Αναλωνόμαστε διαρκώς αυτό τον καιρό με τα οικονομικά μεγέθη και τις υλικές συνέπειες της κρίσης και του ΔΝΤ στη ζωή μας, χωρίς να τονίζουμε όσο πρέπει τις επιπτώσεις αυτών των πραγμάτων πάνω στην ψυχική υγεία των εργαζομένων. Και δεν μιλάω μόνο για τη γενική αβεβαιότητα του αύριο και την μεγάλη ανασφάλεια που διαπερνάει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, γιατί και αυτοί που έχουνε περισσότερα έχουν ίσως και μεγαλύτερη αγωνία, αλλά για αυτό το άγριο και εξουθενωτικό παιχνίδι του τρόμου που βιώνουν κάθε μέρα πολλοί συμπολίτες μας στου χώρους δουλειάς!
Και αν φτάσαμε να τρέμουν, με αυτά που διαδίδονται, ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι, σκεφθείτε τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα; Ιδίως τέτοιες μέρες που εξαγγέλλονται απεργίες τόσο επιτακτικά αναγκαίες και δίκαιες για την υπεράσπιση της κοινωνικής μας αξιοπρέπειας και υπόστασης, όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία 50 χρόνια!
Και αν φτάσαμε να τρέμουν, με αυτά που διαδίδονται, ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι, σκεφθείτε τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα; Ιδίως τέτοιες μέρες που εξαγγέλλονται απεργίες τόσο επιτακτικά αναγκαίες και δίκαιες για την υπεράσπιση της κοινωνικής μας αξιοπρέπειας και υπόστασης, όσο ποτέ άλλοτε τα τελευταία 50 χρόνια!
Σκεφτείτε τους συνειδητοποιημένους πολίτες που θέλουν να απεργήσουν και από πάνω τους επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη των απολύσεων. Τους συνανθρώπους μας που συνθλίβονται κάτω από τις χωρίς προσχήματα απειλές των σκυλιών της εργοδοσίας!
Με πήρε προχθές στο τηλέφωνο για να με συμβουλευτεί τι να κάνει μια φίλη μου εργαζόμενη νέα κοπέλα και συνειδητοποιημένη και ήτανε στα μαύρα πανιά το κορίτσι. Είχαν κάνει μια κίνηση για απεργία στην επιχείρηση τους που ήδη έχει προβεί σε επιλεκτικές απολύσεις και ενώ στην αρχή εκδήλωσαν ενδιαφέρον οι 50 από τους 100 εργαζόμενους σε δυο μέρες φυλλορρόησαν και έμειναν μόνο 5! Με βαριά καρδιά τη συμβούλεψα να μην απεργήσει! Γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με χαρακίρι!
Δεν ξέρω αν έπραξα σωστά, ξέρω όμως ότι η κοπέλα πέρασε δύσκολες ώρες πηγαίνοντας κόντρα στη συνείδηση της! Όπως και τόσοι άλλοι συνάνθρωποι μας αυτόν τον καιρό που πέρα από τις οικονομικές συνέπειες που πληρώνουν, υφίστανται και μια τέτοιου είδους καθημερινή ταπείνωση. Ένα μεγάλο τσαλάκωμα της προσωπικότητας τους και είναι οι περισσότεροι τους γονείς και μεγαλώνουν παιδιά!
Με πήρε προχθές στο τηλέφωνο για να με συμβουλευτεί τι να κάνει μια φίλη μου εργαζόμενη νέα κοπέλα και συνειδητοποιημένη και ήτανε στα μαύρα πανιά το κορίτσι. Είχαν κάνει μια κίνηση για απεργία στην επιχείρηση τους που ήδη έχει προβεί σε επιλεκτικές απολύσεις και ενώ στην αρχή εκδήλωσαν ενδιαφέρον οι 50 από τους 100 εργαζόμενους σε δυο μέρες φυλλορρόησαν και έμειναν μόνο 5! Με βαριά καρδιά τη συμβούλεψα να μην απεργήσει! Γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με χαρακίρι!
Δεν ξέρω αν έπραξα σωστά, ξέρω όμως ότι η κοπέλα πέρασε δύσκολες ώρες πηγαίνοντας κόντρα στη συνείδηση της! Όπως και τόσοι άλλοι συνάνθρωποι μας αυτόν τον καιρό που πέρα από τις οικονομικές συνέπειες που πληρώνουν, υφίστανται και μια τέτοιου είδους καθημερινή ταπείνωση. Ένα μεγάλο τσαλάκωμα της προσωπικότητας τους και είναι οι περισσότεροι τους γονείς και μεγαλώνουν παιδιά!
18 σχόλια:
Κι εγώ το ίδιο θα τη συμβούλευα, Ναβρίνε. Με βαριά καρδιά, αλλά το ίδιο. Εδώ δημόσιοι υπάλληλοι που δεν απειλούνται με απόλυση και πάλι διστάζουν να απεργήσουν μην τυχόν και δεν τα βγάλουν πέρα τον μήνα που θα γίνουν οι κρατήσεις.
Έχεις δίκιο. Δεν ξέρω πού θα βγάλει αυτή η ψυχολογική πίεση. Από τη μια είναι κακό αλλά απ' την άλλη ίσως μακροπρόθεσμα πάρει χαμπάρι ο Έλληνας πού τον έχουν οδηγήσει οι πολιτικές επιλογές του.
Καλώς έπραξες navarino!!! Φαντάζομαι όμως τι πίεση δεχτηκε η συνείδηση της...καθώς και η δική σου!!!
Ηρθε ο καιρός να μιλήσουμε για την εργοδοτική τρομοκρατία...νομίζω!!! Και η ανάρτηση σου δίνει ενα καλό έναυσμα...τροφή για σκέψη!!!
Αγγελής
Η αλήθεια είναι ότι ακόμη και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν προχωρούν σε απεργίες επειδή τους κόβουν τους μισθούς, πόσο μάλλον αυτοί που είναι προσωρινοί. Εγώ δεν νομίζω ότι και να συμμετείχε η κοπέλα στην απεργία ή και αν στην τελική γινόταν η απεργία αν θα είχε σαν αποτέλεσμα κάτι θετικό. Η μόνη λύση και την πιστεύω πραγματικά είναι η μελλοντική επανάσταση, που όσο και αν ακούγεται ηλίθιο αυτή την στιγμή, έχω την εντύπωση ότι δεν αργεί και πολύ. Δηλ κατά την γνώμη μου, μόνο μία συλλογική αντίσταση από όλες τις ομάδες και τις ειδικότητες μπορεί να συνεισφέρει σε κάτι
Δυστυχώς έτσι είναι! Και να σου πω την αλήθεια, τα νέα παιδιά σκέφτομαι περισσότερο. Στην επιχείρηση που δουλεύει η κόρη μου, κάθε τέλος του μήνα ένα αγορι λέει, άντε πάλι τη γλυτώσαμε και αυτό το μήνα!!!
Ο ιδιωτικός τομέας, για κάποιο λόγο, πάντα έμενε στο περιθώριο. Έχει περάσει η αντίληψη ότι όταν μιλάμε για εργαζόμενους, σε πολιτικές ή δημοσιογραφικές ατζέντες, αναφερόμαστε στους δημόσιους υπάλληλους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει.
Μία απεργία στο Δημόσιο τομέα, δεν έχει κανένα απολύτως αντίκτυπο, εκτός απο την ταλαιπωρία που υφίσταται η υπόλοιπη κοινωνία. Διότι, ούτε κάποιος δημόσιος υπάλληλος ρισκάρει να χάσει τη δουλειά του, ούτε ο εργοδότης (δηλαδή το Κράτος) έχει καμία ιδιαίτερη σκοτούρα. Το Κράτος ΔΕΝ έχει αφεντικά. Και οι πολιτικοί στην ουσία δημόσιοι υπάλληλοι είναι, οπότε στο τέλος η απεργία στο δημόσιο είναι "έργο για εσωτερική κατανάλωση, χωρίς κοινωνικό-οικονομικό αντίκτυπο".
Ο ιδιωτικός τομέας όμως, όπου μία απεργία όντως θα χτύπαγε ευθέως τα συμφέροντα του εργοδότη, είναι μία πονεμένη ιστορία που καλώς κάνεις και την επισημαίνεις. Τα ΜΜΕ άλλωστε, επιλέγοντας τη σίγουρη οδό του λαϊκισμού, δεν αναδεικνύουν την τραγική θέση του σημερινού ιδιωτικού υπαλλήλου.
@Nερένια
Βρίσκονται οι άνθρωποι σε φοβερό στρες γιατί έχουν αλλάξει άρδην τα πράγματα κάτι που θα έχει και πρόσθετες συνέπειες όπως η αλληλοϋπονόμευση και το γκρέμισμα της συναδελφικής αλληλεγγύης.
@chameleontas09
Εδώ και πολλά χρόνια Αγγελή μου υπάρχει πλήρης εργοδοτική ασυδοσία γιατί "ο φόβος φυλάει τα έρημα"!
Σ' ευχαριστώ για την κατανόηση και του δικού μου διλήμματος.
@monkaki μου έχεις δίκιο πολλοί το θέλουμε αυτό αλλά βλέπεις η αντικειμενική πραγματικότητα το κάνει να φαίνεται επιστημονική φαντασία!
@big mama
Αυτό που λέει η κόρη σου με το συναδελφό της περιγράφει πολύ παραστατικά όλη την κατάσταση!
@ellinaki
Είναι πολύ διαφωτιστική η παρέμβαση σου γιατί περιγράφει συνοπτικά όλο το σκηνικό της ήττας του πραγματικού συνδικαλισμού γιατί όπως σωστά το περιγράφεις αυτή η δημοσιοσυνδικαλιστική ξεφτίλα που κυριάρχησε τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε τα πράγματα στον πλήρη ευνουχισμό του ιδιωτικού τομέα. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται τότε που ο Γιαννόπουλος τα πρώτα χρόνια του Πασόκ έφερε το νόμο για το συνδικαλισμό στις δημόσιες υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ είχε το καθ΄όλα δίκαιο άρθο 4 που έλεγε: ότι λόγω της σπουδαιότητας των υπηρεσιών αυτών για τους πολίτες για την κήρυξη απεργίας έπρεπε να προηγηθεί απόφαση του 50% +1 των εγγεγραμμένων μελών (όχι των εργαζομένων)στο σωματείο και ξεσηκώθηκαν τότε και οι πέτρες: από το συνδικαλιστικό Πασοκ μέχρι σύμπασα την αριστερά κοινοβουλευτική και μη ακόμη και τους αντεξουσιαστές χαρακτηρίζοντας το αντεργατικό με αποτέλεσμα να αποσυρθεί και να παίρνονται έκτοτε οι αποδάσεις από τα Διοικητικά Συμβούλια και να τα πάρουνε όλα οι μάγκες του δημοσίου και οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα να χάσουν ό,τι είχε κατακτηθεί τα προηγούμενα 100 χρόνια!
Ξερεις κατι navarino, στοχευουν στη δημιουργια κλιματος ηττοπαθειας και εν μερει το εχουν καταφερει, αφου φυσικα κανεις δε δουλευει για να...περασει την ωρα του! Το θεμα ειναι για μενα (παραφραζοντας λιγο αυτο που ειπε η φιλη νερενια) να καταλαβει ο Ελληνας γρηγοροτερα απ ο τι μακροπρόθεσμα πού τον έχουν ΗΔΗ οδηγήσει οι πολιτικές επιλογές του και να ψηφισει επιτελους κατι αλλο εκτος απο ...ΝΔ/ΠΑΣΟΚ!
Τοσο πολυ λοιπον φοβομαστε μη χασουμε τις αλυσιδες μας;
Ζουμε τραγικες εποχες κ ακομη ειμαστε στη αρχη. Στον ιδιωτικο τομεα εδω κ χρονια η κατασταση ειναι ασφυκτικη, φαντασου τι ερχεται τωρα.
Μα το πλεον θλιβερο απο ολα ειναι η τρομερη ελλειψη παιδειας, αυτο μας καταστρεφει.
@Elva μου γειά σου!
Στην τελευταία σου πρόταση νομίζω ότι βρίσκεται η εξήγηση πολλλών πραγμάτων: οι αλυσίδες σήμερα έχουν αλλάξει μορφή περιέχουν ιδιοκτησίες και τέτοια πράγματα που κάνουν τους ανθρώπους ευάλωτους!
@Roadartist
Η παιδεία μας βλέπεις έχει αφεθεί σε αδιάφορους λειτουργούς και στα κανάλια!
Μάλιστα η εργοδοτική τρομοκρατία έχει περάσει πλέον και σε μαφιόζικες πρακτικές, (Κούνεβα και την κοπέλλα που ξυλοκόπησαν πρόσφατα μπράβοι του πιστολέρο εργοδότη της) και αυτά περνάνε στα ψιλά και δεν κα΄νει τίποτε η Αστυνομία, αν δεν κολυσιεργεί σκόπιμα.
Για το κράτος και τα τσιράκια του τρομοκρατία είναι μόνο η εξ αριστερών ένοπλη αντίσταση σε αυτό, όχι η κυριολεκτική τρομοκράτηση των εργαζομένων. Δυο μέτρα και δυο σταθμά, ακόμα και στο τάχαμου σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ, αυτή την μεγαλύτερη ιδεολογική φενάκη της σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας
Πρέπει να παλεύουμε για όσα πιστευόυμε και όσα απαιτούμε από τους άλλους, αλλά πλέον κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο, μιας και η δουλειά, η επιβίωσή μας ουσιαστικά, κρέμεται από τις διαθέσεις ενός αφεντικού που είναι υπεράνω όλων...
@Blackened
Δυστυχώς φίλε μου: ο με όλα τα μέσα καλλιεργούμενος φόβος "φυλάει τα έρημα"!
@Vipera Lebatina
ΠΡΕΠΕΙ! ...ερπετάκι μου αλλά....
Δημοσίευση σχολίου