Βλέποντας τις τελευταίες μέρες, με αφορμή την αύξηση των κρουσμάτων της βίας, όλη αυτή την παραφορά και την έξαψη γύρω από την ανασφάλεια της ζωής μας, που εκτός από τα έτσι και αλλιώς τρομολάγνα κανάλια άρχισε να καταλαμβάνει και την μπλογκόσφαιρα – δεν είναι λίγοι οι συνάδελφοι που υπέκυψαν στον πειρασμό των εύκολων εξηγήσεων- θέλω να κάνω μία παρέμβαση.
Και θα προσεγγίσω το θέμα όχι από τη γνωστή κοινωνικοοικονομική διάσταση των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης που σίγουρα και υπάρχει αλλά από μια άλλη σκοπιά που δυστυχώς δεν τονίζεται.
Εδώ και 30 χρόνια, από την εμφάνιση του Σταλόνε και μετά, η παγκόσμια και κυρίαρχη χολιγουντιανή κινηματογραφική βιομηχανία είναι βουτηγμένη μέσα στο αίμα. Μια αχαλίνωτη και διαρκώς κλιμακούμενη βία κυριαρχεί στις μεγάλες και τις μικρές μας οθόνες. Γενεές ολόκληρες σε όλο τον πλανήτη γαλουχήθηκαν και γαλουχούνται από πρότυπα αιματοβαμμένων ηρώων. Οι ηλικίες 20 με 40 αδυνατούν, στην πλειοψηφία τους, να παρακολουθήσουν ταινία χωρίς σκοτωμούς. Ρίξτε μια ματιά να δείτε τι έργα παίζουν κάθε μέρα τα village και το filmnet, τα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια και θα καταλάβετε. Είναι μάλιστα τόσο κυρίαρχη η συγκεκριμένη θεματολογία που δεν επαφίεται μόνο σε μελγκιμπσοναίους και μπρουσγουήληδες αλλά αγκαλιάζει πια και αξιόλογους καλλιτέχνες όπως ο Ταραντίνο ο Σκορτσέζε και οι Κοέν.
Μας αρέσει λοιπόν να βλέπουμε στο σινεμά ληστείες με μακρύκανα που τινάζουν τα μυαλά στον αέρα, χυμένα άντερα και πίδακες από αίμα και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι όλα αυτά γίνονται κάπου αλλού στην Αμερική πέρα από τον Ατλαντικό μακριά μας! Δεν πήραμε είδηση ότι πολιτιστικά έχουν πέσει πια τα σύνορα και όλος ο κόσμος έγινε ένα. Ότι η Νέα Υόρκη είναι το ίδιο με την Καλκούτα το Βλαδιβοστόκ το Τόκυο και τη Βαρκελώνη, τη Νάπολη την Αθήνα το Μέξικο και το Ρίο. Ότι αυτό που βλέπαμε στο πανί περνάει και στη ζωή μας, ότι ήρθε η ώρα αυτά που χαζεύαμε, τώρα να τα λουστούμε!
Και θα προσεγγίσω το θέμα όχι από τη γνωστή κοινωνικοοικονομική διάσταση των συνεπειών της παγκοσμιοποίησης που σίγουρα και υπάρχει αλλά από μια άλλη σκοπιά που δυστυχώς δεν τονίζεται.
Εδώ και 30 χρόνια, από την εμφάνιση του Σταλόνε και μετά, η παγκόσμια και κυρίαρχη χολιγουντιανή κινηματογραφική βιομηχανία είναι βουτηγμένη μέσα στο αίμα. Μια αχαλίνωτη και διαρκώς κλιμακούμενη βία κυριαρχεί στις μεγάλες και τις μικρές μας οθόνες. Γενεές ολόκληρες σε όλο τον πλανήτη γαλουχήθηκαν και γαλουχούνται από πρότυπα αιματοβαμμένων ηρώων. Οι ηλικίες 20 με 40 αδυνατούν, στην πλειοψηφία τους, να παρακολουθήσουν ταινία χωρίς σκοτωμούς. Ρίξτε μια ματιά να δείτε τι έργα παίζουν κάθε μέρα τα village και το filmnet, τα περισσότερα ιδιωτικά κανάλια και θα καταλάβετε. Είναι μάλιστα τόσο κυρίαρχη η συγκεκριμένη θεματολογία που δεν επαφίεται μόνο σε μελγκιμπσοναίους και μπρουσγουήληδες αλλά αγκαλιάζει πια και αξιόλογους καλλιτέχνες όπως ο Ταραντίνο ο Σκορτσέζε και οι Κοέν.
Μας αρέσει λοιπόν να βλέπουμε στο σινεμά ληστείες με μακρύκανα που τινάζουν τα μυαλά στον αέρα, χυμένα άντερα και πίδακες από αίμα και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι όλα αυτά γίνονται κάπου αλλού στην Αμερική πέρα από τον Ατλαντικό μακριά μας! Δεν πήραμε είδηση ότι πολιτιστικά έχουν πέσει πια τα σύνορα και όλος ο κόσμος έγινε ένα. Ότι η Νέα Υόρκη είναι το ίδιο με την Καλκούτα το Βλαδιβοστόκ το Τόκυο και τη Βαρκελώνη, τη Νάπολη την Αθήνα το Μέξικο και το Ρίο. Ότι αυτό που βλέπαμε στο πανί περνάει και στη ζωή μας, ότι ήρθε η ώρα αυτά που χαζεύαμε, τώρα να τα λουστούμε!
.
YΓ: παρ' όλα αυτά Καλό Πάσχα!
21 σχόλια:
Μππράβο!!!!Κωφεύαμε, επαναπαυόμασταν, αμελούσαμε, παραβλλέπαμε και περί άλλων τυρβάζαμε...
Λησμονησαμε ότι όπως στρώνεις θα κοιμηθείς...
ΚΑΛH ANAΣTAΣΗ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Η βια τρομαζει, πιστευω, αγαπητε φιλε navarino, οσους σαν κι εμας δεν γαλουχηθηκαμε με τον Σταλονε, ουτε τρεχουμε να δουμε τη πρωτη splatter ταινια στην καθε ..
village κλπ αιθουσα...Δεν ξερω αν ακουγομαι σαν απο αλλο πλανητη, (ειμαι σε αλλη χωρα βεβαια!) αλλα δεν μπορω να ταυτιστω με ατομα που πληρωνουν μαλιστα και εισητηριο για να δουν ωμη βια και αιμα!Δεν μας εφτανε η κακη Ελλ.τιβη με ολα τα γκραν γκινιολ της πολιτικης σκηνης!
Ομως εχω μια προταση σε οσους αρεσει το αιμα και η βια. Ας γραφτουν να πανε εθελοντες στο Ιρακ, ή στο Αφγανισταν....
Εκει εκτος απο μια 'λαμπρη καριερα'
στο στρατο, μπορουν ταυτοχρονα να παρουν και μια καλη δοση βιας, οπου θα τους πληρωνουν και απο πανω! Ασε που μπορει αν καθαρισουν πολυ κοσμο, αθωο/ενοχο, (ποιος τα ελεγχει αυτα) να παρουν και μεταλλια ηρωων!!
Τωρα αν τα καταφερουν να γυρισουν και πισω,τι να πω; Αδικιες...
Καλα να περασεις και μακρια απο... τοξινες! ;))
Μια χαρά τα λες!
Καλό Πάσχα, με υγεία και ευτυχία!
Kαλό πάσχα, καλή Ανάσταση..
Δυστυχώς τέτοιου τύπου θεματολογία θέλγει τους πιτσιρικάδες ακόμη και του δημοτικού. Έχω εκπλαγεί με το τι είδους κόμιξ διαβάζουν, τι video games παίζουν, τι ταινίες παρακολουθούν (μολονότι βλέπουν και αμιγώς παιδικά - για παιδαγωγικά το πράγμα ελέγχεται).
Τις προάλλες στο ολοήμερο σχολείο που υπηρετώ χρειάστηκε κατά τη διάρκεια του φαγητού να παρέμβω και να εκτρέψω τη συζήτησή τους αλλού, επειδή μιλούσαν για διάφορα φρικώδη θρίλερ που κάπου είχαν δει. Θρίλερ τα ονόμαζαν τα παιδιά αλλά όλο για ξεκοιλιάσματα και τέτοια άκουγα εγώ.
Σχετικά πρόσφατα έμαθα πως κάποιο απόγευμα γυμνασιόπαιδα που πάνε στο σχολείο και παίζουν (δεν διαθέτει πλατεία το χωριό), με τη συμμετοχή κάποιων παιδιών τού δημοτικού, πετούσαν τροφή στους κάδους των αχρήστων που έχουμε στο προαύλιο κι όταν κάποια γάτα πηδούσε μέσα τής έριχναν οινόπνευμα κι άναβαν σπίρτο να την κάψουν. Παιδιά που μεγαλώνουν κοντά στα ζώα και θα έπρεπε να είχαν άλλη σχέση μαζί τους. Θορυβηθήκαμε, καταλήξαμε να μαζεύουμε τους μεγάλους κάδους στο σχόλασμα μέσα στο κτίριο και καλέσαμε τους γονείς σε συνέλευση να κουβεντιάσουμε το θέμα. Εννοείται πως οι δάσκαλοι μίλησαν και στις τάξεις τους αλλά δεν ξέρω κατά πόσο φέρνει αποτελέσματα η ...κατήχηση.
ναβαρίνο, εγώ θα διαφωνήσω λίγο, μια και είμαι ένθερμος οπαδός των ταινιών που έχουν βία, όμως όχι αυτέ που είναι η βία για τη βία. Εϊναι τελείως διαφορετικό πράγμα η βία στην τέχνη, έστω και αν αυτή είναι ρου συρμού τύπου Σβατζενέκερ και Σταλόνε, από τη χρηση βίας και απειλής ή και αφαίρεσης ζωής στην πραγματικότητα.
Ουδεποτε μου ανακατεύτηκε το στομάχι σε οποιαδήποτε ταινία βίας και σπλατεριάς, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το σφίξιμο στο στομάχι όταν είδα μαχαιρωμένο στο δρόμο στην Τασκένδη αν θυμαμαι καλά πριν καμιά 20 χρόνια.
Εδώ στην Ελλάδα δεν είμαστε ακόμα εξοικειωμένοι με την πραγματική βία γιαυτό και ξεσηκωνόμαστε και διαμαρτυρόμαστε τόσο,
σε άλλες χώρες, αλλά και σε άλλες εποχές στη χώρα μας αυτά ήταν καθημερινότητα και χωρίς καν βίαιες ταινίες, ίσα ίσα που τότε οι κινηματογράφοι δείχνανε ανύπαρκτες στην πραγματικότητα μεγάλες αγάπες, χριστιανικά ήθη των καταπιεσμένων, κλπ, κλπ και οι βίαιες και ταινίες τρόμου ήταν κάπως πιο περιθωριοποιημένες.
Μέσα από την τέχνη βλέπεις τη βία με άλλο αποστασιοποιημένο μάτι, χωρίς την φρίκη του πραγματικού και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι πολύ μικρό αριθμό ατόμων επηρρεάζει ως προς το να υιοθετήσουν βίαιη συμπεριφορά, τα οποία άτομα ούτως ή άλλως θα έβρισκαν κίνητρα για να την εκδηλώσουν.
τα αίτια της βίας είναι βαθύτερα στον ανθρώπινο ψυχισμό, είναι πολύπλοκο θέμα, μόνο επιγραμματικά μπορούμε να το πιάσουμε εδώ, αρκεί να αναφέρω το εξής, που δείχνει ότι το να ζητάμε μια τεχνη χωρίς βία είναι σαν να σκεπάζουμε τα σκουπίδια στο πάτωμα με ένα λουλουδάτο χαλάκι.
Εμείς συνηθίζαμε να αποφεύγουμε να αγοράζουμε όπλα στο μικρό για παιχνίδια. Ομως αυτός έβρισκε κομμάτια ξύλου που είχαν γυρτό σχήμα και τα χρησιμοποιούσε ως πιστόλια ή σπαθιά. Τότε του πήραμε ένα πλαστικό σπαθί και ακίνδυνα πιστόλια για να ξεγκαβλώνει γιατί με τα ξύλα μπορούσε να προκαλέσει άθελά του ατύχημα.
Γιατί πάντα με τρόμαζε η βία! Και πριν αρχίσουν την προσπάθεια εθισμού και μετά! Γιατί πιστεύω ότι πρέπει να σεβόμαστε πρώτα πρώτα τον άνθρωπο και την ζωή!
Γιατί φοβάμαι ότι σταδιακά χάνουμε ότι αιώνες τώρα χτίσαμε: την ουμανιστική παιδεία μας...
Navarino-s η βία πλέον προβάλλεται τόσο πολύ που μπορώ να πω πως μέχρι ένα σημείο την έχω συνηθίσει. Ίσως γιατί όντως ο κόσμος έχει γίνει ένα και η εγκληματικότητα αυξάνεται όλο και περισσότερο, έτσι δεν εκπλησσόμαστε που έχουμε γίνει σαν τις ΗΠΑ, την Κίνα ή τη Νότια Αφρική. Εντάξει, σίγουρα η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική, αλλά εκεί οδεύουμε, αφού ο πολίτης γίνεται όλο και πιο φτωχός χάρη στα υπέροχα μέτρα για ένα πλούσιο κράτος, οι ανάγκες αυξάνονται, και έτσι οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή. Είμαι λίγο μελοδραματική; Ίσως να γράψω κανένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας!
@γλαρένια μου να είσαι καλά!
Καλό Πάσχα!
@Elva μου γειά σου!
Καλά κάνεις και συσχετίζεις τα splatter με την tv γιατί στην ίδια λογική κινούνται: διεγείρουν στο θεατή τα ζωώδη ένστικτα της αυτοσυντήρησης και του φόβου με ακραίες σκηνές για να τον αιχμαλωτίζουν! Μακριά η οποιαδήποτε έγνοια για κάποια ψυχική ανάταση! Αυτό που κάνει π.χ. ο Χιούστον με τους "Νεκρούς" από τους Δουβλινέζους (ναι ρε ...καθαρματάκι δεν την ξεχνάω αυτή την ανάρτηση σου!!!)
Καλό Πάσχα κορίτσι μου σε σένα και την οικογένεια σου!
@big mama μου ευχαριστώ να είσαι καλά!
Καλό Πάσχα!
@Roadartist
Ευχαριστώ και αντεύχομαι!
@Νερένια μου γειά σου!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβαση σου. Το έκανες και μια άλλη φορά, παραθέτοντας παραδείγματα από την καθημερινή επαφή σου με τα παιδιά και βοήθησες πολύ στο διάλογο. Η δική μου προσέγγιση είναι θεωρητική ενώ η δική σου μαρτυρία έχει το εμπειρικό στοιχείο που την καθιστά ντοκουμέντο!
Να είσαι καλά σου εύχομαι Καλό Πάσχα!
@Blackened
Σ' ευχαριστώ πολύ για την παρέμβαση σου και για την ευθεία διατύπωση της άποψης σου πάνω στο θέμα γιατί έτσι βοηθιέται ο σωστός διάλογος. Λοιπόν:
Κάπου μέσα στο σχόλιο σου το λες το πράγμα με το όνομα του "...είμαι ένθερμος οπαδός των ταινιών που έχουν βία, όμως όχι αυτές που είναι η βία για τη βία..." Εκεί ακριβώς γίνεται και το μπέρδεμα γιατί ενώ τα πράγματα στην αρχή παιζόντουσαν ξεκάθαρα πάνω σε αυτόν τον καμβά, από μια στιγμή και μετά, λόγω της επιτυχίας που είχε το θέμα γιατί με τη λογική του εντυπωσιασμού ότι απευθύνεται στα κατώτερα ένστικτα της αυτοσυντήρησης και του φόβου με ωμό τρόπο, εντυπωσιάζει και θέλγει -μην ξεχνάμε τον καιόμενο κάδο απορριμάτων το ματωμένο πρόσωπο και το σπασμένο τζάμι που δείχνει στις διαδηλώσεις η τηλεόραση- άρχισε να ντύνεται το θέμα με κάποια στοιχεία μιας τάχαμου σοβαρότητας αλλά συνεχίζοντας την ωμότητα άρχισε να τραβάει στο παιχνίδι που τους κανόνες του έβαζε και βάζει το χόλιγουντ και σοβαρούς καλλιτέχνες. Το "καμιά πατρίδα για τους μελλοθανάτους" είναι η επιτομή μιας τέτοιας περίπτωσης: ένα εργο "η βία για τη βία" που το παγκόσμιο κινηματογραφικό κύκλωμα θέλησε να μας το πασάρει για τέχνη! Και υπάρχουν άπειρα τέτοια παραδείγματα αυτό είναι το πρώτο που μου ήρθε τώρα στο μυαλό. Έχω δει πολλές ταινίες που είναι αριστουργήματα με θέματα τη βία χωρίς να πρέπει να δείχνουν ανοιγμένες κοιλιές και λιωμένα κρανία. Ένα τέτοιο έργο που είναι για σεμινάριο και στο συνιστώ εάν δεν το έχεις δει είναι αυτή η μικρή ταινία από τον δεκάλογο που γύρισε ο Κισλόφσκι για την πολωνική τηλεόραση με τίτλο: "Μικρή Ιστορία Για ένα Φόνο" που πριν κάποιες μέρες την είχε κάνει ανάρτηση ο συνάδελφος "movie scenes".
@Αγγελική Ν
Λες με λίγα και απλά λόγια μια μεγάλη αλήθεια: την απώλεια του ουμανισμού!
Καλό Πάσχα!
@Vipera Lebetina
Είσαι πολύ εύστοχη και καθόλου μελοδραματική! Βιβλία θα γράψεις πολλά και όχι ένα! Και μακάρι να με πάρεις για μάνατζερ και να ζήσω πολλά χρόνια για να γευτώ και εγώ τη χαρά της επιτυχίας από τα μεγάλα μπεστ-σέλλερ της μελλοντικής συγγραφέως!!!
Καλό Πάσχα ρε ...καθαρματάκι!
Συγγνώμη, πάνω στη βιασύνη μου και όντας αφελής, ξέχασα να ευχηθώ χαρούμενο και αξέχαστο Πάσχα!!!
Και όχι μόνο τα αίματα και η βία, αλλά και η ίδια συμπεριφορά των ανθρώπων στις ταινίες που διέπονται από την χολιγουντιανή-αμερικάνικη ιδεολογία... Γιατί ποτέ αυτοί οι άνθρωποι δεν συνεννοούνται;;; Γιατί συνεχώς και με κάθε ευκαιρία τσακώνονται, φωνάζουν, χωρίζουν και ξεσπάνε σε υστερίες;;;;
θυμάμαι ότι σαν μικρότερη μου έκανε εντύπωση η ευκολία με την οποία "οι άνθρωποι των ταινιών" έκαναν πράγματα που ακόμα και για την μικρή μου ηλικία τα θεωρούσα "ανωριμότητες" χωρίς να ξέρω ουσιαστικά την λέξη ανώριμος.
Νόμιζα ότι κάτι έτρεχε με το ομολογουμένως νωθρό και φιλήσυχο άτομό μου (σε σύγκριση με τους πάντα έτοιμους για καβγά τηλεοπτικούς σταρ)...
@Mαριανα μου σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβαση σου γιατί καταθέτεις για το θέμα μια πολύ ενδιαφέρουσα και ξαχωριστή ματιά! Εκείνο το: "...θυμάμαι ότι σαν μικρότερη μου έκανε εντύπωση η ευκολία με την οποία "οι άνθρωποι των ταινιών" έκαναν πράγματα που ακόμα και για την μικρή μου ηλικία τα θεωρούσα "ανωριμότητες" χωρίς να ξέρω ουσιαστικά την λέξη ανώριμος..." νομίζω πως τα λέει όλα!
Να είσαι καλά! Χρόνια Πολλά!
Navarino μας, από τη μία δεν είμαι ψυχολόγος οπότε δεν ξέρω πώς μπορεί μία ταινία βίας να με επηρεάσει. Προσωπικά δεν μου αρέσουν καθόλου οι ταινίες βίας, αλλά έξυπνα θρίλερ όπως το "saw" ή splater όπως "το κακό" θα της δω καθώς στην πρώτη είναι έξυπνο το τέλος και στην δεύτερη είναι απλά αστείες οι σκηνές. Πάντως στην αληθινή ζωή αν έβλεπα κάτι αντίστοιχο θα λυποθυμούσα :P. Πάντως πιο πολύ δεν με φοβίζουν οι ταινίες που βλέπουμε να προβάλλονται στην tv, αλλά οι ίδιες οι ειδήσεις που έχουν καταφέρει στο να λένε οι γονείς στα παιδιά τους 'Μην πας κέντρο σήμερα, γιατί άκουσες με τις βόμβες τι έγινε', 'Μην βγεις σήμερα γιατί είναι βράδυ και κυκλοφορούν πολλοί μετανάστες' κ.τ.λ. Εμένα όλο αυτό το σκηνικό έχει αρχίσει και με τρομάζει.
Καλό Πάσχα :)
@monkaki μου Χρόνια Πολλά!
Από ότι έχω καταλάβει τόσο καιρό από την ανταλλαγή απόψεων και από τα κείμενα σου, εσύ δεν υπάγεσαι στον κανόνα: βλέπεις τις ταινίες αυτές με κριτικό μάτι και έχεις άποψη δική σου το ίδιο που ισχύει και για άλλους όπως ο tyler αλλά δεν έιναι όλοι όμως έτσι! Κάποιοι εθίζονται στην αγριότητα και τη βγάζουν εναντίον των συνανθρώπων τους στην πρώτη ευκαιρία και άνευ αποχρόντος λόγου.
Να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου