Δευτέρα 19 Απριλίου 2010

ΛΟΡΔΟΣ BYRON: Ένας δαιμονισμένος Τσε Γκεβάρα της εποχής του!!!


Φέτος συμπληρώνονται 200 ακριβώς χρόνια από το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα το 1810 και σήμερα 19 Απριλίου είναι η επέτειος του θανάτου του στο πολιορκημένο Μεσολόγγι το 1824.
Ο Λόρδος Βύρων (George Gordon Lord Byron 1788-1824) ο μεγάλος αυτός ρομαντικός ποιητής της Αγγλίας υπήρξε ο επιφανέστερος Φιλέλληνας που προσέτρεξε να βοηθήσει τον αγώνα του λαού μας για ανεξαρτησία, δίνοντας όχι μόνο οικονομική βοήθεια αλλά και την ίδια του τη ζωή.
Διάσημη προσωπικότητα της εποχής του και από το ποιητικό του έργο, που υπήρξε πολύ σημαντικό και μεγάλο, αλλά και από τον πολυτάραχο και προκλητικό του βίο. Χλεύαζε διαρκώς την πουριτανική υψηλή κοινωνία και την εξουσία της χώρας του. Μια φορά μάλιστα μπήκε φουριόζος στην Βουλή των Λόρδων και έκραξε άγρια τον Έλγιν για τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Με μία άκρως αχαλίνωτη και αποκλίνουσα ερωτική ζωή (αιμομιξία, παιδοφιλία, ομοφυλοφιλία) αποτελούσε το σύμβολο του απόλυτου κακού για την αγγλική αυτοκρατορία. Και ήταν αυτό το στοιχείο, νομίζω, που έκανε τους καθηγητές μας και τα σχολικά εγχειρίδια να υποβαθμίζουν τη συνεισφορά του στον αγώνα του ’21.
Και όπως ένας άλλος παγκόσμιος επαναστάτης, πολλά χρόνια αργότερα, έτσι και αυτός, εκτός από το κοινό στοιχείο της εύθραυστης υγείας τους, πίστευε ότι: «όταν δεν υπάρχουν επαναστατικές συνθήκες στη χώρα μας πρέπει να προστρέχουμε και να βοηθάμε τους λαούς που είναι εξεγερμένοι και διεκδικούν την ελευθερία τους». Και όπως ο Τσε Γκεβάρα μετά την Κούβα πήγε να βοηθήσει το εξεγερμένο Κονγκό και τη Βολιβία, έτσι και ο BYRON πρώτα αναμείχθηκε με το «κίνημα των Καρμπονάρων» για την απελευθέρωση της Ραβένας από τον παπικό ζυγό και αργότερα όταν συνάντησε στην Πίζα στο σπίτι του ποιητή Σέλλεϋ τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον άκουσε να μιλάει με ενθουσιασμό για την ελληνική Επανάσταση, συγκινήθηκε βαθειά και επιστρέψας αμέσως στην Αγγλία άρχισε να συγκεντρώνει χρήματα για τον ελληνικό Αγώνα, πούλησε και όλα του τα υπάρχοντα, τα άλογα του, τα έπιπλα του, τα βιβλία του και τη θαλαμηγό του και οργάνωσε ορειβατικό πυροβολικό και υγειονομική υπηρεσία και αφού ναύλωσε το πλοίο «Ηρακλής» απέπλευσε για Ελλάδα και έφτασε στο Μεσολόγγι στις 4 Ιανουαρίου του 1824 όπου έτυχε αποθεωτικής υποδοχής. Αλλά ας αφήσουμε από εδώ και κάτω, τα λίγα που απομένουν, να μας τα πει με τη γλαφυρή της καθαρεύουσα η Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη:
«…Ήτο πλήρους πυρετώδους ανυπομονησίας αναμένων να έλθη η στιγμή της πολεμικής εκστρατείας. Κατά τας ατελειώτους ημέρας της βροχής, κλεισμένος εις τον μικρόν του οικίσκον, κατετρύχετο υπό βαθυτάτης ανίας. Οι πεντήκοντα εκλεκτοί σωματοφύλακες του Σουλιώται πάνοπλοι τον περιεστοίχιζον νυχθημερόν. Αλλά μετ’ ου πολύ οι υπέρμετροι κόποι, αι κακουχίαι, το υγρόν κλίμα του Μεσολογγίου ήρχισαν να τον καταβάλλωσι. Την 15ην Φεβρουαρίου κατελήφθη υπό σφοδροτάτης νευρικής κρίσεως, ήτις είχεν όλα τα συμπτώματα της επιληψίας. Έκτοτε ο Βύρων εκυριεύθη υπό βαθυτάτης μελαγχολίας. «Θεέ μου, ανεφώνει, ας έλθει επιτέλους η ημέρα να ορμήσω εναντίον των Τούρκων και να εύρω τον θάνατον μαχόμενος!» Δυστυχώς η ευχή του δεν εισηκούσθη. Μετ’ ολίγας ημέρας έπεσεν εις την κλίνην πυρέσσων και την 19 Απριλίου, την επομένην του Πάσχα απέθανεν, έχων εις τα χείλη του το όνομα της κόρης του Άντας και της Ελλάδος.
Ο Βύρων, ως άνθρωπος και ποιητής, υπήρξεν εις των αρτιωτέρων αντιπροσώπων του ρωμαντισμού: ακόρεστος, υπερήφανος, ευέξαπτος, βίαιος, περιφρονητής της χρυσής μετριότητος και της ηρέμου ζωής, θεατρικός άμα και γενναιόψυχος. Η ποίησις του είνε πλήρης υπερβολών, πλουσία, αχαλίνωτος, με λαμπροτάτας αντιθέσεις, με μοναδικήν μουσικότητα και ορμήν ύφους.»
Και ευτυχώς που οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, όσοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή πάνω από το Παγκράτι και μέχρι τον Υμηττό, σκέφθηκαν και έδωσαν στην περιοχή τους το όνομα του μεγάλου αυτού Φιλέλληνα και μας έμεινε ο Δήμος Βύρωνα να μας τον θυμίζει γιατί αλλιώς μπορεί και να τον είχαμε ξεχάσει.
Και εκεί στο Δήμο Βύρωνα σήμερα με πρωτοβουλία του Συλλόγου «Λόρδος Βύρων»
θα γίνουν σχετικές εκδηλώσεις για τις επετείους που ανέφερα στην αρχή.

13 σχόλια:

Θανάσης Καραμπότσος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Κάποτε είχε πει: «Θέλω να πολεμήσω, τουλάχιστον με λόγια και αν ευτυχήσω και με έργα, όλους όσους καταπολεμούν τη σκέψη. Θα ξεσηκώσω, αν μπορέσω, και τις πέτρες ακόμα ενάντια στους τυράννους της γης». Με τη μεγάλη προσφορά του στην ελευθερία μας απαντάει σήμερα στην καρδιά μας: «Έζησα και δεν έζησα μάταια». Και ο Βύρωνας, όπως λέει σήμερα τον Μπάυρον ο λαός, θα θεωρείται εσαεί μεγάλος ευεργέτης των Ελλήνων.

Θανάσης Καραμπότσος είπε...

Καλημέρα navarino,τα τελευταία λόγια του Μπάυρον ήταν για την Ελλάδα: «Έδωσα στην Ελλάδα τον χρόνο μου, την περιουσία μου, την υγεία μου. Τώρα της δίνω και τη ζωή μου. Τι παραπάνω μπορούσα να κάνω;» Για τέτοιο Φιλέλληνα μιλάμε.
«Η μνήμη του Λόρδου Βύρωνα παραμένει ζωντανή και τα μηνύματα που τη συνοδεύουν εξαιρετικά επίκαιρα. Γιατί οι εξελίξεις που συντελούνται γύρω μας και ιδιαίτερα η αναζήτηση ανθρωποκεντρικών οραμάτων στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, φέρνουν έντονα στο προσκήνιο τις ιδέες και τις αξίες που εξέφρασε και υπηρέτησε ο μεγάλος ποιητής και φιλέλληνας. Με την ποίησή του και τους αγώνες του, ο Λόρδος Βύρων αναδείχτηκε σε βάρδο της ελευθερίας και σε κορυφαίο εκπρόσωπο του πνεύματος της αντίστασης κατά των ισχυρών της εποχής του. Δηλώνοντας ότι αισθάνεται «πολίτης του κόσμου» , αγωνίστηκε όχι μόνο για την ελευθερία των Ελλήνων αλλά και λαών που υπέφεραν κάτω από τον ζυγό της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ύψωσε τη φωνή του από τους πρώτους κατά της κλοπής των Γλυπτών του Παρθενώνα, καταγγέλλοντας τον αμοραλισμό του Λόρδου Έλγιν. Ορκισμένος εχθρός της κοινωνικής αδικίας, δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με το κατεστημένο της χώρας του.....

Τσαλαπετεινός είπε...

Σας ευχαριστώ που θυμηθήκατε και μας θυμίσατε αυτήν την επέτειο.
Μια μικρή συνεισφορά, "ΕΙΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΟΡΔΟΥ ΜΠΑΪΡΟΝ"
του Δ. Σολωμού, εδώ: http://www.sarantakos.com/kibwtos/solwmos_lordbyron.html

ELvA είπε...

Καλα που μας θυμησες τον Byron για να δουμε τελικα οτι μερικοι ξενοι ηταν πολυ πιο ειλικρινεις αγωνιστες απο πολλους ''Ελληνες'', πραγμα που εχει διαχρονικη ισχυ! ;(

Vipera Lebetina είπε...

Λοιπόν Ναβαρίνο-ς, ακόμα και να μην υπήρχε ο δήμος Βύρωνα, δεν νομίζω να τον ξεχνάγαμε. Γιατί του οφείλουμε πολλά, θα μπορούσε κάλλιστα να κάτσει στο σπίτι του, ενώ αντίθετα έδωσε ότι πιο σημαντικό είχε σε εμάς. Και αγάπησε πολύ τη χώρα μας, μια ξένη χώρα, ενώ εμείς λίγο αργότερα τι ακριβώς κάναμε; Αν δεν κάνω λάθος, σπαταλήσαμε τα λεφτά που είχαμε δανειστεί από την Αγγλία σε εμφύλιες διαμάχες. Μάλιστα, έτσι του λέμε το ευχαριστώ. Τότε και σήμερα...

navarino-s είπε...

@Δικαιόπολις
Σ' ευχαριστώ για την παρέμβαση σου και αυτά τα τόσο ωραία του μεγάλου επαναστάτη που καταθέτεις!
Την καλημέρα μου!

navarino-s είπε...

@Θανάσης Κ.
Αυτή η σύγκρουση του με το κατεστημένο της χώρας του ήτανε η αιτία που οι Εγγλέζοι δεχτήκανε τα οστά του 90 ολόκληρα χρόνια μετά το θάνατο του!
Την καλημέρα μου!

navarino-s είπε...

@Τσαλαπετεινός
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και για το λινκ με το ποίημα!

navarino-s είπε...

@Elva μου καλημέρα!
Πράγματι είναι μοναδική η αυταπάρνηση του για τον αγώνα μας.

Καθάρισε ο ουρανός σας από την τέφρα;

navarino-s είπε...

@Vipera Lenetina
Σκίζεις ρε...κάθαρμα και στην ιστορία. Μπράβο σου!

Lunapiena είπε...

Κρύα είν' η καρδιά, ωραία Ελλάδα! Αυτή που σ' αντικρίζει
και δεν ριγά σαν εραστής
στου σύντροφου τη σκόνη.
Αργό είναι το μάτι αυτό,
που δάκρυ δεν βουρκώνει
μπροστά στους ρημαγμένους σου ναούς, που διαγουμίζει
χέρι ανόσιο Βρετανών,
που πιότερο οφείλουν
φύλακες να 'ν των ιερών,
που δεν θα επανορθωθούν
καταραμένη ειν' η ώρα αυτή,
που απ' το νησί τους φεύγουν
και πάλινε το δύσμοιρο
τον κόρφο σου κουρσεύουν
και τους πεσμένους σου θεούς,
στα άθλια βόρεια σκότη
τους τραβούν!»

Απόσπασμα από:
Άσμα Πρώτο, του Τσάιλντ Χάρολντ
XV

navarino-s είπε...

@Lunapiena
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρέμβαση σου και την παράθεση αυτού του εκπληκτικού αποσπάσματος!