Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

H ΗΘΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!!!


Όλο και πιο έντονα τα τελευταία χρόνια τέτοιες μέρες, γίνεται αντιληπτή μια ραγδαία ηθική χρεοκοπία –οικονομικά πάνε μια χαρά τα πράγματα- όλης αυτής της ιστορίας για την οποία υποτίθεται ότι συστήθηκε η παρ’ ημίν Ορθόδοξος Εκκλησία. Όπου πλέον έχει χαθεί από το νόημα των εορτών και η παραμικρή ουμανιστή σημασία και αναφορά στην αγάπη για τον συνάνθρωπο. Δεν ενανθρωπίστηκε πλέον κανείς για να σώσει τους φτωχούς και τους απόκληρους αυτής της κοινωνίας. Οι γιορτές πια των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας Αγιοβασίλης με δώρα και διαφημιστικά τραγουδάκια του Τζάμπο και των πιστωτικών καρτών! Η αγοραία κραιπάλη και ο καταναλωτισμός διέπουν τα πάντα και δεν βγήκε ποτέ από άμβωνος κάποιος άνθρωπος της εκκλησίας για να τα κατακεραυνώσει. Προσδεμένη στο Κράτος και σε κάθε εξουσία της Αγοράς και με λειτουργούς του μισθού και της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, αδυνατεί πλέον η Εκκλησία να αρθρώσει ένα λόγο καταγγελτικό για όσα συμβαίνουνε γύρω μας. Γαλουχημένο και το κυριακάτικο ευσεβές ποίμνιο από τα κηρύγματα μίσους του πρώην «μακαριστού» συνθέτει ένα ξενοφοβικό και εσωστρεφές συνολο που αδυνατεί να αντιληφθεί τη σημερινή πραγματικότητα. Δεν έχω στοιχεία από MRBές για να σας παραθέσω αλλά από διαίσθηση και μόνο μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αν στις εκλογές ψήφιζε μόνο το «χριστεπώνυμο» πλήρωμα που συχνάζει στις εκκλησίες θα είχαμε σήμερα κυβέρνηση Λάος! Πολλοί μάλιστα εξ’ αυτών, εκλαμβάνοντας ως «αλλήλους» μόνο τους συγγενείς τους, θα ήθελαν το Χριστό πιο σκληρό και από τους υφιστάμενους του Χρυσοχοϊδη! Να περιπατεί επί των κυμάτων του Ανατολικού Αιγαίου και να μαστιγώνει μέσα στο καταχείμωνο αυτές τις πεινασμένες υπάρξεις που επιπλέουν στη θάλασσα και τις μανάδες με τα μωρά στην αγκαλιά που έρχονται για ένα κομμάτι ψωμί. Ή να ραπίζει με βία τα νέα παιδιά που πετάνε μολότωφ στις Τράπεζες, στους ναούς της σύγχρονης καταναλωτικής κοινωνίας!
Τι να κάνει και ο νεαρός παπα-Αντώνης που πιστός στα κηρύγματα της Αγάπης αγωνίζεται μόνος του με την «Κιβωτό» του να περιθάλψει τους ξένους;
Το ίδιο φαντάζομαι θα συμβαίνει και με τα άλλα δόγματα του Εξωτερικού μόνο που καμιά φορά μας έρχεται από εκεί κάποια είδηση που μας ξαφνιάζει όπως αυτή που δημοσίευσε από την Αγγλία η Ελευθεροτυπία της 23-12-09 σελ.15:
«Ο πάτερ Τιμ Τζόουνς, εφημέριος στην ενορία του Αγίου Λαυρεντίου του Γιορκ, διέκοψε το κήρυγμα του επί της παραδοσιακής ιστορίας της γέννησης και του ελπιδοφόρου μηνύματος που φέρει στον κόσμο, για να ενημερώσει το εκκλησίασμα ότι ο Θεός ήταν ανέκαθεν με το μέρος των φτωχών και κατ’ επέκταση μερικές φορές οι κλοπές από καταστήματα αποτελούν τη μοναδική προοπτική για φτωχές οικογένειες και είναι σαφώς προτιμότερες από την πορνεία τη ληστεία ή τις διαρρήξεις. Η συμβουλή που σας δίνω ως χριστιανός ιερέας είναι να κλέψετε! Και δεν δίνω αυτή τη συμβουλή επειδή πιστεύω ότι αυτό είναι καλό ή επειδή θεωρώ ότι δεν είναι επιβλαβές, γιατί είναι. Γι’ αυτό και θα σας ζητούσα να μην κλέβετε από μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις αλλά από μεγάλες πολυεθνικές, με δεδομένο ότι το κόστος θα περάσει τελικά στους υπόλοιπους από μας με τη μορφή των υψηλοτέρων τιμών. Θα έλεγα επίσης να μην παίρνετε περισσότερα από όσα χρειάζεστε, ούτε για διάστημα μεγαλύτερο από αυτό που έχετε πραγματικά ανάγκη».

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009

Μια Παλιά Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του Κώστα Βάρναλη!!!

Σημείωση: Πρόκειται για ένα χρονογράφημα του Κώστα Βάρναλη που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πρωία ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1943, την πιο άγρια και δύσκολη περίοδο της κατοχής και της πείνας και στο οποίο ο ποιητής μας αφήνει τη φαντασία του να πάει σαράντα χρόνια πίσω και να θυμηθεί τις καλές μέρες.
.

"Πριν σαράντα χρόνια:

"Οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους" λένε οι μεν. "Δις εις τον αυτό ποταμόν ουκ αν εμβαίης" λένε οι δε. Αλλά τι μας χρειάζεται τώρα η φιλοσοφία; Εγώ προσπάθησα να μπω στο ποτάμι του Χρόνου και δε βρήκα ούτε σταλιά από το ίδιο νερό. Είναι πολλοί που κάνουνε την ίδια βουτιά και και φτάνουνε στη θάλασσα πριν από το ποτάμι! Αυτοί είναι οι οραματιστές του μέλλοντος. Δύσκολη δουλειά! Όμως έκανα κάτι πιο εύκολο (ας το πουμε πιο εύκολο). Πήγα κόντρα στο ρέμα. "Άνω ποταμών χωρούσι πηγαί". Κι οραματίστηκα τα περασμένα. Γι' αυτήν τη δουλειά χρειάζεται μονάχα η μνήμη και καημός, για την άλλη την προφητικά, χρειάζεται θείο χάρισμα. Κι' εγώ δεν έχω.
Αυτά έλεγε παλαιός νοσταλγός των περασμένων.
-- Θυμάμαι (ας πάρουμε ένα ορόσημο) εδώ και σαράντα χρόνια την Αθήνα τέτοιες μέρες. Θυμάμαι, είναι μια κουβέντα. Γιατί όλα είναι θολά στο βάθος του ορίζοντα. Κι ό,τι ξεχωρίζω είναι κομμάτια ασύνδετα. Θυμάμαι λοιπόν τους άστρωτους δρόμους, τη λάσπη στην οδό Σταδίου και στην οδό Πατησίων, τα μόνιππα και τα διπλά στην Ομόνοια με τις ψηλοκαπελαδούρες των αμαξάδων. Η κίνηση της παραμονής των Χριστουγέννων στην Αγορά, που έκανε τόσην εντύπωση τότε, τώρα μου φαίνεται αστεία. Υπήρχε περισσότερο πράμα παρά κόσμος. Το μοσχάρι δυό δραχμές την οκά, οι κότες ένα τάληρο η μία, το τυρί Παρνασσού τέσσερις δραχμές και το σεμιγδαλένιο καρβέλι άλλες τόσες.
Φτωχός φοιτητής έτρωγα στα υπόγεια της οδού Αθηνάς ή στου Κόπανου στην οδό Σόλωνος. Πενήντα λεφτά η μερίδα το αρνάκι του γάλακτος καπαμά και σαράντα το μοσχάρι βραστό. Η φασουλάδα δυό δεκάρες και το κρασί τέσσερις!
Πως λοιπόν σου λένε: "Οι αιώνες αντιγράφουν αλλήλους";
