Παρασκευή 22 Μαΐου 2009

"Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη......."





Η ΑΓΚΙΔΑ

Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη,
γυρνούσα από ένα ραντεβού.
«Τι έγινε;» ρώτησε κάποιος στο λεωφορείο.
Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες
μα δε διακρίναμε τίποτε άλλο.

Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα
στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.
Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει:
άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι’ εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια*.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ 1966

__________________________________
*λειβάδια στα τουρκικά και μεταφορικά: μέρη
ερωτικών συναντήσεων στην άκρη της πόλης.


Σαν σήμερα, 22 Μαΐου 1963, έπεφτε θανάσιμα χτυπημένος με σπασμένο κεφάλι ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Εποχούμενος ο δράστης σε τρίκυκλο, χτυπούσε βάναυσα με σιδερόβεργα και αποτελείωνε έναν μεγάλο ανθρωπιστή, έναν λαμπρό επιστήμονα, έναν αγωνιστή του αφοπλισμού και της παγκόσμιας ειρήνης. Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπήρξε ο δικός μας Γκάντι.
Γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα της Αρκαδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε το λειτούργημα του αφιλοκερδώς και με μεγάλη κοινωνική αφοσίωση: πολλές φτωχές εργάτριες της Αθήνας και του Πειραιά, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, έτυχαν της ιατρικής του φροντίδας. Και φέρανε στον κόσμο τα παιδιά τους χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Το 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά ως συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).
Οπαδός της μη βίας και της ιδέας του αφοπλισμού –μέσα στο βαρύ κλίμα του «ψυχρού πολέμου» και της μεγάλης απειλής για παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα- διοργάνωσε την 21 Απριλίου 1963, κόντρα στην αστυνομική απαγόρευση, την 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Κάτι που το παρακράτος της εποχής σε αγαστή συνεργασία με τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες και τα ανάκτορα, δεν μπόρεσε να συγχωρήσει. Και όλα εκείνα τα θρασίμια που απεργάζονταν συνταγματικές εκτροπές και δικτατορίες –κατά τραγική σύμπτωση στην ίδια ημερομηνία της πρώτης πορείας ειρήνης έγινε και το πραξικόπημα 4 χρόνια αργότερα- αποφάσισαν την με άγριο τρόπο φυσική εξόντωση αυτού του μεγάλου συμπατριώτη μας, που μπορεί μεν να πέρασε στους 100 μεγαλύτερους Έλληνες, σε πρόσφατο τηλεοπτικό διαγωνισμό ψηφοφορίας, αλλά μας πονάει πάρα πολύ που την ίδια διάκριση γνώρισε από τους συμπολίτες μας και ο αρχηγός εκείνων των θρασιμιών-δολοφόνων του, ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος!



12 σχόλια:

mia maria είπε...

Καλά, μεγάλη ιστορία αυτός ο διαγωνισμός με τους 100 μεγάλους Έλληνες. Μπερδεμένα όλα μέσα. Πάλι καλά που βγήκε ο Μ. Αλέξανδρος τέλος πάντων. Θα μπορούσε να είχε βγει, ας πούμε ο Ρουβάς!!!

Tyler Durden είπε...

μην τοποθετείς τον Λαμπράκη σε αυτό τον σαχλό μεταμοντέρνο αχταρμά με τους μεγάλους έλληνες (άλλωστε τον βάλαν τώρα στους μεγάλους που είναι ακίνδυνος, τότε ήταν μίασμα ή εχθρός του "ελληνισμού").

ειρηνιστής δίπλα σε πολέμαρχους και δικτάτορες, μάλλον ο έλληνας διατελεί σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση

crispy είπε...

Καλημέρα. Κατ'αρχήν να πω ότι το ποίημα του Ντίνου Χριστιανόπουλου είναι εξαιρετικό: ''Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει''... Τι πικρό συναίσθημα... Όσο για εκείνον τον περίφημο διαγωνισμό τι να πω, είναι πραγματικά άστοχος και δεν θέλω να σκέφτομαι με τι κριτήρια βγήκε ο νούμερο 1 και ναι , έχετε δίκιο είναι απαράδεκτο να βρίσκεται ακόμα και στους 100 ο τελευταίος δικτάτορας αυτής της χώρας.

navarino-s είπε...

@big mama ενδεικτικά ανέφερα το διαγωνισμό για να δείξω με το όνομα του Παπαδόπουλου κάποια ανησυχητικά σημάδια της κοινωνίας μας.

navarino-s είπε...

