Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Τυνησία Αίγυπτος Υεμένη Αλγερία…και λοιπές εξεγέρσεις αδιεξόδου!!!


Όταν βλέπετε εξεγερμένους διαδηλωτές να υποδέχονται με λουλούδια τις στρατιωτικές δυνάμεις, την πιο ανελεύθερη έκφραση δηλαδή κάθε κρατικής εξουσίας, πέρα από την τηλεοπτικά πιασάρικη συγκινησιακή φόρτιση της εικόνας, για ένα να είστε βέβαιοι: τον ταχύτατο εκφυλισμό της πορείας των γεγονότων και τη διάψευση των ελπίδων! Και τούτο γιατί τέτοιες εκδηλώσεις δείχνουν ανάγλυφα το στοιχείο της αυθόρμητης έκρηξης και ότι μέσα στην απελπισία τους ψάχνουν οι άνθρωποι από κάπου να πιαστούν.
Άλλωστε αυτό είναι ένα έργο που το είδαμε να παίζεται και εδώ κοντά μας- Σερβία Ουκρανία Γεωργία. κλπ.- πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και πάντα με την ίδια κατάληξη. Γιατί δεν υπάρχει πια το όραμα της κοινωνικής ανατροπής και της Επανάστασης. Όλα παίζονται μέσα στο πλαίσιο της Φιλελεύθερης Οικονομίας και της Οικονομίας της Αγοράς.
Βγαίνουν οι άνθρωποι στο δρόμο κάτω από τα έντονα οικονομικά προβλήματα της οικονομικής κρίσης και πρώτα-πρώτα στα μονολιθικά και απαρχαιωμένα αυτά καθεστώτα, νομίζοντας ότι με την αλλαγή των διεφθαρμένων ηγεσιών θα επέλθει και κάποια βελτίωση την ίδια στιγμή που οι υπεύθυνοι για την κρίση μηχανισμοί του παγκόσμιου καπιταλιστικού και τραπεζικού συστήματος παραμένουν ανέπαφοι.
Η Οικονομία της Αγοράς οργιάζει κυρίαρχη και αλώβητη! Μέχρι του σημείου να βλέπουμε τις ηγεσίες των οικονομικά ισχυρών του πλανήτη να τάσσονται ακόμη και υπέρ των εξεγερμένων γιατί τόσο ξεπερασμένα καθεστώτα αποτελούν εμπόδιο στην πλήρη δική τους κυριαρχία!
Η έλλειψη μιας άλλης, επαναστατικής προοπτικής βαραίνει όχι μόνο αυτούς τους ανθρώπους αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και ας ψελλίζει η Αριστερά τα ουτοπικά της ιδεολογήματα. Τη χρεοκοπία του «Υπαρκτού Σοσιαλισμού» θα την πληρώνουμε για καιρό ακόμα. Τα οράματα που παλιά εμπεριείχαν το στοιχείο της βεβαιότητας και έδιναν οι άνθρωποι μπροστά στα εκτελεστικά αποσπάσματα τη ζωής τους σίγουροι για τον καινούργιο κόσμο που θα ξημέρωνε, ανήκουνε πλέον στη σφαίρα του μύθου. Και μένει πια μόνο ο αγώνας για αξιοπρέπεια.
Κακά τα ψέματα αλλά εάν υπάρχει σήμερα για την παγκόσμια οικονομική τάξη μια απειλή, αυτή ακούει στο όνομα του ισλαμικού φονταμενταλισμού: Ταλιμπάν Χεζμπολάχ και Αλκάϊντα, μια επανάσταση δηλαδή προς το πίσω! Γι αυτό και πάνω στο θέμα αυτής της καταστολής, Αμερική, Ευρώπη, Ρωσία και Κίνα συμπλέουν! Γι’ αυτό και έσπευσαν να στείλουν αμέσως στην Αίγυπρο ρεζέρβα τον Ελ Μπαραντέϊ προς αποφυγή κάποιου κενού εξουσίας γιατί στην Αίγυπτο ελλοχεύει η οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων»!
Αν και τελευταία από ότι φαίνεται, όλες αυτές οι αιρέσεις του αίματος και του σκότους, μετά από δεκαετές και πλέον αιματοκύλισμα αθώων φτωχών ομοθρήσκων, φαίνονται να έχουν χάσει την εμπιστοσύνη των πλατιών μαζών και την αίγλη που είχαν στο ξεκίνημα τους.
Παρ’ όλα αυτά: το πανανθρώπινο αίτημα για έναν άλλο κόσμο δικαιότερο και καλύτερο πάντα θα υπάρχει και μέρα με τη μέρα από εδώ και μπρος που όλο και πιο συχνά οι υποσχέσεις του καταναλωτικού παραδείσου θα διαψεύδονται και το περιβάλλον θα καταστρέφεται, το αίτημα αυτό θα γίνεται πιο επιτακτικό. Το πώς θα γίνει και εφικτό, αφήνεται στο αβέβαιο αύριο και στις εκπλήξεις της Ιστορίας!
Αρκεί να παλεύουμε!

