένα μακρύ ταξίδι            
μέσα στην Μεσόγειο                   
οεοέ οε οε

 Και σε πεντέξι εβδομάδες             
σωθήκαν ο - ο - όλες οι τροφές       
οεοέ οε οε

 Και τότε ρίξανε τον κλήρο            
να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί
οεοέ οε οε

 Κι ο κλήρος πέφτει στον πιο νέο      
που ήταν α - α - αταξίδευτος          
οεοέ οε οε
……………………………..

Όλοι και όλες  θα έχουμε τραγουδήσει στα παιδικά μας χρόνια, με στεντόρεια μάλιστα φωνή, το «αθώο» αυτό τραγουδάκι το οποίο ίσως και να τραγουδιέται ακόμα από τα νεαρά βλαστάρια μας. Εγώ πάντως μέχρι χθες αγνοούσα τη γαλλική του προέλευση και τη φρικτή ιστορία που κρύβεται πίσω του. Αυτή που διάβασα στη χθεσινή Εφημερίδα των Συντακτών από τον καθηγητή Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Γιώργο Μαργαρίτη που κάνει και κάποιους ανάλογους συνειρμούς για τη σημερινή μας κατάσταση. Το καράβι δεν ήτανε μικρό, ήτανε πολεμικό του γαλλικού ναυτικού: η φρεγάτα «Μέδουσα» που στις 2 Ιουλίου του 1816 με καπετάνιο έναν άσχετο κόμη, έμπιστο του νέου μοναρχικού καθεστώτος, συντρίφτηκε όχι κάπου στη Μεσόγειο που λέει το τραγουδάκι, αλλά στα ανοιχτά των ακτών της Μαυριτανίας όπου μετέφερε εποίκους για τη νέα κτήση της Σενεγάλης. Από τους συνολικά 400 επιβαίνοντες οι 147 κατόρθωσαν να κατασκευάσουν μια αυτοσχέδια σχεδία που ανοίχτηκε στη θάλασσα χωρίς καθόλου νερό και τρόφιμα. Στις 17 Ιουλίου βρέθηκαν οι ναυαγοί από άλλο πολεμικό. Είχαν απομείνει 17 όλοι τους βαθειά αφυδατωμένοι που σε λίγες μέρες πέθαναν. Πρόλαβαν όμως να μιλήσουν για φρικτά και απίστευτα πράγματα που έγιναν πάνω στη σχεδία τις 15 μέρες που περιπλανιόταν στην απέραντη θάλασσα:  «Και τότε ρίξανε τον κλήρο να δούνε ποιος ποιος ποιος θα φαγωθεί  οεοέ οε οε»
Κάτι που μετά ανέλαβαν, η τέχνη: στο Λούβρο υπάρχει ο τεράστιος (7 επί 5 μέτρα) πίνακας «Η Σχεδία της Μέδουσας» του μεγάλου ζωγράφου της εποχής Ζερικό και «τα παιδάκια όλου του κόσμου που για δυο ολόκληρους αιώνες κραυγάζουν –χωρίς ίσως να το γνωρίζουν- για τον άδικο χαμό των μακρινών συνανθρώπων τους».

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Η Εκδίκηση του Διηγήματος!!!



Η χθεσινή απόφαση της Σουηδικής Ακαδημίας να απονείμει το βραβείο Νόμπελ στην καναδή συγγραφέα Άλις Μονρό, την αποκαλούμενη και «βασίλισσα του διηγήματος», θεωρήθηκε ως μια ευχάριστη έκπληξη. Και τούτο γιατί μετά από πάρα πολλά χρόνια βραβεύεται μια «καθαρόαιμη» διηγηματογράφος –ούτε ένα μυθιστόρημα- που με την πανθομολογούμενη υψηλή συγγραφική της τέχνη συγκινεί, εδώ και πολλά χρόνια, χιλιάδες αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Στη χώρα μας είναι σχεδόν άγνωστη και δυο βιβλία της που εξέδωσε το Μεταίχμιο πήγαν σχεδόν άπατα. Γιατί και εδώ όπως και παντού η κυριαρχία και πρωτοκαθεδρία του μυθιστορήματος στο χώρο της λογοτεχνίας είναι αδιαμφισβήτητη. Ακόμη και η ίδια η βραβευθείσα, όπως δήλωσε, σκεφτόταν για ένα διάστημα να γράψει και μυθιστόρημα γιατί η κυρίαρχη άποψη για τους συγγραφείς είναι ότι χωρίς ένα μυθιστόρημα στο ενεργητικό τους θεωρούνται … ανολοκλήρωτοι. Και ευτυχώς, λέει, που δεν ενέδωσε στον πειρασμό. Έναν πειρασμό που δεν απέφυγαν όμως πολλοί συνάδελφοι της παρ’ ότι ήταν γεννημένοι για τη μικρή φόρμα. Και στα ελληνικά γράμματα –να μη λέμε ονόματα- υπάρχουν πάμπολλα τέτοια παραδείγματα. Μόνο ο μπαρμπα Αλέξανδρος μας ακολούθησε αντίστροφη πορεία: ξεκίνησε με το μυθιστόρημα, πέρασε στη νουβέλα και μετά στο διήγημα με το οποίο απογείωσε την τεχνική του και το επίπεδο της εθνικής μας λογοτεχνίας. Άλλη τεχνική, βλέπεις, απαιτεί η μεγάλη φόρμα, άλλη το διήγημα και άλλη η ποίηση. Και « ο καθείς εφ’ ω ετάχθη». Οπότε έστω και καθυστερημένα, στα 82 της, θα ανακαλύψουμε και εμείς την συμπαθέστατη κυρία Αλίκη. Εδώ τον Τζων Τσίβερ(1912-1982) έναν από τους τρεις μεγαλύτερους αμερικανούς διηγηματογράφους, μαζί με τον Χεμινγουέϊ και τον Κάρβερ, φέτος εδέησε να τον πρωτοδούμε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη με το έργο του «Ο Κολυμβητής».
Χάρηκα πάντως που δεν πήρε το βραβείο ο Μουρακάμι!

Δημήτρης Κουκουλάς
Νοέμβρης 2013

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

Η χθεσινή νεροποντή!!!


 
   Με αφορμή το καιρικό αυτό φαινόμενο που βιώσαμε προχθές στην Αθήνα μου ήρθε στο νου μια φοβερή έκθεση που είχε γράψει παλιά ως μαθητής της Α΄ Γυμνασίου κάποιος γνωστός μου, με θέμα: «Η χθεσινή νεροποντή». Το περιστατικό μου το είχε αφηγηθεί ο ίδιος ο «συγγραφέας» της, χωρίς να εκφράσει κανένα παράπονο που αν και το πόνημα του διακρινόταν από τις σύγχρονες αρετές της πυκνής γραφής, βαθμολογήθηκε από την καθηγήτρια του με το βαθμό ένα (1), ως εκτός θέματος! Και τούτο συνέβη γιατί τη μέρα της νεροποντής ο ήρωας μας, φόρεσε για πρώτη φορά το καινούργιο παλτό που του αγόρασαν οι δικοί του. Ένα γεγονός συγκλονιστικό για εκείνα τα χρόνια των μεγάλων δυσκολιών που η χαρά του παρέσυρε και τον τυχερό μας Γιαννάκη στο θεματικό του … εκτροχιασμό! Και που μπορεί να μη θεωρηθεί και ολικός μιας και η νεροποντή έλαβε χώρα το απόγευμα και αυτός μας περιγράφει μόνο το πρωϊνό. Η έκθεση είναι μικρή και την παραθέτω αυτούσια όπως μου την αφηγήθηκε:

                                               «  Η χθεσινή νεροποντή

    Χτες το πρωί ξύπνησα πλύθηκα ντύθηκα και έβαλα το καινούργιο μου παλτό. Πήρα την τσάντα μου και πήγα στο σχολείο. Έκανα βόλτες στο προαύλιο. Χτύπησε το κουδούνι κάναμε προσευχή και μπήκαμε στην τάξη. Κρέμασα το παλτό και έκατσα στο θρανίο. Χτύπησε το κουδούνι για διάλλειμα φόρεσα το παλτό και βγήκα στο προαύλιο. Έκανα βόλτες. Χτύπησε το κουδούνι μπήκαμε πάλι στην τάξη κρέμασα το παλτό και έκατσα στο θρανίο. Χτύπησε πάλι το κουδούνι για διάλλειμα. Φόρεσα το παλτό και ξαναβγήκα στο προαύλιο για βόλτες. Χτύπησε το κουδούνι μπήκαμε μέσα κρέμασα το παλτό και κάθισα στο θρανίο. Χτύπησε το κουδούνι για διάλλειμα ξαναφόρεσα το παλτό και ξαναβγήκα στο προαύλιο για βόλτες. Πάλι το κουδούνι για μέσα κρέμασα το παλτό και έκατσα στο θρανίο. Μέχρι που χτύπησε το κουδούνι για σχόλασμα. Φόρεσα το παλτό πήρα την τσάντα μου και όλος χαρά  γύρισα στο σπίτι όπου με περίμενε το αγαπημένο μου φαί: κεφτέδες με πατάτες!»


Δημήτρης Κουκουλάς
Οκτώβριος 2013

Τρίτη 1 Οκτωβρίου 2013

Οἱ στίχοι αὐτοί!!!


 

Οἱ στίχοι αὐτοὶ μπορεῖ καὶ νά ῾ναι οἱ τελευταῖοι
οἱ τελευταῖοι στοὺς τελευταίους ποὺ θὰ γραφτοῦν
Γιατί οἱ μελλούμενοι ποιητὲς δὲ ζοῦνε πιὰ
αὐτοὶ ποὺ θὰ μιλούσανε πεθάναν ὅλοι νέοι
Τὰ θλιβερὰ τραγούδια τους γενήκανε πουλιὰ
σὲ κάποιον ἄλλον οὐρανὸ ποὺ λάμπει ξένος ἥλιος
Γενῆκαν ἄγριοι ποταμοὶ καὶ τρέχουνε στὴ θάλασσα
καὶ τὰ νερά τους δὲν μπορεῖς νὰ ξεχωρίσεις
Στὰ θλιβερὰ τραγούδια τους φύτρωσε ἕνας λωτὸς
νὰ γεννηθοῦμε στὸ χυμό του ἐμεῖς πιὸ νέοι.

Μανόλης Αναγνωστάκης

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Οι Ναοί του καταναλωτισμού και τα αδιέξοδα των πιστών τους !!!




Όλη αυτή η μεγάλη και άγρια επίθεση, που δεχόμαστε τα τελευταία χρόνια, πάνω σε εισοδήματα εργασιακά δικαιώματα και κοινωνικές παροχές αξιοπρεπούς διαβίωσης δεν μας αφήνει να προσέξουμε όσο πρέπει τη μεγαλύτερη αλλαγή που συντελείται το ίδιο διάστημα πάνω στο οικοδόμημα του καταναλωτισμού. Η κατανάλωση του περιττού μας τελειώνει. Ας αποχαιρετίσουμε λοιπόν την Αλεξάνδρεια της κούφιας σπατάλης. Μακάρι, βέβαια, αυτό να το αποφασίζαμε έγκαιρα και μόνοι μας σε ανύποπτο χρόνο χωρίς να πρέπει να φτάσουμε πρώτα στην κρίση. Μακάρι να πρυτάνευαν άλλες αξίες στη ζωή μας και όχι αυτά τα λαμπερά και τα ψεύτικα πρότυπα της γκλαμουριάς και του Life-Style. Αυτά που μας επέβαλλε ο αδηφάγος εσμός της αγοράς με τη διαφήμιση και τα μίντια. Ένα σύστημα αξιών που φάνταζε άτρωτο και αιώνιο καταρρέει.  Ο επίπλαστος κόσμος γκρεμίζεται. Πολλοί δεν το βλέπουν και οι περισσότεροι κάνουν πως δεν το βλέπουν. Και εδώ ελλοχεύει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το αύριο: το να επιστρέψουμε, δηλαδή, στα ίδια πράγματα που αποτέλεσαν τις αιτίες αυτού του κακού που μας βρήκε. Χωρίς να πάρουμε ένα μάθημα. Χωρίς έναν στοιχειώδη επανακαθορισμό των βασικών προτεραιοτήτων της ζωής μας. Μένω κοντά στο Mall και βλέπω που έρχονται τα νέα ζευγάρια με τα παιδιά τους για καμιά βόλτα, κομμάτι δύσκολο να ψωνίσουν. Αυτές τις μέρες, μάλιστα, μετά την απουσία του καλοκαιριού διακρίνεις πάνω τους και κάποια στοιχεία στέρησης. Όπως διακρίνεις και μια θρησκευτική ευλάβεια σαν τους προσκυνητές της «Παναγίας Σουμελά» και του «Ταξιάρχη της Σύμης». Μέχρι και από ένα μανουάλι στην κάθε είσοδο για κερί, θα μπορούσαν να βάλουν οι ιδιοκτήτες.  

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Προστατέψτε τον εαυτό σας: κλείστε την τηλεόραση!!!





   Συγχωρέστε μου τις προστακτικές αλλά στις παραινέσεις χρειάζονται! Συμπλήρωσα έξι ολόκληρους μήνες απεξάρτησης από τους … Βελζεβούληδες και νομίζω ότι μπορώ να σας απευθύνομαι όπως ο τέως καπνιστής προς … θεριακλήδες. Εδώ που φτάσανε τα πράγματα –ιδίως μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ- μην παίζετε άλλο με τα νεύρα σας και την ψυχική σας ισορροπία, όση από αυτήν σας απέμεινε μέσα στην άγρια και αλλόκοτη δίνη που βιώνουμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Αφού το βλέπετε πως το παιχνίδι αγρίεψε, η παραπληροφόρηση και ο γκεμπελισμός οργιάζουν.  Και τα τελευταία προσχήματα έπεσαν. Μην τους δίνετε άλλο από τον ελεύθερο χρόνο σας, κρατήστε τον για σας και την οικογένεια σας! Ενημερωθείτε από το ραδιόφωνο –που δεν σε πιάνει όπως η εικόνα από το λαιμό- και από τις επιλογές σας του διαδικτύου. Παίξτε με τα παιδιά και τα εγγόνια σας.  Διαβάστε βιβλία και εφημερίδες. Στην ηλεκτρονική ή τη χειροπιαστή τους μορφή. Λύστε σταυρόλεξα και σουντόκα. Ξαπλώστε στον καναπέ και ταξιδέψτε με το μυαλό σας. Φυτέψτε λουλούδια. Πάρτε από το Μοναστηράκι και δείτε ταινίες με 50 λεπτά! Διαβάστε ιστορία λογοτεχνία. Βιογραφίες σημαντικών ανθρώπων. Ζωές ταπεινών που κράτησαν την αξιοπρέπεια τους με το κεφάλι τους … πάνω στον πάγκο του χασάπη. Ημερολόγια. Αποφθέγματα. Αναλύσεις θεμάτων. Για την πανίδα και τη χλωρίδα του πλανήτη μας. Γεωγραφία και λαογραφία. Λεξικά και εγκυκλοπαίδειες. Την ομορφιά της γλώσσας. Ποίηση που για τον Valery είναι «η ανάπτυξη ενός επιφωνήματος» και για τον Εμπειρίκο «η ανάπτυξη στίλβοντος ποδηλάτου». Για ανθρώπους που έδωσαν τη ζωή τους για μας. Για την μεγάλη αλληλεγγύη κατά του φασισμού στον ισπανικό εμφύλιο. Την κηδεία στη Βαρκελώνη στις 20/11/1936 του αγωνιστή Μπουοναβεντούρα Ντουρούττι  που την παρακολούθησαν ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Και για το φοβερό Βούλγαρο ληστή Κυρτζαλή που όπως διάβασα τελευταία  στον Πούσκιν πολέμησε με τους Έλληνες στο Δραγατσάνι και μετά την ήττα μαζί με μια πανβαλκανικής σύνθεσης ομάδα 750 ανθρώπων συνέχισαν να πολεμάνε εναντίον 15 χιλιάδων Τούρκων και όταν πέρασαν στη Ρωσία ζήτησε ο Τούρκος πασάς του Ιασίου την έκδοση του, ήρθε η καρότσα να τον πάρει  από το αστυνομικό τμήμα, τον έβγαζαν σιδηροδέσμιο με βαριές αλυσίδες σε χέρια και πόδια και μαζεύτηκαν να τον δουν χιλιάδες άνθρωποι έβαλε τότε τα κλάματα και ζήτησε από τους ρώσους αστυνόμους να προσέξουνε τη γυναίκα του και το παιδί του στο χωριό του στη Βουλγαρία, τον πήρανε οι Τούρκοι και τον δίκασαν σε θάνατο, τον ρίξανε στα μπουντρούμια με πιο βαριές αλυσίδες και σίδερα και μέχρι να τον εκτελέσουνε κατόρθωσε να τους φύγει…….
   Και … βρείτε στο You Tube καμιά σπάνια εκτέλεση τραγουδιού όπως αυτή του Σταύρου Πασπαράκη  που είναι μάλιστα και η πρώτη του συγκεκριμένου τραγουδιού και την παραθέτω, με κάποια μικρή επετειακή καθυστέρηση, ως  φόρο τιμής στο μπλόκο της Κοκκινιάς:


Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν: Μια θυελλώδης ιδιοφυΐα!!!




Ο Αλέξανδρος Πούσκιν (1799-1837) δεν … κοίταξε καθόλου τη δουλειά του! Ευγενής στην καταγωγή και προικισμένος με μια σπάνια λογοτεχνική φλέβα εκτός από ένα  μεγάλο, για τον τόσο σύντομο βίο του, έργο που άφησε και για το οποίο θα μιλήσουμε πάρα κάτω, υπηρέτησε με ένα μοναδικό και ασίγαστο πάθος όλα τα κινήματα για την ελευθερία και ανεξαρτησία που δόνησαν στις αρχές του 19ου αιώνα όχι μόνο τη δική του χώρα αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστική - παρ’ ότι ο τσάρος Νικόλαος ο Α΄ την είχε εντάξει στα κοινωνικά απελευθερωτικά κινήματα και τη φοβόταν- η ζέση με την οποία στήριξε την ελληνική επανάσταση του ’21. Δεν δίστασε να καταχερίσει τους Φιλικούς για αναβλητικότητα και καθυστερήσεις ή να εκφράσει τη διαφωνία του για την επιλογή του Αλέξανδρου Υψηλάντη  ως επικεφαλής των εξεγερμένων. Στο ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1828 ζήτησε να πολεμήσει ως εθελοντής, χωρίς το αίτημα του να γίνει δεκτό, για να βοηθήσει έμμεσα την Ελλάδα. Διώχτηκε αμείλικτα από τους καθεστωτικούς, γνώρισε την εξορία τη λογοκρισία και τις απαγορεύσεις του έργου του. Ένα έργο που σημάδεψε ολόκληρη τη μετέπειτα ρώσικη λογοτεχνία και της οποίας δίκαια θεωρείται ο πατέρας της. Είναι χαρακτηριστική η φράση που είπε γι’ αυτόν ο Μαξίμ Γκόρκι: «Για μας τους Ρώσους ο Πούσκιν είναι η αρχή κάθε αρχής!». Θεωρείται ο μεγαλύτερος ποιητής που έβγαλε η χώρα με κορυφαία του δημιουργήματα το «Μπόρις Γκοντούνοφ» και «Ευγένιος Ονέγκιν» που αποτελεί ένα είδος έμμετρου μυθιστορήματος. Εκείνο όμως που έμελλε να μείνει ως διαμάντι στην ιστορία της ρώσικης και παγκόσμιας λογοτεχνίας χωρίς αυτός τότε να το υποψιάζεται, είναι μια μικρή συλλογή διηγημάτων που εξέδωσε το 1831 με τίτλο: «ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΤΗ ΙΒΑΝ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ ΜΠΙΕΛΚΙΝ» στα οποία ο Πούσκιν εμφανίζεται τάχα μου ως εκδότης και όχι ως συγγραφέας τους. Πέντε όλα κι’ όλα μικρά διηγήματα: «Η Πιστολιά», «Η Χιονοθύελλα», «Ο Φερετροποιός», «Ο Σταθμάρχης» και «Η Δεσποινίς Χωριατοπούλα», διηγήματα πρωτοφανούς ρεαλισμού για την εποχή τους -μια εποχή που στη λογοτεχνία κυριαρχούσε ο γαλλικός ρομαντισμός και το γλυκανάλατο- που επηρέασαν όσο τίποτε άλλο όλους τους μετέπειτα μεγάλους Ρώσους πεζογράφους. Το 1930 παντρεύτηκε τη Ναταλία Νικολάγιεβνα Γκοντσάροβα μια γυναίκα που δεν είχε καμία σχέση με τα γράμματα, έτρεφε μεγάλη αδυναμία στα σαλόνια τα κοσμήματα και τα λούσα και έμελλε εκτός από την οικονομική του καταβαράθρωση να τον οδηγήσει και στον άδοξο θάνατο του. Όταν το 1837 σκοτώθηκε σε μονομαχία με έναν Γάλλο δανδή προσπαθώντας να υπερασπιστεί την τιμή του γιατί οι φήμες τον ήθελαν εραστή της.


Δημήτρης Κουκουλάς
Αύγουστος 2013

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Σε μεταμεσονύκτιο τηλεμάρκετινγκ προσανατολίζεται η ΔΤ!!!



Επειδή εκτός από το πολιτικό στραπάτσο με το οποίο απειλείται η κυβέρνηση στο θέμα της ΕΡΤ από τη σθεναρή αντίσταση που προβάλλουν οι εργαζόμενοι της, υπάρχει και ο μεγάλος κίνδυνος του οικονομικού Βατερλώ, Καψής και Στουρνάρας προσανατολίζονται στην καθιέρωση μεταμεσονύκτιου τηλεμάρκετινγκ και σχετικών διαφημίσεων. Κάτι που τελευταία κάνουν εκτός από τα περιθωριακά και τα λεγόμενα σοβαρά ιδιωτικά κανάλια. Σύμφωνα με πληροφορίες μας εθεάθησαν να εξέρχονται από το Υπουργείο Οικονομικών γνωστός έμπορος ειδών υγιεινής και πλακακίων καθώς και ένας ευτραφής κύριος που δραστηριοποιείται στο χώρο των στρωμάτων και μαξιλαριών. Κάποια σκέψη για κατσαρόλες και χύτρες ταχύτητας εγκαταλείφθηκε αμέσως λόγω της συσχέτισης του αντικειμένου αυτού με την οργάνωση των Πυρήνων της Φωτιάς. Υπάρχουν πάντως διασταυρωμένες πληροφορίες ότι γίνονται επαφές με ιδιοκτήτη γνωστής "καυτής" γραμμής σέξυ τηλεφωνημάτων για την προβολή σχετικών διαφημίσεων. Μόνο που εδώ δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα αν τα γδυνόμενα κορίτσια μαζί με τις ερεθιστικές τους εκκλήσεις εκφωνούν και το: "έρχομαι στο χώρο" σου που είναι πιο κερδοφόρο. Επειδή υπάρχει ακόμα ο φόβος του  ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου. Κάτι βέβαια που μπορεί να ξεπεραστεί με μια επείγουσα νομοθετική διάταξη.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Παναγία μου πως γλυτώσαμε!!!




«Σημαντικά ευρήματα από τη χθεσινή αστυνομική επιχείρηση σε χώρους που τελούσαν υπό κατάληψη για πολλά χρόνια». Γράφει σήμερα η Καθημερινή και οι γυναικούλες σταυροκοπιούνται στα σπίτια, η κυρα Δήμητρα η γειτόνισσα μου έκανε καλού κακού και ένα θυμίαμα προς την Παναγία που μας φύλαξε απ΄ τα χειρότερα, γιατί χτες το πρωί είχε δει στα κανάλια τη φοβερή κινητοποίηση των ειδικών δυνάμεων: είχανε αποκλείσει τους γύρω δρόμους από το Μετσόβιο και είχαν κόψει τη συγκοινωνία στην Πατησίων. Και τι δεν βρήκαν εκεί μέσα οι άνθρωποι; Σε χώρους που ήταν υπό κατάληψη τριάντα(30) ολόκληρα χρόνια βρέθηκε, λέει, μια βαριοπούλα χωρίς περαιτέρω διευκρίνηση αν το εν λόγω αντικείμενο  διέθετε και στειλιάρι και μάλιστα από οξιά με το οποίο αυξάνει ιλιγγιωδώς η επικινδυνότητα του καθώς ο πολύς κόσμος γνωρίζει ότι η αγορά έχει γεμίσει από κάτι κινέζικα που σπάνε με την πρώτη. Βρέθηκε και ένα μπιτόνι με βενζίνη, σκεφθείτε και να ήταν και γεμάτο και μάλιστα με αμόλυβδη βενζίνη που κάνει και για μηχανάκια. Ο πιο πολύς κόσμος όμως –ιδίως μεσήλικες άντρες- τρόμαξαν με τα 7 σπρέι πιπεριού. Ο Χριστός και η Παναγία! Να έχεις βουβωνοκήλη και να σου ρίξουνε από αυτό το πράγμα: θα πεταχτούνε τα άντερα σου έξω από το φτέρνισμα! Αλλά εκείνη η άδεια οδήγησης που εκδόθηκε στη Γαλλία; Εδώ μήπως βιαστήκανε οι αρχές και δεν έκαναν πρώτα έναν έλεγχο μπας και το εύρημα σχετίζεται με τον διαβόητο τρομοκράτη Κάρλος το Τσακάλι που εκτίει ποινή ισοβίων στη γαλλικές φυλακές; Όπως και να ‘χει όμως το πράγμα οφείλουμε εύσημα στον κ. Δένδια για την προστασία του αλλά και στον εχέφρονα κ. Κεδίκογλου που με το νέο στυλ της δουλειάς του πριν πεινάσει μαγειρεύει: «μη διανοηθεί να κάνει δηλώσεις για το θέμα ο σύριζα» συμβάλλοντας εκ των προτέρων τα μέγιστα στη διατήρηση του κλίματος κοινωνικής ειρήνης.

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Βίκυ Μοσχολιού: ένα εργατοκόριτσο με αρχοντιά!!!



Έκλεισαν 8 χρόνια από το θάνατο της μεγάλης μας τραγουδίστριας και αν θέλω τώρα να μιλήσω γι' αυτήν δεν θα σταθώ στην καλλιτεχνική της δεινότητα αφού είμαι ο πλέον αναρμόδιος να το πράξω: πρώτον γιατί δεν διαθέτω την απαραίτητη μουσική παιδεία και δεύτερον, γιατί δεν διαθέτω ούτε ίχνος αντικειμενικότητας μιας και τυγχάνω ακραίος θαυμαστής της και θεωρώ την Μοσχολιού ως την κορυφαία τραγουδίστρια που έχει βγάλει μέχρι τώρα ο τόπος μας.
Θέλω μόνο να σταθώ σε κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της αυτά που με έκαναν να της δώσω τον τίτλο της αρχοντιάς. Μιλούσε πάντα στις εμφανίσεις της με μια αφοπλιστική ειλικρίνεια χωρίς να κρύψει ποτέ την ταπεινή της καταγωγή. Δεν είπε άσχημα λόγια για ανθρώπους που αποδεδειγμένα την έβλαψαν. Όταν αναφερόταν στους μεγάλους δημιουργούς μας: Ξαρχάκος Μούτσης Μαρκόπουλος, Χριστοδούλου Γκάτσος Χατζηδάκις κλπ το έκανε με πολύ μεγάλο σεβασμό βάζοντας πάντα μπροστά στο όνομα τους το "κύριος"! Είναι χαρακτηριστική η σκηνή τότε που πήγε ο Ξαρχάκος ειδοποιημένος από τον Ζαμπέτα στο κέντρο που τραγουδούσαν κάπου στο Αιγάλεω, ψάχνοντας για την αντικαταστάτρια της Πόλυ Πάνου στο τραγούδι "χάθηκε το φεγγάρι" για την ταινία "Λόλα". Της έδειξε ο Ζαμπέτας ποιος είναι που και κατεβαίνοντας στο δάλειμμα η μέχρι τότε άγνωστη πιτσιρίκα πλησίασε το τραπέζι στο βάθος του μαγαζιού και με τα χέρια κατεβασμένα σε στάση προσοχής, συστήθηκε: "καλησπέρα σας κύριε Ξαρχάκο ονομάζομαι Βίκυ Μοσχολιού!"
Εκείνο όμως που θα μείνει ανερμήνευτο και θα βασανίζει τους μουσικολόγους του μέλλοντος είναι το πως αυτή η ... κορδελιάστρα με τη στοιχειώδη παιδεία του δημοτικού σχολείου διέθετε ένα  τεράστιο   ένστικτο της ποιότητας που από όλο το μεγάλο της ρεπέρτόριο δεν βρίσκεις τίποτα να πετάξεις, ούτε ένα τραγούδι. Μια μοναδική ποιοτική διαχρονικότητα που θα τη φέρνει πάντα μπροστά μας με εκείνο το ιδιαίτερο μέταλλο στη φωνή  και τη βαθειά θλίψη στα μάτια!
 


Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Βουλιάζει το παγκόσμιο σύστημα και εδώ μας φταίνε οι ... σχολικοί φύλακες!!!


