"Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη......."

Η ΑΓΚΙΔΑ

Το βράδυ που σκοτώσαν τον Λαμπράκη,
γυρνούσα από ένα ραντεβού.
«Τι έγινε;» ρώτησε κάποιος στο λεωφορείο.
Κανείς δεν ήξερε. Είδαμε χωροφύλακες
μα δε διακρίναμε τίποτε άλλο.

Πέρασαν τρία χρόνια. Ξανακύλησα
στην ίδια αδιαφορία για τα πολιτικά.
Όμως το βράδυ εκείνο με ενοχλεί
σα μια ανεπαίσθητη αγκίδα που δε βγαίνει:
άλλοι να πέφτουν χτυπημένοι για ιδανικά,
άλλοι να οργιάζουν με τα τρίκυκλα,
κι’ εγώ ανέμελος να τρέχω σε τσαΐρια*.

ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ 1966
__________________________________
*λειβάδια στα τουρκικά και μεταφορικά: μέρη
ερωτικών συναντήσεων στην άκρη της πόλης.

Σαν σήμερα, 22 Μαΐου 1963, έπεφτε θανάσιμα χτυπημένος με σπασμένο κεφάλι ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Εποχούμενος ο δράστης σε τρίκυκλο, χτυπούσε βάναυσα με σιδερόβεργα και αποτελείωνε έναν μεγάλο ανθρωπιστή, έναν λαμπρό επιστήμονα, έναν αγωνιστή του αφοπλισμού και της παγκόσμιας ειρήνης. Τηρουμένων των αναλογιών θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Γρηγόρης Λαμπράκης υπήρξε ο δικός μας Γκάντι.
Γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα της Αρκαδίας. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε το λειτούργημα του αφιλοκερδώς και με μεγάλη κοινωνική αφοσίωση: πολλές φτωχές εργάτριες της Αθήνας και του Πειραιά, εκείνα τα δύσκολα χρόνια, έτυχαν της ιατρικής του φροντίδας. Και φέρανε στον κόσμο τα παιδιά τους χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση. Το 1961 εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά ως συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ).
Οπαδός της μη βίας και της ιδέας του αφοπλισμού –μέσα στο βαρύ κλίμα του «ψυχρού πολέμου» και της μεγάλης απειλής για παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα- διοργάνωσε την 21 Απριλίου 1963, κόντρα στην αστυνομική απαγόρευση, την 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης. Κάτι που το παρακράτος της εποχής σε αγαστή συνεργασία με τις αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες και τα ανάκτορα, δεν μπόρεσε να συγχωρήσει. Και όλα εκείνα τα θρασίμια που απεργάζονταν συνταγματικές εκτροπές και δικτατορίες –κατά τραγική σύμπτωση στην ίδια ημερομηνία της πρώτης πορείας ειρήνης έγινε και το πραξικόπημα 4 χρόνια αργότερα- αποφάσισαν την με άγριο τρόπο φυσική εξόντωση αυτού του μεγάλου συμπατριώτη μας, που μπορεί μεν να πέρασε στους 100 μεγαλύτερους Έλληνες, σε πρόσφατο τηλεοπτικό διαγωνισμό ψηφοφορίας, αλλά μας πονάει πάρα πολύ που την ίδια διάκριση γνώρισε από τους συμπολίτες μας και ο αρχηγός εκείνων των θρασιμιών-δολοφόνων του, ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος!

Άνοιξαν τα θερινά!!!

Παλιά τέτοια εποχή, τα χειμερινά σινεμά κρεμούσαν την ταμπέλα: Ραντεβού τον Σεπτέμβρη! Έπαιρναν τη σκυτάλη τα θερινά όπως και τώρα, και χαράς ευαγγέλια για τους αρειμάνιους καπνιστές, ιδίως σε έργα θρίλερ, όπου με το ένα τσιγάρο ανάβουνε το άλλο και από δίπλα τα αγιοκλήματα με τα γιασεμιά να μοσχοβολάνε και τα ολόγιομα φεγγάρια από πάνω που ανεβάζουνε στα ύψη αυτή τη γλύκα του πανιού, την ένταση αυτού του πάθους που μας έχει βαρέσει κάποιους παιδιόθεν. Έτσι είπα και εγώ να προτείνω μερικές ταινίες που είδα το χειμώνα σε όσους τις χάσατε και θα θελήσετε να τις δειτε τώρα open air στις θερινές οθόνες. Μεγάλες οθόνες δηλαδή και όχι dvd, pc και τηλεόραση. Κακά τα ψέμματα: όταν λέμε σινεμά εννοούμε μεγάλη οθόνη! Δεν θέλω να στενοχωρήσω κάποιους, και οι άλλες εκδοχές αποτελούν μια κάποια λύση στην ανάγκη-βλέπω και εγώ έργα στην τηλεόραση και dvd- αλλά είναι άλλο πράγμα η μεγάλη οθόνη ρε παιδιά! Σε παίρνει μέσα της, σε αγκαλιάζει μια τεράστια αγκαλιά, το ζεις το έργο! Ότι θα δω στην τηλεόραση την άλλη μέρα το ξεχνάω, ενώ ότι βλέπω σε αίθουσα τύπωνεται ανεξίτηλα μεσ' στο μυαλό, θυμάμαι ακόμη και τον συγκεκριμένο χώρο, ακόμη και το κάθισμα που είχα καθίσει. Μεγάλη η διαφορά τι συζητάμε; Θα κάνω έναν παραλληλισμό με μουσικό παράδειγμα: Το να βλέπεις ταινία από dvd είναι σαν να ακούς το "take five" του Dave Brubeck από τραντζίστορ!
Θέλω επίσης να σας διαβεβαιώσω για όλες τις προτεινόμενες ταινίες, ότι η πολύχρονη πείρα μας εγγυάται, ότι δεν θα χάσετε τα λεφτά σας και το χρόνο σας. Θέλω επίσης να σημειώσω ότι η αρίθμηση είναι εντελώς τυχαία και δεν έχει να κάνει με ποιοτική αξιολόγηση. Αυτό γίνεται στο τέλος της ανάρτησης με έναν ιδιαίτερο τρόπο.

------------------------------------------------------------------------------------------------
(1). Οι 3 Πίθηκοι

Σκηνοθ.: Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν. Με τους Γιαβούζ Μπινγκόλ, Χατιτζέ Ασλάν, Ριφάτ Σουνγκάρ. Όλα ξεκινούν από τη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Η φυλακή, όπου δέχεται να πάει ο υπάλληλος ενός επιχειρηματία αντί για το ίδιο του τ' αφεντικό, ανοίγει για την οικογένειά του τον ασκό του Αιόλου. Τυφλοί, κουφοί κι αμίλητοι: οι τρεις πίθηκοι της αλληγορίας είναι οι τρεις ήρωες της τελευταίας ταινίας του διασημοτέρου δημιουργού της γείτονος, και κατ' επέκταση ολόκληρη η τουρκική κοινωνία. Εξαίρετος δραματουργός και ψύχραιμος ανατόμος της ανθρώπινης συμπεριφοράς, ο Τζεϊλάν γίνεται καλύτερος από ταινία σε ταινία («Μακριά», «Κλίματα Αγάπης»), κερδίζοντας με το «3 Monkeys» το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ Κανών.

--------------------------------------------------------------------------------------

(2). Ανάμεσα στους Τοίχους

Entre les Murs .

Σκηνοθ.: Λοράν Καντέ. Με τους Φρανσουά Μπεγκοντό, Ζιλιέτ Ντεμάιγ, Φρανκ Κεϊτά, Λορά Μπακελά.Ένας νεαρός δάσκαλος, μια σχολική τάξη, ένα συνοικιακό παρισινό σχολείο κι «ένα αριστουργηματικό φιλμ. Η επιλογή μας να της απονείμουμε τον Χρυσό Φοίνικα ήταν ομόφωνη». Τα λόγια του Σον Πεν, προέδρου της κριτικής επιτροπής στις Κάνες, έρχονται να επιβεβαιώσουν τη δύναμη της πιο απλής, της πιο αυτοσχέδιας και της πιο αληθινής ταινίας της χρονιάς. Γιατί οι πραγματικές εμπειρίες του Φρανσουά Μπεγκοντό, ο οποίος υποδύεται τον εαυτό του, μετατρέπονται μπροστά στην κάμερα του Λοράν Καντέ («Ελεύθερος Ωραρίου») σ' ένα ταξίδι στη γνώση, την καθημερινή αλήθεια, την ανθρώπινη αλληλεγγύη αλλά και στην αμφισβήτηση, την κοινωνική αδικία και την (κατα)χρήση της εξουσίας. Και το σπουδαιότερο; Με έναν τρόπο συγκινητικό, απολαυστικό, κινηματογραφικά ανεπανάληπτο.

--------------------------------------------------------------------------------------

(3). Γόμορρα
Gomorra
Σκηνοθ.: Ματέο Γκαρόνε. Με τους Τόνι Σερβίλο, Τζιανφελίτσε Ιμπαράτο, Μαρία Ναζιονάλε, Σαλβατόρε Κανταλούπο.Εξουσία, λεφτά και αίμα: αυτές είναι οι αξίες της καθημερινής ζωής στη Νάπολη και την Καζέρτα, όπου ο νόμος έχει αντικατασταθεί από τις επιθυμίες και τα συμφέροντα της Καμόρα. «Η πιο αληθινή ταινία που έγινε ποτέ πάνω στη Μαφία» είναι ένα ρεαλιστικό ντοκουμέντο που γυρίζει την πλάτη στη γραφικότητα της χολιγουντιανής γκανγκστερικής ταινίας, ένα ακόμα δείγμα της πρόσφατης αναγέννησης του ιταλικού σινεμά. Βασισμένη στο μπεστ σέλερ του Ρομπέρτο Σαβιάνο, η ταινία απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στο τελευταίο φεστιβάλ Κανών.
--------------------------------------------------------------------------------------

(4). Τυχερή κι’ Ευτυχισμένη

Happy-Go-Lucky

Σκηνοθ.: Μάικ Λι. Με τους Σάλι Χόκινς, Αλέξις Ζέγκερμαν, Σάμιουελ Ρούκιν. Don' t worry, be happy. Η Πόπι είναι η καινούργια Καμπίρια, μια δασκάλα που δε χάνει ποτέ το κέφι της και την όρεξή της για ζωή, μεταμορφώνοντας τη μιζέρια των γύρω της σε πολύτιμη αισιοδοξία. Ο Μάικ Λι κοιτάζει τη φοβισμένη κι αποπροσανατολισμένη Βρετανία γύρω από την πρωταγωνίστριά του μέσα από το ζωηρό, καλοσυνάτο της βλέμμα, αποφεύγοντας έτσι το σνομπισμό ενός κυνικού ή την καταγγελτική διάθεση ενός λαϊκιστή. Με αφοπλιστική απλότητα, παραδίδει λυτρωτικά μαθήματα ανθρωπιάς και σινεμά, συστήνοντάς μας μια ακόμα αλησμόνητη κινηματογραφική ηρωΐδα και την απίστευτη, βραβευμένη στο φεστιβάλ Βερολίνου Σάλι Χόκινς.
--------------------------------------------------------------------------------------

(5). Η Σιωπή της Λόρνα

Le Silence de Lorna
Σκηνοθ.: Ζαν-Πιέρ & Λικ Νταρντέν. Με τους Άρτα Ντομπρόσι, Ζερεμί Ρενιέ, Φαμπρίτσιο Ροτζιόνε.Τέταρτη στη σειρά ταινία στο διαγωνιστικό των Κανών και τέταρτο βραβείο (σεναρίου αυτή τη φορά) για τους τρομερούς Βέλγους αδερφούς. Δικαιότατο κι αυτό, καθώς μέσα από μια απλή ιστορία, αυτή ενός λευκού γάμου μ' ένα ναρκομανή που θα δώσει στη Λόρνα την πολυπόθητη βέλγικη υπηκοότητα, το δυτικοευρωπαϊκό όνειρο ξεγυμνώνεται από κάθε μορφής καμουφλάζ (οικονομικό, κοινωνικό, ψυχολογικό) κι αποκαλύπτει το σκοτεινό, αληθινό του πρόσωπο. Οι Νταρντέν υιοθετούν για πρώτη φορά ένα πιο χαλαρό και συναισθηματικό σκηνοθετικό τέμπο, μένοντας όμως πάντα πιστοί σ' ένα ρεαλιστικό, απέριττο σινεμά που κοιτά τους ήρωες και τους θεατές του στα μάτια.
--------------------------------------------------------------------------------------

(6). Vicky Cristina Barcelona

Σκηνοθ.: Γούντι Άλεν.
Με τους Σκάρλετ Γιόχανσον, Ρεμπέκα Χολ, Χαβιέ Μπαρδέμ, Πενέλοπε Κρουζ.
Ο καταλάνικος ήλιος, το φλαμένκο κι ένας μποέμ ζωγράφος αναστατώνουν τις καλοκαιρινές διακοπές δύο Αμερικανίδων στην Ισπανία, επαναφέροντας τον αγέραστο Γούντι Άλεν στη φόρμα του «Match Point» και του «Σφαίρες Πάνω από το Μπρόντγουεϊ». Χαλαρή, ερωτική διάθεση, μια πανέξυπνη σάτιρα της αμερικανικής ρηχότητας και της ευρωπαϊκής πόζας, απολαυστικές ατάκες και γοητευτικοί πρωταγωνιστές, με την ασυγκράτητη Πενέλοπε Κρουζ σε μια ερμηνεία-δυναμίτης, έτοιμη για μια ακόμα οσκαρική υποψηφιότητα.

--------------------------------------------------------------------------------------

(7). Περί Τυφλότητας

Blindness

Σκηνοθ.: Φερνάντο Μεϊρέλες. Με τους Τζούλιαν Μουρ, Μαρκ Ράφαλο, Γκαέλ Γκαρσία
Μπερνάλ, ΝτάνιΓκλόβερ.
Ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα του νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου από τοσκηνοθέτη του «Επίμονου Κηπουρού». Μία από τις σπουδαιότερες σύγχρονες ηθοποιούς στον κεντρικό ρόλο και πρεμιέρα σαν εναρκτήρια ταινία του φεστιβάλ Κανών. Η μελλοντολογική παραβολή του Βραζιλιάνου δημιουργού -στην οποία οι άνθρωποι χάνουν το φως τους κι επιστρέφουν στους νόμους της ζούγκλας- δίχασε την Κρουαζέτ, καθώς επαινέθηκε για τον σκηνογραφικό και σκηνοθετικό της ρεαλισμό, αλλά κατακρίθηκε για τη σοβαροφανή της αφέλεια και την έλλειψη του σαρκασμού που χαρακτηρίζει το έργο του Πορτογάλου λογοτέχνη.
---------------------------------------------------------------------------------------

(8). Βαλς με τον Μπασίρ

Waltz With Bashir
Σκηνοθ.: Άρι Φόλμαν.
Η φετινή έκπληξη του φεστιβάλ Κανών ήταν ένα animation που ήρθε από το πουθενά -συγκεκριμένα από το Ισραήλ- και συνδύασε μοναδικά το ιστορικό ντοκουμέντο, τα αντιπολεμικά μηνύματα και μια συγκινητική ανθρώπινη ιστορία. Ο σκηνοθέτης ανατρέχει στις προσωπικές του μνήμες από τη σφαγή των Παλαιστινίων προσφύγων στους καταυλισμούς του Λιβάνου στις αρχές της δεκαετίας του '80, εξομολογείται τους φόβους, τις ενοχές και τα όνειρα ενός ολόκληρου έθνους, αιφνιδιάζοντάς μας με την κινηματογραφική τεχνική και την πολιτική του τόλμη. Ποιος είπε ότι τα κινούμενα σχέδια είναι διασκέδαση μόνο για ανηλίκους;
--------------------------------------------------------------------------------------

(9). Γκραν Τορίνο
Gran Torino

Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Κλιντ Ίστγουντ, με τους: Κλιντ Ίστγουντ, Μπι Βανγκ, 'Ανεϊ Χερ, Κρίστοφερ Κάρλεϊ
Ο Γουόλτ Κοβάλσκι, βετεράνος του πολέμου της Κορέας, βλέπει τη γειτονιά του να κατακλύζεται από Ασιάτες μετανάστες. Χήρος και σε απόσταση από τα παιδιά του, θα συνάψει μια απροσδόκητα φιλική σχέση με τον νεαρό Κορεάτη γείτονά του, όταν ο τελευταίος θα επιχειρήσει να κλέψει την πολύτιμη Ford Gran Torino του.
--------------------------------------------------------------------------------------

(10). Αναχωρήσεις
DEPARTURES / OKURIBITO

Γιαπωνέζικη ταινία σε σκηνοθεσία Γιοτζίρο Τακίτα, με τους: Μασαχίρο Μοτόκι, Τσουτόμου Γιαμαζάκι, Ριόκο Χιροσούε, Κιμίκο Γιο
Ο Ντάιγκο Κογιαμπάσι, μουσικός, μετακομίζει στη γενέτειρα του, όταν μένει άνεργος. Εκεί, απαντώντας σε μια αγγελία της τοπικής εφημερίδας, δεσμεύεται χωρίς να το γνωρίζει από την αρχή και κρυφά από τη γυναίκα του, να προετοιμάζει τους νεκρούς για την «αναχώρησή» τους πριν την καύση. Όταν η γυναίκα του ανακαλύπτει το μυστικό, ο Ντάιγκο πρέπει να διαλέξει.. Μια θαυμάσια ταινία που μας διδάσκει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά μια καινούρια αρχή.
--------------------------------------------------------------------------------------

(11). 12
12

ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ: Nikita Mikhalkov ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ: Nikita Mikhalkov Sergei Makovetsky Sergey Garmash Aleksei Petrenko Yuriy Stoyanov Sergei Gazarov
Δώδεκα ένορκοι, άγνωστοι μεταξύ τους και διαφορετικοί ως προς την κοινωνική θέση, το επάγγελμα και καταγωγή, όπως το ορίζει ο ρωσικός νόμος, εξετάζουν την υπόθεση δολοφονίας ενός Ρώσου αξιωματικού. Οι καταθέσεις των μαρτύρων και τα αποδεικτικά στοιχεία οδηγούν στο συμπέρασμα πως το έγκλημα έχει διαπράξει ο θετός Τσετσένος γιος του θύματος. Όπως προκύπτει βρίσκονταν εκείνες τις ώρες στον τόπο του εγκλήματος, ο γέρος γείτονας άκουσε την κραυγή του "θα σε σκοτώσω", η γειτόνισσα απέναντι τον είδε να κρατάει το μαχαίρι... Οι δώδεκα ένορκοι κλείνονται σε μια σχολική αίθουσα και, ενώ οι έντεκα από αυτούς βιάζονται να βγάλουν την ετυμηγορία πρόχειρα και διαδικαστικά, ένας από αυτούς αποφασίζει να ψηφίσει "αθώος" και θέτει το θέμα προς επανεξέταση στην παραμικρή του λεπτομέρεια.
--------------------------------------------------------------------------------------

(12). Το Μυστικό
Un secret

Γαλλία, 2007. Σκηνοθεσία: Κλοντ Μιλέρ. Σενάριο: Κλοντ Μιλέρ, Νταλί Κάρτερ, από μυθ. Φιλίπ Γκρεμπέρ. Ηθοποιοί: Σεσίλ ντε Φρανς, Πατρίκ Μπριέλ, Λουντιβίν Σανιέ, Ζιλί Ντεπαρντιέ, Ματιέ Αμαλρίκ. 105 λεπτά
Οι ενοχές του παρελθόντος, ο αγώνας επιβίωσης αλλά και η αναζήτηση ταυτότητας μέσα από την ιστορία μιας οικογένειας Εβραίων στη Γαλλία, στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, σε μια όμορφη συναρπαστική ταινία.Με τις ενοχές ενός παρελθόντος, αλλά και τον αγώνα επιβίωσης μιας οικογένειας Εβραίων, στη Γαλλία, στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, καταπιάνεται η νέα, συγκλονιστική ταινία του Γάλλου σκηνοθέτη Κλοντ Μιλέρ («Η μικρή κλέφτρα», «Η συνοδός του πιάνου»), βασισμένη στο ομότιτλο, αυτοβιογραφικό βιβλίο του Φιλίπ Γκρεμπέρ
--------------------------------------------------------------------------------------