Οι φοιτητές μαζευόμαστε στου Γαμβέτα ή στου Καρατζά το καφενείο, όσες φορές δε μας έβγαζε στους δρόμους (διαδήλωση) η μετάφραση της Ορέστειας ή ο τόπος που έπρεπε να στηθεί το άγαλμα του Κολοκοτρώνη! Όταν ξενυχτούσαμε στην ταβέρνα της γειτονιάς μας, κατηφορίζαμε τα χαράματα στην οδό Αθηνάς, όπου υπήρχε "πατσάς νυκτός" (δυό δεκάρες) και κρασί Μεσογείων. Κι' ύστερα ξαναγυρνούσαμε στη Νεάπολη (Εξάρχεια) για να ξαπλώσουμε στο σιδερένιο κρεβάτι με τα στρίποδα, με την πήλινη λεκάνη του πλυσίματος, με το κουτσό τραπεζάκι και την ψάθιση καρέκλα και το σπαρματσέτο στο ποτήρι.
Την παραμονή όμως των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους μαζευόμαστε όλοι οι συμπατριώτες (σπουδαστές ή εργάτες) και κάναμε τη βόλτα μας στην Αγορά και στην οδό Ερμού, για να ιδούμε την "κίνηση". Μόνο να ιδούμε. Γιατί οι κολλαριστοί "λιμοκοντόροι" τα μονόδραχμα δηλαδή που μοιάζανε με μεγάλα γραμματόσημα, μας λείπανε! Όταν όμως τύχαινε κάποιος από μας να έχει πάρει το μηνιάτικο του, ε, τότε εκλεγαμε φροντιστή μας τον Κιουλάμπεη (έναν άντρακλα έως εκεί απάνου, ψιλικατζή το επάγγελμα, αλήτη τον περισσότερο καιρό, φωνή καμπάνα και εύθυμο όσο δεν παίρνει) να ψωνίσει μισό αρνί κλπ και να ετοιμάσει για το βράδυ.
Αλλά μια χρονιά μας την έσκασε. Πήρε το ρεφενέ μας και χάθηκε. Το βράδυ τον περιμέναμε να φέρει το ταψί, η ώρα περνούσε, αλλά πουθενά ο φίλος.
--Κάπου έμπλεξε στην μπάτσικα (χαρτοπαιξία), είπε ένας.
--Να πάμε να τον βρούμε. Αλλά που να είναι;
--Πηγαίνει σε κάποιο γωνιακό καφενείο στην οδό Κυκλοβόρου.
Πεινασμένοι, μελαγχολικοί και ξεδέκαροι, τραβήξαμε να πάμε να τον βρούμε. Ωστόσο για να περνάει η ώρα τραγουδούσαμε περπατώντας. Και τότε μας σταμάτησε απειλητική μια άλλη παρέα από νέους με κιθάρες και μαντολίνα.
--Γιατί τραγουδάτε;
--Έτσι θέλουμε!
--Για την Ελένη τραγουδάτε;
Τότε καταλάβαμε.
--Την πείνα μας τραγουδάμε είπε ένας μας γελώντας! Είμαστε περαστικοί από τη γειτονιά σας.
Η εξήγηση ματαίωσε την "παρεξήγηση" που ήτανε τότε απαραίτητο γνώρισμα της παληκαριάς.
Επιτέλους τον βρήκαμε το φίλο.
--Που είναι το γιουβέτσι;
--Αύριο δεν είπαμε;
--Τι αύριο ρε ψεύτη! Δώσε μας τα λεφτά πίσω!
--Τα έχω στο σπίτι...
"Πιάσε το στραβό και βγάλε του τα μάτια" λέει η παροιμία. Κείνο το βράδυ γιορτάσαμε με μπακαλιαράκια και κουνουπίδι σαλάτα, βερεσέ. Μακάρι να το είχα και τώρα το βερεσέ!
25.12.1943
(Από το βιβλίο ΦΕΪΓ ΒΟΛΑΝ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ εκδόσεις Καστανιώτη)

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

ΟΙ ΑΝΑΡΡΙΧΟΜΕΝΟΙ ΑΓΙΟΒΑΣΙΛΗΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟ …ΔΙΑΡΡΗΚΤΙΚΟ ΜΑΣ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ!!!


