Στην ταινία του Ν. Νικολαΐδη «Τα
κουρέλια τραγουδάνε ακόμα» κυριαρχούσε η φοβερή ατάκα: «Όλα άρχισαν όταν
εκείνος ο καταραμένος ο Πέρρυ Κόμο τραγούδησε τη Γκλεντόρα!». Κάτι που για το
λούκι που τραβάμε τα τελευταία τρία χρόνια οι περισσότεροι λαοί της Ευρώπης
μπορεί να παραφραστεί σε: «Όλα άρχισαν όταν εκείνοι οι καταραμένοι Ρέιγκαν και
Θάτσερ κατόρθωσαν να περάσουν την κατάργηση των δασμών μεταξύ των κρατών και
την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων». Αυτό που ονομάστηκε δηλαδή Παγκοσμιοποίηση
ή Παγκόσμιος Καπιταλισμός. Ή για να το πούμε καλύτερα: Παραγωγή των
εμπορευμάτων εκεί που υπάρχουν τα φτηνά εργατικά χέρια και πώληση τους εκεί που
υπάρχουν τα ακριβά με την υψηλή αγοραστική δύναμη και το μεγάλο κέρδος. Μια
φοβερή επανάσταση για τα δεδομένα του καπιταλισμού που με την πτώση του
Σοβιετικού μπλοκ και την μετατροπή της Κίνας σε στυγνή καπιταλιστική υπερδύναμη
πήρε τη μορφή θριάμβου για τη Δύση και
οι οικονομολόγοι της έφτασαν στο σημείο να μιλάνε για το τέλος της ιστορίας και της ταξικής πάλης, μια λεωφόρος διαρκούς
ανάπτυξης και ευημερίας ξανοιγόταν μπροστά μας! Μόνο που αυτό το αλισβερίσι έκρυβε
έναν θανάσιμο κίνδυνο: η προς ανατολάς φυγή των κεφαλαίων για επένδυση άφηνε
πίσω ανεπούλωτες πληγές στην αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και στην
ανταγωνιστικότητα των προϊόντων μας που με μαθηματική ακρίβεια μας οδήγησε στο
να την … κάτσουμε τη βάρκα, ένα φαινόμενο που χάρις στο πλαστικό χρήμα των
τραπεζών άργησε πολύ να εκδηλωθεί. Ένα φαινόμενο που στη χώρα μας έχει την πιο
γλαφυρή αποτύπωση αφού τα νούμερα δείχνουνε πολύ καθαρά πως μέσα σε τριάντα
περίπου χρόνια μια οικονομία που μας εξασφάλιζε αυτάρκεια ή ακόμη και εξαγωγές
σε είδη όπως τα τρόφιμα (κρέας, λάδι,
σιτηρά, πουλερικά, τυροκομικά) οικοδομικά υλικά και ένδυση, για αναφέρω τους τρεις κυριότερους
κλάδους της ανθρώπινης επιβίωσης, έφτασε σήμερα να εισάγει τα πάντα και ψάξε μετά για θέσεις εργασίας! Μέχρι εδώ
είναι οι διαπιστώσεις που όπως θα έχετε καταλάβει διαπνέονται από μια τσάτρα-πάτρα
με τάσεις καφενείου προσέγγιση και με την ίδια παρεξηγήσιμη μέθοδο θα περάσουμε
και στις προτάσεις γιατί «σιγά μην κλάψω σιγά μη φοβηθώ» τους καθ’ ύλην
αρμόδιους οικονομολόγους που επί τρία χρόνια τώρα όλο περισπούδαστες αναλύσεις
μας κάνουν για την επόμενη μέρα και όλο τα
γεγονότα τους διαψεύδουν και αντί να πούνε «αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια» που
ήξερες μιλάνε για …ανάπτυξη αυτή την ξεφτιλισμένη ανάπτυξη του καταναλωτισμού
που ξέρουμε αυτή που ξετίναξε το περιβάλλον και που σίγουρα δεν θα ξανάρθει και
ευτυχώς δηλαδή, αλλά θα πρέπει να γίνει μια διόρθωση σε εκείνο που ξεκίνησε τότε
στραβά και μιας αυτό για το τότε είναι πια δύσκολο ακόμα και στα έργα επιστημονικής φαντασίας
όπως στο Looper που παίζεται τώρα στους κινηματογράφους και γυρίζει ο πρωταγωνιστής 30 χρόνια πίσω
για να διορθώσει τα μετέπειτα γεγονότα, νομίζω ότι το μόνο που μας απομένει
είναι να υψώσουμε πάλι τους δασμούς στα σύνορα μας και να στραφούμε στην
κτηνοτροφία οικιακών ή μικρών μονάδων να μην ψαρέψουμε για δυο χρόνια και να γεμίσουνε οι θάλασσες μας ψάρια να ξωπετάξουμε την Monsanto και να επιστρέψουμε στα
πεντανόστιμα κηπευτικά μας και τα φρούτα μας, να σπέρνουμε πάλι σιτάρι και
βρώμη που δεν θέλουν πότισμα και να γκρεμίσουμε εκείνα τα ενεργοβόρα και υδροβόρα τουριστικά
μεγαθήρια των βραχιολιών και να φτιάξουμε ήπιας παρέμβασης τουρισμό και να
αξιοποιήσουμε όλους τους αρχαιολογικούς μας χώρους τα αρχαία μας θέατρα και
όποιος θέλει ας έρθει που θα έρθει σε αυτό το όμορφο περιβάλλον που θα διαθέτουμε, ένα περιβάλλον
που θα μπορεί να αποκληθεί ελκυστικό και όχι να αποκαλούν έτσι τα μαντρόσκυλα
του νεοφιλελευθερισμού αυτό το νέο της
ανθρώπινης εργασίας που μας φτιάχνουν και που το κανονικό του όνομα είναι: σκλαβιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου