Βομβιστές Αυτοκτονίας: Η πρωτοφανής περίπτωση της Παγκόσμιας Ιστορίας !!!

 

Στις 11/9 του 2001, εικοσιπέντε νέοι άντρες της Αλ Κάϊντα θυσιάζοντας τη ζωή τους, επέφεραν στις ΗΠΑ το βαρύτερο πλήγμα της ιστορίας της: γκρεμίσανε δηλαδή το σύμβολό τους, τούς δίδυμους πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου με 3500 αθώες ψυχές εργαζομένων και σε μετάδοση μάλιστα live. Μέχρι τότε ξέραμε για τους Ιάπωνες πιλότους Καμικάζι που έπεφταν με το αεροπλάνο τους πάνω στις αμερικάνικες βάσεις του Ειρηνικού.  Αρκετοί ήταν αυτοί που μίλησαν για νέα σελίδα της Ανθρωπότητας. Πολλοί όμως ανιστόρητοι άνθρωποι αρκέστηκαν στα φληναφήματα της παραπληροφόρησης περί συμμετοχής της Μοσάντ και των ίδιων των Αμερικάνων, υποτιμώντας έτσι το στοιχείο αυτοθυσίας των τρομοκρατών. Βρέθηκε καπάκι και στην ηγεσία της χώρας και εκείνο το κουτό παιδί του Μπους που έκανε πως ξέχασε ποιοι πρώτοι όπλισαν τους τρομοκράτες. Περιστοιχιζόμενο και από γεράκια του πολέμου τύπου Τσέϊνι που όλως «τυχαίως» ήταν και έμπορος οπλικών συστημάτων, θέλησε να πουλήσει τσαμπουκά και  να οδηγήσει τις ΗΠΑ σε δυο ατελέσφορους και αιματηρούς πολέμους. Δυο πολέμους που επέφεραν τη διάλυση του Αφγανιστάν και του Ιράκ αλλά και της οικονομίας της ίδιας της Υπερδύναμης. Έχει φτάσει στο σημείο να κόβει ψεύτικο νόμισμα σαν παραχαράκτης. Άσε που μέσα στην απελπισία τους, μαζί με τη Σαουδική Αραβία, άρχισαν να οπλίζουν τους σουνίτες τζιχαντιστές της ISIS για να χτυπάνε τους Σιίτες. Ο φόβος γαρ της Περσίας. Επιθέσεις αυτοκτονίας σε σιιτικά τζαμιά και συνοικίες με αμέτρητους  νεκρούς που εδώ τις διαβάζαμε και τις ακούγαμε στα «ψιλά». Και έμεινε η Αλ Κάϊντα με τη Μπόκο Χαράμ να βαράει τη φτώχια της Αφρικής που ούτε στα ψιλά δεν παίζει.  Ήρθε και ο πόλεμος της Συρίας η διάλυση της Λιβύης (Βρετανοί και Γάλλοι εδώ οι πρωταγωνιστές) και η όρεξη του ISIS άνοιξε για τη δημιουργία κράτους. «Η καρδιά   του Σκότους» -βιβλίο του Τζότζεφ Κόνραντ που βασίστηκε η ταινία του Κόπολα «Αποκάλυψη Τώρα»- στην εξουσία! Ακραίος θρησκευτικός φανατισμός με εθελοντές ισλαμιστές δεύτερης και τρίτης γενιάς από την Ευρώπη. Σπαθιά κεφάλια και γκρεμίσματα αρχαίων Ναών. Οπισθοδρόμηση σκοταδισμός αλλά και άριστη χρήση της διαδικτυακής τεχνολογίας.

Δεν υπάρχουν μέτρα ασφαλείας για τέτοιους ανθρώπους. Μόνο που η κλιμάκωση της δράσης τους στην Ευρώπη τούς προδίδει: Χάνουν τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή –το κράτος τους τη δύναμή τους- και σαν το θεριό που λαβώνεται, αγριεύουν! Σε δύο χρόνια το πολύ θα είναι παρελθόν. Μια εφιαλτική ανάμνηση.
Σε μας επαφίεται να περισώσουμε κάποιες αξίες που κατακτήθηκαν -όσο κατακτήθηκαν- με αγώνες χρόνων και τώρα με αφορμή και πρόσχημα την απειλή και τον τρόμο των τζιχαντιστών, κινδυνεύουν να συρρικνωθούν  από πολλούς άλλους πιο μάστορες και πιο ισχυρούς. Μιλάω για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, την Αλληλεγγύη, τον Ανθρωπισμό και τη Δικαιοσύνη.

Θα μας πάρει το ... «ποτάμι»!!!

Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούνε τα πράγματα με αυτό το μιντιακό κατασκεύασμα που μας προέκυψε ξαφνικά στην πολιτική μας ζωή, αλλά είμαι βέβαιος πως η τυχόν επιτυχία του θα αναδείξει και για τη χώρα μας τον πυρήνα του μεγάλου προβλήματος. Που η οικονομική κρίση αποτελεί μόνο μια όψη του και που δεν είναι άλλο από αυτό το τεράστιο και μη αναστρέψιμο, φοβάμαι, κακό που μας βρήκε: την παγκοσμιοποίηση! Την ισοπέδωση δηλαδή της σκέψης μας και την αδράνεια μας μπροστά στο κακό. Όλοι οι άνθρωποι και όπου γης, από Ουλάν Μπατόρ μέχρι Αδελαΐδα, Ναϊρόμπι και Σηάτλ, προσηλωμένοι σε οθόνες διαφόρων τύπων και μεγεθών αναλωνόμαστε πνευματικά στην ίδια κουλτούρα. Είτε αυτή λέγεται Ίντερνετ, Χ-Factor,  Λιονέλ Μέσι και Mall. Σαν ναυαγοί με ξέβαθη μνήμη, άβουλοι, μοιραίοι, χειραγωγήσιμοι! Θέλουμε καλύτερη ζωή αλλά τα περιμένουμε από άλλους. Μπορεί να κάνουμε κάτι, μια κίνηση, αλλά αμέσως πισωγυρίζουμε. Κοιτάξτε αυτό που έγινε στην Αίγυπτο: βγήκε ο κόσμος στην Ταχρίρ και «ντάμπα-ντούμπα, ντάμπα-ντούμπα», γκρέμισαν τη στρατιωτική παντοδυναμία του Μουμπάρακ. Στις εκλογές όμως που έγιναν για πρώτη φορά ελεύθερα και με την παρουσία διεθνών παρατηρητών πολλοί δεν πήγαν να ψηφίσουν με αποτέλεσμα να εκλεγεί πρόεδρος ο ισλαμιστής Μόρσι. Λύσσαξαν οι Αμερικάνοι, Ισραήλ και Ευρωπαίοι και με τη δύναμη των μίντια σε λίγο καιρό τον υπέσκαψαν. Και ξανά «ντάμπα-ντούμπα, ντάμπα-ντούμπα» ο ίδιος κόσμος στην Ταχρίρ αλλά τώρα «Ζήτω ο Στρατός»!  Πάλι οι καραβανάδες στην εξουσία ο νόμιμος πρόεδρος  στη φυλακή και οι «αγανακτισμένοι» ταχριριώτες στα σπίτια τους. Αυτά τα ξέρει καλά ο νεοπαγής μας «ηγέτης» που κοιτάει χαμηλά όπως και οι παραποτάμιοι καθοδηγητές του, γι’ αυτό και υπόσχονται μιαν εύκολη ευτυχία, κάτι σαν την «υπνοπαιδεία» που μάθαινες ξένες γλώσσες … κοιμώμενος!  
Μόνο που σαν λαός  κρατάμε ακόμα κάτι, όπως αυτό:
 

