Mundialοψήγματα και Mundialoψηφίδες!!!

1. Αν ξυπνούσε ο Χίτλερ και έβλεπε την Εθνική Γερμανίας θα πάθαινε αμέσως αποπληξία επιστρέφοντας πάραυτα στα ερεβώδη λημέρια του Άδη. Γιατί πως θα μπορούσε να ανεχτεί αυτός που μακέλεψε την ανθρωπότητα στο όνομα της φυλετικής καθαρότητας, να αγωνίζονται με τα χρώματα της πατρίδας του: ο Τούρκος Οζίλ, ο Αφρικανός Μπόατενγκ, ο Μεξικανός Γκόμεζ, ο Μαροκοτυνήσιος Κεντίρα και οι Πολωνοί Κλόζε και Ποντόλσκι. Αλλά το κυριώτερο: πως θα μπορούσε να ανεχτεί το να κάθεται στον πάγκο της ομάδας, προπονητής και ιθύνων νους, ο εμφανώς εβραϊκής καταγωγής Γιοακίμ Λεβ;

Αυτό το πολυπολιτισμικό ανακάτεμα είναι από τα καλά της παγκοσμιοποίησης με πολύ ευεργετικές αντιρατσιστικές επιδράσεις στο μεγάλο κοινό του πιο δημοφιλούς αθλήματος που είναι το ποδόσφαιρο.

2. Για εμάς τους Έλληνες είναι ευχής έργο που αποκλειστήκαμε από τον πρώτο γύρο!

Γιατί για σκεφτήτε τι θα μας περίμενε από τους ...Λοβέρδους και τους Παπακωνσταντίνους στο ασφαλιστικό και το εργασιακό, έτσι και έκανε η ομάδα μας καμιά τρελή πορεία άλα Γιούρο 2004;

Θα έβρισκαν ευκαιρία μέσα στους πνηγυρισμούς του κοσμάκη και θα πέρναγαν ακόμη σκληρότερα μέτρα! Κάθε γκολ θα αντιστοιχούσε σε +1 'ετος αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και κάθε νίκη σε 10% επιπλέον κόψιμο των μισθών και των συντάξεων!

3. Αυτοί οι φωστήρες της ΕΡΤ που μεταδίδουν τους αγώνες είναι τόσο ανυπόφοροι με την ένδεια του λόγου τους! Περιγράφουν μονότονα αυτό που ακριβώς βλέπουμε: σε ποιόν παίκτη δηλαδή πάει η μπάλα προσθέτοντας διαρκώς τις φράσεις καραμέλα: "ψάχνει διαδρόμους" "πάσα βούτυρο στο ψωμί του" "αμυντικογενής παίκτης" και άλλες τέτοιες παρλαπίπες και δεν λένε δυο λόγια να μαθαίνει ο κόσμος τι κράτος είναι η Γκάνα και η Παραγουάη ή οι άλλες μικρές χώρες, δυο λόγια τέλος πάντων πέρα από τα στερεότυπα των αποτελεσμάτων του παρελθόντος και το που παίζει ο κάθε παίκτης τους. Δεν έχουμε απαίτηση να είναι σαν τον Διακογιάννη που έλεγε τους Ούγγρους Μαγυάρους και τους Πορτογάλλους Λουζιτανούς αλλά κάποια ελάχιστα στοιχεία ιστορίας και γεωγραφίας δεν βλάφτουν. Και αν δεν τα ξέρετε ρε...πουρουπουπούδες ρίχτε πριν τον αγώνα μια ματιά στη Βικιπαίδεια!

ΚΑΘΙΣΤΕ ΗΣΥΧΑ ΓΙΑΤΙ …ΘΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ!!!

Αν για κάτι θα σκίζει τα ρούχα του ο ιστορικός του μέλλοντος με τα τεκταινόμενα σήμερα στην πατρίδα μας, δεν θα είναι τόσο η αγριότητα με την οποίαν επέπεσε επί των εργασιακών και ασφαλιστικώνμας δικαιωμάτων η Εξουσία –αυτό η αρμόδια επιστήμη έχει τα μέσα και με τους πρωτοετείς ακόμη φοιτητές της να το εξηγήσει: ως το αναπόφευκτο αποτέλεσμα του αχαλίνωτου νεοφιλελευθερισμού της τελευταίας 25ετίας- όσο εκείνη η φτωχομπινεδιάρικη αντίληψη που καλλιεργείται από τους φωστήρες των ΜΜΕ ότι τάχαμου πρέπει να αποφεύγουμε τις «ακραίες μορφές» κινητοποιήσεων και τα βίαια γεγονότα για να μην τα βλέπουν οι ξένοι και ….ακυρώσουνε τις εδώ διακοπές τους!