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Οι μετανάστες στη Νομική και η υποκρισία που περισσεύει!!!


Η φράση: «οι διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες» από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, βρίσκει από τα δελτία των τηλεοράσεων για τα παρ’ ημίν τεκταινόμενα τις τελευταίες μέρες και ώρες, όλη την παραβολική της επαλήθευση! Γιατί πώς να εξηγήσει κανείς αυτό το μιντιακά υποκινούμενο και από τα περισσότερα κόμματα επικροτούμενο μένος εναντίον μιας άστοχης, εσφαλμένης -ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την- ενέργειας κάποιων απελπισμένων ανθρώπων, συνεπικουρούμενης ή καθοδηγούμενης από μερικούς Έλληνες φοιτητές και που έφτασε να παίζει ως πρώτη είδηση επισκιάζοντας ακόμη και το μακελειό της Μόσχας!
Την ίδια ώρα που βλέπουμε να παραγράφεται ή να συγκαλύπτεται –όπως έγινε και με αυτό του Βατοπεδίου- το τεράστιο σκάνδαλο της Ζήμενς με τις ολέθριες συνέπειες του στην εθνική μας οικονομία. Όπως και τα τόσα και τόσα άλλα φαγοπότια από υπουργούς και υψηλά ιστάμενους δημόσιους λειτουργούς που μας έφτασαν στην χρεοκοπία και έφεραν τους τροϊκανούς –αυτούς δηλαδή που μας λάδωναν για να μας πουλήσουν τεχνολογία- για να μας σώσουν και να μας πάρουν τελικά, στην κυριολεξία, τα σώβρακα! Να μας γυρίσουν στον εργασιακό μεσαίωνα και να αφαιρέσουν από τους νέους κάθε ελπίδα για το αύριο, με τα νομοθετήματα ενός κόμματος που επαγγέλλεται τον …σοσιαλισμό!
Και είναι το ίδιο τα αδικήματα των κουστουμαρισμένων τέως αυτών λειτουργών που καταπατήσανε τον όρκο τους, τα πιάσανε χοντρά και κυκλοφορούνε τώρα ελεύθεροι και βγαίνουνε στα κανάλια και κόπτονται για την αθωότητα τους την ίδια ώρα που εξ’ αιτίας τους κάποιες δεκάδες χιλιάδες άνεργοι προστίθενται κάθε μήνα στην ανεργία και στην κατάθλιψη και που θα έπρεπε να μας κάνουν Τυνησία από καιρό;
Είναι το ίδιο με αυτό που κάνανε –αυτήν την απερισκεψία την ασχημία έστω- κάποια ανιδιοτελών προθέσεων παιδιά της Ανταρσύας και του Σύριζα και που είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα κίνητρα τους μόνο ταπεινά δεν ήταν; Ούτε και σε κομματικά οφέλη –όπως μας διαβεβαιώνουν οι φωστήρες δημοσιογράφοι μας- μπορεί να αποσκοπούσαν μιας και μέσα σε αυτήν την ξενοφοβική θύελλα που σαρώνει τελευταία την κοινωνία μας, μόνο ωφελημένα δεν θα βγουν τα κόμματα τους! Δεν βλέπετε πως τους την πέσαν όλοι;
Για ας ηρεμήσουμε λιγάκι ρε παιδιά -θα λυθεί το ζήτημα- και ας δούμε τα πράγματα με ψυχραιμία! Δεν λαϊκίζω τη λογική, νομίζω, πως βάζω μπροστά. Αλλού βρίσκονται οι υπεύθυνοι και οι αυτουργοί του μαύρου μέλλοντος μας.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Tώρα χρειάζεται το βιβλίο!!!