Όλη η παγκόσμια οικονομία διολισθαίνει σιγά-σιγά προς την ύφεση. Αυτή η άγρια και γιγαντιαία παγκοσμιοποίηση της που έλαβε χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχει σαν αποτέλεσμα την πολύ ισχυρή εξάρτηση των οικονομιών -ένα μπερδεμένο και αξεδιάλυτο κουβάρι- που την είδαμε σε όλο της το μεγαλείο όταν πριν δυο χρόνια σκόρπισε έναν πλανητικό τρόμο στην προοπτική χρεοκοπίας της μικρής ... Ελλαδίτσας μας! Πόσο μάλλον τώρα που στον γκρεμό της ύφεσης έχουν αρχίσει να πλησιάζουν επικίνδυνα και οι μεγάλες οικονομίες. Τι νομίζετε ότι θα κάνει η κυρία Αγκέλα όταν θα ανανεώσει την εντολή της μετά τις θρυλούμενες εκλογές του Σεπτέμβρη; Απλά θα σταματήσει ή θα μειώσει δραστικά την τριμερή χρηματοδοτική κάνουλα  και όλο το φορτίο θα το σηκώνουν ... οι απλοί καταθέτες! Και εκείνο το περίφημο όριο των 100.000 της δήθεν απαλλαγής θα κατέβει πολύ χαμηλά για τα δρεπανηφόρα άρματα που θα πέσουν επάνω τους. Το ψαλίδισμα της δόσης προς την Ελλάδα σε συνδυασμό με τις αρνητικές προβλέψεις, νομίζω ότι κάτι δείχνει προς αυτήν την κατεύθυνση. Άλλο που εδώ εμείς ψάχνουμε ακόμη για εξιλαστήρια θύματα για να ικανοποιήσουμε το πόπολο. Απολύουμε κατά χιλιάδες σχολικούς φύλακες και λοιπούς εργαζόμενους κοινωνικής προσφοράς που με τη βοήθεια των γκεμπελικών μίντια του συστήματος τους αναδεικνύουμε ως τους απόλυτους φταίχτες.

Τρίτη 2 Ιουλίου 2013

Αγαπάς το βιβλίο και τους ανθρώπους !!!

                                         

                           OTAN ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΤΣΥΦΙΑ

                                                 Χάρπερ Λη


To βιβλίο γράφτηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '50 και πρωτοκυκλοφόρησε το 1960. Είναι ένα βιβλίο με το σπάνιο προνόμιο να έχει μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου! Και αυτό δεν οφείλεται βέβαια μόνο στη συγκυρία της εκδοτικής του πρεμιέρας που συνέπεσε με τον Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ και την έξαρση της φυλετικής βίας εκείνης της εποχής. Οφείλεται στη διαχρονική ουμανιστική του αξία και στο συναρπαστικό του γράψιμο όπου μέσα από τα μάτια ενός δεκάχρονου κοριτσιού ξετυλίγεται μια ιστορία κοινωνικής αγριότητας και φυλετικού μίσους, δοσμένα όμως όλα αυτά με αρκετά στοιχεία χιούμορ, παιδικής αθωότητας και αισιοδοξίας. Σε μια κωμόπολη του γνωστού για τις ρατσιστικές επιδόσεις του αμερικάνικου νότου και κάτω από την πίεση της έντονης οικονομικής κρίσης του ’30, ένας νεαρός μαύρος κατηγορείται για το βιασμό  μιας λευκής κοπέλας. Ένας λευκός δικηγόρος θα αναλάβει την υπεράσπιση του εξαγριώνοντας όλη την μικρή και ρατσιστική κοινωνία. Η κορούλα του που αφηγείται την ιστορία και ο αδερφός της, παρακολουθούν με έκπληξη την ηλιθιότητα των ανθρώπων και τις προκαταλήψεις τους στα φυλετικά θέματα. Και όλα αυτά σιγά-σιγά και κλιμακωτά μεταδίδουν στον αναγνώστη μια βαθειά συγκίνηση και συναισθηματική πληρότητα που κάνουν μικρούς και μεγάλους να αγαπήσουν με πάθος το βιβλίο και τους ανθρώπους. Είναι από εκείνα τα σπουδαία δημιουργήματα της λογοτεχνίας που σε σφραγίζουν και μια πολύ γενναιόδωρη προσφορά της Χάρπερ Λη προς την ανθρωπότητα και ας μην έγραψε άλλο βιβλίο. Στα ελληνικά κυκλοφορεί σε μια εξαίρετη μετάφραση της Βικτωρίας Τράπαλη από τις εκδόσεις ΒELL και βρίσκεται στην 8η έκδοση του.

Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Φραντς Κάφκα: Η Δίκη !!!

Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης το 1925



Ο Κάφκα σε υποχρεώνει να τον ξαναδιαβάσεις. Κι εδώ βρίσκεται όλη του η τέχνη. Οι λύσεις του, η έλλειψη κάθε λύσης, υπαγορεύουν εξηγήσεις που, χωρίς να είναι ξεκαθαρισμένες απαιτούν, για να φανούν βάσιμες, να ξαναδιαβαστεί η ιστορία κάτω από ένα καινούριο πρίσμα. Στη "Δική", ο Ζόζεφ Κ... κατηγορείται. Αλλά δεν ξέρει γιατί. Βέβαια, υπερασπίζεται τον εαυτό του, αλλά χωρίς να ξέρει γιατί. Οι δικηγόροι βρίσκουν δύσκολη την περίπτωσή του. Στο μεταξύ, συνεχίζει να ερωτεύεται, να τρώει ή να διαβάζει την εφημερίδα του. Κατόπιν δικάζεται. Η αίθουσα όμως του δικαστηρίου είναι πολύ σκοτεινή. Δεν καταλαβαίνει πολλά πράγματα. Υποθέτει μονάχα πως καταδικάστηκε, μάταια όμως αναρωτιέται για ποιο λόγο. Μερικές φορές αμφιβάλλει για όσα έγιναν και συνεχίζει τη ζωή του. Έπειτα από καιρό, δυο καλοντυμένοι και ευγενικοί κύριοι έρχονται να τον βρουν και τον παρακαλούν να τους ακολουθήσει. Με πολλές φιλοφρονήσεις, τον οδηγούν σ' ένα απελπιστικό προάστιο, του βάζουν το κεφάλι πάνω σε μια πέτρα και τον σφάζουν. Προτού πεθάνει, ο καταδικασμένος λέει μονάχα: "σαν το σκυλί".

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ: Από τον «Μύθο του Σίσυφου»




