MUNDIAL ….και η φετινή αλλιώτικη του γεύση!!!

Ο μεγάλος Ολλανδός ιστορικός και φιλόσοφος Γιόχαν Χουιζίνγκα (1872-1945)στο σημαντικό του έργο: «Ο Άνθρωπος και το Παιχνίδι» μιλάει για την μεγάλη και καθοριστική σημασία του παιχνιδιού στη ζωή μας με έναν εντελώς ιδιαίτερο τρόπο από τον οποίο συγκράτησα δύο, κατ’ εμέ, πολύ αξιοπρόσεκτα σημεία.

Το ένα γιατί εντάσσει στο παιχνίδι ως την αιματηρή εκδοχή του και τους πολέμους, ξεφεύγοντας έτσι από την αποκλειστικά μονοσήμαντη εκδοχή περί οικονομικών συμφερόντων της μαρξιστικής θεωρίας, και το άλλο γιατί με την άποψη του ότι οι βαθύτερες ψυχικές διεργασίες και επιδράσεις του είναι ίδιες, είτε παίκτης είσαι ενός παιχνιδιού είτε θεατής του που ταυτίζεσαι με μια ομάδα, δίνει ένα …φιλοσοφικό άλλοθι και σε μας τους πολιτικοποιημένους θαυμαστές της «Στρογγυλής Θεάς»!
Σε εμάς που όσο περνάνε τα χρόνια τόσο και μπερδευόμαστε γιατί εκείνη η ρημάδα η ταύτιση που είναι απαραίτητο στοιχείο στο να απολαύσεις έναν αγώνα –κάτι κουταμάρες: «είμαι με αυτόν που θα παίξει καλύτερα» είναι νερόβραστα πράγματα σαν τους «κεντρώους» της πολιτικής- τα τελευταία χρόνια όσο πάει και δυσκολεύει και όλο κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε.
Παλιά σε τέτοιες εκδηλώσεις που δεν υπήρχαν οι αστρονομικές αμοιβές και οι παίχτες έπαιζαν λίγο ως πολύ για τη φανέλα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα: διάλεγες βρε παιδί μου μια ομάδα που να συμβαδίζει και με τα politically correct κριτήρια σου, παθιαζόσουν και απολάμβανες τον αγώνα.
Τα σκανδιναβικά κράτη και η Ολλανδία επί δικτατορίας που είχαν διακόψει τις διπλωματικές τους σχέσεις με το καθεστώς των συνταγματαρχών και υποστήριζαν τους αντιστασιακούς, έρχονταν πρώτα στις προτιμήσεις μας!
Και το 1978 πανηγυρίσαμε έξαλλα εκείνο το φοβερό γκολ που πέτυχε ο δεδηλωμένος μαοϊκός Μπράϊτνερ εναντίον της ομάδας του μισητού δικτάτορα Πινοσέτ στο Γερμανία-Χιλή 1-0!
Εφέτος: χέστα και κατούρα τα! Υπάρχει ρε παιδιά κατ’ αρχάς μια οργή και μια πίκρα με την περιρρέουσα κατάσταση και τα μέτρα που όσο και να θέλεις δεν σ’ αφήνει να απολαύσεις χαλαρά τα παιχνίδια. Λες και τα είχανε υπολογίσει οι κουφάλες της τρόικας και του είπανε του Λοβέρδου να περάσει τώρα τον εργασιακό μας Μεσαίωνα! Το βλέπω και γύρω μου να συμβαίνει και με τους άλλους. Βρίσκομαι αυτόν τον καιρό στο χωριό όπου το βράδυ βγάζουν τα καφενεία τις τηλεοράσεις έξω, κάτω από τα πλατάνια -μια ιδανική ατμόσφαιρα για παρακολούθηση ποδοσφαίρου- αλλά ο κόσμος δεν συμμετέχει όπως άλλες φορές!
Όσο για την ταύτιση που λέγαμε: «με ποιους να πας και ποιους ν’ αφήσεις»! Με αυτά τα εξωφρενικά νούμερα αμοιβών εν μέσω κρίσης, πιάνεται η ψυχή σου! Ο Μέσσι ο Ρονάλντο και ο Ντρομπάς (όπως λένε στο χωριό μου τον Ντρογκμπά) αυτοί οι σύγχρονοι μεγιστάνες που σέρνουν πίσω τους αμέτρητους φουσκωτούς, ειδικούς συμβούλους και όλο το παγκόσμιο διαφημιστικό κατεστημένο, είναι κομμάτι δύσκολο να τους δεις με μόνο κριτήριο την τεχνική τους κατάρτιση.

Παίζει π.χ. η Βραζιλία με τη Β. Κορέα και όταν σκέφτεσαι το ιλιγγιώδες νούμερο των 60 εκατομμυρίων ευρώ που πήρε πέρσι ο Κακά από τη Ρεάλ μεσούσης της οικονομικής κρίσης και ότι όλη η αντίπαλη ομάδα στο λεγόμενο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο αποτιμάται όσο …τα κορδόνια των παπουτσιών του, πως να υποστηρίξεις έτσι άδολα και αγνά τη Βραζιλία; Αλλά και από την άλλη μεριά όσο και να θέλεις να πας με τους φτωχούς πως να ταυτιστείς με την ομάδα που εκπροσωπεί αυτό το προσωποπαγές και αδίστακτο στρατοκρατικό καθεστώς της Πιονγκ Γιανγκ;
Μη σας παραμυθιάζω όμως και νομίσετε ότι δεν βλέπω το Μουντιάλ! Αυτές είναι αμαρτίες παλιές που δεν κόβονται, …πετριές στο κεφάλι και κολλήματα που δεν μας αφήνουν ποτέ και όταν κυλήσει η μπάλα πάνω στο χόρτο με το εναρκτήριο λάκτισμα κάτι θα βρω, μια μικρή λεπτομέρεια και με κάποιον θα πάω, θα πάρω και εγώ στο παιχνίδι τη θέση μου όπως την περιγράφει ο φιλόσοφος!