Οι παλιοί βιβλιοπώλες που έχουνε ζήσει στο χώρο πολλές καταστάσεις καθώς και οι στατιστικές, συμφωνούν σε ένα πράγμα: ότι η ανάγνωση των βιβλίων στις δύσκολες εποχές γνωρίζει μια πρωτοφανή για τα οικονομικά δεδομένα άνθηση! Και τούτο συμβαίνει, νομίζω, γιατί το βιβλίο γενικότερα, είτε με τη μορφή της Λογοτεχνίας –ποίησης και πεζογραφίας- είτε της Ιστορίας Λαογραφίας Ψυχολογίας Φιλοσοφίας Αστρονομίας και των άλλων επιστημών, θα αποτελεί για τον άνθρωπο ένα μόνιμο λιμάνι καταφυγής και ένα ανοιχτό παράθυρο σε όνειρα και ελπίδες, ιδίως σε δύσκολες καταστάσεις.
Όλη αυτή η συσσωρευμένη σοφία του παρελθόντος και του παρόντος όλες οι καταδύσεις στα απύθμενα βάθη και πάθη της ανθρώπινης ψυχής, οι συμπεριφορές λαών και ανθρώπων που κατοίκησαν αυτόν εδώ τον πλανήτη, οι εξεγέρσεις και οι θυσίες, το αχανές σύμπαν που μας περιβάλλει, οι επιστήμες, οι σκέψεις της λογικής και του παράλογου όλη αυτή η γοητευτική πανσπερμία του ανθρώπινου μεγαλείου πάντα θα γοητεύει αυτόν που θα γίνεται κοινωνός της.
Και, κακά τα ψέματα, όταν υπάρχει κάποια σχετική ευμάρεια και πρωτοκαθεδρία των υλικών απολαύσεων, όλα τα προηγούμενα περνάνε σε δεύτερη μοίρα γιατί συνηθίζουμε να νιώθουμε πανίσχυροι και προσκυνάμε τότε μόνο τον Μαμωνά! Μα όταν αγριέψουν τα πράγματα και μας έρθει ο ουρανός σφοντύλι, νιώθουμε την ανάγκη να ρίξουμε μια ματιά και στο πάρα πέρα! Να πιάσουμε στα χέρια μας ένα βιβλίο να δούμε ένα άλλο βλέμμα στη ζωή να μάθουμε και να συγκινηθούμε.
Και μην κοιτάτε που οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι έχουν προβλήματα. Με αυτούς συμβαίνει ότι και με τις μεγάλες ομάδες του ποδοσφαίρου που ενώ αυτό ανθεί οι κολοσσοί του χρεοκοπούν. Η Λίβερπουλ, η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα ταλανίζονται από τεράστια χρέη γιατί στα πλαίσια ενός άγριου ανταγωνισμού κατασπατάλησαν θηριώδη ποσά για μεταγραφές που δεν τα αντέχουν. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους μεγάλους εκδότες που κυνήγησαν πανάκριβες «μεταγραφές» γνωστών συγγραφέων και δικαιώματα παγκόσμιων μπεστ σέλλερ. Ενώ οι μικροί πάνε πολύ καλά σε σχέση με την κρίση. Διάβαζα πρόσφατα ότι στην Ιταλία οι μικροί εκδοτικοί οίκοι είχαν την τελευταία διετία μια αύξηση στις πωλήσεις τους της τάξης του 41%. Και τούτο γιατί από ανάγκη οι μικροί εκδότες το ψάχνουν το πράγμα πιο πολύ και είτε καταφεύγουν σε κλασσικά βιβλία που δεν έχουν δικαιώματα αλλά πάντα θα διαβάζονται, είτε βρίσκουν ενδιαφέροντες και πολύ καλούς συγγραφείς λιγότερο ηχηρών ονομάτων.
Και θα ήθελα, επί τη ευκαιρία, για όσους από εσάς κατοικούν στην Αθήνα ή σκέπτεστε να έρθετε το επόμενο δεκαήμερο, να περάσετε μια βόλτα από την παράγκα της Πλατείας Κλαυθμόνος που ανοίγει σήμερα με τα στοκ και να βρείτε ό,τι βιβλίο θέλετε σε πολύ μα πάρα πολύ προσιτές τιμές.
Σας συνιστώ δε να αποφεύγετε τα ογκώδη της τρέχουσας επικαιρότητας και να προτιμάτε τα κλασσικά και αν δεν ξέρετε τον ή την συγγραφέα και φοβάστε να το ρισκάρετε καλό είναι να ρίχνετε μια ματιά στο βιογραφικό του: Όσο πιο παλιά η ημερομηνία γέννησης –και εξ’ αυτού η αντοχή του στο χρόνο- τόσο μεγαλύτερη σιγουριά ότι δεν πετάξατε τα λεφτά σας. Εγώ πέρυσι με αυτό το σκεπτικό και τιμή ένα(1) Ευρώ, έπεσα πάνω σε ένα αριστούργημα παρ’ ότι δεν γνώριζα τη συγγραφέα. Και μιλάω για την Αμερικανίδα Κάρσον Μακ Κάλλερς (1917-1967) και την εκπληκτική νουβέλα της: «Η Μπαλάντα του Λυπημένου Καφενείου» σε μετάφραση Μένη Κουμανταρέα.
.
.
ΥΓ: όταν μιλάω για βιβλία μιλάω για τέτοια από χαρτί που τα πιάνεις στα χέρια σου και τα ξεφυλλίζεις και τα χαϊδεύεις και δεν μιλάω, βέβαια, για e-books της μικρής οθόνης που θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ευδοκιμήσουν.