Αριστοτεχνικά φιλοτροϊκανή και όχι σιβυλλική η διατύπωση της απόφασης του ΣτΕ !!!

Και αυτό μόνο και μόνο για να δοθούν κάποια προσχήματα στους ελάσσονες εταίρους της τρικομματικής για έναν έντιμο συμβιβασμό. Η αλήθεια είναι αυτή που είπε ο Στουρνάρας: η πράξη νομοθετικού περιεχομένου ισχύει, ΕΡΤ ΑΕ δεν υπάρχει και οι 2560 εργαζόμενοι της είναι απολυμμένοι. Και αυτό το τελευταίο ήταν και το ζητούμενο από τους τροϊκανούς, όπως άλλωστε το διατύπωσε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός στο Ναύπλιο. Τούτο το στάδιο στη νομολογία περί ανωνύμων εταιριών λέγεται εκκαθάριση και ο διαχειριστής, που εντέλλεται η απόφαση, να ολοκληρώσει το έργο αυτό, λέγεται και εκκαθαριστής. Σκοπός της κυβέρνησης που βιάστηκε να κατεβάσει τους λεβιέδες είναι να τους ανεβάσει και πάλι μπας και καλμάρει την κοινωνική αντίδραση. Και αυτό θα θέλει βέβαια να το κάνει με καμιά 150αριά ανθρώπους και παίζοντας αποκλειστικά και μόνο κονσέρβες. Κάτι που προϋποθέτει την ανακατάληψη του μεγάρου. Και εδώ θα παιχτεί όλο το παιχνίδι του καλοκαιριού που προς μεγάλη λύπη της υπουργού τουρισμού κυρίας Κεφαλογιάννη θα έχει μέσα και ΜΑΤ με δημοσιότητα. Και αν υπάρξουν κάποιοι εργαζόμενοι που θα επαναπαυτούν στο δέλεαρ των αποζημιώσεων "ας τα πάρω είναι κάτι και αυτά!": Ζήτω που την πάτησαν! Με τα άθλια δημοσιονομικά της κυβέρνησης, μπορεί να τους δώσουν τώρα κανα 1000άρικο έναντι και τα υπόλοιπα ...στις ελληνικές καλένδες με ομόλογα!

Αυτοί οι Τούρκοι ρεπουμπλικάνοι είναι για καρπαζιές!!!

 

Μαθαίνουμε από τις ειδήσεις των τελευταίων 24ωρων ότι ενεργή συμμετοχή στον ξεσηκωμό του γειτονικού μας λαού, έχει και το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, εξ' ού και ο απαξιωτικός τίτλος της σημερινής μας ανάρτησης.  Γιατί το κόμμα αυτό είναι το αρχαιότερο κόμμα της Τουρκίας (1923) και το πιο πούρο κεμαλικό. Κυβέρνησε επί πολλά χρόνια τη χώρα αυτή και μαζί με το στρατιωτικό κατεστημένο που αποτελούσε το βαθύ κράτος, υποτίθεται ότι διακινούσαν τις βασικές αρχές που είχε διατυπώσει για το νέο τουρκικό έθνος ο ιδρυτής του: Κεμάλ Ατατούρκ.  Τον κοσμικό του χαρακτήρα, δηλαδή, και τον ευρωπαϊκό του προσανατολισμό. Και ενώ περιβάλλονταν από ένα ασφυκτικό ισλαμικό τόξο που από την ισλαμική επανάσταση της Περσίας το 1979 και δώθε, γινόταν όλο και πιο επιθετικό, αυτοί το βιολί τους: είχαν σταθερά την Ελλάδα, τον μοναδικό ευρωπαίο γείτονα τους, ως τον υπ' αριθ.1 εχθρό τους. Και δόστου προκλήσεις στο Αιγαίο και να εποικισμοί στην Κύπρο, μας ξετίναξαν οικονομικά! Και δεν είναι  υπερβολή νομίζω να πούμε ότι η κυριότερη αιτία της χρεοκοπίας μας είναι οι αλλόκοτοι εξοπλισμοί απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Ώσπου ήρθε ο Ερντογκάν  και με ένα κοκτέϊλ κοσμικότητας ευρωπαϊσμού και μαντίλας και με την υποστήριξη της νέας πανίσχυρης αστικής τάξης τους πήρε φαλάγγι! Και βγαίνουνε τώρα τα γεράκια του Στρατού και του Ετζεβίτ, που απέναντι μας, την Κύπρο, και τους Κούρδους, δεν σεβάστηκαν ίχνος δικαίου, να ζητάνε δικαιοσύνη και αναχαίτιση της μαντίλας!!!

Ανθίσανε και πάλι οι νεραντζιές!!!

Και όχι μόνο στα προάστια και στις συνοικίες αλλά και μέσα στην καρδιά της Αθήνας νιώθεις να σου έρχονται οι καταιγιστικές ριπές ενός μεθυστικού αρώματος, που αγκαλιάζει τα πλήθη των πεζοδρομίων και μπαίνει μέσα από τα παράθυρα των αυτοκίνητων των τρόλεϊ και των λεωφορείων.

Μερικές έχουν τόση ανθοφορία που μοιάζουνε χιονισμένες, κάποιες άλλες φέρουν ακόμη και την περσυνή τους σοδειά, τεράστια αφράτα και ωριμα νεράντζια, σε ένα φανταστικό συνδυασμό του άσπρου και του πράσινου με το βαθύ πορτοκαλί και είναι σαν να διστάζουνε: να προχωρήσουνε μπροστά ή να μείνουνε ακόμη πίσω!

Πολλές είναι αυτές που βρίσκονται σε πεζοδρόμια μέσα σε αλσάκια και σε νησίδες δρόμων. Κάποιες είναι σε προαύλια εκκλησιών όπου τα πρωινά της Κυριακής το σούρουπο του Εσπερινού και των Χαιρετισμών τα βράδια, σμίγουν τα νεραντζάνθια με το λιβάνι.

Ανθίσανε οι Νεραντζιές, μπαίνει με φόρα η Άνοιξη. Και τι ωραία θα ‘τανε να ίσχυαν οι συμβολισμοί της: αυτά τα περί αναγέννησης και ελπίδας! Γιατί είναι βλέπεις και αυτές οι νεραντζιές που ανθοβολούν μπροστά σε αραχνιασμένα μαγαζιά που έχουν στις βιτρίνες τους ξεθωριασμένα ενοικιαστήρια και πεταμένα κάτω από την είσοδο φάκελα με λογαριασμούς ληγμένους. Καθώς και εκείνες που ανθοβολούν μέσα σε αυλόγυρους κλειστών εργαστηρίων.

Γιατί και μεσ’ στο πλήθος είναι βλέπεις άνθρωποι πολλοί που χάσανε δουλειές είναι και αυτοί που μένουνε απλήρωτοι καιρό, είναι ακόμα και η απειλή που σέρνεται για όλους και όλα αυτά τα μαζεμένα δηλαδή που κάνουνε το άρωμα αυτό να έρχεται φορές-φορές σαν πένθιμη ευωδιά Επιταφίου!

Σημείωση: πρόκειται για επανάληψη της ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου 2011 και την ξαναβάζω λόγω της μεγάλης επικαιρότητας της.

Πρώτο κόμμα χωρίς την τηλεόραση!!!

Στην ουσία το κόμμα του Beppe Grillo είναι το πρώτο σε δύναμη κόμμα αφού οι άλλοι δύο αποτελούν συμμαχικούς σχηματισμούς. Πρώτο κόμμα το κόμμα που δεν χρησιμοποίησε ούτε για ένα λεπτό την τηλεόραση και εδώ κατά τη γνώμη μου βρίσκεται η μεγαλύτερη ανατροπή στα χθεσινά αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών. Μια ανατροπή που μπροστά της  περνάνε σε δεύτερη μοίρα τα μνημονιακά. Και το περίεργο είναι,  από όσα λένε οι ανταποκρίσεις, ότι δεν χρησιμοποιήθηκαν τόσο τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής διαδικτύωσης και τα pc όσο οι ...παλιομοδίτικες συγκεντρώσεις των πλατειών! Κάτι πολύ σημαντικό και μια νέα κατάσταση μια προαναγγελία του τέλους της μιντιοκρατίας πού μπορεί σήμερα, με τις απλουστευτικές εξηγήσεις  της και τα περί λαϊκισμού, να κάνει ότι δεν τη βλέπει η Αριστερά αλλά σε λίγο καιρό θα αναγκαστεί να τη μελετήσει. 

Σε ποιούς απευθυνόταν ο Ντερτιλής; !!!

Με το θάνατο του υπέργηρου Νικόλαου Ντερτιλή έκλεισε ο κύκλος των πρωτεργατών του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 (ο Παττακός δεν λαμβάνεται υπ'  όψιν μιας και έχει χάσει από καιρό το στοιχείο της σοβαρότητας). Όλη αυτή η ομάδα  των νεαρών αξιωματικών που από την εποχή ακόμη του εμφυλίου δημιούργησαν τη συνωμοτική οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) σίγουρα και δεν λειτούργησαν ως συνειδητοί προδότες, σίγουρα και πίστευαν πως σε εκείνη τη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, προσέφεραν υπηρεσίες προς την πατρίδα τους. Πρώτα ήταν ο εμφύλιος και μετά ακολούθησε ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ του Σοβιετικού και του Αμερικανικού ή Δυτικού μπλοκ που πίστευε ότι πίσω από κάθε κομμουνιστή ή αριστερίζοντα κρυβόταν και ένας εν δυνάμει κατάσκοπος ή πράκτορας των σοβιετικών, οπότε φυσικό ήτανε να ασπάζονται αυτές τις ιδέες και αρκετοί ένστολοι που σε συνεργασία με τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας έφτασαν μέχρι το εγχείρημα της 21ης Απριλίου. Το περίεργο με αυτούς τους ανθρώπους νομίζω πως βρίσκεται στην μετά την πτώση του καθεστώτος τους συμπεριφορά τους: Κατ' αρχήν είχαμε την αυτοκτονία του Οδυσσέα Αγγελή που κρεμάστηκε   μέσα στο κελί του και την πεισματική άρνηση των υπολοίπων να έρθουν στον οιονδήποτε συμβιβασμό με την κρατούσα συνταγματική τάξη. Υπάρχει όμως, κατά τη γνώμη μου, ένα κοινό και πολύ σημαντικό στοιχείο που τους διακρίνει και είναι αυτό το ό,τι κανένας τους μα κανένας τους δεν ένιωσε την ανάγκη να αφήσει κάποιο γραπτό κάποια απομνημονεύματα τέλος πάντων για εκείνο το τόσο κρίσιμο ιστορικό διάστημα. Ούτε και ο πολυγραφότατος Παπαδόπουλος δεν το έκανε. Και εδώ είναι που εγώ πιστεύω ότι κάτι άλλο ήταν που τους ενόχλησε τόσο πολύ και ότι αυτό δεν γράφεται και λέω μήπως πρόκειται γι'  αυτή την ξεδιάντροπη προδοσία αυτό το άδειασμα που υπέστησαν εκ μέρους των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Κάτι που το πρωτογεύτηκαν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και αργότερα με τις καινούργιες αγάπες των συμμάχων μας στο πρώην σοβιετικό μπλοκ. Για σκεφτείτε τη θέση τους όσων επέζησαν και είδαν τον Γιωργάκη τον Μπους να αναγνωρίζει, την ημέρα της ορκωμοσίας του μάλιστα, τα Σκόπια ως Μακεδονία;

Μήπως λοιπόν το πείσμα τους απευθυνόταν και σε κάποιους άλλους με τους οποίους τους συνέδεαν μυστικοί και ανομολόγητοι δεσμοί;    

Κρίτων Αρσένης: Ένας αφελής και φιλόδοξος νεαρός απέναντι στους Ιεροεξεταστές των ΜΜΕ!!!

Εγώ τον είδα να τον κατασπαράσσουν κάτι γουρούνια στον Σκάϊ αλλά πιστεύω ότι και από τα άλλα μίντια της ίδιας μεταχείρισης πρέπει να έτυχε. Τόλμησε βλέπεις, υπό μορφή ερωτήματος, να πει μιαν αλήθεια: αν, κατά τη διενέργεια των ερευνών που θα γίνουνε στο Ιόνιο για την ανεύρεση πετρελαίου, έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος. Η δε κορύφωση της επίθεσης των γουρουνιών έφτασε στο απόγειο της όταν με γρυλισμούς χαράς αποκάλυψαν την τρίμηνη εργασία του με stage στο τουρκικό υπουργείο οικονομικών και άρα πράκτορας των Τούρκων που δεν θέλουν να βρούμε εμείς πετρέλαιο! Έκτοτε το παιδάκι -που τυγχάνει και ευρωβουλευτής του Πασόκ- εξαφανίστηκε είτε γιατί τρόμαξε από την αγριότητα των επιθέσεων είτε γιατί του τράβηξαν το αυτί και από το κόμμα του. Το ίδιο που συνέβη και με εκείνο το λιπόσαρκο κοριτσάκι την Τίνα Μπιρμπίλη που οι ίδιοι οι Πασόκοι της έκαναν κουρελόχαρτο το νομοσχέδιο που ως υπουργός περιβάλλοντος κατάθεσε στη Βουλή για την εκτός σχεδίου δόμηση, τη βάζανε και την ξαναβάζανε να κάνει διορθώσεις υπέρ των καταπατητών ακόμη και για περιοχές νατούρας.

Και αυτά συμβαίνουν γιατί υπάρχουν κάποια παιδάκια που προσεγγίζουν τα οικολογικά θέματα με μια προσκοπική οπτική και συγκινούνται υπέρμετρα όταν βλέπουνε το Γιωργάκη με το ποδήλατο και τις φόρμες ενώ από την άλλη: παρακινούμενα από μια υπέρμετρη φιλοδοξία πάνε, και μέσω γνωριμιών, εντάσονται σε κόμματα εξουσίας παίρνουν αξιώματα και κρατώντας μιαν ενδυματολογική διαφορετικότητα -με τζιν τισέρτ και ταξιδιωτικές τσάντες στην πλάτη- από τους γραβατομένους πολιτικούς, νομίζουν ότι θα κάνουν την περιβαλλοντική τους επανάσταση γιατί από αφέλεια -θέλω να πιστεύω εγώ- εναποθέτουν πολλά στις καλές προθέσεις και αγνοούν ότι πίσω από αυτά τα  ζητήματα κρύβονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα έτοιμα να συντρίψουν κάτι τέτοιους ρομαντισμούς. Άσε που μπορεί να θεωρούν και μαλάκες τους πολιτικοποιημένους οικολόγους που συνδέουν τα θέματα αυτά με τους κοινωνικούς αγώνες και τις κοινωνικές εξεγέρσεις!

Υπάρχει λόγος σοβαρός που επιμένει η Τρόϊκα!!!

Ακούω τις βαθυστόχαστες αναλύσεις των ...φωστήρων της τηλεόρασης για την επιμονή των τροϊκανών στο ξεθεμελίωμα και των τελευταίων εργασιακών κατακτήσεων που απέμειναν και όλοι συμπίπτουν στην εκτίμηση ότι αυτό γίνεται τάχα μου από γινάτι για να μας τιμωρήσουν αφού στην πράξη: εδώ και πολύ καιρό όλα τα δικαιώματα αυτά είναι καταπατημένα και ούτε τριετίες ισχύουν ούτε συλλογικές συμβάσεις ούτε άδειες ούτε τίποτα, οπότε τι νόημα έχουν κάποιες νομοθετήσεις και μάλιστα την τελευταία στιγμή; Εγώ νομίζω πως έχουν και ότι αυτό γίνεται μετά από απαίτηση του κ. Δασκαλόπουλου και του ΣΕΒ  γιατί οι μεγάλες εταιρίες -έχω εργαστεί σε αμερικάνικη πολυεθνική και κάτι ξέρω από το θέμα- φροντίζουν πάντα να είναι σύννομες με την τυπική εργασιακή νομιμότητα μιας και μέσω των δυνατοτήτων τους για υπο- ή υπέρ- τιμολογήσεις και μεταφορές εσόδων και εξόδων μεταξύ μητρικών θυγατρικών και υποκαταστημάτων μπορούν να κάνουν ... τη δουλειά τους καλύτερα! Ιδίως αυτές που παράγουν προϊόντα πλατιάς κατανάλωσης προσέχουν πολύ τη δημόσια εικόνα τους και αποφεύγουν κακοτοπιές, γιατί για φανταστείτε τον αντίκτυπο που θα έχει στις πωλήσεις τους μια δημοσίευση σχετικής παρανομίας που θα αφορά την Κόκα-Κόλα ή την Άμστελ; Μόνο που τον τελευταίο καιρό μετά την καταπάτηση που λέγαμε άρχισαν να νιώθουν την απειλή ενός ανεξέλεγκτα χαμηλού εργατικού κόστους των παρανομούντων ανταγωνιστών τους και για να είναι κατοχυρωμένοι να κάνουν τα ίδια, ζήτησαν οι άνθρωποι τη νομιμοποίηση αυτού του ... Μεσαίωνα!

Ο ανεκδιήγητος κύριος Στέλιος Ράμφος ...που τον αποκαλούν και φιλόσοφο!!!

Και δεν μιλάω βέβαια για τις σκληρές νεοφιλελεύθερες και φιλομνημονιακές του θέσεις που πολλοί συμπολίτες μας υποστηρίζουν και είναι αυτό ένα αναφαίρετο δικαίωμα τους, αλλά γι' αυτό το ανήκουστο το απάνθρωπο και το απίστευτο, ιδιαίτερα για φιλόσοφο, που είπε χτες βράδυ προσκεκλημένος της΄κυρίας Στάη στην κρατική τηλεόραση. Δεν θυμάμαι επακριβώς τα λόγια αλλά νομίζω ότι συγκράτησα σωστά το νόημα και σας το μεταφέρω από μνήμης: τον ρώτησε συγκεκριμένα η δημοσιογράφος τι γνώμη έχει για αυτούς τους ανθρώπους που έχουν χάσει τις δουλειές  τους και μπορεί στις επιλογές τους να συμπεριφέρονται διαφορετικά από εμάς - όπως τόνισε  χαρακτηριστικά η δημοσιογράφος- να λένε "γαία πυρί μειχθήτω" και να μην έχουν καμία έγνοια για την ευρωζώνη και το ευρώ. Και ο φιλόσοφος απάντησε ότι με τέτοιες απόψεις οι συγκεκριμένοι συμπολίτες μας θέτουν τους εαυτούς τους εκτός του κοινωνικού γίγνεσθαι και την χάραξη της μελλοντικής ζωής. Δηλαδή: και τις δουλιές τους, μαζί με την αξιοπρέπεια τους χάσανε οι άνθρωποι χωρίς να φταίνε καθόλου αλλά και η ισονομία τους ως πολιτών αυτής της χώρας ...φιλοσοφικά αμφισβητείται! 

Εκείνοι τρέμουν πιο πολύ!!!

Και όχι μόνο γιατί είναι πολλά τα λεφτά τόσο πολλά που δεν μπορούν να τα μετρήσουν γιατί με τις καινούργιες μορφές του παγκόσμιου καπιταλιστικού και χρηματοπιστωτικού συστήματος και τις δαιδαλώδεις τζογαδόρικες εκδοχές του, το ένα ευρώ μπορεί να αντιστοιχεί σε απώλεια χιλίων, όσο για το ό,τι μπορεί από εδώ να ξεκινήσει κάποια πυρκαγιά που θα αγκαλιάσει ολόκληρη τη Νότια Ευρώπη!

Και ανησυχούν πολύ οι άνθρωποι και τρέμουν. Και αν στο πρώτο στάδιο είδαν με έκπληξη να πηγαίνουν στράφι οι εκφοβισμοί τους παρ'όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που κάναν οι λακέδες τους με την κατευθυνόμενη μιντιοκρατία, θα επανέλθουν τώρα με κόλπα ίσως διαφορετικά και τακτικές αλλιώτικες αλλά με πιο συγκεκριμένες απειλές, γιατί γνωρίζουνε καλά το νόμο του σκακιού που λέει: Η  απειλή είναι πιο αποτελεσματική από την πραγματοποίηση της!

Ο συντοπίτης μου Αντώνης Σαμαράς και η μεγάλη ευκαιρία που έχασε!!!

Πολλές φορές στην πολιτική υπάρχει μία πρόκληση ένα ιστορικό timing που οι  αρχηγοί των κομμάτων ή των κυβερνήσεων καλούνται να πάρουν με την απόφαση τους ένα μεγάλο ρίσκο. Και αυτό ή τους αναδεικνύει σε ηγετικές προσωπικότητες ή τους καταβαραθρώνει. Το 1963 στα μέσα του Μάη, ο γερο Καραμανλής, σε μια συμβολική κίνηση για να τονίσει το φιλοευρωπαϊκό του προσανατολισμό, έφερε στην Αθήνα τον πρόεδρο της Γαλλίας στρατηγό Ντε Γκωλ που με τις διακηρύξεις του υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης, αποτελούσε εκείνη την εποχή το κόκκινο πανί για ΝΑΤΟ και Αμερικάνους συμμάχους μας. Και μπορεί μετά από μια βδομάδα να ακολούθησε στη Θεσσαλονίκη η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από το παρακράτος και μια μεγάλη πολιτική αναταραχή αλλά ήδη ο αρχηγός της ΕΡΕ είχε εγγράψει την υποθήκη του ευρωπαίου ηγέτη την οποία εισέπραξε πολλά χρόνια αργότερα. Τον Ιούλιο του 1965, στην ανατροπή από τα ανάκτορα της νόμιμης κυβέρνησης της Ένωσης Κέντρου, ο Μητσοτάκης δεν έμεινε πιστός στο κόμμα του και πήγε με τους αποστάτες, κάτι που τον κυνηγάει ακόμη. Ο Αντώνης Σαμαράς προερχόμενος από μια καθολική επικράτηση επί της εσωκομματικής του αντιπάλου Ντόρας Μπακογιάννη που του είχε δώσει αρκετή …φόρα (σε αντίθεση με τον συμπατριώτη του Τσικλητήρα που διέπρεπε στο «άλμα άνευ φοράς») και ενώ είχε κάνει τη σωστή διαπίστωση ότι η σκληρή λιτότητα του πρώτου Μνημονίου θα επιδεινώσει την ύφεση και την κρίση, υπέκυψε στις έντονες πιέσεις της Τρόϊκας που δέχτηκε στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη, στήριξε την κυβέρνηση Παπαδήμου και υπέγραψε το δεύτερο και την πολιτική του καταδίκη. Μπορεί να τον πήρανε στο λαιμό τους οι συνεργάτες του αλλά αυτός τους διάλεξε, αυτός διάλεξε την επιτομή του «κενού υποσύνολου» που ακούει στο όνομα Αβραμόπουλος, αυτός διάλεξε και τον Χρύσανθο Λαζαρίδη που βλέπει ως υπ’ αριθμόν ένα εθνική απειλή τον …Νεοθωμανισμό του Ερντογάν και όχι τους εκ δυσμών …Βισιγότθους!

Μετεκλογικά παράδοξα!!!

1. Όταν προεκλογικά ο κ. Τσίπρας δήλωσε ότι στην υποθετική περίπτωση που για τον σχηματισμό αριστερής κυβέρνησης χρειαζόντουσαν 5 ψήφοι τις οποίες θα τις έδινε ως ανοχή το κόμμα του κ. Καμμένου, θα τις αποδεχόταν, έπεσε τόση λάσπη εναντίον και των δύο, από Σαμαρά, Βενιζέλο και τα συντεταγμένα μαζί τους μίντια, όση δεν έχει ξεβράσει για 1000 χρόνια ο Κίτρινος Ποταμός στο τεράστιο δέλτα του. Από χτες το μεσημέρι τσιμπιόμαστε για το αν είμαστε ξύπνιοι που ακούμε τους ηγέτες των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων να δηλώνουν ότι είναι έτοιμοι να δώσουνε ψήφο ανοχής σε αριστερή κυβέρνηση!!!

2. Τα ίδια πάλι κόμματα και μίντια μέσα στο λασπολογικό τους παραλήρημα επέμεναν να εντάσσουν τον Σύριζα στα  κόμματα της δραχμής της δυστυχίας και της αλβανοποίησης, ενώ στο πρόγραμμα του εδώ και χρόνια δηλώνει σταθερά τον φιλοευρωπαϊκό του προσανατολισμό και τη θέση του υπέρ του ευρώ, είναι και μέλος μάλιστα του αριστερού ευρωπαϊκού  κόμματος. Και από χτες ξάφνικα το θυμήθηκαν και ο Σύριζα αποκαλείται από τους ίδιους: φιλοευρωπαϊκό κόμμα!!!

3. Όλοι οι προαναφερθέντες άριστοι μαθητές της γκαιμπελικής τακτικής εξανίστανται και σχίζουνε τα ιμάτια τους, επειδή μπήκανε οι αρβύλες της χρυσής αυγής στη Βουλή!!!

Oι "εγγυητές της σταθερότητας" είναι που θα φέρουν σίγουρα την κοινωνική έκρηξη και το χάος!!!

Γιατί δεν είναι μόνο η ιστορική εμπειρία που το επιβεβαιώνει αφού οι ισχυρές και σταθερές κυβερνήσεις του δικομματισμού είναι αυτές που έφεραν τη χώρα μας στο σημερινό της χάλι, πιο πολύ είναι η συνέχιση της παραπλανητικής ψευδολογίας για την υφαρπαγή της ψήφου του κοσμάκη. Κοιτάξτε τους με τι θράσος μιλάνε για μη περικοπές μισθών και συντάξεων όταν αυτές σαφώς αναφέρονται στους όρους του δευτέρου μνημονίου και απλά πήγανε λίγο πίσω προς τον Ιούνιο λόγω των εκλογών. Και από την άλλη μεριά τα δημοσιονομικά δεδομένα του πρώτου τριμήνου είναι τόσο απελπιστικά που σε συνδυασμό με το περαιτέρω βάθεμα της κρίσης που όλοι βλέπουν, είναι σίγουρο ότι παρόμοιες περικοπές θα υπάρξουν και το φθινόπωρο. Οπότε φαντασθείτε -στην υποθετική περίπτωση ότι έχουμε την ίδια κυβέρνηση- τον εκρηκτικό συνδυασμό του νέου αισθήματος εξαπάτησης με τα καινούργια ζοφερά οικονομικά δεδομένα! Απλά: There Will Be Blood για να χρησιμοποιήσω στα αγγλικά που ακούγονται πιο ...σοφτ τον τίτλο της ταινίας του Ντάνιελ Ντέϊ Λιούϊς. Όσον αφορά δε την εναλλακτική δυνατότητα νομίζω, αγαπητοί συμπατριώτες, ότι δεν πρέπει να  παίρνουμε το σημερινό στάτους των κομματικών συσχετισμών ως κάτι δεδομένο και ποιός να συνεργαστεί με ποιόν. Ζούμε κοσμογονικές στιγμές και η δυναμική που θα βγάλει η κάλπη το βράδυ της Κυριακής θα ενεργοποιήσει με την πίεση του κόσμου απίστευτες για τα μέχρι τώρα δεδομένα, εξελίξεις! Διαθέτουμε σαν κοινωνία σαν λαός και σαν χώρα ένα μεγάλο ηθικό πλεονέκτημα απέναντι στους δανειστές μας: μας δανείσανε χρήματα με απαράδεκτα για εταίρους ληστρικά επιτόκια 5 και 6%  που με 16 δισεκατομμύρια τόκους το χρόνο μας γονατίζουν και το λιγώτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα επαναδιαπραγμετευτούμε με επιτόκιο 1%, το επιτόκιο με το οποίο τα δίνουν στις τράπεζες.

Στην κρίση έχτισε ο Περικλής τον Παρθενώνα !!!

Παραθέτω αυτούσιο από την σημερινή Καθημερινή το άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας "The New York Times" γιατί νομίζω ότι λέει κάποιες αλήθειες: 

Λάθος συνταγή

"Αναμφίβολα η Ελλάδα ζούσε κατά τρόπο οικονομικώς άφρονα. υπεράνω των δυνατοτήτων της, και είχε απόλυτη ανάγκη δομικών μεταρρυθμίσεων. Η χώρα, άλλωστε, βρισκόταν πάντα σε άθλια χάλια. Έχουν δίκιο οι Ρεπουμπλικανοί, που βλέπουν στην Ελλάδα τις συνέπειες μιας υπερβολικά γενναιόδωρης κυβέρνησης. Ο δημόσιος τομέας διογκώθηκε, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις προκαλούν απορία και οι άκαμπτοι κανόνες της αγοράς υποσκάπτουν την ανταγωνιστικότητα. Το πρόβλημα ωστόσο δεν είναι το "κράτος πρόνοιας". Άλλωστε στην Ελλάδα αυτό το κοινωνικό δίχτυ προστασίας είναι πολύ μικρότερο από ό,τι στη βόρεια Ευρώπη. Το πρόβλημα είναι η διαφθορά, η αναποτελεσματικότητα και ένα σύστημα όπου η τήρηση των νόμων είναι προαιρετική. Όμως, αντί για δομικές μεταρρυθμίσεις και αποτελεσματικότερη πάταξη της φοροδιαφυγής, αυτό που έγινε είναι οι περικοπές στον προϋπολογισμό. Και η λιτότητα εν μέσω ύφεσης επιδεινώνει τα πράγματα. Η πρώτη οικονομική κρίση στον δυτικό κόσμο καταγράφηκε τον 5ο αιώνα π.Χ. Μόνο που τότε η Αθήνα, υπό τον Περικλή δεν ακολούθησε την πολιτική των περικοπών, αλλά έχτισε τον Παρθενώνα".

Ο κ. Κωστής Στεφανόπουλος και κάποιες αδιανόητες κουταμάρες!!!

Βγήκε λοιπόν χτες στην Καθημερινή ο κ. τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας μας και σοβαρά-σοβαρά δήλωσε ότι δεν χρειάζεται η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία με νέες εκλογές και ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου πρέπει να εξαντλήσει την τετραετία του Πασόκ μέχρι το φθινόπωρο του 2013. Δηλαδή με απλά λόγια η κυβέρνηση της πιο άγριας λιτότητας που με τα δρεπανηφόρα άρματα να θερίζουν όλες τις κοινωνικές κατακτήσεις από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, να συνεχίσει το έργο της στηριζόμενη πάνω σε μια επίπλαστη πλειοψηφία της σημερινής Βουλής που ως προϊόν απάτης μας προέκυψε με το "λεφτά υπάρχουν" του 2009!
Και θα μπορούσε κάποιος που διαφωνεί να πει ότι μια άποψη είναι αυτή, βρε παιδί μου, και να την παρακάμψει. Το φοβερό όμως είναι ότι στα επιχειρήματα υπέρ της παραμονής του Παπαδήμου αναφέρει " τις γνωριμίες που έχει ο πρωθυπουργός στους ξένους οικονομικού κύκλους και που θα βοηθήσουν τη χώρα μας"!!!
Εδώ είναι που σε πιάνει η απογοήτευση και λες πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που ανάλωσε 60 χρόνια στην πολιτική και μάλιστα μέσα από σημαντικότατους υπουργικούς θώκους και το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα να σκέφτεται με κουτοπονηρίστικες λογικές καφενείου λες και ότι έχουμε να κάνουμε με κράτημα τραπεζιού πρώτης θέσης στα μπουζούκια ή να μεταθέσουμε κανα γιό μας που υπηρετεί, στην Αθήνα! Εξήντα χρόνια ο άνθρωπος στην πολιτική και δεν κατάλαβε δεν διανοήθηκε ποτέ τους σκληρούς νόμους της διεθνούς αγοράς και ότι γύρω από αυτά τα πράγματα μαίνεται ένας ακήρυκτος πόλεμος άγριος και εξοντωτικός που δεν χαρίζεται σε κανέναν;

Το τριήμερο της εθνικής μας ταπείνωσης και η Αριστερά που δεν μίλησε!!!

     Πιστεύω ότι αυτά που διαδραματίστηκαν από την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου μέχρι την Κυριακή 6 Νοεμβρίου θα μείνουν στην ιστορία της Χώρας μας ως το τριήμερο της εθνικής μας ταπείνωσης. Όλες αυτές οι ενορχηστρωμένες πιέσεις που ασκήθηκαν στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ελληνική βουλή, αποτελούν την πιο μελανή σελίδα της νεώτερης πολιτικής μας ιστορίας.

Ανενδοίαστα και απροκάλυπτα με μια πρωτοφανή για τη διεθνή πολιτική σκηνή ιταμότητα, όλο το ιερατείο του παγκόσμιου καπιταλισμού από ΔΝΤ και Ομπάμα μέχρι Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Όλι Ρεν και μαζί τους οι ντόπιοι γερμανοτσολιάδες του ΣΕΒ, πίεζαν επί 3 μέρες αφόρητα τον Σαμαρά να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με το Γιωργάκη  για κυβέρνηση συνεργασίας και να αποδεχτεί τα μνημόνια και τους όρους τους που μέχρι τώρα αρνιόταν πεισματικά.

Λέτε, αγαπητοί αναγνώστες, να ζήτησε τίποτα περισσότερο ο Μουσολίνι το 1940 από τη χώρα μας; Τα ίδια ζήτησε! Μόνο που σήμερα έχουν αλλάξει τα μέσα και οι χώρες κατακτώνται με μόνο όπλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα χωρίς να χρειάζονται κανόνια όλμοι και πολυβόλα βουνά με χιόνια και κρυοπαγήματα. Και αν παρ’ όλα αυτά τότε έτρεξε ο λαός τραγουδώντας στο μέτωπο για να πολεμήσει –ακόμη και οι εξόριστοι αριστεροί ετρέξανε- τώρα δεν μίλησε κανείς.

Και καλά το Πασόκ και το Λάος που έκαναν πως και πως και έτριβαν τα χέρια τους από χαρά που ήρθε η στιγμή να λερωθεί με τα μνημόνια και η Νέα Δημοκρατία, βρίσκοντας ως φλογερούς συμμάχους τους και τους γνωστούς συστημικούς δημοσιογράφους των καναλιών και όλοι μαζί ενώ πλειοδοτούσαν στην υποταγή και την υποτέλεια μιλούσαν με έμφαση για το συμφέρον της Πατρίδας. Η  Αριστερά όμως γιατί σιωπούσε; Ή μάλλον δεν σιωπούσε, προεξοφλούσε την υποταγή της ΝΔ και χαιρότανε και αυτή.

Μήπως θα γινότανε και αλλιώς; Ένα κόμμα συντηρητικό  με ψηφοφόρους νοικοκυραίους που τόλμησε  επί πολύ καιρό να αμφισβητήσει το μνημόνιο, είναι η Νέα Δημοκρατία, δεν απαρτίζεται δα από αντεξουσιαστές και επαναστάτες.

Το κύριο αυτών των ημερών ήτανε η ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μας που έπρεπε να καταγγελθεί με κάθε τρόπο ιδίως αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο που είχε παλιά πολύ παλιά η Αριστερά και κάτω από πιο αντίξοες μάλιστα συνθήκες αυτόν τον τρόπο που τώρα έχει χαθεί μέσα σε μικροκομματικές περιχαρακώσεις και σκοπιμότητες.

ΥΓ1: Γιατί επιμένουν στη ΝΔ να μας εμφανίζουν τον Αβραμόπουλο που στα 3 χρόνια υπουργίας του στο υγείας έγινε το μεγαλύτερο πάρτι κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος;

ΥΓ2: Γιατί τα κανάλια βγάζουν τον Χυτήρη; Δεν μας λυπούνται που δεν έχουμε πάρει και πετρέλαιο;   

Στη ΝΕΤ και στον Προκόπη βρήκατε να την πέσετε ρε παιδιά; !!!