(13). Slumdog Millionaire
Αγγλική ταινία σε σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ, με τους: Ντεβ Πάτελ, Ανίλ Καπούρ, Ιρφάν Καν, Φρέιντα Πίντο
Μία μόνο ερώτηση χωρίζει τον 18χρονο, μεγαλωμένο στις άθλιες φτωχογειτονιές της Βομβάης Τζαμάλ Μαλίκ από το να κερδίσει 20 εκατομμύρια ρουπίες στο "Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;". Συλλαμβάνεται όμως από την αστυνομία και τώρα πρέπει ν' αποδείξει πώς απάντησε σε τόσο δύσκολες ερωτήσεις.
--------------------------------------------------------------------------------------

(14). Μακρόνησος
Μακρόνησος / Ηλίας Γιαννακάκης, Εύη Καραμπάτσου
Κατά την διάρκεια της περιόδου 1947-52, ένα «πρωτοποριακό» πείραμα διεξαγόταν λίγο έξω από την Αθήνα. Σκοπός του πειράματος ήταν η ιδεολογική αναμόρφωση των κομμουνιστών και τόπος διεξαγωγής αυτού, το ερημονήσι της Μακρονήσου. Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι υπέφεραν στο «Εθνικό Αναμορφωτήριο». Πολλοί από τους επιζώντες βρίσκονται εν ζωή, όπως και αρκετοί από το αντίπαλο στρατόπεδο. Πρόσωπα και από τις δύο πλευρές του ιστορικού αυτού δράματος αποτελούν τους 4 βασικούς χαρακτήρες του ντοκιμαντέρ.

--------------------------------------------------------------------------------------

(15). MILK
Αμερικανική ταινία σε σκηνοθεσία Γκας Βαν Σαντ, με τους: Σον Πεν, Τζος Μπρόλιν, Τζέιμς Φράνκο, Ντιέγκο Λούνα, Έμιλ Χιρς
Η ιστορία του Χάρβεϊ Μιλκ, δημοτικού συμβούλου του Σαν Φρανσίσκο και πρώτου δηλωμένα ομοφυλόφιλου εκλεγμένου δημόσιου λειτουργού στις ΗΠΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε από πολιτικό του αντίπαλο το 1978.

--------------------------------------------------------------------------------------

(16). Το χάρισμα της Σεραφίν
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Σκηνοθεσία: Μαρτέν ΠροβόστΠρωταγωνιστούν: Γιολάντ Μορό, Ούλριχ Τουκούρ, Αν Μπενάν, Ζενεβιέβ Μνις

Ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την τρέλα ήταν η ζωή της ναΐφ ζωγράφου Σεραφίν ντε Σανλί, ηρωίδας της ταινίας του Μαρτέν Προβόστ, που τιμήθηκε με επτά βραβεία Σεζάρ. Μια μεσήλικη θρησκόληπτη καθαρίστρια, που μεγάλωσε σε μοναστήρι, η Σεραφίν είχε ένα αυθεντικό ταλέντο να αποτυπώνει σε ξύλινα ταμπλό εικόνες της φύσης. Το χάρισμά της ανακάλυψε ο Γερμανός συλλέκτης Βίλχελμ Ούντε, ο οποίος πριν την κάνει γνωστή, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Γαλλία εξαιτίας του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
--------------------------------------------------------------------------------------

.

(17). Υπ’ αριθ. 1 Δημόσιος Κίνδυνος, Μέρος 1&2

L' INSTINCT DE MORT

Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ζαν Φρανσουά Ρισέ, με τους: Βενσάν Κασέλ, Σεσίλ Ντε Φρανς, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Ζιλ Λελούς Η ζωή και η δράση του θρυλικού κακοποιού Ζακ Μεσρίν, ο οποίος στη δεκαετία του '60 έδρασε στη Γαλλία, στις ΗΠΑ και στον Καναδά.
Από τα εισαγωγικά πλάνα της ταινίας, όπου οι τίτλοι αρχής μετατρέπονται σε φετιχιστικό και ελαφρώς ρετρό παιχνίδι παρακολούθησης, ο Ζαν-Φρανσουά Ρισέ καθιστά σαφείς τους όρους με τους οποίους θα φωτίσει τη ζωή του Ζακ Μερίν: μια ανάλαφρη αλλά γοητευτική σινεφιλία, που δεν διστάζει να αλλάξει φίλτρα, φακούς και ταχύτητες με τον ίδιο τρόπο που ο ήρωας της ταινίας επινοεί καθ’ οδόν τον εαυτό του. Ο Μερίν, όχι απλώς ένας νέος και ευρηματικός παράνομος, αλλά ένας σόουμαν του εγκλήματος εν τη γενέσει του, τρέχει από το ένα κινηματογραφικό είδος στο άλλο: ο εκνευριστικός ρεαλισμός α λα Γκρίνγκρας στα μπουντρούμια της Αλγερίας, η «Μπόνι και Κλάιντ» καταδίωξη στην έρημο, οι απόηχοι των αμερικάνικων γκανγκστερικών ταινιών στη μαθητεία του Μερίν στον υπόκοσμο. Χωρίς να φοβάται τα απότομα άλματα και τις αφηγηματικές ελλείψεις, ο Ρισέ ακολουθεί τον (αντι)ήρωά του κάνοντας εξαιρετική δουλειά στις «ανάσες» και τις επιταχύνσεις του μοντάζ του. Αφήνει τον σπουδαίο Κασέλ να χτίσει την παρουσία του στην οθόνη χωρίς να κεφαλαιοποιεί τον παραμικρό μορφασμό του και συγχωνεύει ακόμα και τα (σινεφίλ και μη) κλισέ σε μια ροή εικόνων που εύκολα γίνεται εθιστική.
--------------------------------------------------------------------------------------