   Στα ελληνικά το συγκεκριμένο βιβλίο, από το 1925 που πρωτοκυκλοφόρησε μέχρι σήμερα, έχει πάμπολλες μεταφράσεις και όχι άδικα. Καθώς πρόκειται για το κορυφαίο έργο του τσεχοεβραίου δημιουργού που με τον άκρως ιδιαίτερο τρόπο γραφής του, άλλαξε το ρου της παγκόσμιας λογοτεχνίας δημιουργώντας ένα δικό του σύμπαν. Μπορώ να μιλήσω για τις τρεις από αυτές, αυτές που έχω διαβάσει με απόσταση 20 χρόνων την μια από την άλλη και που τις βρίσκω εξαίρετες και τις τρεις και οι οποίες κατά σειράν είναι: 1) Του Αλέξανδρου Κοτζιά από τις εκδόσεις τσέπης ΓΑΛΑΞΙΑ που μέσα σε οκτώ χρόνια 1961-68, πραγματοποίησε 5 εκδόσεις και 20.000 πωλήσεις πράγμα ασύλληπτο με τα σημερινά δεδομένα για ένα τέτοιο βιβλίο. 2) Της Τέας Ανεμογιάννη από τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ το 1981 και 3) Του Γιάννη Βαλούρδου από τις εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ το 1991. Έχω διαβάσει  διάφορες κριτικές προσεγγίσεις –μέχρι και την εκδοχή του ολοκληρωτικού καθεστώτος- για το έργο και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό γιατί όπως λέει ο Καμύ η «έλλειψη κάθε λύσης» που  διακρίνει το έργο του Κάφκα, υπαγορεύει και μη ξεκάθαρες εξηγήσεις. Η εκπληκτική περιγραφή από τον συγγραφέα ενός παράλογου και εφιαλτικού περιβάλλοντος αλλά με ανθρώπινους τύπους συνηθισμένους και τυπικά λογικούς διαλόγους, συνιστά για μένα την μεγάλη του γοητεία. Και αν μετά από τόση ενασχόληση με ρωτήσετε τώρα να εκφέρω και εγώ μια «μη ξεκάθαρη εξήγηση» θα πάρω το μέρος της πλειοψηφίας και θα μιλήσω και εγώ για το «αίσθημα ενοχής του ανθρώπου» και ότι είναι αυτό το αντικείμενο του βιβλίου που με τόση μαεστρία και διεισδυτικότητα διαπραγματεύεται ο Κάφκα. Αυτό το καταραμένο αίσθημα που εκ γενετής συνοδεύει τον άνθρωπο και που τον κάνει να συμπεριφέρεται με δυο τελείως αντιφατικούς τρόπους. Τη συντριπτική πλειοψηφία να υποτάσσεται προς κάθε μορφής εξουσία και κάποιους πολύ λιγότερους αριθμητικά συνανθρώπους μας να αντιδρούν και να εξεγείρονται. Ο Τζότζεφ Κ. είναι ένας από τους δεύτερους. Που στο πρώτο του δείγμα αντίδρασης: με τη δήλωση του ότι σκοπεύει να πάψει τον συνήγορο του, ξεσηκώνει ένα κύμα τρόμου στα μάτια των στοιβαγμένων στους διαδρόμους λοιπών κατηγορουμένων. Και αν ο Κάφκα που χρησιμοποιεί την παραβολή ως μέθοδο περιορίζεται σε αυτό το απλό στοιχείο εγώ λιγάκι αυθαίρετα μπορώ να πάω τα πράγματα και λίγο πιο πέρα και να μιλήσω π.χ. και για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Τσε Γκεβάρα και άλλους παρόμοιους και ότι ένα τέτοιο αίσθημα ενοχής είναι αυτό που οδηγεί τα ευαίσθητα αυτά άτομα να νοιώσουν την ανάγκη της "άρσης των αμαρτιών" όλου του κόσμου. Λόγια δικά μου θα μου πείτε είναι αυτά και θα έχετε δίκιο. Τα λόγια του Κάφκα όμως δεν …αστειεύονται και αν δοκιμάσετε να μπείτε στον κόσμο του από αυτό το βιβλίο, που συνιστώ, δύο είναι τα ενδεχόμενα: ή θα σας αφήσει αδιάφορο ή θα σας …αρπάξει από το λαιμό και θα σας στοιχειώσει, μέση λύση δεν υπάρχει!


 

ΥΓ: Και για να μην παρεξηγηθώ περί κομπασμού για τις τρεις αναγνώσεις που αναφέρω, θέλω να δηλώσω ότι ανήκοντας στην κατηγορία … θυμάτων του Κάφκα το δικό μου είναι ελάχιστο. Αρκεί να σας αναφέρω ότι πριν από χρόνια σε μια εκδήλωση για τον συγγραφέα στην τσέχικη πρεσβεία, ο μακαρίτης ο Τάκης Λαμπρίας που ήταν ο κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, δήλωσε ότι μπορεί να απαγγείλει από μνήμης και στα γερμανικά … ολόκληρο το κείμενο της «Δίκης»!
 

Δημήτρης Κουκουλάς

 

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Αριστοτεχνικά φιλοτροϊκανή και όχι σιβυλλική η διατύπωση της απόφασης του ΣτΕ !!!


Και αυτό μόνο και μόνο για να δοθούν κάποια προσχήματα στους ελάσσονες εταίρους της τρικομματικής για έναν έντιμο συμβιβασμό. Η αλήθεια είναι αυτή που είπε ο Στουρνάρας: η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ισχύει, ΕΡΤ ΑΕ δεν υπάρχει και οι 2560 εργαζόμενοι της είναι απολυμμένοι. Και αυτό το τελευταίο ήταν και το ζητούμενο από τους τροϊκανούς, όπως άλλωστε το διατύπωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στο Ναύπλιο. Τούτο το στάδιο στη νομολογία περί ανωνύμων εταιριών λέγεται εκκαθάριση και ο διαχειριστής, που εντέλλεται η απόφαση, να ολοκληρώσει το έργο αυτό, λέγεται και εκκαθαριστής. Σκοπός της κυβέρνησης που βιάστηκε να κατεβάσει τους λεβιέδες είναι να τους ανεβάσει και πάλι μπας και καλμάρει την κοινωνική αντίδραση. Και αυτό θα θέλει βέβαια να το κάνει με καμιά 150αριά ανθρώπους και παίζοντας αποκλειστικά και μόνο κονσέρβες. Κάτι που προϋποθέτει την ανακατάληψη του μεγάρου. Και εδώ θα παιχτεί όλο το παιχνίδι του καλοκαιριού που προς μεγάλη λύπη της υπουργού τουρισμού κυρίας Κεφαλογιάννη θα έχει μέσα και ΜΑΤ με δημοσιότητα. Και αν υπάρξουν κάποιοι εργαζόμενοι που θα επαναπαυτούν στο δέλεαρ των αποζημιώσεων "ας τα πάρω είναι κάτι και αυτά!": Ζήτω που την πάτησαν! Με τα άθλια δημοσιονομικά της κυβέρνησης, μπορεί να τους δώσουν τώρα κανα 1000άρικο έναντι και τα υπόλοιπα ...στις ελληνικές καλένδες με ομόλογα!

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Αυτοί οι Τούρκοι ρεπουμπλικάνοι είναι για καρπαζιές!!!

 
Μαθαίνουμε από τις ειδήσεις των τελευταίων 24ωρων ότι ενεργή συμμετοχή στον ξεσηκωμό του γειτονικού μας λαού, έχει και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, εξ' ού και ο απαξιωτικός τίτλος της σημερινής μας ανάρτησης.  Γιατί το κόμμα αυτό είναι το αρχαιότερο κόμμα της Τουρκίας (1923) και το πιο πούρο κεμαλικό. Κυβέρνησε επί πολλά χρόνια τη χώρα αυτή και μαζί με το στρατιωτικό κατεστημένο που αποτελούσε το βαθύ κράτος, υποτίθεται ότι διακινούσαν τις βασικές αρχές που είχε διατυπώσει για το νέο τουρκικό έθνος ο ιδρυτής του: Κεμάλ Ατατούρκ.  Τον κοσμικό του χαρακτήρα, δηλαδή, και τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό. Και ενώ περιβάλλονταν από ένα ασφυκτικό ισλαμικό τόξο που από την ισλαμική επανάσταση της Περσίας το 1979 και δώθε, γινόταν όλο και πιο επιθετικό, αυτοί το βιολί τους: είχαν σταθερά την Ελλάδα, τον μοναδικό ευρωπαίο γείτονα τους, ως τον υπ' αριθ.1 εχθρό τους. Και δόστου προκλήσεις στο Αιγαίο και να εποικισμοί στην Κύπρο, μας ξετίναξαν οικονομικά! Και δεν είναι  υπερβολή νομίζω να πούμε ότι η κυριότερη αιτία της χρεοκοπίας μας είναι οι αλλόκοτοι εξοπλισμοί απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Ώσπου ήρθε ο Ερντογκάν  και με ένα κοκτέϊλ κοσμικότητας ευρωπαϊσμού και μαντίλας και με την υποστήριξη της νέας πανίσχυρης αστικής τάξης τους πήρε φαλάγγι! Και βγαίνουνε τώρα τα γεράκια του Στρατού και του Ετζεβίτ, που απέναντι μας, την Κύπρο, και τους Κούρδους, δεν σεβάστηκαν ίχνος δικαίου, να ζητάνε δικαιοσύνη και αναχαίτιση της μαντίλας!!!



Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Μια σκηνή που είδα στη ΔΕΗ και τρόμαξα!!!



Πήγα προχθές να πληρώσω το λογαριασμό στη ΔΕΗ Αγίου Δημητρίου και βρέθηκα μπροστά σε μια σκηνή που με λύπησε μα πιο πολύ με τρόμαξε. Από τα τρία ταμεία δούλευαν τα δύο. Υπήρχε μια ουρά 25 ατόμων, μια κατάσταση καθημερινής ρουτίνας δηλαδή για την εν λόγω υπηρεσία και τίποτα το ιδιαίτερα δραματικό για τους αναμένοντες λόγω του αυτόματου και γρήγορου συστήματος είσπραξης που υπάρχει.
Έλα όμως που το πλήθος ωρυόταν: "χαραμοφάηδες", "τεμπέληδες", "κοπρόσκυλα" και πολλοί άλλοι αγοραίοι και ακραίοι προπηλακισμοί με αποδέκτες δυο νεαρές κυρίες -δυο γυναίκες της διπλανής μας πόρτας- που με ταπεινωτική σιωπή, πάσχιζαν να εξυπηρετήσουν τους συνανθρώπους τους.
Και λέω ότι πιο πολύ τρόμαξα, γιατί πέρα από τη λύπη και την μελαγχολία που γεννάει ένα τόσο βίαιο τσαλάκωμα της προσωπικότητας δυο γυναικών -δυο μανάδων, ίσως, που μεγαλώνουν παιδιά- συνειδητοποίησα και το πόσο κακό έχουν κάνει στην ελληνική κοινωνία τα μίντια και οι πρετεντεροπορτοσάλτες. Οι οποίοι στην προσπάθεια τους να καλλιεργήσουν την ανάγκη ιδιωτικοποίησης των πάντων, δεν διστάζουν να υπονομεύσουν και κάθε εργαζόμενο του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Και το κάνουν αυτό συνειδητά γιατί αδιαφορούν για κάθε έννοια κοινωνικότητας που τραυματίζουν και γιατί ξέρουν ότι το κοινό στο οποίο απευθύνονται διαθέτει βραχύτατη μνήμη, μειωμένη κριτική σκέψη και μπόλικο ...φθόνο. Αφού οι πιο πολλοί έχουμε ξεχάσει ότι  αρκετά πριν την κρίση, από του Χριστοδουλάκη και του Αλογοσκούφη τις ημέρες ακόμη, με τα συστήματα stage τους εποχιακούς και τους επι συμβάσει και με την εξίσωση του μισθού εισόδου στην υπηρεσία με αυτόν του ιδιωτικού  τομέα, τα προνόμια του δημόσιου τομέα  είχαν δεχτεί ένα μεγάλο πλήγμα. Και ήρθαν μετά τα μνημόνια να τα ξεθεμελιώσουν.
Οι παπαγάλοι όμως εκεί: επιμένουν στο ίδιο μοτίβο γιατί προέχουν οι ιδιωτικοποιήσεις και πρέπει να συντηρείται το κλίμα του κοινωνικού αυτοματισμού και του φθόνου του μίσους και των ενστίκτων. Και από ότι φαίνεται είναι άξιος ο μισθός τους!


Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Οι δυο διαφορετικοί Ολυμπιακοί και κάποια συμπεράσματα!!!









 
 
 
 
 
 
 
Το Σάββατο το βράδυ είδαμε τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό να κινείται στην ίδια  μιζέρια της ελληνικής ποδοσφαιρικής πραγματικότητας και να χρήζεται Κυπελλούχος Ελλάδος ενώ μέσα στο γήπεδο ταπεινώθηκε από μια πολύ φτωχότερη του επαρχιακή ομάδα, κάτι που αντιλήφθηκαν –και είναι προς τιμή τους αυτό- ακόμη και οι οπαδοί του και σνομπάρισαν την τελετή της απονομής. Γιατί στο ποδόσφαιρο όπως και στα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα μπορεί να υπάρχει το στοιχείο της κοινωνικής εκτόνωσης και η ομάδα του Πειραιά πρέπει να μετράει αυτή τη στιγμή πάρα πολλούς ανέργους, αλλά ούτε οι πιο φανατικοί από αυτούς δεν θέλουν διάκριση της ομάδας τους που να συνοδεύεται από αδικία. Και εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο σφαγιασμός του Αστέρα οφείλεται σε κάποιου είδους διαπλοκή των διαιτητών με τον κ. Μαρινάκη αλλά αποκλειστικά και μόνο σε αυτή τη ψοφοδεή, τη βασιλικότερη του βασιλέως, συμπεριφορά της ελληνικής διαιτησίας. «Μην κάνω κάτι κατά του ισχυρού Ολυμπιακού και το βρω αργότερα μπροστά μου». Και ήτανε 5, τρομάρα τους, στον αγώνα. Και όλοι τρομάξανε το «πέναλτι και αποβολή» που ήτανε το σωστό και θα έδινε στον τελικό μιαν άλλη διάσταση: αυτήν της δικαιοσύνης, η οποία είναι και το ελάχιστο που ζητάει αυτός ο στραπατσαρισμένος λαός μας. Αυτό προϋποθέτει όμως και ένα επίπεδο πολιτισμού (ο Κολίνα που ήταν ο καλύτερος ρέφερι του κόσμου είναι ένας βαθιά καλλιεργημένος άνθρωπος). Συμπεριφέρθηκαν δηλαδή όπως οι κυβερνώντες μας τα τρία τελευταία χρόνια που ψηφίζουν και νόμους κατά των εργαζομένων που δεν τους ζητάει η Τρόϊκα, μόνο και μόνο για να κερδίσουν την εύνοια της. Αλλά ο Ολυμπιακός,  ρε παιδί μου,  έχει τόσους τίτλους και εδώ είναι το σημείο που έχασε την μεγάλη ευκαιρία ο πρόεδρος του. Δεν θα ήτανε πιο έντιμο και θα έβγαινε η ομάδα ηθικά πιο ενισχυμένη στην κοινή γνώμη αν δήλωνε π.χ.: «Δεν θέλουμε απονομή γιατί πιστεύουμε ότι οι αποφάσεις της διαιτησίας συνέβαλαν σε αλλοίωση του αποτελέσματος και ζητάμε την επανάληψη του αγώνα».