Δημήτρης Κουκουλάς
Νοέμβρης 2011     

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Θεατρικά παράδοξα!!!

Διάβασα προχτές στην εφημερίδα ότι κάποιο θεατρικό σχήμα της Αθήνας ανεβάζει σε θεατρική παράσταση το έργο του Χίτσκοκ: «Ψυχώ»! Ο ίδιος σκηνοθέτης , λέει το ρεπορτάζ, είχε ανεβάσει πιο πριν και το έργο του Βιμ Βέντερς: «Τα φτερά του Έρωτα». Σε κάποια άλλη σκηνή της πρωτεύουσας παίζεται το «Κουρδιστό Πορτοκάλι», κάπου αλλού το «Μαριχουάνα στοπ!» του Δαλιανίδη.
Και όσοι παρακολουθούν τα θεατρικά πράγματα θα έχουν διαπιστώσει ότι τελευταία όλο και διολισθαίνουμε σε γνωστούς και ελκυστικούς τίτλους από τις λοιπές τέχνες που μόνο αμιγώς θεατρικά έργα δεν είναι. Όπως συμβαίνει και με τα κλασικά μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ακόμη και τον ερωτισμό του «Εραστή της Λαίδης Τσάτερλυ» αυτό το αισθησιακό αριστούργημα του Ντ. Χ. Λώρενς με τις πολλές περιπτύξεις, έκριναν κάποιοι σκόπιμο να το ανεβάσουνε στη σκηνή. Επίσης και βιογραφίες γνωστών προσώπων παίρνουν τον τίτλο της θεατρικής παράστασης.
Δεν είμαι και ειδικός περί τα θεατρικά, καλοί είναι οι πειραματισμοί αλλά και εκείνο το ρημάδι το εισιτήριο μωρέ παιδί μου: στοιχίζει πλέον ένα μεροκάματο με τα …τροϊκά δεδομένα και που να το διακινδυνεύσεις σε πειραματισμούς!
Γιατί όπως ξέρουμε όλοι: από την αρχαία τραγωδία μέχρι και σήμερα, η θεατρική δραματουργία είναι πολύ υψηλή τέχνη και απαιτεί ένα ιδιαίτερο ταλέντο από αυτούς που θα συνθέσουν ένα θεατρικό κείμενο. Πρέπει μέσα από σύντομους διαλόγους ή μονολόγους να αποδοθούν ανάγλυφα: ανθρώπινοι χαρακτήρες, αβυσσαλέες ψυχικές καταστάσεις και έντονα ηθικά διλήμματα. Κάτι που εκτός από τα αμιγώς θεατρικά έργα ενυπάρχει και στα πεζογραφήματα της μικρής φόρμας γι' αυτό και δεν είναι τυχαίο που αρκετοί μεγάλοι θεατρικοί συγγραφείς όπως π.χ. ο Τσέχωφ, ο Πιραντέλο, ο Τένεσυ Ουίλιαμς, έγραψαν και αριστουργηματικά διηγήματα. Ή το αντίθετο: Διηγήματα μεγάλων συγγραφέων –και θα αναφέρω από τους παλιούς το Γ. Βιζυηνό και τους σύγχρονους τον Σ. Δημητρίου- γίνονται πολύ πετυχημένες θεατρικές παραστάσεις.