Αν τώρα για κάποιους λόγους δεν προλαβαίνει κάποιος να τις δει όλες και θέλει αντί 17 να δει μόνο τις 10, αυτές ας είναι οι:

-- Οι 3 πίθηκοι

-- Τυχερή κι' ευτυχισμένη

-- Vicky Cristina Barcelona

-- Βαλς με τον Μπασίρ

-- Γκραν Τορίνο

-- Αναχωρήσεις

-- 12

-- Το Μυστικό

-- Μακρόνησος

-- Το χάρισμα της Σεραφίν

Και αν τώρα πρέπει να κατεβούμε στις 5, αυτές ας είναι οι:

-- Οι 3 πίθηκοι

-- Τυχερή κι' ευτυχισμένη

-- Γκραν Τορίνο

-- Αναχωρήσεις

-- Μακρόνησος

Και αν στις 3, αυτές ας είναι οι:

-- Τυχερή κι' ευτυχισμένη

-- Γκραν Τορίνο

-- Αναχωρήσεις

Στις 2, με πόνο καρδίας αφαιρούμε τον Μάϊκ Λη, επειδή απαιτεί και μια κάποια εξοικείωση, για να καταλήξουμε στις:

-- Γκραν Τορίνο

-- Αναχωρήσεις

Και αν πρέπει να διαλέξουμε μόνο μία, δυστυχώς αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει:

-- Γκραν Τορίνο

-- Αναχωρήσεις

Οπωσδήποτε!!!!!!

ΠΕΡΙ….ΑΝΕΜΩΝ

.
.
.

«Ο Μaΐστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής,
ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος
η Τραμουντάνα, η Όστρια…»

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ «Άξιον Εστί»




Σήμερα έχουμε μάθημα Λαογραφίας. Το μάθημα για την πολιτιστική μας παράδοση και κληρονομιά που καμία εξουσία μέχρι σήμερα δεν σκέφτηκε να εισάγει στα σχολεία –«άχρηστες γνώσεις» θα λένε κάποιοι «αρμόδιοι»- γιατί υπάρχουν βλέπεις άλλες προτεραιότητες, τεχνοκρατικής κατεύθυνσης. Και θα μιλήσουμε συγκεκριμένα για τους ανέμους που πνέουν στη χώρα μας, αυτούς που οι μετεωρολόγοι στα δελτία καιρού τους αναφέρουν πλέον μόνο με το στίγμα κατεύθυνσης, ενώ ο λαός μας από τα πανάρχαια χρόνια τους είχε δώσει ονόματα. Ονόματα που όλοι μας, όλο και κάπου θα συναντήσαμε διαβάζοντας θαλασσινές ιστορίες του Παπαδιαμάντη, του Καρκαβίτσα ή του Μωραϊτίδη. Ονόματα που όλο και κάπου θ’ ακούσαμε, τα καλοκαίρια που ξεχυνόμαστε στα νησιά, από ηλιοκαμένους ψαράδες και ξέμπαρκους ναυτικούς στα κεφενεία των λιμανιών. Ονόματα μύθοι που από μόνα τους εκλύουν μια γοητεία και μια ηχητική αρμονία που η απλή και μόνο παράθεση τους από τον μεγάλο μας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, εμπεριέχει το στοιχείο της υψηλής ποιητικής σύνθεσης.
Έφτιαξα μάλιστα και μια σχηματική απεικόνιση για καλύτερη κατανόηση των κατευθύνσεων τους και διευκόλυνση στην απομνημόνευση των ονομάτων τους για τα οποία, με τη βοήθεια των λεξικών, παραθέτω και μια εννοιολογική προσέγγιση.

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

1.Πουνέντες ή Πονέντες, λέξη ιταλικής προέλευσης για τον εκ δυσμών πνέοντα άνεμο. Ponente = δυτικός.
2. Ζέφυρος, λέξη ομηρική για τον εκ δυσμών πνέοντα άνεμο. Λέξη που απαντάται σε πολλές ραψωδίες και της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Αρκετές φορές μάλιστα χρησιμοποιείται με μεταφορική έννοια.. Είτε σαν το σύμβολο της ταχύτητας, είτε της επερχόμενης βροχής.
3. Μαΐστρος, λέξη ιταλικής προέλευσης για τον βορειοδυτικό άνεμο. Ο οποίος από τους αρχαίους ονομάζετο και άνεμος αργέστης = ο αιθρίαν ποιών. Από τους κατοίκους της Αττικής ονομαζόταν Σκίρων επειδή έπνεε από τις Σκιρωνίδες πέτρες του Ισθμού της Κορίνθου.
4. Τραμοντάνα ή Τραμουντάνα, ιταλική λέξη για τον βόρειο άνεμο. Tramontana = ο προερχόμενος απ’ τα βουνά.
5. Γραίγος, ο βορειοανατολικός άνεμος. Αντιδάνειο από την βενετσιάνικη λέξη grego και την ιταλική greco που υποδήλωναν τον άνεμο που φυσάει από την Ελλάδα.
6. Λεβάντες ή Λεβάντης, ισχυρός ανατολικός άνεμος που πνέει συνήθως το φθινόπωρο και την άνοιξη. Η λέξη προέρχεται από την μεσαιωνική ιταλική λέξη levante = ανατολή. Σε κάποια μέρη ονομάζεται και απηλιώτης.
7. Σιρόκος, θερμός και υγρός νότιος ή νοτιοανατολικός άνεμος που πνέει συνήθως πάνω από τη Μεσόγειο Θάλασσα και τη Ν. Ευρώπη, προκαλώντας βροχές και ομίχλες. Από ιταλ. Scirroco< αραβ. Sarq = ανατολή.

