Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Σε ποιούς απευθυνόταν ο Ντερτιλής; !!!


Με το θάνατο του υπέργηρου Νικόλαου Ντερτιλή έκλεισε ο κύκλος των πρωτεργατών του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 (ο Παττακός δεν λαμβάνεται υπ'  όψιν μιας και έχει χάσει από καιρό το στοιχείο της σοβαρότητας). Όλη αυτή η ομάδα  των νεαρών αξιωματικών που από την εποχή ακόμη του εμφυλίου δημιούργησαν τη συνωμοτική οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών) σίγουρα και δεν λειτούργησαν ως συνειδητοί προδότες, σίγουρα και πίστευαν πως σε εκείνη τη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, προσέφεραν υπηρεσίες προς την πατρίδα τους. Πρώτα ήταν ο εμφύλιος και μετά ακολούθησε ο ψυχρός πόλεμος μεταξύ του Σοβιετικού και του Αμερικανικού ή Δυτικού μπλοκ που πίστευε ότι πίσω από κάθε κομμουνιστή ή αριστερίζοντα κρυβόταν και ένας εν δυνάμει κατάσκοπος ή πράκτορας των σοβιετικών, οπότε φυσικό ήτανε να ασπάζονται αυτές τις ιδέες και αρκετοί ένστολοι που σε συνεργασία με τους υπερατλαντικούς συμμάχους μας έφτασαν μέχρι το εγχείρημα της 21ης Απριλίου. Το περίεργο με αυτούς τους ανθρώπους νομίζω πως βρίσκεται στην μετά την πτώση του καθεστώτος τους συμπεριφορά τους: Κατ' αρχήν είχαμε την αυτοκτονία του Οδυσσέα Αγγελή που κρεμάστηκε   μέσα στο κελί του και την πεισματική άρνηση των υπολοίπων να έρθουν στον οιονδήποτε συμβιβασμό με την κρατούσα συνταγματική τάξη. Υπάρχει όμως, κατά τη γνώμη μου, ένα κοινό και πολύ σημαντικό στοιχείο που τους διακρίνει και είναι αυτό το ό,τι κανένας τους μα κανένας τους δεν ένιωσε την ανάγκη να αφήσει κάποιο γραπτό κάποια απομνημονεύματα τέλος πάντων για εκείνο το τόσο κρίσιμο ιστορικό διάστημα. Ούτε και ο πολυγραφότατος Παπαδόπουλος δεν το έκανε. Και εδώ είναι που εγώ πιστεύω ότι κάτι άλλο ήταν που τους ενόχλησε τόσο πολύ και ότι αυτό δεν γράφεται και λέω μήπως πρόκειται γι'  αυτή την ξεδιάντροπη προδοσία αυτό το άδειασμα που υπέστησαν εκ μέρους των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Κάτι που το πρωτογεύτηκαν με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και αργότερα με τις καινούργιες αγάπες των συμμάχων μας στο πρώην σοβιετικό μπλοκ. Για σκεφτείτε τη θέση τους όσων επέζησαν και είδαν τον Γιωργάκη τον Μπους να αναγνωρίζει, την ημέρα της ορκωμοσίας του μάλιστα, τα Σκόπια ως Μακεδονία;
Μήπως λοιπόν το πείσμα τους απευθυνόταν και σε κάποιους άλλους με τους οποίους τους συνέδεαν μυστικοί και ανομολόγητοι δεσμοί;    

4 σχόλια:

Penelope είπε...

Ενδεχομένως.
Αλλά αυτοί ήσαν άνθρωποι άλλου καιρού και με άλλες λογικές. Η στρατιωτική αγωγή πάντα μετρά σε αυτό που σου γράφω.

Μάλλουν δεν τους ενδιέφερε ιδιαίτερα η αποκατάσταση της όποιας "υστεροφημίας" τους, αγαπητέ μου Navarino.

Είχαν άλλα ζήσει και είχαν άλλα ενδεχομένως "λογαριάσει" και "ελπίσει".

Ελπίζω να είσαι καλά :-)

KANTHAR0S είπε...

Μπορεί. Αλλά το γεγονός ότι δεν έκλεψαν ούτε μία δραχμή, κάτι δείχνει. Μία σοβαρότητα, μία ειλικρίνεια, μία πίστη σε αυτό που έκαναν.

Αντίθετα, οι τωρινοί πολιτικοί σε τι πιστεύουν, όταν στα πόθεν ''αίσχη'' βλέπεις εκατομμύρια, ακίνητα, μετοχές και ταχύπλοα;

navarino-s είπε...

@Penelope
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στην εύστοχη παρατήρηση σου περί στρατιωτικής αγωγής άλλου καιρού και με άλλες λογικές ανθρώπων.

Καλά είμαι σ' ευχαριστώ και εύχομαι υγεία σε σένα και την οικογένεια σου!

navarino-s είπε...

@KANTHAROS
Κανθαράκο μου συμφωνώ μαζί σου στο θέμα της ηθικής ακεραιότητας ως προς τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος και την υπεράσπιση των αρχών τους, έτσι συμπεριφέρθηκαν και ο Χίτλερ και ο Στάλιν. Το άλλο δεν πρέπει να μας ξεφεύγει που είναι και το σπουδαιότερο: η στέρηση της ελευθερίας των άλλων, οι βασανισμοί και τα εγκλήματα κατά των συνανθρώπων τους. Ο αποβιώσας πέραν από τη συμμετοχή του στο πραξικόπημα, πυροβόλησε με το περίστροφο του στο κεφάλι και τον σκότωσε, νεαρό διαδηλωτή.