Περί Δώρων!!!

Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο υπήρχε ο πυρετός και η ένταση των δώρων. Ότι παίρνανε οι άνθρωποι με το Δώρο Χριστουγέννων φρόντιζαν με τη σειρά τους να το εξαργυρώσουν σε δώρα προς τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Από φέτος όμως τα πράγματα αλλάξανε δραματικά: ο 13ος μισθός έγινε πια μακαρίτης! Ακόμη και για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που είπανε πως δεν καταργείται, στην πράξη δεν καταβάλλεται από τους εργοδότες με το πρόσχημα της κρίσης και της ανέχειας γι' αυτό και η αυστηρή προειδοποίηση του Υπουργείου Απασχόλησης περί Αυτόφωρου και προσωπικής κράτησης για τους παραβάτες.

Έτσι τώρα όλο αυτό το οικοδόμημα μπαίνει σε νέες βάσεις και επειδή αυτά είναι έθιμα και συνήθειες παλιές που δεν καταργούνται από τη μια μέρα στην άλλη θα ήθελα εάν μου επιτρέπετε να δώσω κάποιες συμβουλές σωστής διαχείρισης των πραγμάτων:

Κατ' αρχήν έχουμε τα δώρα προς τα παιδιά που δεν μπορούνε να κοπούνε με τίποτα! Το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μια μείωση της σπατάλης που γινότανε μέχρι τώρα και να στραφούμε σε δώρα κατασκευαστικά και δημιουργικής φαντασίας που είναι νομίζω και από τα φθηνότερα. Υπάρχουν επίσης και τα βιβλία.

Όσο για τους ενήλικους αποδέκτες που αντιλαμβάνονται την κατάσταση, τα πράγματα γίνονται ευκολώτερα και μπορούν να φτάνουν μέχρι και στη μη χορήγηση κάποιου δώρου. Ή εν ανάγκη να επιλεγούν κάποιες προσιτές λύσεις όπως ένα βιβλίο ολίγων σελίδων -ουκ εν τω πολλώ το ευ- που είναι οικονομικώτερο γιατί αυτή η μόδα με τα ογκώδη πολυσέλιδα συνδέεται με εμπορικά και μόνο κριτήρια. Μπορούμε επίσης αντί για μπιμπελό φρου-φρου και αρώματα να χαρίζουμε πιο χρηστικά πράγματα όπως είναι ένα μπουκάλι κρασί (βοηθώντας έτσι και τη χειμαζώμενη αγροτιά μας) η ακόμη και κάτι φαγώσιμο όπως τυρί γραβιέρα ή καπνιστό φιλέτο που δεν συνιστούν ντροπή για τη σήμερον ημέρα!

Με αυτά και άλλα σας εύχομαι να περάσετε καλά με τα αγαπημένα σας πρόσωπα αυτές τις ημέρες, να έχετε υγεία και αγωνιστική ετοιμότητα!

Γρηγόρης Ψαριανός: ο μαιτρ της υποκρισίας!!!

Ο κ. Γρηγόρης Ψαριανός συνιστά μια ακόμη κλασσική περίπτωση ανθρώπου που εξαργύρωσε την μιντιακή του προβολή με το βουλευτικό αξίωμα. Ένα φαινόμενο δηλαδή αρκετά σύνηθες στην πολιτική πρακτική που έχει πάψει από καιρό να ξενίζει! Όπως δεν ξενίζει βέβαια και η μετάλλαξη του ανδρός από σούπερ ντούπερ επαναστάτη σε εκφραστή της Νοικοκυρεμένης...συγγνώμη, της Δημοκρατικής Αριστεράς ήθελα να πω, όταν θέλοντας να δώσει ένα χεράκι βοηθείας στο ...μνημονιακό μας συνονθύλευμα, τόνιζε με έμφαση ως υποψήφιος περιφερειάρχης τον αυτοδιοικητικό και μόνο χαρακτήρα των πρόσφατων εκλογών.

Εκείνο όμως που όχι μόνο ξενίζει αλλά και εξοργίζει για την υποκρισία που περισσεύει, είναι το ότι ο κύριος αυτός βγήκε χθες το βράδυ στη Βουλή πρώτος από όλους τους συναδέλφους του να καταγγείλει μετά βδελυγμίας τον - απαράδεκτο είναι γεγονός- ξυλοδαρμό του πρώην υπουργού κ. Χατζηδάκη από πολίτες, όταν όλοι εμείς οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της πολιτικής, που τυχαίνει να παροικούμε και αυτήν της ΑΕΚ, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο κ. Ψαριανός ήταν εδώ και χρόνια ο αρχιτέκτων και εμπνευστής όλων εκείνων των ασχημιών που εκπορεύονταν από τους ανεγκέφαλους "οριτζιναλιστές" κατά του Ντούσαν Μπάγεβιτς και που ξεκινούσαν από τις περί "βατράχου" ύβρεις, τις ειρωνίες για την άτεκνη σύζυγο του και κορυφώθηκαν με τον ξυλοδαρμό του Σερβοέλληνα προπονητή στο φιλικό του καλοκαιριού με την Καλλιθέα!

Αιδώς "Αργείε"!!!!

"Πήραν τ' Ανάπλι πήραν το / πήραν το Γαλαξείδι / το κάστρο της Μονεμβασιάς...." !!!

Ας μου επιτραπεί το θρηνώδες ύφος του τίτλου στη σημερινή ανάρτηση, αγαπητοί αναγνώστες, γιατί δεν μπορώ να βρω πιο μεστά και περιεκτικά λόγια από αυτά του δημώδους μας άσματος για να περιγράψω αυτή την ισοπεδωτική καταιγίδα των εργατικών κατακτήσεων που σαρώνει αυτές τις μέρες τη χώρα μας.

Αυτά που τα τελευταία χρόνια γινόντουσαν στους χώρους δουλειάς μουλωχτά και μισοπαράνομα, από την Τρίτη 14/12 όχι μόνο αποκτούν πλήρη νομική κάλυψη και γίνονται νόμος του κράτους με ...σοσιαλιστική μάλιστα υπογραφή, αλλά ενισχύονται έτι περαιτέρω με αποτέλεσμα να καταργούνται στην ουσία όλα τα νομοθετημένα χρονικά όρια απασχόλησης, τα κατώτατα όρια των αμοιβών, η αποζημίωση απόλυσης και να διευρύνεται η δουλοκτητική ενοικίαση εργαζομένων.

Με άλλα λόγια: όλοι οι μεγάλοι αγώνες που έγιναν σε τούτα εδώ τα μέρη για καλύτερες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και που με τόσο κόπο συγκέντρωσε ο μακαρίτης Γιάνης Κορδάτος στο ογκώδες πόνημα του ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ, φαίνονται τώρα σαν να πήγανε στράφι!

Θα τρίζουν τα κόκκαλα των πρωτοπόρων αγωνιστών της εργατικής τάξης όπως

ο Σταύρος Καλλέργης και

ο Αβραάμ Μπεναρόγια.

Θα τρίζουν τα κόκκαλα των χιλιάδων ανώνυμων αγωνιστών που έπεσαν κάτω από τις σφαίρες της εξουσίας. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των μιναδόρων της Σερίφου, των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης

των υφαντουργών του Βόλου, των λιμενεργατών της Καλαμάτας, των τραμβαγέρηδων της Αθήνας και όλων αυτών των αγοριών και κοριτσιών με ταπεινή καταγωγή που σήκωσαν και το βάρος της Εθνικής Αντίστασης πέφτοντας κάτω και από τις σφαίρες του κατακτητή!

Το δικό μας χρέος είναι να αποδείξουμε ότι τελικά: όλα αυτά δεν πήγανε στράφι!