8. Όστρια, ο νότιος άνεμος ο αποκαλούμενος και νοτιάς. Από τη μεσαιωνική ιταλική λέξη ostro = νότος.

9. Γαρμπής, ο νοτιοδυτικός άνεμος. Από την βενετσιάνικη λέξη garbin < αραβική garbi = δυτικός.

10. Λίβας, νοτιοδυτικός άνεμος που πνέει από την κατεύθυνση της Λιβύης, συνήθως ξηρός και θερμός που προκαλεί σημαντικές καταστροφές στη γεωργία.

Αυτά τα ολίγα περί ανέμων και ελπίζουμε ότι με τις γνώσεις σας και τα σχόλια σας θα έρθετε να πλουτίσετε το περιεχόμενο αυτής της ανάρτησης.

Υ.Γ. Παραθέτω ένα σχόλιο με μια πολύ διαφωτιστή παρέμβαση από υψηλόβαθμο αξιωματικό του πολεμικού ναυτικού που νομίζω ότι λόγω σπουδών είναι και ο καθ' ύλην αρμόδιος:

Ο/Η Eleni Tsamadou είπε...
Γειά σου Δημήτρη,Ο Κίμων ενθουσιάστηκε. Σου βάζει 10 θα σου έβαζε και τόνο αν είχες βάλει υποσημείωση ότι το κέντρο του ανεμολογίου ( δηλαδή αυτός που παρατηρεί τους ανέμους) νοητά βρίσκεται στη Μάλτα, έτσι εξηγούνται και οι ονομασίες, όπως είναι του Γραιγου, του Λιβα κλπ αλλά και του Μαίστρου είτε γιατί έρχεται από την Αβινιόν, Μιστράλ τον λένε εκεί, είτε για να θυμούνται οι Μαλτέζοι το Μεγάλο Μάγιστρο των Ναίτών.

ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

Για μητέρες που έχουν φύγει θέλω να μιλήσω σήμερα εγώ, για εκείνες τις τραχιές γυναίκες της υπαίθρου που ανασταίνανε παιδιά, πολλά παιδιά μέσα στον πόλεμο στην κατοχή στο φόβο του εμφυλίου και στα δύσκολα χρόνια του ’50, τότε που ήταν το ψωμί πικρό και δούλευαν στα κτήματα ήλιο με ήλιο σαν τους άντρες, πότε αξίνα σκάψιμο, πότε τρύγο και ελιές και πότε θέρο με δρεπάνι στο λιοπύρι και να ‘χουν να ζυμώσουνε μετά, να ανάβουνε το φούρνο πριν το χάραμα και με το φέξιμο να φτιάχνουν τηγανόψωμα για τα παιδιά, ν’ αρμέγουνε τις γίδες να τυροκομούν να φτιάχνουν χυλοπίτες τραχανά να βάζουνε περβόλι, να βοτανίζουν τα σπαρτά να φτιάχνουνε σαπούνι, πάστα απ’ τη ντομάτα και παστό από το χοιρινό, να κάνουν νήμα το λινάρι, το σπάρτο, το μαλλί και να υφαίνουνε στον αργαλειό κουβέρτες και σαΐσματα κιλίμια και μπατανίες, να κοπανάνε με τον κόπανο στη βρύση τα χοντρά και τ’ άλλα να τα τρίβουνε στη σκάφη με τα χέρια, να ράβουν, να μπαλώνουν, να βάζουνε κομπρέσες σιναπίδι και βεντούζες στα παιδιά και στις γιορτές ν’ ασπρίζουνε τα σπίτια τις αυλές, να φτιάχνουν κουραμπιέδες δίπλες και γαλόπιτες, να τραγουδάνε με ζυγές σε γάμους κ’ αρρεβώνες «όλα τα πουλάκια κι’ αμάν αμάν…» και να χορεύουν με το βλέμμα χαμηλά, να μη γνωρίζουν από κοκκινάδια και από ξύρισμα ποδιών, να μη φιλιούνται με τον άντρα τους στο στόμα, να μη χαϊδεύονται και σεξ μόνο να κάνουνε μέσα στη νύχτα στα μουγκά, να μην ξυπνήσουν τα παιδιά και από τα σαράντα τους να βάζουνε τσεμπέρι ρόμπα και ποδιά και όταν μεγάλωναν να φεύγουν τα βλαστάρια ένα-ένα, να παίρνουνε τα τραίνα και τα πλοία, για μπάρκα και ταξίδια μακρινά σε Γερμανία, Καναδά, Αμερική και Αυστραλία και στα ραδιόφωνα τα λιγοστά της εποχής σαν μαχαιριά η σπαρακτική φωνή του Καζαντζίδη «μανούλα θα φύγω μην κλάψεις για μένα….» και αυτές να κλαίνε νύχτα μέρα και να έρχονται εκείνα τα γράμματα απ’ την ξενιτιά με τα μπλέ και κόκκινα σημαδάκια με περιγραφές μιας άλλης άγνωστης ζωής και τις φωτογραφίες με πόζες με χαμόγελα δίπλα σε αυτοκίνητα σε πάρκα και πλατείες, που ήταν αυτό μια απαντοχή για το κενό της απουσίας και να κυλάνε εδώ οι εποχές να φεύγουνε τα χρόνια, να έρχονται νωρίς τα’ αρθριτικά μα οι δουλιές δουλιές και όταν κάπου εκεί που γέρνει η ζωή και το κορμί, ήρθαν οι νύφες και οι γαμπροί ήρθαν και οι ανέσεις του πολιτισμού ήρθανε τα πλυντήρια οι κουζίνες και τα ψυγεία, τις άκουγες καθώς επλέκαν στις αυλές και συζητούσανε, να λένε με παράπονο η μια στην άλλη: « νύχτα περάσαμε εμείς απ’ τη ζωή!»

Μήπως ακρίβηναν πολύ τα βιβλία;

Παρακολουθώντας κανείς τις νέες εκδόσεις βιβλίων, βλέπει ότι η τιμή των 20 ευρώ έχει γίνει πια ψωμοτύρι. Και μιλάω για τα λογοτεχνικά και μόνο βιβλία, καθώς τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά, και γενικά τα επιστημονικά ακολουθούν άλλους κανόνες τιμολόγησης που δεν εμπίπτουν στην παρούσα ανάρτηση. Μιλάω δηλαδή για τα βιβλία που διαβάζει ο περισσότερος κόσμος, είτε στο σπίτι του, στο γραφείο, στο μαγαζί είτε στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Υπάρχουν βέβαια και αυτά που στοιχίζουν γύρω στα 17 ευρώ -όσα κυμαίνονται γύρω στις 300 τόσες σελίδες- αλλά αυτά αριθμητικά αποτελούν την μειοψηφία. Η συντριπτική πλειοψηφία των λογοτεχνικών βιβλίων, στα οποία τη μερίδα του λέοντος έχει το μυθιστόρημα, κυμαίνεται στις 400-500 σελίδες με αντίστοιχη τιμή τα 20-25 ευρώ. Ποσό νομίζω δυσβάστακτο για το φοιτητόκοσμο και την εργαζόμενη νεολαία.

Και εντάξει ξέρουμε από τις έρευνες αγοράς πως το 80% όσων διαβάζουν λογοτεχνία βρίσκεται στις άνω των 40 ετών ηλικίες και κυρίως στις γυναίκες, και μπορεί λόγω υψηλότερου εισοδήματος να μην τους φαίνεται ακριβή η τιμή. Για τις νεώτερες ηλικίες όμως: τα 20 ευρώ νομίζω πως είναι κρίσιμο ποσόν. Άσε που με κάποια χαμηλής ποιότητας "ευπώλητα", ελλοχεύει και ένα μεγάλος κίνδυνος. Να κάνει δηλαδή μια κοπέλλα οικονομία και αγοράζοντας ένα από αυτά να πέσει σε "μάπα το καρπούζι" και να απογοητευτεί σφόδρα. Κάτι που είναι δυό φορές κακό γιατί έτσι αποθαρρύνονται, μέχρι οριστικής απώλειας για τη λογοτεχνία κάποιοι εν δυνάμει αναγνώστες της.

Και στις προσφορές των βιβλιοπωλείων ή στα παζάρια των στοκατζίδικων όπως αυτό που στήνεται κάθε χειμώνα στην πλατεία Κλαυθμώνος, χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί μπορεί να είναι χαμηλές οι τιμές αλλά είναι πολύ πιο χαμηλή η ποιότητα των προσφερομένων.

Για τις τιμές των βιβλίων, βλέπετε, δεν ασχολούνται ούτε οι δημοσιογράφοι και οι κριτικοί της λογοτεχνίας που δεν τα πληρώνουν άλλωστε, ούτε και οι υπηρεσίες του υπουργείου εμπορίου.

Και υπάρχουν περιπτώσεις που εμπίπτουν στη διεύθυνση καταναλωτή, όπως αυτό το κολπάκι που γίνεται τώρα τελευταία με κάποια φιρμάτα ονόματα και μεγαλώνουν, μεγαλώνουν τα γράμματα και αραιώνουν, αραιώνουν οι λέξεις και οι 250 σελίδες γίνονται 400 και από 14 ευρώ η τιμή πάει στα 21!

Ασχέτως πάντως όλων αυτών: να διαβάζετε βιβλία αγαπητοί αναγνώστες, να διαβάζετε! όχι μόνο pc και μικρή οθόνη. Ούτε ηλεκτρονική ανάγνωση και εκτυπώσεις Α4. Να πιάνετε στο χέρι το βιβλίο να το χαϊδεύετε, να ρίχνετε πρώτα μια ματιά στ' αφτιά και το οπισθόφυλλο, τα βιογραφικά του συγγραφέα, τα στοιχεία του εκδότη και σιγά-σιγά έτσι απαλά και όμορφα να βουλιάζετε στην αξεπέραστη ηδονή που λέγεται ανάγνωση!