Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Λούης Τίκας: ο Έλληνας μετανάστης στις ΗΠΑ που ηγήθηκε της μεγαλύτερης απεργίας των ορυχείων!!!

Mε αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά, που φέτος λόγω των γνωστών εξελίξεων και παρεμβάσεων με την αφαίρεση δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν μέσα από αγώνες και αίμα, αποκτά ιδιαίτερη φόρτιση, θέλω με την παρούσα ανάρτηση να αποτίσω ένα φόρο τιμής σε έναν μεγάλο αγωνιστή και δικό μας άνθρωπο τον Έλληνα μετανάστη Λούη Τίκα που ηγήθηκε της μεγαλύτερης απεργίας των μεταλλωρύχων στην ιστορία των ΗΠΑ και δολοφονήθηκε με άγριο τρόπο στο Κολοράντο. Στη μεγάλη εκείνη Σφαγή του Λάντλοου (Ludlow Massacre) της 20ης Απριλίου 1914, που αποτελεί ακόμη και σήμερα: ημέρα μνήμης για τα αμερικάνικα συνδικάτα.
Ο Luis Tikas, Ηλίας Σπαντιδάκης το ελληνικό του όνομα, γεννήθηκε στο χωριό Λούτρα του Ρεθύμνου το 1886. Και το 1906 σε ηλικία 20 χρόνων μετανάστευσε στην Αμερική όπου βρέθηκε στο Ντένβερ του Κολοράντο κοντά στους συγγενείς του που δούλευαν στα ορυχεία χαλκού των Ροκφέλερ. Πρώτα άνοιξε καφενείο το οποίο κατά σύμπτωση βρισκόταν απέναντι στα τοπικά γραφεία των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (Wobblies). Ευαίσθητος άνθρωπος εντυπωσιάζεται από τις μεσαιωνικές συνθήκες των ορυχείων: στο διάστημα 1910-1913 πάνω από 600 ανθρακωρύχοι είχανε χάσει τη ζωή τους μέσα στις στοές, μεταξύ των οποίων και αρκετοί Έλληνες. Δωδεκάωρη εργασία και πολύ χαμηλά μεροκάματα συν το ό,τι τα σπίτια που έμεναν και τα καταστήματα που ψώνιζαν ανήκαν στην Εταιρία των ορυχείων που κοστολογούσε τα προϊόντα 25% ακριβότερα από τις τιμές της αγοράς και οι εργάτες δεν μπορούσαν να ψωνίσουν από αλλού γιατί τους πλήρωνε με κουπόνια ανταλλάξιμα μόνο στα δικά της καταστήματα. Έτσι ο Τίκας δεν άργησε να στραφεί στον αγώνα για καλύτερες συνθήκες ζωής.
Το 1912 κλείνει το καφενείο και βρίσκεται στα ορυχεία του Φρέντερικ, τα πιο σκληρά ορυχεία του Κολοράντο. Στις 19 Νοέμβρη του ίδιου χρόνου βρίσκεται επικεφαλής 63 Ελλήνων που κατεβαίνουν σε απεργία, ακολουθούν και οι υπόλοιποι εργάτες και ο Τίκας έρχεται σε επαφή με την Ένωση Ανθρακωρύχων Αμερικής (United Mine Workers of America). Τότε αναδεικνύεται η ηγετική του φυσιογνωμία που εκτός από τη μαχητικότητα του, έχει και το προσόν των γραμματικών γνώσεων (λέγεται ότι πριν μεταναστεύσει στην Αμερική πέρασε για 1 χρόνο από τη Νομική της Αθήνας) και της άπταιστης γνώσης των αγγλικών.
Η απεργία σαν πυρκαγιά αρχίζει να εξαπλώνεται και σε άλλα ορυχεία και στις 23 Σεπτεμβρίου του 1913 ξεκινά η μεγάλη απεργία στην πόλη Λάντλοου όπου υπήρχαν 13.000 ανθρακωρύχοι. Αλλά ας αφήσουμε από εδώ και κάτω να μας διηγηθεί πως εξελίχτηκαν τα πράγματα ο Ζeeses Papanikolas από το βιβλίο του «BURIED UNSUNG»:

"...Τα κυριότερα αιτήματα των απεργών του Λάντλοου ήταν τα παρακάτω:
>Να ψωνίζουν από όποιο κατάστημα προτιμούσαν οι ίδιοι.
>Να πηγαίνουν σε όποιον γιατρό επιθυμούσαν και όχι στους γιατρούς της εταιρίας.
>Να αναγνωριστεί το συνδικάτο τους.
>Να καθιερωθεί η οκτάωρη εργασία.
>Να εφαρμοστούν αυστηρά οι νόμοι της Πολιτείας του Κολοράντο όσον αφορά την ασφάλεια των ορυχείων, να καταργηθεί το script, όπως και το σύστημα φρουρών της εταιρείας που έκανε τους εργατικούς καταυλισμούς να μη διαφέρουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Επικεφαλής της απεργίας ήταν ο Τζον Λόζον και ο Λούης Τίκας, που είχε μια ομάδα στήριξης από Κρητικούς, μερικοί από τους οποίους είχαν πάρει μέρος στις απεργίες του Μπίνγκαμ στη Γιούτα.Στις αρχές της απεργίας, η εταιρεία για να την καταπνίξει προέβη σε έξωση των απεργών από τα οικήματα στα οποία τους στέγαζε και προσέλαβε απεργοσπάστες. Οι απεργοί δεν πτοήθηκαν. Έστησαν σκηνές στην περιοχή σε στρατηγικό σημείο, ώστε να εμποδίζουν τους απεργοσπάστες να μπουν στα ορυχεία.
Τον Οκτώβριο, ο καταυλισμός των απεργών λειτουργούσε σαν πόλη: πεντακόσιοι άνδρες, τριακόσιες πενήντα γυναίκες, τετρακόσια πενήντα παιδιά, ελληνικός φούρνος, ελληνικό καφενείο.Η εταιρεία ζήτησε την παρέμβαση της εθνοφρουράς και ο κυβερνήτης του Κολοράντο συμφώνησε. Οι συγκρούσεις ήταν βιαιότατες. Τότε η οικογένεια Ροκφέλερ υπέβαλε το αίτημα να ντυθούν με στολές της εθνοφρουράς δικά της, έμπιστα πρόσωπα, αποφασισμένα αν χρειαστεί να ρίξουν στο ψαχνό. Ο κυβερνήτης το αποδέχθηκε και αυτό. Αλλά οι απεργοί δεν υποχώρησαν - ακόμη και όταν οι Ροκφέλερ έστειλαν ένα θωρακισμένο αυτοκίνητο το οποίο έφερε πολυβόλο και οι εθνοφρουροί το αποκαλούσαν Death Special.
Ήταν φανερό ότι στις 20 Απριλίου 1914 η εθνοφρουρά θα εισέβαλε και θα εκκένωνε τον καταυλισμό των απεργών. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και οι περισσότεροι κοιμούνταν αφού την προηγούμενη γιόρταζαν το ελληνικό Πάσχα. Οι πιστολάδες της εταιρίας απαίτησαν από τον Λούη Τίκα να τους παραδώσει δύο Ιταλούς συνδικαλιστές. Ο Τίκας ζήτησε ένταλμα σύλληψης αλλά τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε και ο Τίκας αρνήθηκε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.Λίγο αργότερα έπεσε η πρώτη βολή: μερικοί από τους απεργούς ήταν οπλισμένοι. Το Κολοράντο αποτελούσε μέρος της Άγριας Δύσης. Ακολούθησε μάχη χαρακωμάτων ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά έτρεξαν να σωθούν στους γύρω λόφους. Σύμφωνα με την μαρτυρία της Μαίρη Χάρρις, γνωστής και ως Mother Jones, πάνω από σαράντα άτομα σκοτώθηκαν από σφαίρες και από ασφυξία, ενώ ένα αγοράκι δέχτηκε μια σφαίρα στο κεφάλι καθώς προσπαθούσε να σώσει το γατάκι του. Σύμφωνα με την Mother Jones οι πιστολάδες είχαν καταναλώσει πολύ ουίσκι από το κοντινό σαλούν και βρίσκονταν σε έξαλλη κατάσταση. Τα επεισόδιο, που αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία των ΗΠΑ, ονομάστηκε «σφαγή του Λάντλοου».
Ο Τίκας με απαράμιλλο θάρρος, ζήτησε να δει τον επικεφαλής της εθνοφρουράς, λοχαγό Καρλ Λίντερφελντ (Karl Linderfeld) κρατώντας λευκή σημαία. Οι δυο τους συναντήθηκαν στο λόφο και μίλησαν για λίγο. Έπειτα οι αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι ο αξιωματούχος χτύπησε με πρωτοφανή αγριότητα τον Τίκα στο κεφάλι με την καραμπίνα του. Η καραμπίνα έσπασε στα δύο όπως και το κρανίο του Τίκα. Οι εθνοφρουροί βάλθηκαν να πυροβολούν το άψυχο σώμα.
Ευθύς αμέσως εισέβαλαν στον καταυλισμό, ρίχνοντας αδιακρίτως εναντίον σε οτιδήποτε κουνιόταν. Έδιωξαν τους απεργούς, σκότωσαν 18 άτομα, 10 εκ των οποίων ήταν παιδιά από τριών μηνών ως 11 ετών, και έκαψαν τις σκηνές τους. Όταν οι απεργοί ξαναμπήκαν μερικές ημέρες αργότερα στον καταυλισμό βρήκαν το πτώμα του Τίκα. Η κηδεία του έγινε στις 27 Απριλίου και τη νεκρώσιμη πομπή ακολούθησαν χιλιάδες εργάτες.
Μετά τη σφαγή στο Λάντλοου, οι συγκρούσεις των εργατών με την εθνοφρουρά σε όλη την Πολιτεία του Κολοράντο έλαβαν τεράστιες διαστάσεις. Τα συνδικάτα κάλεσαν τους εργάτες να εξοπλιστούν με «όλα τα όπλα και τα πυρομαχικά που μπορούσαν να αποκτήσουν νόμιμα» και άρχισε πραγματικός ανταρτοπόλεμος ανάμεσα στην εθνοφρουρά και στα συνδικάτα που διήρκεσε δέκα ημέρες. Οι συγκρούσεις τερματίστηκαν μόνον όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον έστειλε μονάδες του ομοσπονδιακού στρατού στην περιοχή. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σκοτώθηκαν συνολικά 69 άτομα. Στον θλιβερό απολογισμό θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εξής: 400 απεργοί συνελήφθησαν, 332 από αυτούς παραπέμφθηκαν για φόνο και μόνο ένας, ο Τζον Λόουσον, καταδικάστηκε αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο του Κολοράντο αργότερα τον αθώωσε. Από την εθνοφρουρά παραπέμφθηκαν 22 άτομα - ανάμεσά τους και δέκα αξιωματικοί - και σε μια παρωδία δίκης, που ως τέτοια διδάσκεται σήμερα σε διάφορες πανεπιστημιακές σχολές, αθωώθηκαν όλοι, πλην του λοχαγού Λίντερφελντ, ο οποίος δολοφόνησε τον Τίκα. Όμως, η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν απλή πειθαρχική επίπληξη..."
Τελικά η ιστορία αυτή πήγαινε να ξεχαστεί και την επανάφερε στο προσκήνιο ο μεγάλος τροβαδούρος Woody Guthrie (το καλλιτεχνικό πρότυπο του Bob Dylan) που γύριζε με την κιθάρα του όλη την Αμερική τραγουδώντας σε πόλεις χωριά και εργοστάσια τραγούδια με στίχους πολιτικού περιεχομένου,
όταν το 1944 έγραψε το περίφημο «Ludlow Massacre» που γνώρισε μεγάλη επιτυχία:

