Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Και ο ελληνικός κινηματογράφος;


Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας αλλά εγώ όταν βγαίνω από την αίθουσα του σινεμά όπου έχω δει κάποιο αριστούργημα με ταπεινή προέλευση: έργο π.χ. από Τουρκία, Ιράν, Ρουμανία, Βοσνία, Σκόπια, Βολιβία και άλλες φτωχές χώρες, μαζί με την ψυχική ευφορία και έκσταση, νιώθω και κάποια πίκρα. Ένα παράπονο μέσα μου με γραντζουνάει: «που είναι το δικό μας σινεμά;».
Γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια αν εξαιρέσουμε τρεις μόνο ταινίες: την «Εαρινή Σύναξη Των Αγροφυλάκων» του Δήμου Αβδελιώδη –η καλύτερη ταινία από καταβολής ελληνικού κινηματογράφου για μένα- την «Πολίτικη Κουζίνα» του Τάσου Μπουλμέτη που έκοψε μάλιστα και πολλά εισιτήρια και τον «Όμηρο» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη που την έφαγε η μαρμάγκα του ελληνικού ρατσισμού, άντε και καμιά άλλη που μου διαφεύγει άντε και λίγες ελπιδοφόρες προσπάθειες νέων σκηνοθετών και σκηνοθετριών, νομίζω ότι βουλιάξαμε στη μετριότητα! Και με τόση κινηματογραφική παράδοση πίσω μας! Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 –που άλλες χώρες μόλις έκαναν τα πρώτα τους βήματα στην 7η τέχνη- είχαμε έναν πολύ καλό και ανθηρό κινηματογράφο.
Τα γιατί και τα διότι τα ψάχνουν οι ειδικοί: κάνουνε αναλύσεις, γράφουνε συμβουλές λένε το ένα λένε το άλλο. Τι έρχομαι λοιπόν να προσθέσω εγώ; Και με ποια ιδιότητα θα μου πει κάποιος. Ας ξεκινήσω από το τελευταίο. Είμαι φορολογούμενος πολίτης, λάτρης της μεγάλης οθόνης και γράφω σε blog, όχι σε περιοδικό ή εφημερίδα, κάτι που μου δίνει την ευχέρεια να αναφέρω και κανα όνομα σαν αιτία του κακού μωρέ παιδί μου! Γιατί διακατέχομαι ξέρετε από ένα είδος περίεργης διαστροφής –μάλλον κακία πρέπει να είναι- να προσωποποιώ τα πράγματα και τις καταστάσεις. Θέλοντας π.χ. να περιγράψω όλη αυτή την ξεφτίλα της μεταπολιτευτικής μας πραγματικότητας: τη λαμογιά, τη διαπλοκή τις αρπαχτές, τις καταπατήσεις δασών και τα αυθαίρετα, την παραπαιδεία τα φακελάκια και τα λαδώματα -ενώ μπορεί να μη φταίει ο συγκεκριμένος άνθρωπος- εμένα μου βγαίνει αυτόματα το όνομα: Ανδρέας Παπανδρέου!
Και αν πάμε τώρα να μιλήσουμε για τον ελληνικό κινηματογράφο –κινηματογράφο όχι τηλεόραση μεγάλης οθόνης τύπου «λούφας» και «safesex»- για όλη τη σημερινή κατάντια του και μαρασμό του, πάλι στη μέση ο μηχανισμός της διαστροφής και …τσακ πάλι ένα όνομα: Θόδωρος Αγγελόπουλος. Ο άνθρωπος που εδώ και 35 χρόνια χρηματοδοτείται σκανδαλωδώς από τα χρήματα του κρατικού κορβανά!
Γιατί από την μεταπολίτευση και μετά που άρχισε να αναπτύσσεται η τηλεόραση και άρχισαν να κλείνουν οι κινηματογραφικές αίθουσες η μία μετά την άλλη και να αποσύρονται οι ιδιώτες παραγωγοί, λεφτά πια για την 7η τέχνη δίνονταν μόνο από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την Κρατική Τηλεόραση. Την ίδια περίοδο ο Αγγελόπουλος χάρις στη μεγάλη επιτυχία του «Θιάσου» του –πρώτη αριστερή ταινία μετά τη χούντα και με θέμα τη δικτατορία του Μεταξά και την Αντίσταση- αποθεωμένος από σύμπασα την δημοσιογραφική κριτική έγινε κάτι σαν ο εθνικός μας σκηνοθέτης. Όλα τα λεφτά στο Θόδωρο!
Μόνο που κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο σκηνοθέτης μας ήταν μεγαλομανής με υπερπαραγωγές πανάκριβες! Αλλά και μέγας χασμουρητοποιός όπως αποδείχθηκε στην πορεία, καμία ταινία του δεν κάλυψε τα έξοδα της. Σπρώχνανε οι κριτικοί με τ’ αστεράκια τον κόσμο στις αίθουσες να δουν τα αριστουργήματα και αναστενάζανε τα καθίσματα -τα οποία ειρήσθω εν παρόδω πιο πολύ φθείρονται με τα ανιαρά έργα που δεν καθηλώνεται ο θεατής και στριφογυρίζει πάνω τους σαν σβούρα- με τα μακρόσυρτα μακρινά πλάνα και τις σκηνές με ομίχλη και συννεφιά με ανθρώπους ντυμένους με πανωφόρια κασκόλ και καπέλα και με ιστορίες που δεν είχαν αρχή ούτε μέση και όταν έγραφε ΤΕΛΟΣ ψάχνονταν οι έρημοι θεατές να βρουν το γιατί και τι ακριβώς δεν κατάλαβαν να μην πιαστούν αδιάβαστοι σε καμιά παρέα γιατί έχουμε βλέπεις και τους συμβολισμούς! Το «φύση φάε ένα μπισκότο» που φώναζε ο Βέγγος σε κάποια πετώντας προς το δάσος το εν λόγω γλύκισμα, συμβόλιζε, λέγανε οι κριτικοί, την αδυναμία του ανθρώπου να καταλάβει τις ανάγκες της φύσης!!!!
Μετά, με τη βοήθεια και της ιταλικής κρατικής τηλεόρασης είναι η αλήθεια για να μη γράφουμε και ανακρίβειες, προστέθηκαν και οι διεθνούς φήμης πρωταγωνιστές με τα μεγάλα κασσέ: Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Μπρούνο Γκάτζ, Χάρβεϋ Καϊτέλ και πάει λέγοντας, λες και δεν υπήρχε ο Κούρκουλος και ο Βόγλης. Πολλά τα λεφτά –για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης: το περσινό «4 μήνες 3 βδομάδες και 2 μέρες» από τη Ρουμανία και το φετινό «Οι 3 Πίθηκοι» από την Τουρκία, δυο έργα που μπαίνουν στο πάνθεον του παγκόσμιου σινεμά, πρέπει να στοίχησαν όσο τα σάντουϊτς και οι καφέδες μιας ταινίας του Αγγελόπουλου για να μην αναφέρω τα αριστουργήματα του Κιαροστάμι από το Ιράν που πρέπει να ήταν ακόμη χαμηλότερου κόστους- πολλά τα χιλιόμετρα φίλμ και ούτε ένας λυγμός ούτε ένα δάκρυ ούτε ένας κόμπος στο λαιμό των θεατών και ας είχε την τόσο καλή μουσική υποστήριξη της Καραίνδρου!
Αυτά θα μου πει κάποιος πως είναι γούστα και ότι απαιτείται ίσως υψηλή καλλιέργεια από τον θεατή που εγώ δεν διαθέτω. Σύμφωνοι. Άλλο είναι αυτό που θέλω να τονίσω. Τα πόσα και πόσα ταλέντα χαθήκανε όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν έτυχαν κάποιας οικονομικής υποστήριξης από την πολιτεία. Και θα αναφέρω ένα παράδειγμα: To 1980 που γυρίστηκε ο «Μεγαλέξανδρος» -μια ταινία που δεν αντέχει κανείς σήμερα να τη δει- η σκηνή του Ζαππείου, σκηνή εποχής που στο έργο κρατάει γύρω στα 5 λεπτά, είχε στοιχίσει 600.000 δραχμές. Όσο είχε στοιχίσει την ίδια χρονιά ολόκληρη η ταινία «Παραγγελιά» του Παύλου Τάσιου, ενός πολύ ταλαντούχου σκηνοθέτη που στην πορεία χάθηκε λόγω οικονομικής χρεοκοπίας, μια ταινία εκπληκτικής σκηνοθεσίας –η σκηνή του φονικού είναι σεμιναριακού επιπέδου- με καταιγιστικό ρυθμό που συχνά παίζεται στις τηλεοράσεις και συγκινεί και που εκτός των άλλων έχει περισώσει τις φοβερές απαγγελίες των ποιημάτων της από την αείμνηστη Κατερίνα Γώγου. Έ, η ταινία αυτή στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης εκείνης της χρονιάς κυριολεκτικά σφαγιάστηκε και ήρθε τρίτη πίσω από τον «Μεγαλέξανδρο» και τη «Φωτογραφία» ή «Μελόδραμα» δεν θυμάμαι καλά, του ετέρου μεγάλου μας χασμουρητοποιού Νίκου Παναγιωτόπουλου, γιατί και αυτός γύριζε ανιαρές και ακαταλαβίστικες ταινίες κάτι που τότε εθεωρείτο προσόν για την κριτική και τις χρηματοδοτήσεις! Και ο Παύλος Τάσιος χάθηκε τελικά για τον κινηματογράφο!
Και με αφορμή τώρα την τελευταία ταινία του εθνικού μας σκηνοθέτη που πρόκειται να παιχτεί εντός των ημερών –κοιτάξτε τι φοβερό promotion γίνεται!- και από κάτι υπαινιγμούς που βλέπω να διατυπώνονται περί ανιαρότητας ακόμη και από δικούς του δημοσιογράφους, ευελπιστώ ότι κλείνει επί τέλους αυτός ο κύκλος και όπως λέμε ότι με την εξέγερση του Δεκέμβρη έκλεισε ο κύκλος της μεταπολίτευσης, έτσι και εδώ: μια πραγματική σκόνη του χρόνου ίσως καλύψει άπαξ και δια παντός τη μακρόσυρτη και πανάκριβη αυτή ιστορία!

21 σχόλια:

the monkeys είπε...

Και πάνω που είχα αποφασίσει να δω ταινία του Αγγελόπουλου...τώρα το σκέφτομαι :P

Η αλήθεια είναι ότι για να είναι μία ταινία πολύ καλή, δεν είναι απαραίτητο να είναι πλούσια σε παραγωγή. Η παραγγελιά του Τάσιου ήταν μία εξαιρετική ταινία χωρίς πολλές πολλές σκηνές ή ποικίλες λήψεις. Η ταινία "4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες" (που μας πρότεινες και να δούμε) ήταν πολύ φτωχή στις λήψεις της, όμως ο σκηνοθέτης το είχε πει ότι η ταινία θα σταματούσε στη μέση αν ο ίδιος δεν απλούστευε εξευτελιστικά τις λήψεις (με την κάμερα να είναι για πολλά λεπτά σκαλωμένη στο ίδιο σημείο).

Όσο για τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο..άσ'τα. Έχω απογοητευτεί.

Tyler Durden είπε...

Μπραβο! Πέστα! πήξαμε από κουλτούρα και σύνδρομα κατωτερότητας γιατί δεν κατανούμε την "υψηλή τέχνη". Μια έχω δει μόνο του Αγγελόπουλου, το μετέωρο βήμα του Πελαργού. Δεν λέω είχε αρκετές ωραίες στιγμές, αλλά αυτό το αργό πλάνο σε σκότωνε. θα μπορούσε να πει τα ίδια με μια πολύ πιο ζωηρή και με δυνατά συναισθήματα ταινία.

Και αυτό το απότομο κόψιμο στις ταινίες ενω έχει αφήσει πολλά πράγματα ανοιχτά ακόμη, και μένα μου τη σπάει και είναι μόδα και σε ξένες ταινίες. Ειδικά στην φετινή "Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους", απογοητεύτηκα, ας είναι καλά ο Μπαρντεμ που μου κράτησε το ενδιαφέρον με το παίξιμό του.

Από πρόσφατες ελληνικές πάντως μου άρεσε πολύ "ο Βασιλιάς" του Γραμματικού

γυάλινο δάκρυ είπε...

Πιστεύω πως όλα γίνονται επειδή εδώ πλέον στα ΜΜΕ και γενικώς στο πεδίο των πολιτιστικών και τεχνών προωθούνται μόνο τα "ελαφριά". Όπου και να κοιτάξεις, κινηματογράφος, τηλεόραση, ραδιόφωνο.. Άλλωστε είναι και η παιδεία τέτοια. Αν κάποιος ψάξει, υπάρχει η ποιότητα με τον τρόπο που το λες (γιατί τη θεωρώ υποκειμενική όσον αφορά την τέχνη, αλλά κυρίως τη μουσική) όμως από τη στιγμή που οι παραγωγοί και σκηνοθέτες αυτών των ταινιών βρίσκουν οικονομικό αδιέξοδο μπροστά τους ή δεν καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το έργο τους ή παραμένουν στην αφάνεια.

Saq είπε...

Και να πω ρε φίλε navarino ότι δεν υπάρχει υλικό ώστε να αντλήσουν ιδέες οι έλληνες σκηνοθέτες, χαμός γίνεται στην κοινωνία μας. Αλλά βλέπεις έχουμε μπει στο τρυπάκι της αμερικανιάς, των ψευτοσειρών και ψευτοσυγκινήσεων. Τελευταία έχω δει κάτι ταινίες μικρού μήκους από προσωπικές παραγωγές με μηδαμινό μπάτζετ, που αξίζουν προσοχής και είναι πολύ καλύτερες από πολλές μεγάλες παραγωγές.

navarino-s είπε...

@monkaki μου καλό θα ήτανε να πήγαινες και να έβλεπες την ταινία για να σχηματίσεις ιδίαν γνώμη, να μην έχω και εγώ τύψεις ότι επηρεάζω την εξέλιξη σου και την κουλτούρα σου.
Πάντως χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε η "παραγγελιά" γιατί αυτό δείχνει τη διαχρονικότητα της που είναι και το ζητούμενο για κάθε καλή ταινία.

navarino-s είπε...

@Tyler σε ευχαριστώ πολύ! Οι έπαινοι σου με τιμούν ιδιαίτερα γιατί είσαι ένας άνθρωπος που ασχολείται τόσο πολύ με το σινεμά.
Ξέρεις τι μπούρδες έχουμε φάει στα μούτρα εμείς οι παλαιότεροι σινεφίλ; Γιατί μας καπέλωναν οι κριτικοί, κάποιοι ξερόλες που συνεχίζουν να γράφουν. Όσο πιο ακαταλαβίστικο το έργο τόσο πιο πολλά αστέρια. Δεν ξέρω αν έχει τύχει να δεις καμιά ταινία του Ζαν Λυκ Γκοντάρ; Εκεί να δεις χασμουρητό! Και μαλακία στο τετράγωνο! Και να οι δικοί μας τα 5 αστέρια: αριστούργημα να σου λέει ο άλλος. αι τότε ήμασταν ψαρωμένοι και μασάγαμε και σπάγαμε το κεφάλι μας τι συμβολίζει η μια σκηνή τι συμβολίζει η άλλη! Λές και λύναμε προβλήματα απειροστικού λογισμού. Και πουθενά συγκίνηση! Υποτιμούσαμε τον εαυτό μας ότι δεν έχουμε τάχα την κατάλληλη παιδεία!
Σε ένα έργο του Αντονιόνι -που είναι άνισος σκηνοθέτης γύρισε και καλά έργα αλλά γύρισε και κάποιες μπούρδες- το "Blow Up" είχε μια σκηνή που παίζανε δύο τέννις, κανονικά με ρακέττες αλλά χωρίς μπαλάκι, μια σαχλαμάρα που σου έσπαζε τα νεύρα" και γράφανε οι ξερόλες ότι αυτό συμβόλιζε τάχα το σύγχρονο άνθρωπο που δεν έχει ιδανικά!!! Fuck off ρε μαλάκες!

navarino-s είπε...

@γυαλινάκι μου γειά σου! Έχεις απόλυτο δίκιο για τα ελαφριά. Και εκεί που υπάρχει ποιότητα και ταλέντο λείπουνε τα λεφτά! Ενώ εκεί πρέπει να εμφανίζεται αρωγός η πολιτεία. Μια ανηψιά στον Καναδά εργάζεται στο κινηματογραφικό συμβούλιο της χώρας (National Film Board of Canada). Εκεί να δεις ενδιαφέρον και χρηματοδοτήσεις σε νέους κινηματογραφιστές! Μέχρι και τμήματα για ιδιαίτερες ομάδες πολιτών που θέλουν να σκηνοθετήσουν έχει! Τμήμα για ινδιάνους, τμήμα για άστεγους, τμήμα για άνεργους και πάει λέγοντας. Τα ψάχνουν εκεί τα ταλέντα! Εδώ τα διώχνουν!

navarino-s είπε...

@newton έχω δει και εγώ μια φορά ένα φεστιβαλ με τέτοιες ταινίες, τις λεγόμενες low budget και έχω εκπλαγεί με την ποιότητα τους. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι τρώγονται από την άλλη μεγάλη μαρμάγκα, της διανομής!

cynical είπε...

Γεια σου navarino-s. Ο Αγγελοπουλος ειναι εξαγωγιμο προιον, όχι γιατι φερνει λεφτα, αλλα γιατι μπορει και "συνομιλει" με ξενους αστερες. Βλεπεις το σύνδρομο της ψωροκώσταινες που την βαζουν τωρα στα σαλονια. Να δειχνουμε και μεις στο εξωτεικο οτι κατι εχουμε.
Μηπως και με τον πρωταθλητισμο το ιδιο δεν εγινε; Να φερουμε μετάλλια για τα μετάλλια.

Ο τροπος που δυστυχώς εχει επιλεγει για να ανεβει το prestige της χωρας μας, έχει ένα ονομα: "επικοινωνία".

Για τον Ιρανικο σινεμα δεν εχω λογια να πω!

cynical είπε...

Γεια σου navarino-s. Ο Αγγελοπουλος ειναι εξαγωγιμο προιον, όχι γιατι φερνει λεφτα, αλλα γιατι μπορει και "συνομιλει" με ξενους αστερες. Βλεπεις το σύνδρομο της ψωροκώσταινες που την βαζουν τωρα στα σαλονια. Να δειχνουμε και μεις στο εξωτεικο οτι κατι εχουμε.
Μηπως και με τον πρωταθλητισμο το ιδιο δεν εγινε; Να φερουμε μετάλλια για τα μετάλλια.

Ο τροπος που δυστυχώς εχει επιλεγει για να ανεβει το prestige της χωρας μας, έχει ένα ονομα: "επικοινωνία".

Για τον Ιρανικο σινεμα δεν εχω λογια να πω!

navarino-s είπε...

@cynical γειά σου! "επικοινωνία" όπως το λες. κοίτα τι γίνεται με την ταινία του που θα παιχτεί! παδιόφωνα τηλεοράσεις εφημερίδες περιοδικά: "η σκόνη του χρόνου" και "η σκόνη του χρόνου". και στο υπογράφω ότι είναι η χειρότερη του. έχω πληροφορίες από πρώτο χέρι: από θαυμαστή του με τον οποίο σκοτωνόμαστε χρόνια τώρα που πήγε στο φεστιβάλ της θεσσαλονίκης και την είδε και δεν του άρεσε!

Ανορθόδοξος είπε...

Άστα φίλε navarino, τα πράγματα στον ελληνικό κινηματογράφο είναι για κλάματα!

Από τη μία οι σεξοκωμωδίες με τους πρωταγωνιστές των τηλεοπτικών σίριαλ και από την άλλη ο Αγγελόπουλος... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!

navarino-s είπε...

@Ανορθόδοξε το χάρηκα το σχόλιο σου. είναι τόσο εύστοχο που με μια φράση τα λες όλα. "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα".

Υ.Γ. Η cynical ανησύχησε που δεν εμφανίστηκες να σχολιάσεις την προηγούμενη της ανάρτηση περί μεταφοράς του ασύλου και που σε αφορά άμεσα!!!!

cook είπε...

Αγγελοπουλο εγω δεν μπορω να δω!...εχω καλυτερους τροπους για να αποκοιμηθω...
:)
(οσο για το ιρανικο σινεμα κλπ συμφωνω...)

lagarto είπε...

καλά πραγματικά έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που όσο πιο ακαταλαβίστικη και αργή είναι μια ταινία τόσο πιο καλή ποιοτικά είναι!!!έλεος!
όντως υπάρχουν πολλοί νέοι σκηνοθέτες που με μικρά budgets κάνουν αριστουργήματα!
και τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας πολλοί κινηματογραφιστές έχουν καταφύγει στο ντοκιμαντερ και ταινίες μικρού μήκους.
όσον αφορά τον αγγελόπουλο, είναι σύνδρομο του έλληνα: βρέθηκε ένας που κάνει ό,τι κάνουν οι κουλτουριάρηδες του εξωτερικού και τον πουλάμε σαν εξαγώγιμο προϊόν.
έχω δει την αναπαράσταση του αγγελόπουλου, που θεωρειται από τις πιο light ταινίες του, αλλά αυτό το αργό μου έσπασε τα νεύρα!
ωραία πλάνα, δεν αντιλέγω, και καλή προσέγγιση της ιστορίας, αλλά θα μπορούσε η κάμερα να μην μένει τόσο πολύ στο ίδιο σημείο!κουράζει πολύ!
ας ελπίσουμε ότι θα δούμε άσπρη μέρα!
πολύ ωραίο θέμα ναβαρίνο μου!

navarino-s είπε...

@cook καλώς τα μάτια μας τα δυό!!!!
Χάρηκα πάρα πολύ ρε συ για την επανεμφάνιση σου αλλά και πολύ ωραίο το σχόλιο σου για καλύτερους τρόπους αποκοίμησης!!!!!!!!!

navarino-s είπε...

@lagartaki μου εσένα θα πάρω για υπεράσπιση στο δικαστήριο που θα με πάει ο σκηνοθέτης μας! Να καταλάβεις ότι η "αναπαράσταση" που αναφέρεις θεωρείται ότι διαθέτει ιλιγγιώδη ταχύτητα σε σχέση με τα υπόλοιπα έργα του!!!!

lagarto είπε...

ευχαρίστως θα έρθω!;)
καλά ναι το ξέρω...και γι'αυτό διστάζω να δω τις άλλες του ταινίες!
γιατί είμαι σίγουρη ότι θα με φέρει στα όρια της παράνοιας!
θα αρχίσω να χτυπάω την οθόνη μήπως και ξεκουνήσει η κάμερα!
πρέπει να έχουμε κιένα μέτρο σε κάποια πράγματα!

EKT είπε...

Υπάρχει μια ωραία λόγια έκφραση που ταιριάζει με όσα γράφεις, "Τοιούτος έπρεπεν υμίν Αρχιερεύς", ή όπως έλεγε και η γιαγιά μου " Κατά το Νιό και τ΄άρματα".
Καλό απόγευμα φιλιά στην Ελένη
ΕΚΤ Ελένη

navarino-s είπε...

@lagartaki μου σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων, αν και νομίζω ότι δεν θα χρειαστεί γιατί τον είδα σήμερα στη συνέντευξη πολύ θυμωμένο και ψωνισμένο συνάμα. Ρε συ ξέρεις τι είπε ο τύπος; "το σκηνοθέτη δεν τον καταξιώνει το κοινό και η κριτική, μόνο ο χρόνος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" ό εστί μεθερμηνευόμενο: δεν σας αρέσω γιατί είμαι πριν την ώρα μου, θα έρθουν άλλές πιο ώριμες γενιές και θα τους αρέσω!

navarino-s είπε...

@ΕΚΤ πολύ ωραίο αυτό για τον αρχιερέα!!!
τα φιλιά μας από μένα και την Ελένη!