Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Φραντς Κάφκα: Η Δίκη !!!

Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης το 1925



Ο Κάφκα σε υποχρεώνει να τον ξαναδιαβάσεις. Κι εδώ βρίσκεται όλη του η τέχνη. Οι λύσεις του, η έλλειψη κάθε λύσης, υπαγορεύουν εξηγήσεις που, χωρίς να είναι ξεκαθαρισμένες απαιτούν, για να φανούν βάσιμες, να ξαναδιαβαστεί η ιστορία κάτω από ένα καινούριο πρίσμα. Στη "Δική", ο Ζόζεφ Κ... κατηγορείται. Αλλά δεν ξέρει γιατί. Βέβαια, υπερασπίζεται τον εαυτό του, αλλά χωρίς να ξέρει γιατί. Οι δικηγόροι βρίσκουν δύσκολη την περίπτωσή του. Στο μεταξύ, συνεχίζει να ερωτεύεται, να τρώει ή να διαβάζει την εφημερίδα του. Κατόπιν δικάζεται. Η αίθουσα όμως του δικαστηρίου είναι πολύ σκοτεινή. Δεν καταλαβαίνει πολλά πράγματα. Υποθέτει μονάχα πως καταδικάστηκε, μάταια όμως αναρωτιέται για ποιο λόγο. Μερικές φορές αμφιβάλλει για όσα έγιναν και συνεχίζει τη ζωή του. Έπειτα από καιρό, δυο καλοντυμένοι και ευγενικοί κύριοι έρχονται να τον βρουν και τον παρακαλούν να τους ακολουθήσει. Με πολλές φιλοφρονήσεις, τον οδηγούν σ' ένα απελπιστικό προάστιο, του βάζουν το κεφάλι πάνω σε μια πέτρα και τον σφάζουν. Προτού πεθάνει, ο καταδικασμένος λέει μονάχα: "σαν το σκυλί".

ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ: Από τον «Μύθο του Σίσυφου»




   Στα ελληνικά το συγκεκριμένο βιβλίο, από το 1925 που πρωτοκυκλοφόρησε μέχρι σήμερα, έχει πάμπολλες μεταφράσεις και όχι άδικα. Καθώς πρόκειται για το κορυφαίο έργο του τσεχοεβραίου δημιουργού που με τον άκρως ιδιαίτερο τρόπο γραφής του, άλλαξε το ρου της παγκόσμιας λογοτεχνίας δημιουργώντας ένα δικό του σύμπαν. Μπορώ να μιλήσω για τις τρεις από αυτές, αυτές που έχω διαβάσει με απόσταση 20 χρόνων την μια από την άλλη και που τις βρίσκω εξαίρετες και τις τρεις και οι οποίες κατά σειράν είναι: 1) Του Αλέξανδρου Κοτζιά από τις εκδόσεις τσέπης ΓΑΛΑΞΙΑ που μέσα σε οκτώ χρόνια 1961-68, πραγματοποίησε 5 εκδόσεις και 20.000 πωλήσεις πράγμα ασύλληπτο με τα σημερινά δεδομένα για ένα τέτοιο βιβλίο. 2) Της Τέας Ανεμογιάννη από τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ το 1981 και 3) Του Γιάννη Βαλούρδου από τις εκδόσεις ΓΡΑΜΜΑΤΑ το 1991. Έχω διαβάσει  διάφορες κριτικές προσεγγίσεις –μέχρι και την εκδοχή του ολοκληρωτικού καθεστώτος- για το έργο και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό γιατί όπως λέει ο Καμύ η «έλλειψη κάθε λύσης» που  διακρίνει το έργο του Κάφκα, υπαγορεύει και μη ξεκάθαρες εξηγήσεις. Η εκπληκτική περιγραφή από τον συγγραφέα ενός παράλογου και εφιαλτικού περιβάλλοντος αλλά με ανθρώπινους τύπους συνηθισμένους και τυπικά λογικούς διαλόγους, συνιστά για μένα την μεγάλη του γοητεία. Και αν μετά από τόση ενασχόληση με ρωτήσετε τώρα να εκφέρω και εγώ μια «μη ξεκάθαρη εξήγηση» θα πάρω το μέρος της πλειοψηφίας και θα μιλήσω και εγώ για το «αίσθημα ενοχής του ανθρώπου» και ότι είναι αυτό το αντικείμενο του βιβλίου που με τόση μαεστρία και διεισδυτικότητα διαπραγματεύεται ο Κάφκα. Αυτό το καταραμένο αίσθημα που εκ γενετής συνοδεύει τον άνθρωπο και που τον κάνει να συμπεριφέρεται με δυο τελείως αντιφατικούς τρόπους. Τη συντριπτική πλειοψηφία να υποτάσσεται προς κάθε μορφής εξουσία και κάποιους πολύ λιγότερους αριθμητικά συνανθρώπους μας να αντιδρούν και να εξεγείρονται. Ο Τζότζεφ Κ. είναι ένας από τους δεύτερους. Που στο πρώτο του δείγμα αντίδρασης: με τη δήλωση του ότι σκοπεύει να πάψει τον συνήγορο του, ξεσηκώνει ένα κύμα τρόμου στα μάτια των στοιβαγμένων στους διαδρόμους λοιπών κατηγορουμένων. Και αν ο Κάφκα που χρησιμοποιεί την παραβολή ως μέθοδο περιορίζεται σε αυτό το απλό στοιχείο εγώ λιγάκι αυθαίρετα μπορώ να πάω τα πράγματα και λίγο πιο πέρα και να μιλήσω π.χ. και για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, τον Τσε Γκεβάρα και άλλους παρόμοιους και ότι ένα τέτοιο αίσθημα ενοχής είναι αυτό που οδηγεί τα ευαίσθητα αυτά άτομα να νοιώσουν την ανάγκη της "άρσης των αμαρτιών" όλου του κόσμου. Λόγια δικά μου θα μου πείτε είναι αυτά και θα έχετε δίκιο. Τα λόγια του Κάφκα όμως δεν …αστειεύονται και αν δοκιμάσετε να μπείτε στον κόσμο του από αυτό το βιβλίο, που συνιστώ, δύο είναι τα ενδεχόμενα: ή θα σας αφήσει αδιάφορο ή θα σας …αρπάξει από το λαιμό και θα σας στοιχειώσει, μέση λύση δεν υπάρχει!


 

ΥΓ: Και για να μην παρεξηγηθώ περί κομπασμού για τις τρεις αναγνώσεις που αναφέρω, θέλω να δηλώσω ότι ανήκοντας στην κατηγορία … θυμάτων του Κάφκα το δικό μου είναι ελάχιστο. Αρκεί να σας αναφέρω ότι πριν από χρόνια σε μια εκδήλωση για τον συγγραφέα στην τσέχικη πρεσβεία, ο μακαρίτης ο Τάκης Λαμπρίας που ήταν ο κύριος ομιλητής της εκδήλωσης, δήλωσε ότι μπορεί να απαγγείλει από μνήμης και στα γερμανικά … ολόκληρο το κείμενο της «Δίκης»!
 

Δημήτρης Κουκουλάς

 

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Αριστοτεχνικά φιλοτροϊκανή και όχι σιβυλλική η διατύπωση της απόφασης του ΣτΕ !!!


Και αυτό μόνο και μόνο για να δοθούν κάποια προσχήματα στους ελάσσονες εταίρους της τρικομματικής για έναν έντιμο συμβιβασμό. Η αλήθεια είναι αυτή που είπε ο Στουρνάρας: η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ισχύει, ΕΡΤ ΑΕ δεν υπάρχει και οι 2560 εργαζόμενοι της είναι απολυμμένοι. Και αυτό το τελευταίο ήταν και το ζητούμενο από τους τροϊκανούς, όπως άλλωστε το διατύπωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στο Ναύπλιο. Τούτο το στάδιο στη νομολογία περί ανωνύμων εταιριών λέγεται εκκαθάριση και ο διαχειριστής, που εντέλλεται η απόφαση, να ολοκληρώσει το έργο αυτό, λέγεται και εκκαθαριστής. Σκοπός της κυβέρνησης που βιάστηκε να κατεβάσει τους λεβιέδες είναι να τους ανεβάσει και πάλι μπας και καλμάρει την κοινωνική αντίδραση. Και αυτό θα θέλει βέβαια να το κάνει με καμιά 150αριά ανθρώπους και παίζοντας αποκλειστικά και μόνο κονσέρβες. Κάτι που προϋποθέτει την ανακατάληψη του μεγάρου. Και εδώ θα παιχτεί όλο το παιχνίδι του καλοκαιριού που προς μεγάλη λύπη της υπουργού τουρισμού κυρίας Κεφαλογιάννη θα έχει μέσα και ΜΑΤ με δημοσιότητα. Και αν υπάρξουν κάποιοι εργαζόμενοι που θα επαναπαυτούν στο δέλεαρ των αποζημιώσεων "ας τα πάρω είναι κάτι και αυτά!": Ζήτω που την πάτησαν! Με τα άθλια δημοσιονομικά της κυβέρνησης, μπορεί να τους δώσουν τώρα κανα 1000άρικο έναντι και τα υπόλοιπα ...στις ελληνικές καλένδες με ομόλογα!

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Αυτοί οι Τούρκοι ρεπουμπλικάνοι είναι για καρπαζιές!!!

 
Μαθαίνουμε από τις ειδήσεις των τελευταίων 24ωρων ότι ενεργή συμμετοχή στον ξεσηκωμό του γειτονικού μας λαού, έχει και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, εξ' ού και ο απαξιωτικός τίτλος της σημερινής μας ανάρτησης.  Γιατί το κόμμα αυτό είναι το αρχαιότερο κόμμα της Τουρκίας (1923) και το πιο πούρο κεμαλικό. Κυβέρνησε επί πολλά χρόνια τη χώρα αυτή και μαζί με το στρατιωτικό κατεστημένο που αποτελούσε το βαθύ κράτος, υποτίθεται ότι διακινούσαν τις βασικές αρχές που είχε διατυπώσει για το νέο τουρκικό έθνος ο ιδρυτής του: Κεμάλ Ατατούρκ.  Τον κοσμικό του χαρακτήρα, δηλαδή, και τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό. Και ενώ περιβάλλονταν από ένα ασφυκτικό ισλαμικό τόξο που από την ισλαμική επανάσταση της Περσίας το 1979 και δώθε, γινόταν όλο και πιο επιθετικό, αυτοί το βιολί τους: είχαν σταθερά την Ελλάδα, τον μοναδικό ευρωπαίο γείτονα τους, ως τον υπ' αριθ.1 εχθρό τους. Και δόστου προκλήσεις στο Αιγαίο και να εποικισμοί στην Κύπρο, μας ξετίναξαν οικονομικά! Και δεν είναι  υπερβολή νομίζω να πούμε ότι η κυριότερη αιτία της χρεοκοπίας μας είναι οι αλλόκοτοι εξοπλισμοί απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Ώσπου ήρθε ο Ερντογκάν  και με ένα κοκτέϊλ κοσμικότητας ευρωπαϊσμού και μαντίλας και με την υποστήριξη της νέας πανίσχυρης αστικής τάξης τους πήρε φαλάγγι! Και βγαίνουνε τώρα τα γεράκια του Στρατού και του Ετζεβίτ, που απέναντι μας, την Κύπρο, και τους Κούρδους, δεν σεβάστηκαν ίχνος δικαίου, να ζητάνε δικαιοσύνη και αναχαίτιση της μαντίλας!!!