Κυριακή 9 Μαΐου 2010

ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ!!!


Για μητέρες που έχουν φύγει θέλω να μιλήσω σήμερα εγώ, για εκείνες τις τραχιές γυναίκες της υπαίθρου που ανασταίνανε παιδιά, πολλά παιδιά μέσα στον πόλεμο στην κατοχή στο φόβο του εμφυλίου και στα δύσκολα χρόνια του ’50, τότε που ήταν το ψωμί πικρό και δούλευαν στα κτήματα ήλιο με ήλιο σαν τους άντρες, πότε αξίνα σκάψιμο, πότε τρύγο και ελιές και πότε θέρο με δρεπάνι στο λιοπύρι και να ‘χουν να ζυμώσουνε μετά, να ανάβουνε το φούρνο πριν το χάραμα και με το φέξιμο να φτιάχνουν τηγανόψωμα για τα παιδιά, ν’ αρμέγουνε τις γίδες να τυροκομούν να φτιάχνουν χυλοπίτες τραχανά να βάζουνε περβόλι, να βοτανίζουν τα σπαρτά να φτιάχνουνε σαπούνι, πάστα απ’ τη ντομάτα και παστό από το χοιρινό, να κάνουν νήμα το λινάρι, το σπάρτο, το μαλλί και να υφαίνουνε στον αργαλειό κουβέρτες και σαΐσματα κιλίμια και μπατανίες, να κοπανάνε με τον κόπανο στη βρύση τα χοντρά και τ’ άλλα να τα τρίβουνε στη σκάφη με τα χέρια, να ράβουν, να μπαλώνουν, να βάζουνε κομπρέσες σιναπίδι και βεντούζες στα παιδιά και στις γιορτές ν’ ασπρίζουνε τα σπίτια τις αυλές, να φτιάχνουν κουραμπιέδες δίπλες και γαλόπιτες, να τραγουδάνε με ζυγές σε γάμους κ’ αρρεβώνες «όλα τα πουλάκια κι’ αμάν αμάν…» και να χορεύουν με το βλέμμα χαμηλά, να μη γνωρίζουν από κοκκινάδια και από ξύρισμα ποδιών, να μη φιλιούνται με τον άντρα τους στο στόμα, να μη χαϊδεύονται και σεξ μόνο να κάνουνε μέσα στη νύχτα στα μουγκά, να μην ξυπνήσουν τα παιδιά και από τα σαράντα τους να βάζουνε τσεμπέρι ρόμπα και ποδιά και όταν μεγάλωναν να φεύγουν τα βλαστάρια ένα-ένα, να παίρνουνε τα τραίνα και τα πλοία, για μπάρκα και ταξίδια μακρινά σε Γερμανία, Καναδά, Αμερική και Αυστραλία και στα ραδιόφωνα τα λιγοστά της εποχής σαν μαχαιριά η σπαρακτική φωνή του Καζαντζίδη «μανούλα θα φύγω μην κλάψεις για μένα….» και αυτές να κλαίνε νύχτα μέρα και να έρχονται εκείνα τα γράμματα απ’ την ξενιτιά με τα μπλέ και κόκκινα σημαδάκια με περιγραφές μιας άλλης άγνωστης ζωής και τις φωτογραφίες με πόζες με χαμόγελα δίπλα σε αυτοκίνητα σε πάρκα και πλατείες, που ήταν αυτό μια απαντοχή για το κενό της απουσίας και να κυλάνε εδώ οι εποχές να φεύγουνε τα χρόνια, να έρχονται νωρίς τα’ αρθριτικά μα οι δουλιές δουλιές και όταν κάπου εκεί που γέρνει η ζωή και το κορμί, ήρθαν οι νύφες και οι γαμπροί ήρθαν και οι ανέσεις του πολιτισμού ήρθανε τα πλυντήρια οι κουζίνες και τα ψυγεία, τις άκουγες καθώς επλέκαν στις αυλές και συζητούσανε, να λένε με παράπονο η μια στην άλλη: "νύχτα περάσαμε εμείς απ' τη ζωή!".

16 σχόλια:

WCF είπε...

Συγκινητικό!!...καλημέρα!

ELvA είπε...

''...και όταν μεγάλωναν να φεύγουν τα βλαστάρια ένα-ένα, να παίρνουνε τα τραίνα και τα πλοία, για μπάρκα και ταξίδια μακρινά..''

Ποσο επικαιρο αρχιζει να φανταζει και σημερα, φιλε navarino. Πολλες μανουλες θα δουνε τα παιδια τους να φευγουν τα επομενα χρονια στην Ελλαδα και παλι...Μια χαρα τα καταφεραν και παλι οι πολιτικοι να ξενητευσουν κοσμο..(Τελικα ισως αυτο να κανει καποιους να σκεφτουν καποια πραγματα και να ειναι...επιεικεστεροι προς τους μεταναστες!)

Υ.Γ.
Α, και σ ευχαριστω γιατι δεν ηξερα οτι στην Ελλαδα γιορταζεται σημερα η γιορτη της μητερας. Εδω ειναι στο τελος του Μαη, φετος!

Καλο σου μεσημερι! ;)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Στις μάνες που νύχτα περάσανε απ' τη ζωή...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις μανούλες

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΤΕΛΕΙΑ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ!!!ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ.ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ:))))))

Penelope είπε...

Ωραία τα γράψατε αγαπητέ μου, αλλά αυτό το ""νύχτα περάσαμε εμείς απ' τη ζωή!" με πόνεσε πολύ. Γιατί και η δικιά μου μάνα κάπως έτσι δούλευε ώρες πολλές και ας το έκανε σε πιο "πολυτισμένο" περιβάλλον. Με πονάει το γεγονός ότι μπορεί και να το σκέφτηκε κάποιες στιγμές της ζωής της αυτό. Και έφυγε αρκετά νέα. Και δεν πρόλαβε να δει εγγόνι.
Καλημέρα.
Κι' εγώ από τις 5.30 σηκώνομαι κάθε μέρα και σταματώ κατά τις 11 το βράδυ, κι'ας ζω σε πιο πολυτισμένο περιβάλλον... η προσφορά και η προσπάθεια είναι εκεί αγαπητέ μου. Δεν σταματά ποτέ, όταν αγαπάς τα παιδιά σου.

navarino-s είπε...

@Irini
Να είσαι καλά! Καλή βδομαδα!

navarino-s είπε...

@Elva μου αυτό που γράφεις με προβληματίζει τις τελευταίες μέρες γιατί βλέπω μια γενικευμένη τέτοια διάθεση από τα νέα παιδιά. Που να το φανταζόμασταν αυτό πριν 2 χρόνια!
Πολύ καλή η παρατήρηση σου για τους μετανάστες!
Καλή και καλοκαιρινή εβδομάδα!

navarino-s είπε...

@Γλαρένια μου χρόνια πολλά!
Καλή βδομάδα και πολλά φιλιά!

navarino-s είπε...

@JK O Skpoytzakos
Βετεράνε συνάδελφε σ' ευχαριστώ πολύ και ιδιαίτερα για την αισιοδοξία σου που πάντα σκορπίζεις απλόχερα!
Καλή σου βδομάδα!

navarino-s είπε...

@Penelope Χρόνια Πολλά!
Το περίεργο με το σχόλιο σου είναι ότι ...έχεις δίκιο!
Βάζεις μια παράμετρο για τη σύγχρονη μητέρα που δείχνει πόσο λίγα πράγματα έχουν αλλάξει σε αυτό το θέμα! Πραγματικά με εξέπληξες!
Να είσαι καλά καλή βδομάδα!

Θανασης Ξ. είπε...

Το καλύτερο δώρο για την γιορτή αυτή.
Θα το διαβάσω στον γιό μου..

Καλημέρα.

Penelope είπε...

Είναι οι δύο όψεις του "ιδίου" ακριβώς νομίσματος αγαπητέ μου Navarino-s. Και το νόμισμα είναι εκεί με την δική του πάντα αξία :-)))
H ΜΑΝΑ της κάθε εποχής έχει την δική της αξία και φυσικά σήμερα, θεωρώ πως είναι πιο πολύτιμη, μιας και έχει να αντιμετωπίσει για τα σύγχρονα παιδιά περισσότερα "κακά" αυτά του παρελθόντος και να μάθει στα παιδιά της να σταθούν γερά και με πείσμα στα πόδια τους :-))

navarino-s είπε...

@Θανάσης Ξ.
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ και με τιμά ιδιαίτερα η πρόθεση σου να το διαβάσεις στο γιό σου!
Την καλησπέρα μου!

navarino-s είπε...

@Penelope μου καλησπέρα!
Πολύ σωστό αυτό για τη μεγαλύτερη δυσκολία των σημερινών προβλημάτων!

Μαριανα είπε...

Πράγματι συγκινητικό,

σε παραπέμπω σε μια ηπειρώτισσα γιαγιά και τι είπε για το πώς μεγάλωναν τα παιδιά, πιστεύω ότι θα σου αρέσει:

http://www.youtube.com/watch?v=k6yO_OnD8zQ

navarino-s είπε...

@Μαριάνα μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Δυστυχώς είμαι στο χωριό με χαμηλές ταχύτητες και δεν μπορώ να ανοίξω youtube, α το δω μόλις γυρίσω στην Αθήνα.
Την καλησπέρα μου!