Aν είσαι μάνα και πονάς/ πες μας ποιος είναι ο Μουτσινάς; !!!

Ή καλύτερα –μιας και το ερώτημα έχει ρητορικό χαρακτήρα και το συγκεκριμένο όνομα μπήκε για τις ανάγκες της ρίμας- ποιες και ποιοι είναι όλοι αυτοί οι όμοιοι του που έρχονται από το πουθενά και μέσα από τις οθόνες των ιδιωτικών καναλιών βομβαρδίζουν σε ολοήμερη βάση το πανελλήνιο με τον «πολιτισμό» της σάχλας και της αναίδειας; Με την προβολή ιδιωτικών στιγμών από τη ζωή διαφόρων ασημαντοτήτων της δήθεν κουλτούρας μας και του εγχώριου life style για galla και για celebrities σε μια χώρα χρεοκοπημένη με τον κόσμο της σε απόγνωση. Με τα flash στην εφήμερη λάμψη του τίποτα που το σκεπάζει αμέσως η σκόνη του χρόνου.
Και εμείς οι μεγαλύτεροι που αγανακτισμένοι από την εκάστοτε κυβερνητική προπαγάνδα, αγωνιζόμασταν κάποτε για μια ελεύθερη τηλεόραση. Που να φανταζόμασταν τότε τι μας περίμενε;
Που να φανταζόμασταν ότι οι εκπομπές της ασπρόμαυρης όπως το «Παρασκήνιο» ή το «Αλάτι και Πιπέρι» του Φρέντυ Γερμανού έγραφαν ιστορία και θα αποτελούν εσαεί πολιτιστικά ντοκουμέντα; Η εκπομπή μάλιστα του μακαρίτη του Φρέντυ που ήτανε ζωντανή και είχε τα στοιχεία του talk show βρισκόταν, ποιοτικά, έτη φωτός μπροστά από αυτές των θεωρητικά επιγόνων του, μεταξύ των οποίων και ο βιολογικός του καρπός. Γιατί και ο ίδιος είχε πολιτισμό και οι καλεσμένοι του ήτανε πάντοτε άνθρωποι εκλεκτοί που υπηρετούσαν τα γράμματα και τις τέχνες. Είχανε κάτι να πουν και κάτι να πάρουν οι θεατές.
Τώρα τι βλέπουμε; Ώρες ατέλειωτες με τα μηδενικά –μόνο σε καμιά μεταμεσονύκτια της κρατικής να ξεμυτίσει κάποια ή κάποιος σοβαρός άνθρωπος- και τα κουτσομπολιά τους και οι δύστυχοι τηλεθεατές ξεκουτιασμένοι και αδρανείς να παραδίδονται μετά έτοιμοι στα βραδινά δελτία και εκεί οι «ειδήμονες» να τους αρπάζουν απ’ τα μούτρα: σκάνδαλα σκάνδαλα και διαφθορά και κάτσε εσύ στον καναπέ σου και ο κόσμος κάθεται καρτερικά και βλέπει, παρ’ ότι τα σπασμένα τα πληρώνει αυτός. Μόνο οι απλήρωτοι του Δημοσίου βγαίνουνε στο δρόμο. Και κλείνουνε οι επιχειρήσεις και κλείνουνε τα μαγαζιά και ψαλιδίζονται οι αμοιβές και αφαιρούνται δικαιώματα, υπονομεύεται το μέλλον των παιδιών μας.
Και επειδή η τηλεόραση έχει τεράστια επίδραση στην κοινωνία, φοβάμαι μήπως και στη χώρα μας συμβούνε τα χειρότερα. Συμβεί, δηλαδή, αυτό που έγινε στην Ιταλία, η οποία προηγήθηκε κατά πολύ σε τέτοιου είδους εκπομπές, με αποτέλεσμα ο ιταλικός λαός –ο πιο πολιτικοποιημένος της Ευρώπης πριν 30 χρόνια- να μοιάζει σήμερα σαν να του κάνανε λοβοτομή και να επιλέγει ως πρωθυπουργό αυτό το γελοίο κατασκεύασμα που ακούει στο όνομα: Μπερλουσκόνι!