Αλλά ένα μυθιστόρημα ή μια κινηματογραφική ταινία (που έχει ως πρόσθετο όπλο τη δύναμη της εικόνας και του γκρο πλαν) δεν καταλαβαίνω πως μπορούν να μετασχηματιστούν σε θεατρική παράσταση.

Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Mοναστηράκι-Θησείο: Το Πανέμορφο Παζάρι της Κυριακής!!!


Σήμερα βοήθαγε και ο καλός καιρός και το παζάρι των μεταχειρισμένων που ξεκινάει από το Μοναστηράκι και φτάνει μέχρι κάτω στη συμβολή της Ερμού με την Πειραιώς, ήτανε στις δόξες του!
Χιλιάδες κόσμου μέσα σε μια πανσπερμία χρωμάτων και αντικειμένων και σε προσφερόμενες τιμές από 50 λεπτά μέχρι 2 ευρώ τα περισσότερα, έσκυβαν πάνω από παλιά βιβλία, από ρούχα υφάσματα και δίσκους βινιλίου, γυαλικά κουζινικά μαχαιροπήρουνα, από CD DVD κινητά τηλέφωνα και εργαλεία ακόμη και πίνακες ζωγραφικής.
Οι πωλητές στην πλειοψηφία τους Πομάκοι και Τσιγγάνοι έχουν αναπτύξει διάφορες τεχνικές στο να λένε την τιμή ανάλογα με το αντικείμενο και τον πελάτη: έτσι όταν ρωτάς π.χ. για κάποιο βιβλίο και επειδή το θέμα δεν το κατέχουν, απαντούν σύμφωνα με την εμφάνιση του εξωφύλλου. Στους ζωγραφικούς πίνακες όμως έχω διαπιστώσει τελευταία μια πολύ σημαντική αλλαγή τακτικής: ενώ παλιά έλεγαν την τιμή ανάλογα με το δικό τους γούστο τώρα τελευταία έχουν αναπτύξει από διαίσθηση ως προς τα μοντέρνα έργα μια στρατηγική που βασίζεται στην εμφάνιση αυτού που τους ρωτάει. Ανάλογα με το στυλ και το ντύσιμο καθορίζεται και η τιμή!
Πάντως πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο θεσμός αυτός πέρα από τη σημαντική οικονομική του σημασία -αυτό που είναι άχρηστο για κάποιον είναι χρησιμότατο για έναν άλλον- έχει και μεγάλη οικολογική αξία. Δεν πετιούνται πράγματα και δεν μολύνεται το περιβάλλον!
Γι' αυτό και από παράδοση ακμάζουν αυτά τα κυριακάτικα παζάρια σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής.
Μόνο που εκεί τα συναντάμε και στις μικρές πόλεις ενώ εδώ νομίζω ότι μόνο στην Αθήνα και τον Πειραιά γίνονται ή και κανένα στη Θεσσαλονίκη που δεν το ξέρω.

Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Μακάρι να διαλέγαμε, όταν έπρεπε, σαν τον Παπαδιαμάντη!!!


Σε ένα αφιέρωμα που είχε προχθές η Ελευθεροτυπία στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, αναφέρεται μια εκπληκτική συνομιλία του στις αρχές του προηγούμενου αιώνα με τον διευθυντή της εφημερίδας «Νέον Άστυ» στον οποίο είχε πάει για να συζητήσουν τους όρους της μόνιμης συνεργασίας τους: να στέλνει δηλαδή ο Σκιαθίτης συγγραφέας τα διηγήματα του για δημοσίευση και να αμείβεται με μηνιαίο μισθό. Τον οποίο ο εκδότης όρισε στις 150 δραχμές. Ο κυρ Αλέξανδρος ακούγοντας το ποσόν έσκυψε το κεφάλι και δεν μίλησε. Ο άλλος νόμισε πως τα χρήματα ήτανε λίγα και τότε διαμείφθηκε μεταξύ τους ο ακόλουθος διάλογος:
--Αν σας φαίνονται λίγα κ. Παπαδιαμάντη να σας το κάνουμε 200 δραχμές.
--Μα τι λέτε; Οι 100 αρκούν!
Αυτή η προτασούλα του μεγάλου μας λογοτέχνη πέρα από το διδακτικό της χαρακτήρα για κάποιους σύγχρονους «ομότεχνους» του παγκοσμίως και παρ’ ημίν που κυνηγάνε το χρήμα, σίγουρα και δεν μπορεί να αποτελέσει οδηγό γενικής συμπεριφοράς, μιας και εκφωνήθηκε από έναν άνθρωπο αποκαλούμενο και κοσμοκαλόγερο για τον άκρως λιτό βίο που ζούσε.
Κρύβει όμως μια μεγάλη αλήθεια γιατί αποτελεί τον αντίποδα όλης αυτής της θεοποιημένης θύελλας του καταναλωτισμού που σάρωσε τις δυτικές κοινωνίες για αρκετές τώρα δεκαετίες και μας έφερε εδώ που μας έφερε.
Και όταν λέμε: καταναλωτισμός εννοούμε την κατανάλωση του περιττού! Κάτι που με εμπροσθοφυλακή τη διαφήμιση αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος όλου του συστήματος της καπιταλιστικής Οικονομίας της Αγοράς, έφερε την εκτεταμένη και ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική μόλυνση του πλανήτη μας και οδηγεί τους ανθρώπους που τον κατοικούν σε μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς! Με ατελείωτα χρονικά όρια εργασίας να ξεπερνάνε το «ήλιο με ήλιο» που λέγανε οι παλιοί και χωρίς καθόλου ελεύθερο χρόνο.
Ούτε ακόμη και για ένα κρασάκι στο ταβερνείο που σε καθημερινή βάση με το 100σταρικάκι του μπορούσε να πίνει ο Πατριάρχης των ελληνικών μας γραμμάτων!

Καλή Χρονιά και όπως λέει και ο Ελύτης:
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,
όπου και να θολώνει ο νους σας
μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη!»




Δημήτρης Κουκουλάς
Ιανουάριος 2011