Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Στη ΝΕΤ και στον Προκόπη βρήκατε να την πέσετε ρε παιδιά; !!!


Η ευκολία με την οποία η ομάδα των διαμαρτυρομένων φοιτητών εισόρμησε χθες βράδυ στο στούντιο του δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ, δείχνει από μόνη της κάποια πράγματα. Δείχνει κατ' αρχήν ότι εκεί πέρα δεν υπάρχουν οι φουσκωτοί  "κέρβεροι" των ιδιωτικών καναλιών που δεν σ' αφήνουν να προσεγγίσεις ούτε τους προθαλάμους! Και αυτό πάλι με τη σειρά του σηματοδοτεί μια κατάσταση κάποιας ελευθερίας κινήσεων που μειώνει κάπως τον επαναστατικό χαρακτήρα της κίνησης των παιδιών: οι εύκολοι στόχοι, καμιά φορά, γυρίζουν μπούμερανγκ προς τους επιτιθέμενους.
Όσον αφορά τώρα επί της ουσίας: εγώ πιστεύω -με τη λογική του "μη χείρον βέλτιστον"- ότι τα δελτία ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης μπορεί να μην είναι και ό,τι το δημοκρατικότερο, βρίσκονται όμως μακράν από την ύπουλη διαστρέβλωση της αλήθειας των ιδιωτικών καναλιών!
Ο δε παρουσιαστής του συγκεκριμένου δελτίου κ. Προκόπης Δούκας εκτός από εκλεκτός συναδελφός μας (http://prokopisdoukas.blogspot.com/) όπου δείχνει ότι είναι ένας πολιτισμένος και ανήσυχος άνθρωπος με έντονο κοινωνικό προβληματισμό, είναι ένας ήρεμος και ευγενής  επαγγελματίας με πολλή σοβαρότητα στη δουλειά του. 

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

"ΕΝ ΑΝΑΜΟΝΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΤΑΙΓΙΔΩΝ"!!!


"Σε κάποιο βιβλίο για τους ψαράδες του Lofoten διαβάζω:
Όταν αναμένονται μεγάλες καταιγίδες, συμβαίνει πάντοτε το ίδιο, μερικοί από τους ψαράδες δένουν γερά τα καΐκια τους στην παραλία και τρέχουν να προφυλαχτούν στη στεριά, άλλοι πάλι βιάζονται να ξανοιχτούν στη θάλασσα. Τα καΐκια όταν είναι καλοτάξιδα, είναι πιο ασφαλισμένα στη φουρτούνα παρά στην παραλία.
Ακόμα και μέσα στις πιο μεγάλες καταιγίδες μπορούν να σωθούν από το έμπειρο χέρι του καπετάνιου, στην παραλία όμως ακόμα και σε πιο μικρές καταιγίδες θα κομματιαστούν από τα κύματα. Για τους ιδιοκτήτες τους αρχίζει τότε μια πάρα πολύ σκληρή ζωή."

Μπέρτολτ Μπρεχτ: Ιστορίες
Εκδόσεις:  Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος


Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Μια κοπέλα στο μετρό έψαχνε τις αγγελίες!!!


Καθόταν δίπλα μου και κρατούσε τη Χρυσή Ευκαιρία γυρισμένη στο ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ  ΓΡΑΦΕΊΟΥ. Κοιτώντας κλεφτά, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο πολύ μικρός αριθμός των αγγελιών -15 με 20 αγγελίες- σε μια κατηγορία που λίγο πιο παλιά έπιανε 2 με 3 σελίδες! Κάτι που αναπόφευκτα με οδήγησε  σε μελαγχολικές σκέψεις εμένα έναν βετεράνο των Μικρών Αγγελιών αφού σε όλη την καριέρα μου άλλαξα πάνω από 20 δουλειές και όλες μέσα από τις μικρές αγγελίες. Παίρναμε τότε ΤΑ ΝΕΑ και ήμασταν σίγουροι ότι σε 5 μέρες το πολύ θα βρίσκαμε καινούργια δουλειά και κάναμε μάλιστα και όνειρα για το νέο περιβάλλον εργασίας και τις  νέες αποδοχές. Πολλοί ανειδίκευτοι ή και ειδικευμένοι ακόμη εργάτες δεν έμπαιναν καν στον κόπο να αγοράσουν εφημερίδα: έπαιρναν την ηλεκτρικό και τα λεωφορεία και ανηφόριζαν προς Ν. Ιωνία ή κατηφόριζαν πρός Μοσχάτο και Ρουφ όπου τα εργοστάσια είχαν στην πύλη μόνιμη ταμπέλα "Ζητούνται εργάτες & εργάτριες",  επιτυγχάνοντας την άμεση πρόσληψη.
Πως άλλαξαν ρε παιδιά οι καιροί και από όλο το Λεκανοπέδιο των 5 εκατομμυρίων να ζητούνται μόνο 20 υπάλληλοι γραφείου, μια δουλειά μάλιστα που δεν κάνουν οι μετανάστες! Πόσες χιλιάδες οι υποψήφιοι γι' αυτές τις λίγες θέσεις πόσες στοίβες τα βιογραφικά πόση απελπισία;
   

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Αλέξανδρος Μωραϊτίδης: Ένας μεγάλος στην σκιά του ...εξαδέλφου!!!



"...Ήδη το ψύχος κατεφέρετο δριμύ από των εμπρός χιονισμένων
ορέων. Ο ήλιος είχεν δύσει και ολίγον κατ' ολίγον εχάνοντο όλα τα 
πέριξ εις μίαν μαυρίλαν φοβεράν, ήν φοβεροτέραν καθίστα η ερημία,
διακοπτομένη μόνον υπό της σκαιάς των ποιμένων φωνής, ως ρεύμα 
αέρος οξύ προσπιπτούσης εις τα ώτα, και υπό του θραυομένου επί 
της ακτής κάτω κύματος, εις παρατεταμένον αφρόν ξεθυμαίνοντος,
λαιμάργως απορροφώμενον υπό της χονδρής άμμου. ....."
 Η ΘΕΙΑ ΜΥΓΔΑΛΙΤΣΑ


Ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης που γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1850 και πέθανε εκεί το 1929 αφού πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αθήνα όπου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε στο Βαρβάκειο, έγραψε στις λογοτεχνικές σελίδες των μεγάλων αθηναϊκών εφημερίδων και έκανε πολλά ταξίδια στο Άγιον Όρος τη Σμύρνη την Κωνσταντινούπολη και τους Αγίους Τόπους για το οποία έγραψε τις εκπληκτικές εντυπώσεις του κάτω από τον τίτλο "Με του βοριά τα κύματα". 
Ο Μωραϊτίδης παρ' ότι υπήρξε αυθύπαρκτος με πολύ δυνατή και συναρπαστική γραφή είχε την ατυχία να κατάγεται και αυτός από το νησί της Σκιάθου και να ζήσει την ίδια εποχή με τον μακρινό του εξάδελφο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη κάτι που του προσέδωσε για πάντα τον τίτλο: "ο άλλος Αλέξανδρος". 
Με τον Παπαδιαμάντη έψελναν από κοινού στο μικρό εκκλησάκι του Προφήτη Ελισσαίου στο Μοναστηράκι και συνδεόντουσαν με στενή φιλία πράγμα πολύ σπάνιο για ιεροψάλτες του ίδιου Ναού. Ήταν πιο κοινωνικός από αυτόν αλλά προς το τέλος του βίου του επέστρεψε στο νησί του κλείστηκε στον εαυτό του σαν ερημίτης και λίγο προτού πεθάνει ντύθηκε και το μοναχικό ράσο ως μοναχός Ανδρόνικος.
Ο Μωραϊτίδης σε αντίθεση με τον συνονόματο του συμπατριώτη πρόλαβε να δει όλο το έργο του τυπωμένο όταν τον1923 ο εκδοτικός οίκος Σιδέρη εξέδωσε έξι τόμους με τα διηγήματα του και έξι με τις ταξιδιωτικές του εντυπώσεις με τον τίτλο που προαναφέραμε. Και ενώ μια ανθολογία από τα διηγήματα του αυτά  με τίτλο "Με Τα Πανιά" ξανακυκλοφόρησαν το 1976 από τις εκδόσεις  ΑΣΤΕΡΑΣ και αργότερα την τετραετία 1990-1993 κυκλοφόρησαν όλα από τις εκδόσεις Στιγμή και Γνώση σε πλήρη και επιμελημένη έκδοση με τίτλο "ΤΑ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ" υπό την επίβλεψη του φιλόλογου Νίκου Τριανταφυλλόπουλου, τα ταξιδιωτικά του που όπως λένε αποτελούν και το πιο δυνατό του σημείο, συνεχίζουν να μένουν ανέκδοτα και απρόσιτα στον σύγχρονο αναγνώστη.
Αλλά και από την άλλη μεριά θα μου πείτε: ποιος κάθεται σήμερα να διαβάσει Μωραϊτίδη;