Ντίνος Χριστιανόπουλος: ο συμπαθής ...στριμμένος μας!!!

Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος(1931), υπηρετεί τα ελληνικά γράμματα για πάνω από 60 χρόνια με έναν μοναδικό και άκρως ιδιαίτερο τρόπο.  Μονήρης ασκητικός και απόμακρος αποφεύγει επιμελώς την προβολή και τα λογοτεχνικά σινάφια και όποτε βγαίνει στην τηλεόραση εκφέρει ένα λόγο εριστικό που φέρνει σε δύσκολη θέση τους οικοδεσπότες του. Γι' αυτό και η άρνηση του να δεχτεί το μεγάλο κρατικό βραβείο που του απονεμήθηκε για το σύνολο του έργου του δεν εξέπληξε όσους γνωρίζουν το χαρακτήρα του αλλά και το μανιφέστο του που με τον τίτλο "Εναντίον" κυκλοφόρησε το 1991 και το οποίο αρχίζει με τις φράσεις: "Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης, απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε. ..."  Και στο οποίο έμεινε πιστός δηλώνοντας: "Δεν θα λέμε και θα ξελέμε!".

Πολύ σημαντικός ποιητής αλλά και χαρισματικός πεζογράφος. Δεν έκρυψε ποτέ την ομοφυλοφιλική του ιδιαιτερότητα ακόμη και στους πιο χαλεπούς καιρούς της συντηρητικής συμπρωτεύουσας. Ένα μεγάλο μέρος του ποιητικού του έργου αναφέρεται σε αυτό το πάθος αλλά και γενικότερα στον ερωτικό πόθο των ανθρώπων, πολλές φορές, μάλιστα, με έναν άκρως σπαρακτικό τρόπο.  Όπως σε εκείνο το άτιτλο ποιηματάκι του από τη συλλογή "το κορμί και το μεράκι" :  ο διψασμένος δε ρωτάει/ αν το νερό είναι γλυφό   ο πεινασμένος δε θυμώνει/ αν του πετάξουν ξεροκόμματο   κι όταν η καύλα χτυπάει στο μυαλό/ καλύτερα  η προστυχιά παρά η τρέλα.

Εμένα προσωπικά πέραν από το ποιητικό έργο με γοητεύει ιδιαίτερα η εκφορά του λόγου του στις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, κάτι που μου συνέβαινε παλαιότερα με τον μακαρίτη τον Τσαρούχη. Διαθέτει δεινή αφηγηματική ικανότητα, τέλεια  άρθρωση και βάζει πάντα στο τέλος την εριστική του λέξη. Και έχω να σας παραθέσω τρία ενδεικτικά αποσπάσματα.

                                                                ***

Ερώτηση: Πως νιώθετε για τη βράβευση σας;

Απάντηση: Οι άνθρωποι μου απένειμαν το βραβείο από καλή τους διάθεση. Αυτό όμως πρέπει να υπάρχει και από την άλλη μεριά, αλλά εγώ όπως ξέρετε είμαι λιγάκι στριμμένος! 

                                                                ***

Ερώτηση: Όταν λέμε "Ποιητές της Θεσσαλονίκης" ποιους εννοούμε;

Απάντηση: Μετά τον Μανόλη Αναγνωστάκη που είναι μακράν ο πρώτος, θα πρέπει να λογαριάζετε την αφεντιά μου! 

                                                                *** 

Ερώτηση: τι γνώμη έχετε για το ότι η Θεσσαλονίκη ορίστηκε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης(1997);

Απάντηση: Απορώ και εξίσταμαι! Η Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης! όταν είναι γνωστό τοις πάσι ότι κατοικείται από μπουρτζόβλαχους!

ΥΓ: εγώ πιστεύω ότι πρόκειται για έναν πολύ ευαίσθητο άνθρωπο και αυτό το καταλαβαίνει κανείς, εκτός από την τέχνη του, και από την ενάργεια των αφηγήσεων του για τα δύσκολα χρόνια της κατοχής και της μετεμφυλιακής Ελλάδας καθώς και από ένα αίσθημα ενοχής που πολλές φορές εκφέρει. Όπως σε εκείνο το σπουδαίο του ποίημα: "Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη" που είχαμε αναρτήσει παλαιότερα: http://navarino-s.blogspot.com/2009/05/blog-post_22.html


Δημήτρης Κουκουλάς
Ιανουάριος 2012