@tyler μακάρι να ήταν εύκολα τα πράγματα και παραλείποντας κάτι να ήταν δυνατόν να το εξωβελίζαμε κιόλας. Από φόβο για το αυγό του φιδιού έβαλα το θέμα του Παπαδόπουλου και αναφέρθηκα σε αυτό τον "σαχλό και μεταμοντέρνο αχταρμά" όπως πολύ εύστοχα χαρακτηρίζεις τον εν λόγω διαγωνισμό. Από φόβο γιατί σε κάτι τέτοια πράγματα, στα καφενεία, στα πρακτορεία στοιχημάτων και γενικά εκεί που εκδηλώνεται η λεγόμενη σιωπηρή πλειοψηφία μπορεί να διακρίνει κανείς τις προθέσεις της κοινωνίας. Χθες βράδυ ένας φίλος μου έλεγε ότι στο καφενείο που συχνάζει στο Γουδί όλο και μεγαλώνει τελευταία ο ρατσισμός και η ξενοφοβία από τη συντριπτική πλειοψηφία των θαμώνων. Προχθές σε ένα μεγάλο τραπέζι που έπαιζαν χαρτιά σχολίαζαν μια είδηση που άκουγαν από την τηλεόραση και όλοι συμφωνούσαν στην πρόταση: "την ξεκωλιάρα την Κούνεβα καλά της κάνανε! Να πάει στη Βουλγαρία!" Αυτά εμένα με τρομάζουν και για αυτό αναφέρθηκα στον Παπαδόπουλο!

navarino-s είπε...

@crispy σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για το ποίημα και μένα με συγκλονίζει. Όπως και για τον δικτάτορα τα λες σωστά, έγραψα περισσότερα στον Tyler.

ippoliti_ippoliti είπε...

Εξαιρετικό θέμα ανάρτησης.Μην ξεχνάμε την ιστορία.
Εχω αρκετά χρόνια να πάω στη μαραθώνια πορεία ειρήνης...
Το διαγωνισμό δεν το σχολιάζω, με κάλυψαν τα προηγούμενα σχόλια και απαντήσεις.
Ενα μόνο θέλω να προσθέσω. Ο Παπαδόπουλος βγήκε όχι μόνο γιατί τελούμε σε πλήρη ιδεολογική σύγχιση, αλλά και γιατί διαθέτουμε φασιστικά στοιχεία όπως όλα τα έθνη, "μεσσίες συντηρητικούς έως ακραία οπισθοδρομικούς".
Ευτυχώς όμως διαθέτουμε και Λαμπράκηδες!!!
Καλό βράδυ

navarino-s είπε...

@ippoliti σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και γιατί ανέφερες τους λαμπράκηδες, κάτι που εγώ δεν έκανα για να μην επεκταθεί η ανάρτηση. ...τους λαμπράκηδες! Τι μου θύμησες: ζούσα τότε στο χωριό και προερχόμενος από δεξιά οικογένεια είχα την ιδέα ότι οι λαμπράκηδες ήταν κάτι φοβερά και τρομερά όντα που απεργάζονταν το κακό και όταν μια μέρα σταμάτησε στην πλατεία ένα πούλμαν με λαμπράκηδες και λαμπράκισες από την Αθήνα τα έχασα! Ήτανε κάτι δροσερά και ζωντανά παιδιά που είχανε και κιθάρες ακορντεόν και φυσαρμόνικες χαρούμενα πρόσωπα και χαμογελαστά και έτσι που τα έβλεπα σαν να άναψε μέσα μου μια σπιθούλα αλλιώτικη!

the monkeys είπε...

ναβαρίνο μασ πολύ ωραιο κείμενο!!! πραγματικα ποσο ρεαλιτι μπορει να ειναι αυτο το ψηφιστε τον μεγαλυτερο ελληνα?και επιτελους ποσο αντικειμενικο ειναι αυτο??και αυτο με τον Παπαδοπουλο δν το ξερα!δν παμε καλα σαν κοινωνια δυστυχως αυξανονται οι ακροδεξιοι με την μασκα του δημοκαρατικου-ηλιθιου οπως Καρατζαφερης και Αδωνης.βεβαια ποτε οι ελληνες εκτιμησαν αυτους ποθ πραγματικα εκαναν πραγματα για τιν τοπο και την κοινωνια???ΠΟΤΕ

navarino-s είπε...

@monkakia μου ευχαριστώ για τα καλά λόγια. Δυστυχώς έτσι είναι τα πράγματα και αν τότε υπήρχε μια μαύρη αντίδραση και ένα σκοτεινό παρακράτος, ήξερε όμως ο κόσμος ποιό ήταν το κακό, ενώ σήμερα με δημοκρατικό τάχαμου προσωπείο λειτουργούν πιο πολύπλοκοι μηχανισμοί χειραγώγησης του μυαλού των ανθρώπων.

lagarto είπε...

αχ ναβαρίνο μου, πολύ καλό και συγκινητικό ποστ!επειδή τώρα τελευταια ασχολούμαι με το παρακράτος της Θεσσαλονικης την εποχή εκείνη(κάνω μια εργασία για την υπόθεση Παγκρατίδη) και με την υπόθεση Λαμπράκη,χαρηκα που είδα αυτό το ποστ. ο Λαμπράκης ηταν μια σπουδαία προσωπικότητα και φυσικά τον φάγανε οι παρακρατικοί όπως γίνεται συνήθως με τέτοιου είδους ακτιβιστές.
και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι προσπάθησαν να καλύψουν τους ενόχους και φυσικά δεν τιμωρήθηκαν, αφού μόλις έγινε το πραξικόπημα όλοι οι ένοχοι απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες....εντελώς τυχαία...

navarino-s είπε...

@lagartaki μου χάρηκα διπλά που συγκινεί αυτή η παλιά ιστορία και που κάνεις αυτή την εργασία. Όταν την ολοκληρώσεις θα ήθελα, αν μπορούσες, να μου την έστελνες!