Θα μας πάρει το ... «ποτάμι»!!!

Δεν ξέρω πως θα εξελιχθούνε τα πράγματα με αυτό το μιντιακό κατασκεύασμα που μας προέκυψε ξαφνικά στην πολιτική μας ζωή, αλλά είμαι βέβαιος πως η τυχόν επιτυχία του θα αναδείξει και για τη χώρα μας τον πυρήνα του μεγάλου προβλήματος. Που η οικονομική κρίση αποτελεί μόνο μια όψη του και που δεν είναι άλλο από αυτό το τεράστιο και μη αναστρέψιμο, φοβάμαι, κακό που μας βρήκε: την παγκοσμιοποίηση! Την ισοπέδωση δηλαδή της σκέψης μας και την αδράνεια μας μπροστά στο κακό. Όλοι οι άνθρωποι και όπου γης, από Ουλάν Μπατόρ μέχρι Αδελαΐδα, Ναϊρόμπι και Σηάτλ, προσηλωμένοι σε οθόνες διαφόρων τύπων και μεγεθών αναλωνόμαστε πνευματικά στην ίδια κουλτούρα. Είτε αυτή λέγεται Ίντερνετ, Χ-Factor,  Λιονέλ Μέσι και Mall. Σαν ναυαγοί με ξέβαθη μνήμη, άβουλοι, μοιραίοι, χειραγωγήσιμοι! Θέλουμε καλύτερη ζωή αλλά τα περιμένουμε από άλλους. Μπορεί να κάνουμε κάτι, μια κίνηση, αλλά αμέσως πισωγυρίζουμε. Κοιτάξτε αυτό που έγινε στην Αίγυπτο: βγήκε ο κόσμος στην Ταχρίρ και «ντάμπα-ντούμπα, ντάμπα-ντούμπα», γκρέμισαν τη στρατιωτική παντοδυναμία του Μουμπάρακ. Στις εκλογές όμως που έγιναν για πρώτη φορά ελεύθερα και με την παρουσία διεθνών παρατηρητών πολλοί δεν πήγαν να ψηφίσουν με αποτέλεσμα να εκλεγεί πρόεδρος ο ισλαμιστής Μόρσι. Λύσσαξαν οι Αμερικάνοι, Ισραήλ και Ευρωπαίοι και με τη δύναμη των μίντια σε λίγο καιρό τον υπέσκαψαν. Και ξανά «ντάμπα-ντούμπα, ντάμπα-ντούμπα» ο ίδιος κόσμος στην Ταχρίρ αλλά τώρα «Ζήτω ο Στρατός»!  Πάλι οι καραβανάδες στην εξουσία ο νόμιμος πρόεδρος  στη φυλακή και οι «αγανακτισμένοι» ταχριριώτες στα σπίτια τους. Αυτά τα ξέρει καλά ο νεοπαγής μας «ηγέτης» που κοιτάει χαμηλά όπως και οι παραποτάμιοι καθοδηγητές του, γι’ αυτό και υπόσχονται μιαν εύκολη ευτυχία, κάτι σαν την «υπνοπαιδεία» που μάθαινες ξένες γλώσσες … κοιμώμενος!  
Μόνο που σαν λαός  κρατάμε ακόμα κάτι, όπως αυτό: