Δευτέρα 31 Μαΐου 2010

«…Έχασε πια το χρώμα αυτός ο κόσμος…»!!!


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
***

Είναι εκεί και δεν μπορώ ν' αλλάξω
με δυό μεγάλα μάτια πίσω απ' το κύμα
από το μέρος που φυσά ο αγέρας
ακολουθώντας τις φτερούγες των πουλιών
είναι εκεί με δυο μεγάλα μάτια
μήπως άλλαξε κανείς ποτέ του.
***

Τι γυρεύετε; τα μηνύματα σας
έρχουνται αλλαγμένα ως το καράβι
η αγάπη σας γίνεται μίσος
η γαλήνη σας γίνεται ταραχή
και δεν μπορώ να γυρίσω πίσω
να ιδώ τα πρόσωπα σας στ' ακρογιάλι.
***

Είναι εκεί τα μεγάλα μάτια
κι όταν μένω καρφωμένος στη γραμμή μου
κι' όταν πέφτουν στον ορίζοντα τ' αστέρια
είναι εκεί δεμένα στον αιθέρα
σα μιά τύχη πιο δική μου απ' τη δική μου.
***

Τα λόγια σας συνήθεια της ακοής
βουίζουν μέσα στα ξάρτια και περνάνε
μήπως πιστεύω πια στην ύπαρξη σας
μοιραίοι σύντροφοι, ανυπόστατοι ίσκιοι.
***

Έχασε πια το χρώμα αυτός ο κόσμος
καθώς τα φύκια στ' ακρογιάλι του άλλου χρόνου
γκρίζα ξερά και στο έλεος του ανέμου.
***

Ένα μεγάλο πέλαγο δυό μάτια
ευκίνητα και ακίνητα σαν τον αγέρα
και τα πανιά μου όσο κρατήσουν, κι ο θεός μου.
***

Γιώργος Σεφέρης

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΥΠΕΡΤΙΜΗΜΕΝΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΤΙΠΟΤΑ!!!


Μιας και το πρόσωπο παίζει ψηλά στα Μίντια είπα και εγώ να κάνω μια αποτίμηση της «καλλιτεχνικής» διαδρομής του ανδρός. Με εφόδιο όχι την ιδιότητα μου ως περί του θέματος ειδικού αλλά αυτήν του ανθρώπου με μνήμη.
Για εμάς τους παλαιότερους, λοιπόν, Βοσκόπουλος σημαίνει Δικτατορία! Ένα φρούτο που εμφανίστηκε στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ’60 με αρχές του ’70, μεσούσης της δικτατορίας των συνταγματαρχών και της άγριας λογοκρισίας των στίχων, όπου μαζί με μια πλειάδα άλλων τραγουδιστών δημιούργησαν ένα φανταιζί στυλάκι που ονομάστηκε ελαφρολαϊκό!
Αυτό το καινούργιο μουσικό εφεύρημα πέραν από την υποστήριξη των στρατοκρατών με τα ελεγχόμενα κρατικά ΜΜΕ, σαν απάντηση στα απαγορευμένα τραγούδια του Θεοδωράκη και στα ευρισκόμενα σε δυσμένεια έργα των λοιπών έντεχνων συνθετών μας, εξέφραζε και την αναδυόμενη τότε τάξη ενός νεόπλουτου μεσοαστισμού. Την τάξη των πολιτιστικά απαίδευτων βιοτεχνών μεταπρατών και εμπόρων που διακατεχόμενοι από έντονα συμπλέγματα καταγωγής και διαβίωσης, ήθελαν να απαλλαγούν από το δημώδες παρελθόν του χωριού τους με το κλαρίνο και τη λαϊκή μουσική της συνοικίας που ζούσαν και να προβάλουν έναν καινούργιο και λαμπερό βλαχομπαρόκ γαλαξία.
Και ενώ οι υπόλοιποι αποδείχτηκαν αρκετά βραχύβιοι και εξαφανίστηκαν με την πτώση του πολιτικού σκηνικού που τους εξέθρεψε, ο Βοσκόπουλος μας βγήκε μακροβιότερος. Δημιουργός μιας ιδιαίτερης σχολής ένρινης κλαψοκαψούρας, κατόρθωσε να επιβιώσει και της Μεταπολίτευσης και να αποκτήσει και μιμητές όπως ο Φλωρινιώτης και κυρίως ο Λε-Πά που θεωρείται ως το πιο γνήσιο «τέκνο» του. Με κραυγαλέα και ρηχά στιχουργήματα ακραίου δήθεν πάθους που στην ουσία αντιστοιχούν στο « ό, τι φάμε κι’ ό, τι πιούμε κι’ ό, τι αρπάξει ο κώλος μας», επηρεάζει ακόμη όλο το σύγχρονο λαϊκοπόπ, ονομαζόμενο, σύστημα μας!
Καλλιεργώντας με επιμονή ένα χλιδάτο προφίλ με λιμουζίνες και διαμονή στις καμπάνες του Αστέρα της Βουλιαγμένης δίπλα σε Σαουδάραβες πρίγκιπες, με εξεζητημένα κουστούμια και σούπερσταρ εμφανίσεις σε πανάκριβες πίστες με προβολείς και φαντασμαγορία, αλλά το κυριότερο: με αλλεπάλληλους γάμους και χωρισμούς επώνυμων κυριών του θεάματος και του lifestyle, κατόρθωσε να βρίσκεται μόνιμα στα εξώφυλλα των λαϊκών περιοδικών και εφημερίδων.
Μιλούσε πάντα για τον εαυτό του με ύφος 40 καρδιναλίων, σνομπάροντας διαρκώς τους μεγάλους μας ποιητές και συνθέτες και όλη την υπόλοιπη μουσική μας παραγωγή. Απέφευγε συστηματικά να τραγουδήσει ποτέ ζωντανά ή σε δίσκο έστω και ένα τραγούδι πέρα από αυτά του «βαθυστόχαστου» δικού του ρεπορτορίου, κάτι που πολλοί σημαντικοί καλλιτέχνες μας –Καζαντζίδης, Μοσχολιού, Μητροπάνος, Πάριος, Αλεξίου, Νταλάρας, Γαλάνη- έχουνε κάνει με έργα άλλων δημιουργών ως απότιση φόρου τιμής στην μουσική μας παράδοση.
Τα τελευταία χρόνια συντηρεί το «μύθο» του αποκλειστικά και μόνο μέσα από το δικαστικό ρεπορτάζ, ενώ θα πρέπει να αναφέρουμε και την μοναδική δημόσια πολιτική του εμφάνιση πριν 20 χρόνια όταν σταμάτησε τη λιμουζίνα του έξω από τα γραφεία του Πασόκ στη Χαριλάου Τρικούπη και έσπευσε να συγχαρεί τον εκεί εγκλεισμένο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη δίωξη του για το σκάνδαλο Κοσκωτά πρώην υπουργό οικονομικών και σύμβολο της δημοσιονομικής απλοχεριάς κ. Τσοβόλα Δοσταόλα, γιατί τον έβρισκε, είπε, «πολύ σερνικό!».
Μια συνάντηση που αν τη δούμε τώρα με τα σημερινά δεδομένα μέσα από το πρίσμα των οικονομικών αδιεξόδων και το λούκι που περνάμε σαν χώρα και σαν λαός, αποκτάει τεράστια συμβολική σημασία και σηματοδοτεί ένα σημείο-σταθμό της Μεταπολιτευτικής μας ιστορίας που θα μπορούσε να αποδοθεί με τον τίτλο: «Όταν η Φοροδιαφυγή συνάντησε την Κρατική Σπατάλη!».

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!


Τον τελευταίο καιρό με την κρίση βομβαρδιζόμαστε νυχθημερόν από τα μίντια και σε γενναίες δόσεις από οικονομικά μεγέθη και νούμερα. Αν και τα περισσότερα από αυτά ήταν τελείως άγνωστα για τον πολύ κόσμο, σιγά-σιγά με την επανάληψη και από το ύφος και τη χροιά της φωνής των παρουσιαστών, μάθαμε όλοι λίγο ως πολύ όχι τι ακριβώς σηματοδοτεί το καθένα από αυτά αλλά ποιανού η άνοδος είναι καλή και κακή η πτώση, και ποιανού το ανέβασμα μας βοηθά ενώ το πέσιμο μας καταστρέφει. Ψηλά π.χ. τα spreads χαθήκαμε, ενώ αυξημένο το ΑΕΠ σημαίνει σωτηρία! Κακή η χαμηλή ισοτιμία με το δολάριο αλλά πολύ καλή η πτώση του τιμαρίθμου!
Υπάρχει βέβαια και ένα μέγεθος πολύ γνωστό και κατανοητό, σαφέστατο θα έλεγα που είναι ο τρόμος του κοσμάκη: ο δείκτης της ανεργίας! Σε ποσοστό επί τοις εκατό του εργατικού δυναμικού της χώρας μας που, δυστυχώς, όλο και ανεβαίνει! Είναι το νούμερο που συνιστά μια μόνιμη απειλή για τους εκτός αυτού και μια κόλαση για τους εντός αυτού εμπεριεχομένους!
Μια κόλαση πολύπλευρη που δεν έχει να κάνει μόνο με την οικονομική διάσταση των πραγμάτων: οι περισσότερες π.χ. απολύσεις σήμερα γίνονται μετά από πτώχευση χωρίς καταβολή αποζημίωσης ενώ το μηνιάτικο επίδομα των 456 ευρώ που δίνει ο ΟΑΕΔ για 6 ή 12 μήνες φαντάζει κοροϊδία. Αλλά με αυτά τα δύσκολα και ψυχοφθόρα του μετά που ψάχνεις για δουλειά! Αιτήσεις και βιογραφικά όταν φανεί καμιά αγγελία, μέσα στη ομολογημένη, από παντού και από όλους, επιδεινούμενη ύφεση. Και να σ’ έχουνε πάρει και από πάνω και τα χρόνια! Και πως αντέχετε αυτό το «θα σας τηλεφωνήσουμε!» και το τηλέφωνο να μη χτυπάει.
Μα εκεί που οι άνεργοι συνάνθρωποι μας πλήττονται, νομίζω, από την ανεργία ανεπανόρθωτα και καίρια είναι στο υπαρξιακό υπόβαθρο της καθημερινότητας τους. Αυτό το status της συνήθειας μας. Χάνεται εκείνη η μικροχαρά που είχε το σχόλασμα και η προσμονή για την αργία. Η γλύκα του Σαββατοκύριακου και οι διακοπές με τα όνειρα ενός χρόνου. Κλείνονται οι άνθρωποι και γρήγορα έρχεται η μελαγχολία και η κατάθλιψη.
Γιατί όσο και να κατακρίνουμε τη μισθωτή εργασία και να αγωνιζόμαστε να την αλλάξουμε, με αυτή ζούμε σήμερα και μέσα στα πλαίσια της πλάθονται τα όνειρα και οι έρωτες των ανθρώπων. Και όπως λέει και ο Αλμπέρ Καμύ κάπου στον «Σίσυφο», ακόμη και αυτό το σύμβολο του καταναγκασμού είχε τις μικροχαρές του: όταν κατέβαινε την πλαγιά του βουνού για να ξαναπάρει το βράχο που είχε κυλήσει κάτω, αγνάντευε στο βάθος τα ωραία τοπία και τα χρυσαφιά ακρογιάλια του ηλιοβασιλέματος και η ψυχή του αναγάλλιαζε και ας ήξερε πως και την άλλη μέρα το πρωί θα ήταν αντιμέτωπος με το ίδιο γι' αυτόν μαρτύριο!

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ψήγματα και Ψηφίδες!!!


1. Κατεβαίνοντας χτες προς το χωριό με εξέπληξε η ερημία των δρόμων. Πολύ λίγα τα επιβατικά θυμίζουν κίνηση του '80! Ένα ταξίδι αλέ-ρετούρ στην Καλαμάτα μαζί με τα διόδια στοιχίζει τώρα γύρω στα 120 ευρώ, δηλαδή ένα βδομαδιάτικο με το νέο κατώτατο εθνικό μας ημερομίσθιο! Σκέψεις μελαγχολικές, που όσο και ν' ακούγεται ρομαντικό, θα ήτανε αβάσταχτες αν δεν υπήρχανε και τ' ανθισμένα σπάρτα! Με το μοναδικό τους κίτρινο και τις καιταιγιστικές ριπές της ευωδιάς τους είναι σαν να προσθέτουνε μια πινελιά αισιόδοξη στο απελπιστικό μας κάδρο!
***
2. Ο Αντώνης Καρκαγιάννης που έφυγε σήμερα από τη ζωή υπήρξε μία σπάνια περίπτωση της ελληνικής δημοσιογραφίας. Αγωνιστής σκληρός στα νιάτα του με πολλές διώξεις και εξορίες, δημιούργησε μετά την μεταπολίτευση μια ιδιαίτερη σχολή στον ελληνικό τύπο. Οπλισμένος με το χάρισμα μιας δυνατής και γλαφυρής γραφίδας και απαλλαγμένος από κομματική ένταξη δεν χαρίστηκε ποτέ ούτε στην εξουσία ούτε στην αντιπολίτευση, παρ' ότι αρθρογραφούσε μέσα από τη συντηρητική Καθημερινή. Τη "βόμβα όμως μεγατόνων" έμελε να μας την αφήσει στο μεταθανάτιο υστερόγραφο του: αντί ταφής προτίμησε την καύση χωρίς καθόλου τελετή ούτε θρησκευτική μα ούτε και πολιτική!
***
3. Και μιας και μιλήσαμε για καύση: πάρθηκε λέει επιτέλους η απόφαση από τους αρμόδιους φορείς να γίνει αποτεφρωτήριο στο Σχιστό που πέρα από την ανθρωπιστική του αναγκαιότητα θα δώσει μία λύση και μάλιστα οικολογική στο ήδη οξυμένο πρόβλημα των νεκροταφείων. Και άσε τον Άνθιμο να λέει!

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

KKE και ΛΆΟΣ χέρι-χέρι εναντίον Ερντογάν!!!


Παλιά τα κομμουνιστικά κόμματα διακρίνονταν για τον διεθνισμό τους, υποστήριζαν την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τον αφοπλισμό και μια κίνηση όπως η επικείμενη επίσκεψη του Ταγίπ Ερντογάν στη χώρα μας θα χαιρετιζόταν ως ένα θετικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, ιδίως σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία όπως η σημερινή και με τις ασήκωτες και για τους δυο λαούς, τεράστιες αμυντικές δαπάνες.
Η κυρία Παπαρήγα όμως βλέπει το πράγμα αλλιώς και σε πλήρη συμπόρευση με τον εθνικό μας Κέρβερο Καρατζαφέρη εκφράζει τους φόβους της για παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων! Φαίνεται πως πείστηκε από τη συντρόφισσα της κυρία Κανέλλη -τη νεόκοπη εθνική μας κομμουνίστρια και εκδότρια του περιοδικού "Νέμεσις" κάτι ανάμεσα Παπάγο και Ζαχαριάδη- που μαζί με το Χρήστο Γιανναρά, Νεοκλή Σαρρή, Γιώργο Καραμπελιά και Χρύσανθο Λαζαρίδη τυγχάνουν θιασώτες της θεωρίας του "Νέου Οθωμανισμού" που θέλει να μας κάνει μιά ...χαψιά!!!
Ευτυχώς όμως που οι φύλακες γρηγορούν!!!

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ!!!