Και τη Κυριακή το βράδυ είδαμε τον μπασκετικό Ολυμπιακό που τηρουμένων των αναλογιών: ενώ μπροστά στα οικονομικά μεγαθήρια που αντιμετώπισε, ιδίως στην ΤΣΣΚΑ, έμοιαζε με Αστέρα Τρίπολης κατόρθωσε να κάνει την μεγάλη ανατροπή και να κατακτήσει ένα πολύ σπουδαίο τρόπαιο, δίνοντας μεγάλη χαρά όχι μόνο στον κόσμο του, γιατί πέρα από την ομαδικότητα το ψυχικό σθένος και τη σωστή τεχνική καθοδήγηση, δεν είχε απέναντι του …Γιάχους!

 

 

Υ.Γ.: Και επειδή παλιά εκτός από τα επιχειρήματα μας έπρεπε να δηλώνουμε και από πια θέση μιλάμε: οπαδός της δύσμοιρης ΑΕΚ είμαι.       

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Δεσπότης θα κάνει παράκληση για τους μαθητές περιφερείας του που δίνουν πανελλήνιες!!!



Δεν είναι καλαμπούρι! Την είδηση τη βρήκα στο αξιόλογο και σοβαρό Blog των Φιλιατρών Filiatranews. Ο μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. Χρυσόστομος θα τελέσει την Κυριακή 12 Μαίου 2013 παράκληση στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους Φιλιατρών υπέρ των υποψηφίων της πόλης που παίρνουν μέρος στις πανελλήνιες εξετάσεις:                                                                http://filiatranews.blogspot.gr/2013/05/blog-post_4358.html
Καλεί μάλιστα τους υποψηφίους να παραστούν μαζί με τους γονείς τους στη σχετική θρησκευτική τελετή. Και επειδή πρώτη φορά ακούω να γίνεται κάτι τέτοιο, αναρωτιέμαι τι να ώθησε, άραγες, τον σεβασμιώτατο αυτόν ταγό της εκκλησίας να προχωρήσει σε αυτό το διάβημα; Το "είδα φως και μπήκα" μιας και το θέμα παίζει ψηλά στην επικαιρότητα λόγω απεργιών και επιστρατεύσεων ή κάποια ειλικρινής επιθυμία μεσολάβησης προς τον μεγαλοδύναμο για ευνοϊκή μεταχείριση των φιλιατρινών τέκνων. Και θα έχει να κάνει αυτό με την επιφοίτηση των θεμάτων ή με την απαράδεκτη για Θεό παραποίηση των βαθμολογιών; Γιατί αν έχει να κάνει με τις παρακλήσεις που γινόντανε παλιά για όσους φεύγανε για το μέτωπο του πολέμου, μάλλον με άγχος θα φορτώσει τα υποψήφια βλαστάρια των Φιλιατρών!

Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Οι αραιές διαδηλώσεις και μία προσέγγιση!!!




   Νομίζω ότι κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση για τη σημερινή ελληνική πραγματικότητα,  είναι η δια παντός απώλεια των πιο βασικών εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν να κάνουν είτε με την οικονομική τους διάσταση όπως η κατώτατη αμοιβή, η απλήρωτη υπερωρία, η επέκταση του ορίου συνταξιοδότησης είτε με τις πολιτιστικές τους συνέπειες όπως η δραματική συρρίκνωση του λεγόμενου «ελεύθερου χρόνου» των ανθρώπων που το μέγεθος του για πολλά χρόνια αποτελούσε κριτήριο και στόχο πολιτισμού. Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνικές παροχές στους τομείς της παιδείας και της υγείας που δεν θα ανακάμψουν ούτε με την επίτευξη και των πιο αισιόδοξων επαγγελιών της τρικομματικής συγκυβέρνησης.

   Και όμως! Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα σε αυτές τις κατακλυσμιαίες επί τα χείρω αλλαγές είδαμε την Μ. Τετάρτη τη συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς να μη φτάνει αριθμητικά ούτε τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των πρωτοβάθμιων δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων εργατικών σωματείων του Λεκανοπεδίου.

   Άκουσα και διάβασα πολλές αναλύσεις για το φαινόμενο που όλες τους, λίγο ως πολύ, αγγίζουν και κάποια πτυχή του. Ακόμη και αυτές που κρίνουν το σήμερα με μέτρα του παρελθόντος. Ή και πολύ προχωρημένες όπως αυτές που σωστά διαπιστώνουν την παντελή  απουσία των ανέργων από τέτοιες εκδηλώσεις. Καταρρακωμένοι αυτοί οι συμπολίτες μας από ένα αίσθημα κατωτερότητας και βαριάς ενοχής διολισθαίνουν προς την κατάθλιψη και την μοναξιά. Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι χρειάζονται ψυχολογική στήριξη αλλά εδώ δεν έχουμε …γάζες!

   Εκείνο όμως που νομίζω πολύ σημαντικό και δεν τονίζεται όσο πρέπει είναι η …υλική διάσταση της κοινωνίας μας. Από τη μια μεριά ερχόμαστε από τους πρώτους στο θέμα της ιδιοκτησίας είτε αυτή αφορά κατοικίες, εξοχικά, αυθαίρετα, αυτοκίνητα, χωράφια και άλλα συναφή και συμπαρομαρτούντα που από μόνα τους και μόνο συγκροτούν ένα πανίσχυρο στάτους φοβικό και έντρομο μπροστά στις αλλαγές. Και από την άλλη: είναι αυτή η φοβερή αρρώστια του καταναλωτισμού, της κατανάλωσης του περιττού δηλαδή. Έχει διαπεράσει και τα τελευταία κύτταρα του εγκεφάλου μας δημιουργώντας ανθρώπους που μέσα από τις διαφημίσεις και τα κάθε μορφής μίντια, παρουσιάζουν μια ισοπεδωτική και εξαρτημένη συμπεριφορά που όχι μόνο είναι αδύνατον να αναχαιτιστεί αλλά συνθλίβει μέχρις εξοντώσεως κάθε πνευματικότητα του ανθρώπου. Μένω δίπλα στο Mall και βλέπω κάθε μέρα σημεία και τέρατα αυτής της συμπεριφοράς. Ως άλλοι προσκυνητές, ιδίως τα νέα αντρόγυνα μαζί με τα παιδιά τους, προσέρχονται με δέος και κατάνυξη  στους νέους μεγάλους ναούς του καταναλωτισμού, ακόμη και την Κυριακή το πρωί που τα καταστήματα είναι κλειστά, μην επιλέγοντας να πάνε στην εξοχή, στην εκκλησία ή να κάτσουν στο σπίτι τους και να παίξουν με τα παιδιά τους ή να διαβάσουνε ένα βιβλίο, να πάρουν τέλος πάντων μια πνευματική ανάσα από τη βδομαδιάτικη τρεχάλα. Και είναι οι ίδιοι αυτοί γονείς που βγαίνουν στα μαρκούτσια των τηλεοράσεων και λένε: ναι να ανοίγουνε και την Κυριακή τα μαγαζιά για να ψωνίζουμε πιο άνετα! Για να μην αναφέρω και τα πούλμαν με τις εκδρομές των γυμνασίων και των λυκείων της επαρχίας. Γενιές ολόκληρες γαλουχηθήκαμε και γαλουχούνται πάνω σε αυτόν τον καμβά του περιττού και του άχρηστου.

   Αυτού που τρέμουμε να μην το χάσουμε και μας κρατάει σπίτια μας ακόμα και μέσα στην άγρια κρίση και την ύφεση που στην ουσία συνιστά κατάσταση πολέμου και ποιος ακούει τώρα ποιητές  και κάτι «μπούρδες» που μας λένε:

                           
                         ".................................................
                          Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
                          Όπου μας εύρη μας πατεί.
                          Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα
                          προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα! "

      

   Χριστός Ανέστη!