Η ευκολία με την οποία η ομάδα των διαμαρτυρομένων φοιτητών εισόρμησε χθες βράδυ στο στούντιο του δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ, δείχνει από μόνη της κάποια πράγματα. Δείχνει κατ' αρχήν ότι εκεί πέρα δεν υπάρχουν οι φουσκωτοί  "κέρβεροι" των ιδιωτικών καναλιών που δεν σ' αφήνουν να προσεγγίσεις ούτε τους προθαλάμους! Και αυτό πάλι με τη σειρά του σηματοδοτεί μια κατάσταση κάποιας ελευθερίας κινήσεων που μειώνει κάπως τον επαναστατικό χαρακτήρα της κίνησης των παιδιών: οι εύκολοι στόχοι, καμιά φορά, γυρίζουν μπούμερανγκ προς τους επιτιθέμενους.

Όσον αφορά τώρα επί της ουσίας: εγώ πιστεύω -με τη λογική του "μη χείρον βέλτιστον"- ότι τα δελτία ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης μπορεί να μην είναι και ό,τι το δημοκρατικότερο, βρίσκονται όμως μακράν από την ύπουλη διαστρέβλωση της αλήθειας των ιδιωτικών καναλιών!

Ο δε παρουσιαστής του συγκεκριμένου δελτίου κ. Προκόπης Δούκας εκτός από εκλεκτός συναδελφός μας (http://prokopisdoukas.blogspot.com/) όπου δείχνει ότι είναι ένας πολιτισμένος και ανήσυχος άνθρωπος με έντονο κοινωνικό προβληματισμό, είναι ένας ήρεμος και ευγενής  επαγγελματίας με πολλή σοβαρότητα στη δουλειά του. 

Αυτός που θα πληρώσει τη λέζα πιο ακριβά!!!

Σε όλη αυτή την τροϊκανή λαίλαπα που σαρώνει  τις κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις της κοινωνίας μας και που ανάγεται πάντα σε οικονομικά μεγέθη, νομίζω ότι υπάρχει μία βραδυφλεγής και μη αναστρέψιμη ζημία σε βάθος χρόνου που θα αποβεί τελικά και η πιο καταστροφική συνέπεια για τους ανθρώπους που κατοικούν αυτήν εδώ τη γωνιά της Ευρώπης. Και τούτο δεν είναι άλλο από τα πλήγματα που ήδη υφίσταται αυτό που λέμε Πολιτισμός μιας κοινωνίας. Κάτι που για τους ανθρώπους της εξουσίας έχει την έννοια του περιττού και οπότε είναι το πρώτο που την πληρώνει. Αν δούμε τις περικοπές και τη λιτότητα που χαρακτηρίζουν το φετινό Φεστιβάλ Αθηνών -που μάλιστα οι εκδηλώσεις του έχουν και εισιτήριο- σκεφθείτε τι μαρμάγκα θα φάει όλες τις αποκεντρωμένες πολιτιστικές δραστηριότητες (θεατρικές ομάδες, πολιτιστικούς συλλόγους, χορευτικά κλπ) που επιχορηγούνται από την κυβέρνηση και την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτές τις δραστηριότητες που ναι μεν δεν μπορείς να τις βάλεις σε οικονομικές μεζούρες και παραγωγικότητες, έχουν όμως τεράστια σημασία για την καλλιέργεια των ανθρώπων και την ποιότητα της ζωής τους.

Περί χρεοκοπίας ακροθιγώς!!!

Λένε πως τα νούμερα δεν βγαίνουν. Και αυτό με άλλα λόγια ονομάζεται: χρεοκοπία! Ένας όρος που εδώ και χρόνια είναι μια λέξη ρουτίνας όταν μιλάμε για το εμπόριο. Υπάρχουνε μάλιστα και μελετημένες σε αυτό χρεοκοπίες που αποφέρουν μεγάλα οφέλη στους εμπνευστές τους. Μα όταν μιλάμε για κράτος και εθνική οικονομία όσο απαλυντικούς προσδιορισμούς και να βάζουμε μπροστά από την κρίσιμη λέξη: «ελεγχόμενη χρεοκοπία», «προγραμματισμένη χρεοκοπία» και τα λοιπά και τα λοιπά, το πράγμα παίρνει διαστάσεις δραματικές και ανεξέλεγκτες για τις οποίες δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες αφού σε τέτοια πράγματα άλλωστε και δεν μπορεί κανείς να κάνει ακριβείς προβλέψεις αλλά το κυριώτερο: μας διαβάζουν νέα παιδιά και θα είναι κρίμα και άδικο να σκουραίνουμε έτι περαιτέρω το μέλλον τους με πιο ζοφερές εκδοχές όσο και αν φαίνεται να έχουν αυτές το στοιχείο της βεβαιότητας.
Εγώ μάλιστα πιστεύω ότι αν δεν αναχαιτιστεί η ορμή του παγκόσμιου καπιταλισμού και η αχαλίνωτη τάση του προς την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία, κοινή θα είναι η μοίρα μας όλων των κρατών και των λαών της λεγόμενης Δύσης και ότι αν εμείς εδώ λόγω επιπλέον προβλημάτων βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στην πρώτη γραμμή, δεν θα αργήσει και η σειρά και των υπολοίπων όχι μόνο των αδύναμων αλλά και των εμφανιζόμενων σήμερα ως εύρωστων οικονομιών. Αφού όλα είναι αλληλένδετα στην οικονομία και τα ντόμινα δεν αποτελούν «προνόμιο» του τρίτου κόσμου.
Μόνο που η κατάσταση τότε θα έχει στοιχεία πρωτοφανή για την ανθρώπινη ιστορία: θα είμαστε γεμάτοι με υλικά αγαθά ( πολλά σπίτια, πολλά αυτοκίνητα, άπειρα μηχανήματα και άπειρες συσκευές) και δεν θα έχουμε να φάμε!
Και όλη αυτή η «σωματοποιημένη» ανθρώπινη εργασία που μας στέρησε ελεύθερο χρόνο και πνευματική ενασχόληση, θα μας είναι πλέον άχρηστη και θα βαραίνει τα πράγματα πιο πολύ. Θα συνιστά επιπλέον και την απτή απόδειξη του λεγόμενου καταναλωτισμού, της κατανάλωσης δηλαδή του περιττού, που με τόσο ζήλο και θρησκευτική ευλάβεια ακολουθήσαμε τα τελευταία χρόνια.