Μαζί με τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τους στολισμούς που βλέπουμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στα μπαλκόνια της ελληνικής επικράτειας, παρατηρούμε και τη φιγούρα ενός φωτεινού και αναρριχόμενου Αγιοβασίλη που με τη βοήθεια μιας μικρής ανεμόσκαλας, ως άλλος διαρρήκτης, προσπαθεί να σκαρφαλώσει στο διαμέρισμα του νοικοκύρη! Άλλοι απ’ αυτούς βρίσκονται σε διαρκή κίνηση αναρρίχησης και άλλοι στέκουν ακίνητοι λες και τους σημαδεύει από κάτω με τα περίστροφα κάποια περίπολος του Χρυσοχοίδη!
Το φαινόμενο αυτό είναι πιο σύνηθες στις λαϊκές συνοικίες και τα τελευταία χρόνια δείχνει πως παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Δεν θέλω να κάνω και τον ψυχαναλυτή ή κοινωνιολόγο αλλά πιστεύω ότι το θέμα συνδέεται άμεσα με αυτή την υποσυνείδητη ροπή που έχει ο άνθρωπος προς την κλοπή ή τη διάρρηξη και η οποία απωθείται στο υποσυνείδητο από τη διαπαιδαγώγηση και τις ηθοπλαστικές παραινέσεις αλλά όταν το άτομο βρίσκεται κάτω από το βάρος έντονων οικονομικών προβλημάτων, αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια με αφορμή διάφορα γεγονότα. Θυμάμαι στη δεκαετία του 60 που εκτός από τη δεκαετία των ανατροπών και των εξεγέρσεων ήταν και η δεκαετία της αφραγκίλας την οποία οι νεότεροι θα γνωρίζουν πολύ καλά από τους άφραγκους Βέγγους Ρίζους και Σταυρίδηδες, όταν βλέπαμε έργα με διαρρήξεις υπήρχε πλήρης ταύτιση με τους δράστες και δεν ακουγόταν ..κιχ μέσα στην αίθουσα. Όλοι θέλαμε να πάρουν οι κλέφτες τα λεφτά και τα κοσμήματα και αν ακουγόταν κάποιος θόρυβος στη σκηνή μας τρόμαζε πιο πολύ από όσο τρόμαζε τους …ενδιαφερόμενους!
Κάτι παρόμοιο νομίζω πως βγαίνει και σήμερα με τους αναρριχόμενους Αγιοβασίληδες. Και ότι το φαινόμενο συνδέεται άμεσα με την επιδεινούμενη οικονομική κρίση γι’ αυτό και γνωρίζει τη μεγαλύτερη άνθηση στις λαϊκές συνοικίες όπου οι συνέπειες της είναι πιο έντονες και μιας και εκεί οι άνθρωποι νιώθουν τελείως απίθανο να πέσουνε και οι ίδιοι θύματα διάρρηξης! Μόνο που δεν μπόρεσα να βρω κάποια στατιστικά στοιχεία για την επαλήθευση του: την άμεση σύνδεση δηλαδή κρίσης και αγιοβασίλη-διαρήκτη για να γίνω πιο πιστευτός, παρ’ ότι έψαξα όλες τις ΜRΒ στο διαδίκτυο και όλες τις πιο απίθανες στατιστικές που παραθέτει κάθε τόσο στις αναρτήσεις της η συνάδελφος cynical! Και έτσι θα παραμείνω στην εικασία.
Τέλος είναι περιττό, νομίζω, να προσθέσω ότι η απουσία του διακοσμητικού αυτού από τις εύπορες συνοικίες ίσα-ίσα που ενισχύει την εικασία που κάνω, αφού δεν πρόκειται για ζήτημα γούστου –ότι τάχα μου το θέαμα είναι κιτς- μιας και οι περισσότεροι από αυτούς λαϊκής καταγωγής άνθρωποι είναι που τα πιάσανε με αλλαξοκωλιές και κομπίνες, απλά τους τρομάζει η ιδέα: από το μπροστινό μπαλκόνι να ανεβαίνει ο διακοσμητικός και από το πίσω ο original διαρρήκτης!!!

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Ένα ποίημα!!!




ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ - ΙΣΤ΄



όνομα δ' Ορέστης



Στη σφενδόνη, πάλι στη σφενδόνη, στη σφενδόνη,

πόσοι γύροι, πόσοι αιμάτινοι κύκλοι, πόσες μαύρες

σειρές, οι άνθρωποι που με κοιτάζουν,

που με κοίταζαν όταν πάνω στο άρμα

σήκωσα το χέρι λαμπρός, κι αλάλαξαν.



Οι αφροί των αλόγων με χτυπούν, τ' άλογα πότε θ' αποστάσουν;

Τρίζει ο άξονας πυρώνει ο άξονας, πότε ο άξονας θ' ανάψει;

Πότε θα σπάσουν τα λουριά, πότε τα πέταλα

θα πατήσουν μ' 'ολο το πλάτος πάνω στο χώμα

πάνω στο μαλακό χορτάρι, μέσα στις παπαρούνες όπου

την άνοιξη μάζεψες μια μαργαρίτα.

Ήταν ωραία τα μάτια σου μα δεν ήξερες που να κοιτάξεις...

.................................................................................................



Γιώργος Σεφέρης

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Ανοίξαμε και σας περιμένουμε!!!


Ακούσατε! Ακούσατε! Άγγλοι Γάλλοι Πορτογάλοι Blogger μας μικροί μεγάλοι!!!!!!!!!!
Η Crispy και ο Navarino-s βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουν τη δημιουργία του καινούργιου τους συνεταιρικού και άκρως κινηματογραφικού blog: http://therearwindowproject.blogspot.com/
.
.
Rear Window
ΈΝΑ ΠΑΡΆΘΥΡΟ ΣΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗ ΤΈΧΝΗ
.
Σας περιμένουμε να σας φιλέψουμε με την αγάπη μας για τη μαγεία του σινεμά! Όσοι πιστοί προσέλθετε!

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ...ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!!!


Βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας γίνονται βαθυστόχαστες αναλύσεις ο ένας τα ρίχνει στον άλλον και κανείς δεν μιλάει για το πόσο ευθύνεται γι' αυτό η Ολυμπιάδα του 2004!
Αυτή η τρύπα στο νερό του εθνικού μας οράματος που τη χρυσοπληρώσαμε και θα μας τρώει. Αυτή η συμφορά των c4i και των λαμόγιων και όλων των συνακόλουθων φαραωνισμών της σύγχρονης ψωροκώσταινας! Δάνεια επί δανείων και έξοδα τρικούβερτα που θα τα πληρώνουνε και τα παιδιά των παιδιών μας. Και όσοι ελάχιστοι τόλμησαν τότε να διαφωνήσουν δέχτηκαν έντονη χλεύη και περιφρόνηση! Και καμαρώναμε τότε οι ελληναράδες σαν γάλοι μπαστέϊκοι που έλεγαν οι ξένοι "τι ωραία ολυμπιάδα"! Και καμαρώναμε με τον Εθνικό μας Ύμνο και τη γαλανόλευκη που τη σήκωναν στα ουράνια "ολυμπιονίκες" μας! Μία μάλιστα δήλωσε με έπαρση στο φακό ότι οι Έλληνες είναι γεννημένοι για να νικάνε! Άλλο που όσοι μετά κατούραγαν στα μπουκαλάκια της γουάντα βρίσκονταν όλοι ντοπαρισμένοι!!!
Ακόμη και ο εθνικός μας πολυνίκης προπονητης, ο μαιτρ της ντόπας ο "κάτσε κάτω από τη μπάρα" ήρωας μας την έκανε με μικρά πηδηματάκια και με καταγέλαστες τύπου "su-la" δικαιολογίες!
Μόνο οι τυχεροί που δεν κατούρησαν κρατάνε ακόμη τα μετάλλια τους! Τα γαλόνια τους νομίζω ότι τα κρατάνε ακόμη και οι ουρήσαντες!
Όσο για τα πάρκα και τη χλωρίδα που λέγανε ότι θα φύτευαν και θα αυξανόταν το πράσινο της Αθήνας μόνο κάτι αναιμικά δεντράκια χώσανε απότιστα εκείνες τις μέρες και μετά ξαραθήκαν.
Οι δε πανάκριβες κτιριακές εγκαταστάσεις εκτός από εκείνες που δόθηκαν κοψοχρονιά σε ιδιώτες και παρουσιάζουν παγκόσμια υπερθεάματα ή από εκείνες που λόγω των γνωστών διαφωνιών του διοργανώνει απανωτά συνέδρια και συνδιασκέψεις ο Σύριζα, χάσκουν έρημες στην ορμή του αγέρα που με λύσσα τις κρύες νύχτες τις μαστιγώνει!
Και μαστιγώνει και μας το τεράστιο χρέος μας που μεγαλώνει και μεγαλώνει!!!

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ!!!