LUDLOW MASSACRE (Woody Guthrie)

It was early springtime that the strike was on
They moved us miners out of doors
Out from the houses that the company owned
We moved into tents at old Ludlow
*
I was worried bad about my children
Soldiers guarding the railroad bridge
Every once in a while a bullet would fly
Kick up gravel under my feet
*
We were so afraid they would kill our children
We dug us a cave that was seven foot deep
Carried our young ones and a pregnant woman
Down inside the cave to sleep
*
That very night you soldier waited
Until us miners were asleep
You snuck around our little tent town
Soaked our tents with your kerosene
*
You struck a match and the blaze it started
You pulled the triggers of your gatling guns
I made a run for the children but the fire wall stopped me
Thirteen children died from your guns
*
I carried my blanket to a wire fence corner
Watched the fire till the blaze died down
I helped some people grab their belongings
While your bullets killed us all around
*
I will never forget the looks on the faces
Of the men and women that awful day
When we stood around to preach their funerals
And lay the corpses of the dead away
*
We told the Colorado governor to call the President
Tell him to call off his National Guard
But the National Guard belong to the governor
So he didn't try so very hard
*
Our women from Trinidad they hauled some potatoes
Up to Walsenburg in a little cart
They sold their potatoes and brought some guns back
And put a gun in every hand
*
The state soldiers jumped us in a wire fence corner
They did not know that we had these guns
And the red neck miners mowed down them troopers
You should have seen those poor boys run
*
We took some cement and walled that cave up
Where you killed those thirteen children inside
I said, "God bless the Mine Workers' Union"
And then I hung my head and cried



20 σχόλια:

Unknown είπε...

Navarino Καλημέρα,βλέπεις, η νεότερη ελληνική ιστορία δεν καταδέχεται ν’ ασχοληθεί με «ρετάλια» που ηγήθηκαν λούστρων και ανθρακωρύχων. Προτιμά στρατηγούς ή πρωθυπουργούς κι ας μην διέθεταν αυτοί ούτε μια σπίθα από τη φλόγα που έκαιγε στην ψυχή απλών ανθρώπων σαν τον Λούη!!!

ELvA είπε...

Πολυ ενδιαφερον το αφιερωμα σου και να σου πω με την ευκαιρια οτι εχω πολλα τραγουδια του Woody Guthrie που ειναι απλα φοβερος! Iσως εχεις ακουσει το παρακατω, ηδη, ερμηνευμενο απο τον Billy Brag και τους Wilco,απο δικη μου αναρτηση
Χαιρετισμους και σε χασαμε λιγο, ελπιζω να ειστε καλα! :)

http://www.youtube.com/watch?v=40ila3Rh9lQ&feature=related

ellinaki είπε...

Καλησπέρα navarino-s.

Συγχαρητήρια για το αφιέρωμα και την υπενθύμιση για τις συνθήκες που κάποτε γίνονταν οι κοινωνικοί αγώνες.

Kameleon είπε...

Τρομερές συνθήκες! Ιστορία άγνωστη για μένα και σε ευχαριστώ για αυτό. Πραγματικά, διαβάζοντας τέτοιες ιστορίες συνειδητοποιώ πόσο μακριά μοιάζει ο σημερινός τρόπος ζωής σε σχέση με τότε. Χρονικά όμως δεν είναι καθόλου μακριά!

Vipera Lebetina είπε...

Αναρωτιέμαι, γιατί κάτι τέτοιο δεν το κάνουμε και στο σχολείο; Γιατί μας αποκρύπτουν βασικές πληροφορίες; Μήπως θέλουν να μας κάνουν ένα με τη μάζα, να μην σκεφτόμαστε, να μην αντιδράμε και να παλεύουμε για βασικά δικαιώματα; Τέτοια ιστορικά περιστατικά, που η ελληνική παρουσία μάλιστα είναι αισθητή, μπορούν να διαμορφώσουν την ελληνική συνείδηση να προώθήσουν τη συνεργασία και τη συμπαράσταση ανάμεσα στους λαούς και να καταρρίψουν τον εθνικισμό. Λέμε τώρα..
Υ.Γ.: Τώρα που είπα για εθνικισμό, η καθηγήτρια της ιστορίας μας έλεγε για τους Τούρκους ότι είναι εθνικιστές, ενώ η ίδια τους έβριζε, τους κατηγορούσε για χίλια δυο πράγματα και γενικότερα τους είχε "στολίσει" και τους χλέβαζε για τη μικρασιατική εκστρατεία (και όχι για την καταστροφή), ενώ παρέλειψε να αναφέρει ότι εμείς κάναμε επεκτατικό πόλεμο, πηγαίνοντας κάπου όπου δεν είχαμε δουλειά. Έτσι, γιατί μάλλον δεν έχει λεξικό στο σπίτι της για να κοιτάξει ορισμένες λέξεις!

Ανορθόδοξος είπε...

Καλησπέρα φίλε navarino!
Τραγικές εποχές, πραγματικά! Ακριβώς όπως στα «σταφύλια της οργής». Με τις εξελίξεις που ζούμε πάντως σήμερα, δε νομίζω οτι ο εργασιακός αυτός μεσαίωνας είναι πολύ μακριά...

navarino-s είπε...

@Δικαιόπολις
Έχεις απόλυτο δίκιο, έτσι γίνεται πάντα!
Να είσαι καλά!

navarino-s είπε...

@Elva μου καλημέρα!
Το θυμάμαι που είχες βάλει το τραγούδι και σου είχα γράψει πως για μια ακόμη φορά με είχες εκπλήξει ευχάριστα που ήξερες τον Woody Guthrie!

ΥΓ: Ήμουνα στο χωριό και εκεί μπαίνω με χαμηλές και βασανιστικές ταχύτητες γι' αυτό και αραιώνω. Θα τα λέμε!

navarino-s είπε...

@ellinaki
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Πράγματι: άγριες συνθήκες αλλά και αλληλεγγύη και αναγνώριση του αγώνα, το πλήθος στην κηδεία του Τίκα, μέσα σε αυτή την τρομοκρατία είναι κάτι το ασύληπτο!

navarino-s είπε...

@Kameleonako μου γειά σου! Χαθήκαμε!
Ψάχνοντας για το υλικό έμεινα έκπληκτος από το πόσο περισσότερα είναι τα ξένα μπλογκς που αναφέρονται στον Τίκα!

navarino-s είπε...

@Vipera Lebatina
Έχεις απόλυτο δίκιο ερπετάκι μου και μου δίνεις μεγάλη χαρά που από τα μαθητικά ακόμη θρανία πιάνεις τόσο μεγάλα νοήματα. Είναι πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου και για το θέμα του Τίκα αλλά και για αυτή τη μαλακισμένη την καθηγήτρια σου. Κάτι ζωντόβολα κάτι στουρνάρια που πήρανε ένα πτυχίο και ανεβαίνουνε στην Έδρα να διδάξουνε τα παιδιά μας! Οι πιο ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ άνθρωποι που έχω γνωρίσει στη ζωή μου είναι ...πτυχιούχοι! Και επειδή έχουνε από πάνω και το χαρτί του πανεπιστημίου νομίζουνε ότι είναι και κάποιοι σπουδαίοι!
Γειά σου ρε ...καθαρματάκι!

navarino-s είπε...

@Ανορθόδοξος
Γειά σου γιατρέ μου!
Πολύ σωστά λες για τα σταφύλια της οργής! Στην ταινία υπάρχουν οι ίδιες σκηνές με τον καταυλισμό και διόλου απίθανο ο Σταϊνμπέκ να είχε εμπνευστεί αυτό το κομμάτι του βιβλίου του από τα γεγονότα του Λάντλοου!
Να είσαι καλά!

chameleontas09 είπε...

Εξαιρετικο αφιερωμα!!! Navarino πρεπει να ασχοληθηκες αρκετα για να τα βρεις ολα αυτα!!

Βεβαια να προσθεσω πως οι αγωνες των ορυχειων δεν σταματησαν εκει αλλα συνεχιστηκαν και χρονια μετεπειτα!!

Ειναι γνωστο το τραγουδι με τιτλο "which side are you on"
(http://en.wikipedia.org/wiki/Which_Side_Are_You_On%3F)
που εγινε και υμνος των εργατων ανθρακωρυχων! Ενα τραγουδι γνωστο περισσότερο στους ελληνες για τη διαφημιση με το ουισκι!!! Οταν ειχε πρωτοβγει η διασκευη του το 2003 αν θυμαμαι...ολοι το τραγουδαγαν αλλα κανεις δεν ηξερε την ιστορια του!!! Πως γινεται ενα τραγουδι γραμμενο απο το αιμα των εργατων να γινει μουσικη σε διαφημιστικη καμπανια καπιταλιστικης εταιριας ουισκι?

"Which Side Are You On?"

Come all you good workers
Good news to you I'll tell
Of how the good old union
Has come in here to dwell

Which side are you on boys?
Which side are you on?

My daddy was a miner
He's now in the air and sun
He'll be with you fellow workers
Until the battle's won

Which side are you on boys?
Which side are you on?

They say in Harlan County
There are no neutrals there
You'll either be a union man
Or a thug for J. H. Claire

Which side are you on boys?
Which side are you on?

Oh workers can you stand it?
Oh tell me how you can
Will you be a lousy scab
Or will you be a man?

Which side are you on boys?
Which side are you on?

Don't scab for the bosses
Don't listen to their lies
Poor folks ain't got a chance
Unless they organize

Which side are you on boys?
Which side are you on?

Οριτζιναλ εκτελεση:
http://www.youtube.com/watch?v=Nzudto-FA5Y&feature=related

Διασκευη:
http://www.youtube.com/watch?v=_9Qlkx-qwaM


υ.γ. Εμεις οι μεσσηνιοι στην καταγωγη να μην ξεχναμε επισης την εξεγερση των λιμενεργατων στους μυλους της Καλαματας στις 9 μαιου 1934...οπου και πεθαναν 8 ατομα απο τους κρατικους τραμπουκους στους δρομους της πολης.

Αγγελής

the monkeys είπε...

ναβαρινο μασ!πραγματικά εκπληκτική εκπληκτικη ανάρτηση!!τώρα μετην πρωτομαγια και όχι μόνο και πολύ επίκαιρη δυστυχώς!!δεν ήξερα την ιστορία και το κείμενο σου ήταν πολύ ενημερωτικό!ιστορίες που διαγράφονται από τισ σελίδεσ τισ ιστορίας που κανένας ποια δν ασχολείται με αυτές αν και τόσο ηρωικές και ανθρώπινες!

ippoliti_ippoliti είπε...

Νavarino καλή σου ημέρα. Τι εξαιρετικό αφιέρωμα ήταν αυτό. Σε ευχαριστώ και γω πολύ.
ΥΓ Απουσίασα τόσες ημέρες από τα blogs (από εσένα και από άλλους αγαπημένους)γιατί είχα πάθει αυτό που ανέφερες στην προηγούμενη ανάρτησή σου.
Πολύ σε ευχαριστώ

navarino-s είπε...

@chameleontas09
Aγγελή μου γειά σου και καλή Πρωτομαγιά!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια αλλά εγώ σαν μεγαλύτερος θα σου αναθέσω τώρα δουλειά: επειδή αυτά που γράφεις για τους λιμενεργάτες είναι πολύ σημαντικά και δεν τα ξέρει ο πολύς κόσμος, εγώ έτσι και αόριστα το έχω ακούσει, με την πρώτη ευκαιρία που θα πας στην Καλαμάτα να πας στης εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ που είναι παλιά και να βρεις στο αρχείο της τα στοιχεία και να κάνεις μια ανάρτηση! Τι λές;

navarino-s είπε...

@monkaki μου να είσαι καλά σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ο Λούης Τίκας είναι πράγματι ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο του παγκόσμιου εργατικού κινήματος που εδώ στην Ελλάδα δεν αξιώθηκαν οι εργατοπατέρες να το αναδείξουν. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για στοιχεία μου έκανε εντύπωση πόσο πολλά είναι τα ξένα μπλογκς που αναφέρονται στο θέμα.
Καλή Πρωτομαγιά!

navarino-s είπε...

@ippoliti μου γειά σου, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Εδώ είμαστε κορίτσι μου και λίγο ως πολύ από την ίδια νόσο πάσχουμε όλοι αλλά επειδή τυγχάνουμε επιρρεπείς στο όνειρο και την ουτοπία θα βρούμε πάλι το βηματισμό μας!
Καλή Πρωτομαγιά!

chameleontas09 είπε...

@navarino-s

που λες αυτο το αρχειο του θαρρους με δεκαδες αρθρα, το ειχα στα χερια μου σκαναρισμενο και περασμενο στον υπολογιστη, αλλα ο σκληρος επαθε ζημια και το εχασα!!! Τωρα πρεπει να ψαξω τα mail μου μπας και το ξαναβρω!!! Ισως να υπαρχει και να μην το χω σβησει απο το ταχυδρομειο μου!!
Καλη σου μερα...

Αγγελής

Eugenios Sogas είπε...

Πράγματι πολύ ενδιαφέρον το αφιέρωμά σου. Και αναγκαίο θα έλεγα διαβάζοντας σχόλια όπω:Τραγικές εποχές, τα σταφύλια της οργής, Τρομερές συνθήκες, Πόσο "μακρiιά" μοιάζει ο σημερινός τρόπος ζωής!!!Συνθήκες που κάποτε γίνονταν οι κοινωνικοί;- το ταξικοί μας πέφτει βαρύ;-Ιστορίες που διαγράφονται από τις σελίδες τ΄ξς Ιστορίας-"την Ιστορία την γράφουν οι νικητές"- Όλα αυτά δεν είναι και τόσο μακρυνά,εσύ το ξέρεις και μου προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι απουσιάζει από το κείμενό σου.Η Μανωλάδα είναι πολύ κοντά σας[μας]και ήταν πολύ πρόσφατα στην ημερονηνία που γράφονταν τα σχόλια. Εκεί οι ελληναράδες αγρότες υποχρέωναν τους εργάτες γης να μένουν με υψηλό ενοίκιο σε δικά τους παραπήγματα να αγοράζουν τρόφιμα από την δική τους καντίνα, με αποτέλεσμα απο τα 24 Euro που αμείβονταν για 12-14 ώρες εργασίας να τους μένουν ψίχουλα. Όταν δε, κάποιοι άπό τους εργάτες άρχισαν να "μουρμουρίζουν", έδεσαν ένα από αυτούς σε ένα αμάξι και τον έσερναν στους δρόμους τού χωριού προς Γνώσιν και Συμμόρφωσιν.Το τραγούδι Which Side are you On ίναι τών Wobblies=I.W.W.=Bιομηχανικοί Εργάτες τού Κόσμου. Ευχαριστώ για την φιλοξενία cyberbanania