Ανθίσανε και πάλι οι νεραντζιές!!!

Και όχι μόνο στα προάστια και στις συνοικίες αλλά και μέσα στην καρδιά της Αθήνας νιώθεις να σου έρχονται οι καταιγιστικές ριπές ενός μεθυστικού αρώματος, που αγκαλιάζει τα πλήθη των πεζοδρομίων και μπαίνει μέσα από τα παράθυρα των αυτοκίνητων των τρόλεϊ και των λεωφορείων.

Μερικές έχουν τόση ανθοφορία που μοιάζουνε χιονισμένες, κάποιες άλλες φέρουν ακόμη και την περσυνή τους σοδειά, τεράστια αφράτα και ωριμα νεράντζια, σε ένα φανταστικό συνδυασμό του άσπρου και του πράσινου με το βαθύ πορτοκαλί και είναι σαν να διστάζουνε: να προχωρήσουνε μπροστά ή να μείνουνε ακόμη πίσω!

Πολλές είναι αυτές που βρίσκονται σε πεζοδρόμια μέσα σε αλσάκια και σε νησίδες δρόμων. Κάποιες είναι σε προαύλια εκκλησιών όπου τα πρωινά της Κυριακής το σούρουπο του Εσπερινού και των Χαιρετισμών τα βράδια, σμίγουν τα νεραντζάνθια με το λιβάνι.

Ανθίσανε οι Νεραντζιές, μπαίνει με φόρα η Άνοιξη. Και τι ωραία θα ‘τανε να ίσχυαν οι συμβολισμοί της: αυτά τα περί αναγέννησης και ελπίδας! Γιατί είναι βλέπεις και αυτές οι νεραντζιές που ανθοβολούν μπροστά σε αραχνιασμένα μαγαζιά που έχουν στις βιτρίνες τους ξεθωριασμένα ενοικιαστήρια και πεταμένα κάτω από την είσοδο φάκελα με λογαριασμούς ληγμένους. Καθώς και εκείνες που ανθοβολούν μέσα σε αυλόγυρους κλειστών εργαστηρίων.

Γιατί και μεσ’ στο πλήθος είναι βλέπεις άνθρωποι πολλοί που χάσανε δουλειές είναι και αυτοί που μένουνε απλήρωτοι καιρό, είναι ακόμα και η απειλή που σέρνεται για όλους και όλα αυτά τα μαζεμένα δηλαδή που κάνουνε το άρωμα αυτό να έρχεται φορές-φορές σαν πένθιμη ευωδιά Επιταφίου!

Σημείωση: πρόκειται για επανάληψη της ανάρτησης που δημοσιεύτηκε στις 11 Απριλίου 2011 και την ξαναβάζω λόγω της μεγάλης επικαιρότητας της.