Για μητέρες που έχουν φύγει θέλω να μιλήσω σήμερα εγώ, για εκείνες τις τραχιές γυναίκες της υπαίθρου που ανασταίνανε παιδιά, πολλά παιδιά μέσα στον πόλεμο στην κατοχή στο φόβο του εμφυλίου και στα δύσκολα χρόνια του ’50, τότε που ήταν το ψωμί πικρό και δούλευαν στα κτήματα ήλιο με ήλιο σαν τους άντρες, πότε αξίνα σκάψιμο, πότε τρύγο και ελιές και πότε θέρο με δρεπάνι στο λιοπύρι και να ‘χουν να ζυμώσουνε μετά, να ανάβουνε το φούρνο πριν το χάραμα και με το φέξιμο να φτιάχνουν τηγανόψωμα για τα παιδιά, ν’ αρμέγουνε τις γίδες να τυροκομούν να φτιάχνουν χυλοπίτες τραχανά να βάζουνε περβόλι, να βοτανίζουν τα σπαρτά να φτιάχνουνε σαπούνι, πάστα απ’ τη ντομάτα και παστό από το χοιρινό, να κάνουν νήμα το λινάρι, το σπάρτο, το μαλλί και να υφαίνουνε στον αργαλειό κουβέρτες και σαΐσματα κιλίμια και μπατανίες, να κοπανάνε με τον κόπανο στη βρύση τα χοντρά και τ’ άλλα να τα τρίβουνε στη σκάφη με τα χέρια, να ράβουν, να μπαλώνουν, να βάζουνε κομπρέσες σιναπίδι και βεντούζες στα παιδιά και στις γιορτές ν’ ασπρίζουνε τα σπίτια τις αυλές, να φτιάχνουν κουραμπιέδες δίπλες και γαλόπιτες, να τραγουδάνε με ζυγές σε γάμους κ’ αρρεβώνες «όλα τα πουλάκια κι’ αμάν αμάν…» και να χορεύουν με το βλέμμα χαμηλά, να μη γνωρίζουν από κοκκινάδια και από ξύρισμα ποδιών, να μη φιλιούνται με τον άντρα τους στο στόμα, να μη χαϊδεύονται και σεξ μόνο να κάνουνε μέσα στη νύχτα στα μουγκά, να μην ξυπνήσουν τα παιδιά και από τα σαράντα τους να βάζουνε τσεμπέρι ρόμπα και ποδιά και όταν μεγάλωναν να φεύγουν τα βλαστάρια ένα-ένα, να παίρνουνε τα τραίνα και τα πλοία, για μπάρκα και ταξίδια μακρινά σε Γερμανία, Καναδά, Αμερική και Αυστραλία και στα ραδιόφωνα τα λιγοστά της εποχής σαν μαχαιριά η σπαρακτική φωνή του Καζαντζίδη «μανούλα θα φύγω μην κλάψεις για μένα….» και αυτές να κλαίνε νύχτα μέρα και να έρχονται εκείνα τα γράμματα απ’ την ξενιτιά με τα μπλέ και κόκκινα σημαδάκια με περιγραφές μιας άλλης άγνωστης ζωής και τις φωτογραφίες με πόζες με χαμόγελα δίπλα σε αυτοκίνητα σε πάρκα και πλατείες, που ήταν αυτό μια απαντοχή για το κενό της απουσίας και να κυλάνε εδώ οι εποχές να φεύγουνε τα χρόνια, να έρχονται νωρίς τα’ αρθριτικά μα οι δουλιές δουλιές και όταν κάπου εκεί που γέρνει η ζωή και το κορμί, ήρθαν οι νύφες και οι γαμπροί ήρθαν και οι ανέσεις του πολιτισμού ήρθανε τα πλυντήρια οι κουζίνες και τα ψυγεία, τις άκουγες καθώς επλέκαν στις αυλές και συζητούσανε, να λένε με παράπονο η μια στην άλλη: "νύχτα περάσαμε εμείς απ' τη ζωή!".

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ!!!


Ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ κ. Σταύρος Κούκος μιλώντας στο κανάλι της ΝΕΤ χθες το απόγευμα και στον Πρ. Δούκα την ώρα που κάλυπτε με έκτακτο δελτίο τα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας, δήλωσε ότι: για τον εγκληματικό θάνατο των 3 εργαζομένων της Marfin εκτός από τη φυσική υπάρχει και ηθική αυτουργία υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς την εργοδοσία της συγκεκριμένης τράπεζας. Γιατί ενώ είχανε ειδοποιηθεί, όπως είπε, από το συνδικάτο τους όλες οι τράπεζες του κέντρου για τους κινδύνους που διέτρεχαν λόγω της πορείας και όλες έκλεισαν στις 11 πμ διώχνοντας τους εργαζόμενους, μόνο ο κ. Βγενόπουλος δεν έκανε το ίδιο με τη δική του! Ο κ. Βγενόπουλος –συμπληρώνω εγώ- που τον τελευταίο καιρό πουλάει έναν τσαμπουκά προς το πολιτικό σύστημα και πλασάρεται ως επίδοξος Μπερλουσκόνι!
Από την άλλη μεριά πρέπει κάποτε να σταματήσει από τους πρετεντέρηδες των μίντια το πιπίλισμα της καραμέλας των «γνωστών αγνώστων», μια απλουστευτική προσέγγιση που βολεύει τα πολιτικά κόμματα και τους νοικοκυραίους, με τις συνωμοσιακές προεκτάσεις της. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι πρόκειται για το μπλοκ των Αντεξουσιαστών ή Ελευθεριακών ή Αναρχικών που τον τελευταίο καιρό, με τη χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος, μεγαλώνει και πάει.
Την Πρωτομαγιά που πέρασαν από μπροστά μου, καθόμουν Κοραή και Σταδίου, τους υπολόγισα για πάνω από 2.000 άτομα. Εχθές κάποιος δημοσιογράφος μίλησε για πάνω από 3.000!
Νέα παιδιά είναι, αγόρια και κορίτσια, επαναστατημένα που διαδηλώνουν μαζί με το πλήθος και δεν «παρεισφρέουν» στις διαδηλώσεις κάποιων άλλων , όπως τονίζουν διαρκώς τα παπαγαλάκια και κόπτονται γιατί δεν τους πιάνει η αστυνομία! Είναι οπαδοί της συγκρουσιακής λογικής και, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, σπάζουνε τζάμια και πετάνε βόμβες μολότοφ κάτι που γίνεται όπου γης και δεν αποτελεί ελληνική και μόνο πρωτοτυπία!
Σε όλες τις τράπεζες που περάσανε πετάξανε χτες μολότοφ αλλά έγινε το κακό στη Marfin γιατί πήρε φωτιά και το κυριότερο: γιατί υπήρχανε μέσα άνθρωποι! Τρία εργαζόμενα παιδιά πλήρωσαν με τη ζωή τους αυτή την αγριότητα των ημερών μας!
Και ούτε να διανοηθεί, βέβαια, κανείς –βλέπε και ανάρτηση 23.4.10- να επιρρίψει ευθύνες σε όσους συμπολίτες μας επήγανε χτες στην εργασία τους κάτω από την πίεση του φόβου της απόλυσης!
*
*
*
Mόλις (Πέμπτη ώρα 20.00') έλαβα ένα mail από φίλη με καταγγελία εργαζομένου στο εν λόγω κατάστημα της Marfin και την παραθέτω αυτούσια μιας και τη διακινούν σοβαροί άνρωποι και πιστεύω ότι αληθεύει.
Καταγγελία εργαζομένου της Marfin:
"Παρακαλούσαν οι υπάλληλοι να αποχωρήσουν και απειλούνταν ότι θα απολυθούν άμεσα.""
Νιώθω υποχρέωση απέναντι στους αδικοχαμένους συναδέρφους μου να πω αυτές τις αντικειμενικές αλήθειες. Στέλνω αυτό το μύνημα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα ενημερωτικά sites. Όποιος έχει ακόμα συνείδηση, ας το δημοσιεύσει. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης.
● Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν έχει δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, η συμφωνία ήταν κάτω από το τραπέζι, όπως άλλωστε γίνεται πρακτικά με όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες στην Ελλάδα.
● Το συγκεκριμένο κτίριο δε ...διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη ούτε εγκατάσταση, δηλαδή ψεκαστήρες οροφής, εξόδους διαφυγής, πυροσβεστικές φωλιές. Μόνο φορητούς πυροσβεστήρες, οι οποίοι φυσικά δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκτεταμένη πυρκαγιά σε ένα κτίριο φτιαγμένο με προ πολλού ξεπερασμένες προδιαγραφές ασφαλείας.
● Κανένα κατάστημα της τράπεζας δε διαθέτει προσωπικό εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ούτε καν στη χρήση των λιγοστών πυροσβεστήρων. Η διοίκηση προφασίζεται πάντα το κόστος και δεν κάνει ούτε στοιχειώδεις κινήσεις για να προφυλάξει το προσωπικό.
● Ποτέ δεν έχει γίνει άσκηση εκκένωσης οποιουδήποτε κτιρίου από τους εργαζόμενους της τράπεζας ούτε έχει γίνει σεμινάριο από πυροσβέστες, ώστε να δοθούν οδηγίες για τέτοιες καταστάσεις. Οι μόνες ασκήσεις που έχουν γίνει στη Mafrin Bank είναι για σενάρια τρομοκρατικών ενεργειών και διαφυγή των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους.
● Το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που λόγω η κατασκευή του είναι πολύ ευαίσθητη κάτω από τέτοιες συνθήκες και παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά από πάνω μέχρι κάτω. Υλικά που παίρνουν φωτιά πολύ εύκολα, όπως χαρτί, πλαστικά, καλώδια, έπιπλα. Το κτίριο αυτό αντικειμενικά είναι ακατάλληλο για χρήση σαν τράπεζα λόγω της κατασκευής του.
● Καμία ομάδα προσωπικού ασφαλείας δεν έχει γνώση πρώτων βοηθειών και πυρόσβεσης, παρόλο που πρακτικά του ανατίθεται με προφορική εντολή κάθε φορά να προστατέψει το κατάστημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι καλούνται να γίνουν πυροσβέστες και σεκιούριτι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε κ.Βγενόπουλου.
● Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.● Εδώ και μέρες επικρατεί πλήρης τρομοκρατία στην τράπεζα σχετικά με τις κινητοποιήσεις, με την προφορική προσφορά "ή δουλεύεις ή απολύεσαι".
● Οι δύο αστυνομικοί της ασφάλειας που δουλεύουν στο συγκεκριμένο κατάστημα για τις ληστείες δεν εμφανίστηκαν σήμερα, παρόλο που τα στελέχη είχαν υποσχεθεί προφορικά ότι θα τους φέρουν εκεί.Επιτέλους κύριοι, κάντε την αυτοκριτική σας και σταματήστε να περιφέρεστε παριστάνοντας τους σοκαρισμένους. Είστε οι υπεύθυνοι για αυτό που έγινε σήμερα και σε κάποιο ευνομούμενο κράτος (σαν κι αυτά που κατά καιρούς χρησιμοποιείτε σαν παράδειγμα από τηλεοράσεως) θα ήσασταν ήδη κρατούμενοι για τις παραπάνω πράξεις. Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ.Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο."

Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Αριστερά: Γιατί ενώ δεν κυβέρνησε ευθύνεται, ίσως, περισσότερο;!!!


Παίρνοντας τη σκυτάλη από τον συνάδελφο ellinaki που ξεκίνησε το θέμα, θέλω να κάνω και εγώ μια παρέμβαση εκ των έσω, με πόνο ψυχής, παρότι ο χώρος που ανήκω κάτι τέτοια τα επιτρέπει μέχρι σημείου …υπερβολής!
Ναι! Ευθύνεται η αριστερά –κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική- για τη σημερινή μας χρεοκοπία και ίσως πιο πολύ από τα κόμματα της εξουσίας η οποία είναι και αυτοσκοπός τους, γιατί η αριστερά διακινούσε και διακινεί τα ποτισμένα με αίμα αγώνων ευγενή οράματα των ανθρώπων για μια άλλη ζωή σε έναν αλλιώτικο και δίκαιο κόσμο.
Κάτι που, δυστυχώς, τα τελευταία 30 χρόνια μεταφράστηκε από τη μεριά της σε έναν αχαλίνωτο οικονομισμό και με τις απλουστευτικές ερμηνείες της: «πλουτοκρατία-λαός» «πλούσιοι και φτωχοί» «έχοντες και μη έχοντες» έδωσε άλλοθι και εξέθρεψε με τη στάση της αυτή τη γιγαντιαία homo katanaloticus μεσαία τάξη των Mall των φοροκλεφτών και των φακελάκηδων των καταπατητών των δασών και των αυθαιρετούχων.
Μια τάξη που στη συντριπτική της πλειοψηφία απαρτίζεται από τα επαγγέλματα που μονίμως φοροδιαφεύγουν λαδώνουν και χρηματίζονται και από τους υψηλά αμειβόμενους υπαλλήλους του Δημοσίου των ΔΕΚΟ και των Οργανισμών. Από αυτούς δηλαδή που, ασχέτως πολιτικών πεποιθήσεων, εγκολπώθηκαν τα συνθήματα της Αριστεράς και πιστεύουν ακράδαντα ότι για όλα που συμβαίνουνε γύρω μας, φταίνε κάποιοι άλλοι: οι μεγαλοκαρχαρίες και οι πλουτοκράτες!
Όλες μα όλες οι συντεχνιακές διεκδικήσεις της δημοσιοϋπαλληλικής «τζάμπα μαγκιάς» των τελευταίων 30 χρόνων είχανε πάντα την αμέριστη υποστήριξη όλου του φάσματος της Αριστεράς. Και όλο το βάρος του συνδικαλισμού στην Ελλάδα ρίχτηκε εκεί. Ποιος δεν θυμάται τα αεροπλάνα της Ολυμπιακής που αράζανε με ξαφνικές απεργίες μέσα στο Πάσχα και το καλοκαίρι, τα τηλέφωνα του ΟΤΕ που νεκρώνανε και τους λεβιέδες της ΔΕΗ που κατέβαιναν με τα «δίκαια» πάντα αιτήματα των απεργών, μεταξύ των οποίων και η πληρωμή των ημερών απεργίας που διαρκώς κερδιζόταν;
Ακόμη και συνδικάτα που είχαν και σωστά αιτήματα και που εδώ και πολλά χρόνια ελέγχονται από την Αριστερά, όπως αυτά των καθηγητών και των νοσοκομειακών γιατρών, δεν βγήκαν ποτέ να καταγγείλουν στα ίσια την παραπαιδεία των φροντιστηρίων και το φακελάκι των νοσοκομείων που κάνουν τα ελληνικά νοικοκυριά να γογγύζουν μέσα σε μια τάχα μου δωρεάν υγεία και παιδεία!
Μέχρι και οι γκρουπιέρηδες του καζίνου της Πάρνηθας –οι γνωστοί τοκογλύφοι- που απέργησαν πριν κάποια χρόνια με αφορμή την ιδιωτικοποίηση του, χρίστηκαν από την Αριστερά: «σκληρά εργαζόμενοι» ...και έπιαναν την κοιλιά τους από τα γέλια οι τζογαδόροι! Και αν δεν θυμάστε αυτά ας πάμε πιο πρόσφατα: στη γνωστή Καμόρα των «λιμενεργατών» με τις 160.000 ευρώ ετήσιες απολαβές που διορίζουνε τα παιδιά τους και χειρίζονται μόνο τους γερανούς και για τα χαμαλίκια προσλαμβάνουν ανασφάλιστους μετανάστες!
Ενώ την ίδια ώρα έξω στην αγορά εργασίας μια λαίλαπα που όλο δυνάμωνε άρχισε να σαρώνει τα πάντα! Αφημένοι οι άνθρωποι του πραγματικού μόχθου στην τύχη τους και με το φόβο της απόλυσης, βλέποντας από πάνω και τους εργατοπατέρες να εξαργυρώνουν με βουλευτιλίκια και υπουργικούς θώκους τις θέσεις τους, έγιναν εύκολα θύματα της πιο σκληρής εκμετάλλευσης. Χαθήκανε όλα αυτά που κατακτήθηκαν με αγώνες. Δεν πληρώνονται πια οι υπερωρίες και το ωράριο κοντεύει να φτάσει τις 12 ώρες ενώ στις μεγάλες και νομότυπες εταιρίες οργιάζει η ωρομίσθια 4ωρη απασχόληση των 400 ευρώ το μήνα χωρίς δώρα και άδειες.
Και φτάσαμε να διαβάζουμε τώρα ότι το 65% των συντάξεων του ΙΚΑ είναι κάτω από τα 600 ευρώ και ότι στη ΔΕΗ υπάρχουν συντάξεις των 5.500 ευρώ το μήνα! Και όταν μετά τις εκλογές του Οκτώβρη βγήκε, αν θυμάστε, το πρώτο πολύ soft σενάριο περικοπών που έλεγε ότι για τις πάνω από 3.000 ευρώ καθαρές αμοιβές του δημοσίου δεν θα δοθούν αυξήσεις, οι άνθρωποι της Αριστεράς, οι ταγμένοι να υπερασπίζονται αυτούς τους αδύναμους συμπολίτες μας που προανέφερα, έβγαιναν στα κανάλια και τόνιζαν με μια έπαρση: «μα είναι πολλά τα 3.000 ευρώ;» και ήταν έτσι σαν να έφτυναν στα μούτρα αυτούς τους ανθρώπους!
Αλλά παρ’ όλα αυτά και επειδή «έρχονται χρόνια δύσκολα μέσα στη Γάζα» και «το μέλλον έχει πολύ ξηρασία» όπως λένε και οι ποιητές, νομίζω ότι δεν πρέπει να ενδώσουμε στον αναχωρητισμό και να κλειστούμε στο σπίτι και ότι πάλι η Αριστερά πιο σοφή από αυτά που τώρα διδάσκεται θα είναι το ανάχωμα στην επερχόμενη βαρβαρότητα (και δεν εννοώ μόνο την οικονομική) με μπροστάρηδες τα νέα παιδιά γιατί όπως λέει η ποιήτρια:
…………………………………………………………………..
οι μόνοι που -ίσως- καταλάβουν θα ναι τα παιδιά,
πλούσια απ' την κληρονομιά μας
πρώτη φορά, τα παιδιά
σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας,
θα διαβάζουν ίσως έγκαιρα
τ' αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών
διορθώνοντας τα λάθη,
σβήνοντας τα ψέματα,
ονοματίζοντας σωστά,
χωρίς ρομαντισμούς τα παιδιά,
χωρίς αναγραμματισμούς ηλικίας
σημαδεμένα από την αστραπή
τη γνώση της μοναξιάς της δύναμης
που σε μας άργησε τόσο πολύ να 'ρθεί.
…………………………….
ΡΕΝΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ (Kατάσταση Πολιορκίας)