Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Μια κοπέλα στο μετρό έψαχνε τις αγγελίες!!!


Καθόταν δίπλα μου και κρατούσε τη Χρυσή Ευκαιρία γυρισμένη στο ΥΠΆΛΛΗΛΟΙ  ΓΡΑΦΕΊΟΥ. Κοιτώντας κλεφτά, εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ο πολύ μικρός αριθμός των αγγελιών -15 με 20 αγγελίες- σε μια κατηγορία που λίγο πιο παλιά έπιανε 2 με 3 σελίδες! Κάτι που αναπόφευκτα με οδήγησε  σε μελαγχολικές σκέψεις εμένα έναν βετεράνο των Μικρών Αγγελιών αφού σε όλη την καριέρα μου άλλαξα πάνω από 20 δουλειές και όλες μέσα από τις μικρές αγγελίες. Παίρναμε τότε ΤΑ ΝΕΑ και ήμασταν σίγουροι ότι σε 5 μέρες το πολύ θα βρίσκαμε καινούργια δουλειά και κάναμε μάλιστα και όνειρα για το νέο περιβάλλον εργασίας και τις  νέες αποδοχές. Πολλοί ανειδίκευτοι ή και ειδικευμένοι ακόμη εργάτες δεν έμπαιναν καν στον κόπο να αγοράσουν εφημερίδα: έπαιρναν την ηλεκτρικό και τα λεωφορεία και ανηφόριζαν προς Ν. Ιωνία ή κατηφόριζαν πρός Μοσχάτο και Ρουφ όπου τα εργοστάσια είχαν στην πύλη μόνιμη ταμπέλα "Ζητούνται εργάτες & εργάτριες",  επιτυγχάνοντας την άμεση πρόσληψη.
Πως άλλαξαν ρε παιδιά οι καιροί και από όλο το Λεκανοπέδιο των 5 εκατομμυρίων να ζητούνται μόνο 20 υπάλληλοι γραφείου, μια δουλειά μάλιστα που δεν κάνουν οι μετανάστες! Πόσες χιλιάδες οι υποψήφιοι γι' αυτές τις λίγες θέσεις πόσες στοίβες τα βιογραφικά πόση απελπισία;
   

12 σχόλια:

γυάλινο δάκρυ είπε...

Τώρα και αγγελίες και ίντερνετ και τίποτα δε βρίσκουμε.. Οι μεν λένε ότι έχεις δεν έχεις αρκετά προσόντα, οι δε ότι παραείναι πολλά τα προσόντα για τη συγκεκριμένη δουλειά (συνεπώς θα αναγκαστούν να δώσουν μεγαλύτερο μισθό) και αυτό που κάνουν όλοι είναι να μην απαντούν καν και να πετούν τα βιογραφικά στην κάλαθο των αχρήστων. Και μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων εξακολουθεί να κοιμάται τον ύπνο του δικαίου πιστεύοντας τα ΜΜΕ..

Penelope είπε...

Αγαπητέ Navarino,
έπιασες ένα τόσο καυτό θέμα.
Κι εγώ κοιτάζοντας τώρα πια από περιέργεια τις μικρές αγγελίες, έχω καταλήξει ν’ αναρωτιέμαι ακριβώς τα ίδια.
Τις 6 δουλειές που έχω αλλάξει στα 26 χρόνια εργασίας, μέσα από τις Αγγελίες τις βρήκα και με τα προσόντα και την προϋπηρεσία που διέθετα. Σήμερα, τα πράγματα έχουν γίνει εντελώς «αγνώριστα» και πραγματικά σκέφτομαι πως όλες αυτές οι εταιρίες που υπάρχουν, γιατί ακόμη υπάρχουν εταιρίες στην χώρα μας δεν έχουν εξολοθρευτεί εντελώς, βρίσκουν νέο δυναμικό;
Τι γίνεται άραγες;
Χρειάζονται επιπλέον άτομα σε δουλειές εξειδικευμένες (μιλούσα σχετικά με ανθρώπους και χθες και σήμερα) για να βγουν οι βάρδιες και τα projects, και δεν προσλαμβάνουν...
Χρειάζονται άτομα με πείρα για συγκεκριμένες διαδικασίες, και δεν προσλαμβάνουν...
Όλα μια αλυσίδα.
Και από την άλλη τα νέα παιδιά όλο και ψάχνουν τρόπους να φύγουν στο εξωτερικό για πρακτική που είναι επ’ αμοιβή. Ή για μόνιμη εγκατάσταση. Και όλες οι μεγάλες εταιρίες και τράπεζες μεταπτυχιακούς φοιτητές, που έχουν τελειώσει τα πρώτα χρόνια σπουδών τους σε Ελληνικά Πανεπιστήμια (ω, ναι,)να τους προσλαμβάνουν σχεδόν με κλειστά μάτια και με μισθούς κάπου διπλάσιους από αυτόν που παίρνω εγώ στον ιδιωτικό τομέα μετά από 26 χρόνια εργασίας.
Τι φαύλος κύκλος είναι αυτός;
Ξεπερνά κάθε σενάριο που μπορώ τουλάχιστον εγώ να σκεφτώ.
Καλή δύναμη στην κοπέλα του μετρό, αλλά και το κάθε παιδί που ψάχνει και ψάχνεται!

Roadartist είπε...

Με εκπλήσσει που σου έκανε τόση εντύπωση! Από την περιγραφή φαίνεται πως δεν το έχεις ζήσει προσωπικά ή στο στενό σου κύκλο. Αυτό είναι πια η καθημερινότητα για την πλειοψηφία των νέων. Έτσι τόσο δύσκολα και περισσότερο από ότι φαντάζεσαι. Δουλειά σε λίγες μέρες; Ανέκδοτο πλέον! Και που είσαι ακόμη και πως να μην απελπιστείς πραγματικά!

navarino-s είπε...

@γυάλινο δάκρυ
Δυστυχώς το σχόλιο σου μοιάζει σαν ρεπορτάζ μέσα από το μέτωπο του πολέμου γιατί ζεις τα πράγματα κάθε μέρα και αυτό είναι που με απογοητεύει περισσότερο γιατί τα πράγματα είναι χειρότερα από το ό,τι φαντάστηκα.
Να είσαι πάντως καλά και χάρηκα που τα είπαμε μετά από καιρό!

navarino-s είπε...

@Penelope
Είναι εκπληκτικά και συνάμα τόσο απογοητευτικά πράγματα αυτά που γράφεις στο σχόλιο σου αλλά είναι καλό να γράφονται γιατί μαθαίνονται και από ανθρώπους σαν εμένα που είμαστε απέξω γι' αυτό και σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβαση σου!
Καλή σου μέρα!

navarino-s είπε...

@Roadartist
Έχεις δίκιο και νιώθω να μοιάζω σαν γραφικός με αυτά όλα που συμβαίνουν και για το πως τα βιώνετε εσείς τα νέα παιδιά σε αντίθεση με τις θεωρητικούρες εμάς των μεγάλων αλλά από την άλλη μεριά έδωσα και εγώ μιαν αφορμή με την κοπέλα για να γραφτούν από εσάς αυτά τα τόσο διαφωτιστικά.
Καλή σου μέρα!

Eugenia είπε...

Ξύπνησα μ' αυτή τη μελωδία στο μυαλό μου και μετά έψαξα να βρω το τραγούδι
http://www.youtube.com/watch?v=EahSJfSxBU4
δεν έχει τόση δύναμη?
νομίζω πως χρειάζεται σε όλους μας!
Νία (eugmare@gmail.com)

Eugenia είπε...

Ξύπνησα μ' αυτή τη μελωδία στο μυαλό μου και μετά έψαξα να βρω το τραγούδι
http://www.youtube.com/watch?v=EahSJfSxBU4
δεν έχει τόση δύναμη?
νομίζω πως χρειάζεται σε όλους μας!
Νία (eugmare@gmail.com)

navarino-s είπε...

@Eugenia
Ρε κάθαρμα, που ήξερες ότι μου αρέσει τόσο πολύ αυτό το τραγούδι!
Ευχαριστώ για την επίσκεψη!

Carlito είπε...

Οι δύο τρεις σελίδες έγιναν μισή...
Τα τρία εκατομμύρια λεκανοπέδιοι έγιναν πέντε...
Τα εργοστάσια διπλασιαστήκαν...
Οι μορφωμένοι νέοι τριπλασιάστήκαν...
Το θέμα μας όμως είναι, ότι η νοοτροπία μας σαν έλληνες, έμεινε η ίδια..
Αυτοί που μας κυβερνούν (που βέβαια του ψηφίσαμε όλοι), είναι οι ίδιοι...
Το δημόσιο παρέμεινε το ίδιο...
Οι δόσεις για τα Καγιέν τα τούρμπο, μας έχουν φτάσει στο αμήν..
Η Ελένη Μενεγάκη θα κάνει μεσημεριανό...
Η Μιχάλης Χατζηγιάννης πήγε να γνωρίσει στους δικούς του την Ζέτα..

Και γενικά...Ελλαδάρα!!

Καλησπέρα Νavarino,

navarino-s είπε...

@Carlito
Ας έχουμε για παρηγοριά -όσο και να φαντάζει ουτοπία- το ότι η γλώσσα μας τουλάχιστον έχει ακόμη δύναμη και μπορούμε να εκφράζουμε τα αισθήματα μας με κείμενα αριστοτεχνικά όπως αυτό του σχολίου σου!
Καλή βδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

καλημέρα και από αυτήν την ανάρτηση Ναυαρίνο,

Ναι, είναι όντως πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα πια, και η ύφεση δείχνει όντως τα δόντια της. Αναγκάζονται ήδη πάρα πολλοί αξιόλογοι 'Ελληνες, οι περισσότεροι νέοι, με προσόντα, να μεταναστεύσουν, ή, να το σκέπτονται......

Εγώ που είμαι ελεύθερη επαγγελματίας, έχω μια μικρή αισιοδοξία, ότι στον ελεύθερο τομέα, αν καποιος είναι πολύ κινητικός και προσπαθεί, και σήμερα ακόμα υπάρχουν περιθώρια για αντικείμενο εργασίας, απλά, με πολύ περισσότερο κόπο και αγωνία.....ίσως η 'δουλειά γραφείου', να είναι πια και αυτό απομεινάρι του παρελθόντος, όπως θα είναι σύντομα και η 'εύκολη' τακτοποίηση στο Δημόσιο.

Λυπάμαι για τη δεξαμενή μυαλών που θα διαφύγει στο εξωτερικό.....ποιοί θα οικοδομήσουν την καινούργια Ελλάδα; ...ίδωμεν.