Να μη διαδηλώνουμε δηλαδή στο κέντρο των πόλεων, να μην καταλαμβάνουμε δημόσια κτίρια, τις αποβάθρες των λιμανιών και τους καταπέλτες των πλοίων (για να μπορεί να έρχεται ελεύθερα ο στόλος του Γκριμάλντι από τη Νάπολι με τα βρώμικα φαγητά και τους χωρίς αγγλικά ναυτικούς των 5 δολαρίων)!

Προσθέτοντας από πάνω με περίσσια υποκρισία οι καραγκιόζηδες: «Μπορεί ο καθένας να ασκεί το αναφαίρετο δικαίωμα του στη διαδήλωση αλλά ειρηνικά και κόσμια χωρίς να εμποδίζει τους άλλους».
Ήγουν: εδώ μας πήρανε και τα σώβρακα και εμείς να διαδηλώνουμε ….από Άγιο Φανούριο προς Κουκουβάουνες άδοντες άσματα τσιγκολελέτας!
Αλλά το περίεργο της υπόθεσης είναι –από ό, τι δείχνουν και οι σχετικές έρευνες- ότι κατορθώνουν και πείθουν πολύ κόσμο και ότι αυτές τις παρλαπίπες τις ασπάζονται ακόμη και τα θύματα αυτού του -ακραίας μορφής αγριότητας- περιβόητου Μνημονίου.
Γιατί πολλοί συνάνθρωποι μας, ελπίζουν ακόμη οι δύστυχοι ότι μπορεί μέσα από την ίδια πεπατημένη των τελευταίων ετών –άμα πιάσουμε κανα φραγκάκι το καλοκαίρι- ίσως και τη σκαπουλάρουμε!
Βαυκαλίζονται με ψευδαισθήσεις οι άνθρωποι γιατί δεν θέλουν να το πιστέψουν ενώ το βλέπουν πολύ καθαρά ότι με τα μέτρα σκληρής λιτότητας που παίρνονται τώρα παντού στην Ευρώπη, σε λίγα χρόνια το «είδος Τουρίστας» μπορεί να γίνει τόσο πολύ σπάνιο που να το αναλάβει η …WWF!

MUNDIAL ….και η φετινή αλλιώτικη του γεύση!!!

Ο μεγάλος Ολλανδός ιστορικός και φιλόσοφος Γιόχαν Χουιζίνγκα (1872-1945)στο σημαντικό του έργο: «Ο Άνθρωπος και το Παιχνίδι» μιλάει για την μεγάλη και καθοριστική σημασία του παιχνιδιού στη ζωή μας με έναν εντελώς ιδιαίτερο τρόπο από τον οποίο συγκράτησα δύο, κατ’ εμέ, πολύ αξιοπρόσεκτα σημεία.

Το ένα γιατί εντάσσει στο παιχνίδι ως την αιματηρή εκδοχή του και τους πολέμους, ξεφεύγοντας έτσι από την αποκλειστικά μονοσήμαντη εκδοχή περί οικονομικών συμφερόντων της μαρξιστικής θεωρίας, και το άλλο γιατί με την άποψη του ότι οι βαθύτερες ψυχικές διεργασίες και επιδράσεις του είναι ίδιες, είτε παίκτης είσαι ενός παιχνιδιού είτε θεατής του που ταυτίζεσαι με μια ομάδα, δίνει ένα …φιλοσοφικό άλλοθι και σε μας τους πολιτικοποιημένους θαυμαστές της «Στρογγυλής Θεάς»!
Σε εμάς που όσο περνάνε τα χρόνια τόσο και μπερδευόμαστε γιατί εκείνη η ρημάδα η ταύτιση που είναι απαραίτητο στοιχείο στο να απολαύσεις έναν αγώνα –κάτι κουταμάρες: «είμαι με αυτόν που θα παίξει καλύτερα» είναι νερόβραστα πράγματα σαν τους «κεντρώους» της πολιτικής- τα τελευταία χρόνια όσο πάει και δυσκολεύει και όλο κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.
Παλιά σε τέτοιες εκδηλώσεις που δεν υπήρχαν οι αστρονομικές αμοιβές και οι παίχτες έπαιζαν λίγο ως πολύ για τη φανέλα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα: διάλεγες βρε παιδί μου μια ομάδα που να συμβαδίζει και με τα politically correct κριτήρια σου, παθιαζόσουν και απολάμβανες τον αγώνα.
Τα σκανδιναβικά κράτη και η Ολλανδία επί δικτατορίας που είχαν διακόψει τις διπλωματικές τους σχέσεις με το καθεστώς των συνταγματαρχών και υποστήριζαν τους αντιστασιακούς, έρχονταν πρώτα στις προτιμήσεις μας!
Και το 1978 πανηγυρίσαμε έξαλλα εκείνο το φοβερό γκολ που πέτυχε ο δεδηλωμένος μαοϊκός Μπράϊτνερ εναντίον της ομάδας του μισητού δικτάτορα Πινοσέτ στο Γερμανία-Χιλή 1-0!
Εφέτος: χέστα και κατούρα τα! Υπάρχει ρε παιδιά κατ’ αρχάς μια οργή και μια πίκρα με την περιρρέουσα κατάσταση και τα μέτρα που όσο και να θέλεις δεν σ’ αφήνει να απολαύσεις χαλαρά τα παιχνίδια. Λες και τα είχανε υπολογίσει οι κουφάλες της τρόικας και του είπανε του Λοβέρδου να περάσει τώρα τον εργασιακό μας Μεσαίωνα! Το βλέπω και γύρω μου να συμβαίνει και με τους άλλους. Βρίσκομαι αυτόν τον καιρό στο χωριό όπου το βράδυ βγάζουν τα καφενεία τις τηλεοράσεις έξω, κάτω από τα πλατάνια -μια ιδανική ατμόσφαιρα για παρακολούθηση ποδοσφαίρου- αλλά ο κόσμος δεν συμμετέχει όπως άλλες φορές!
Όσο για την ταύτιση που λέγαμε: «με ποιους να πας και ποιους ν’ αφήσεις»! Με αυτά τα εξωφρενικά νούμερα αμοιβών εν μέσω κρίσης, πιάνεται η ψυχή σου! Ο Μέσσι ο Ρονάλντο και ο Ντρομπάς (όπως λένε στο χωριό μου τον Ντρογκμπά) αυτοί οι σύγχρονοι μεγιστάνες που σέρνουν πίσω τους αμέτρητους φουσκωτούς, ειδικούς συμβούλους και όλο το παγκόσμιο διαφημιστικό κατεστημένο, είναι κομμάτι δύσκολο να τους δεις με μόνο κριτήριο την τεχνική τους κατάρτιση.

Παίζει π.χ. η Βραζιλία με τη Β. Κορέα και όταν σκέφτεσαι το ιλιγγιώδες νούμερο των 60 εκατομμυρίων ευρώ που πήρε πέρσι ο Κακά από τη Ρεάλ μεσούσης της οικονομικής κρίσης και ότι όλη η αντίπαλη ομάδα στο λεγόμενο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο αποτιμάται όσο …τα κορδόνια των παπουτσιών του, πως να υποστηρίξεις έτσι άδολα και αγνά τη Βραζιλία; Αλλά και από την άλλη μεριά όσο και να θέλεις να πας με τους φτωχούς πως να ταυτιστείς με την ομάδα που εκπροσωπεί αυτό το προσωποπαγές και αδίστακτο στρατοκρατικό καθεστώς της Πιονγκ Γιανγκ;
Μη σας παραμυθιάζω όμως και νομίσετε ότι δεν βλέπω το Μουντιάλ! Αυτές είναι αμαρτίες παλιές που δεν κόβονται, …πετριές στο κεφάλι και κολλήματα που δεν μας αφήνουν ποτέ και όταν κυλήσει η μπάλα πάνω στο χόρτο με το εναρκτήριο λάκτισμα κάτι θα βρω, μια μικρή λεπτομέρεια και με κάποιον θα πάω, θα πάρω και εγώ στο παιχνίδι τη θέση μου όπως την περιγράφει ο φιλόσοφος!

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΩΝ ΩΠΟΡΟΚΗΠΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ!!!

Αφορμή για την σημερινή ανάρτηση μου έδωσε ένα περιστατικό που συνέβη στο μανάβικο του σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου. Μια υπέργηρη κυρία άνω των 80 ετών πλησιάζει τα κεράσια των οποίων η τιμή βγάζει μάτι, ρωτάει την κοπέλα και γίνεται ο ακόλουθος διάλογος:

--Πόσο έχουν κορίτσι μου τα κεράσια;

--5.30 γιαγιά!

--Είναι πολύ ακριβά παιδάκι μου!

--Ναί γιαγιά είναι ακριβά!

--Πρέπει όμως να πάρω γιατί μου είπανε τα παιδιά (ίσως κάποια εγγόνια) ότι θέλουν οπωσδήποτε κεράσια!

--...........

Παίρνει τη σακούλα πλησιάζει το τελάρο και αρχίζει να διαλέγει. Τρέχει δίπλα της η κοπέλα:

--Τα κεράσια δεν διαλέγονται γιαγιά, τα βάζουμε εμείς!

--Τα θέλουνε τραγανά τα παιδιά τα μαλακά δεν τα τρώνε!

Πιστεύω ότι τα λόγια της γηραιάς κυρίας μαζί με παραπλήσιες παρόμοιες γελοίες αιτιολογίες αποτελούν ένα καθαρά ελληνικό φαινόμενο και δείχνουν ανάγλυφα την έλλειψη στοιχειώδους καταναλωτικής συνείδησης που χαρακτηρίζει την κοινωνία μας. Ο Έλληνας θα πάρει αυτό που θέλει και δεν διανοείται ποτέ να προβάλλει μια στοιχειώδη αντίσταση στη ληστρική κερδοσκοπία και μάλιστα σε έναν κλάδο τροφίμων που η αισχροκέρδεια είναι κανώνας. Όλοι γνωρίζουμε ότι στα συγκεκριμένα είδη οι τιμές πώλησης δεν έχουν να κάνουν με ποσοστά κέρδους αλλά με φορές την τιμή αγοράς. Τα πορτοκάλια π.χ. που φεύγουν 10 λεπτά από το περιβόλι πωλούνται 70 λεπτά, 7 φορές δηλαδή η τιμή αγοράς τους. Το ίδιο συμβαίνει με τις πατάτες τις ντομάτες τα μήλα και όλα αυτά τα είδη αλλά το αυτί του έλληνα δεν ιδρώνει: θα πάρει τις ντομάτες 2,50 ευρώ το κιλό και δεν του περνάει από το μυαλό να μην αγοράσει καθόλου και αντί για ντομάτες να στραφεί στο μαρούλι, αγοράζοντας τρία στο ευρώ.

Να κάνει δηλαδή αυτό που κάνουν οι καταναλωτές στη δυτική Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική που έχουν καταναλωτική συνείδηση και βάζουν πλαφόν στις αγορές τους, λένε δηλαδή: δεν θα αγοράσω ντομάτες πάνω από 1 ευρώ το κιλό, μήλα πάνω από 80 λεπτά, πατάτες πάνω από 60 λεπτά, βερύκοκα" πάνω από 1 ευρώ κ.ο.κ και είναι αυτοί και μόνο οι αποκλειστικοί ρυθμιστές των πραγμάτων.

Εδώ οι εμπόροι και οι μεσάζοντες κάνουνε πάρτυ και εμείς δεν κουνάμε ούτε το δαχτυλάκι μας, τα περιμένουμε όλα από το κράτος: λέει στη Λαϊκή π.χ. η κυρία στην κάμερα που την πλησιάζει: "ακρίβεια μεγάλη ακρίβεια που είναι το κράτος;" και αμέσως γυρνάει στον διπλανό πάγκο και αγοράζει ντομάτες με 2.50 ευρώ το κιλό! Μπορεί κιόλας να θέλει να επιδειχτεί στη γειτόνισα που τη βλέπει: "έχω λεφτά εγώ!" όπως έλεγε με μπόλικη έπαρση ο Αυλωνίτης σε κάποια ταινία!

Παραδομένοι στη μοίρα μας και την κακομοιριά μας θυμίζουμε τους στίχους του Βάρναλη, όχι από την "Μπαλάντα του κυρ Μέντιου" που και αυτό μας πάει κουτί, αλλά από το άλλο, από τους "Μοιραίους":

...................................

Σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα

όπου μας εύρει μας πατεί.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα!