Και λέω ΕΜΕΙΣ γιατί αυτό που νόμιζα ότι συνέβη στην αρχή μόνο με μένα, όταν τον πρωτοάκουσα παραμονή Πρωτομαγιάς του 1971 στη γιορτή της Ν. Φιλαδέλφειας, διαπίστωσα ότι συνέβαινε αργότερα και με άλλους. Είχε βγει τότε στη σκηνή ένας κονφερανσιέ και είχε αναγγείλει: "και τώρα ο νέος λαϊκός τραγουδιστής Δημήτρης Μητροπάνος". Ένα λεπτό παιδί που είχε τότε μαλλιά ανέβηκε και τραγούδησε τα δυο τραγούδια του πρώτου του 45άρι δίσκου: "θα πάρω το αμάξι μου στην τσέπη χαρτζιλίκι" και το "η κυρά Φροσύνη κι' ο Αλή Πασάς" κινούμενος κάπως νευρικά μπροστά στο μικρόφωνο και μαζεύοντας λίγο περίεργα το αριστερό του χεράκι αλλά με μια φωνή ιδιαίτερη που έκανε μέσα μου ένα κλικ. Ένα κλικ που έμελε σιγά-σιγά με το χρόνο να πάρει ...παθογόνες διαστάσεις! Γιατί ο Μητροπάνος είχε το χάρισμα της διορατικότητας και της διαρκούς εξέλιξης γιατί δεν δίστασε να ρισκάρει στα νέα ρεύματα της ελληνικής μουσικής. Κάτι που δεν μπόρεσαν να κάνουν άλλοι συνάδελφοι του όπως π.χ. ο Καζαντζίδης που έστησε τον Σαββόπουλο και δεν πήγε να ηχογραφήσουν το "Σαν βγω απ' αυτή τη φυλακή". Γιατί αν ο Μητροπάνος έμενε στα "κουταλάκια" του Μουσαφίρη -αν και αυτή η συνεργασία μας άφησε το εκπληκτικό: "εμένα δε μ'αγάπησε κανείς"-και τα εφήμερα σουξεδάκια, όπως κάνει ο Πασχάλης Τερζής με τα φληναφήματα των "Φοίβων", θα έμενε μια μετριότητα ενώ με τα ανοίγματα που έκανε σε συνθέτες όπως ο Μάριος Τόκας, ο Λάκης Παπαδόπουλος και ο Θάνος Μικρούτσικος, όχι μόνο ανανεώθηκε με ποιότητα μουσικής και στίχου αλλά σιγά-σιγά ωρίμαζε και αυτή η δωρική λιτότητα της φωνής του και με το πέρασμα του χρόνου γινόταν όλο και πιο καλή, πράγμα πολύ δύσκολο για την τέχνη του τραγουδιστή. Εγώ μάλιστα -προσωπικά γούστα είναι αυτά και μη δίνετε σημασία- θεωρώ ότι ένας ροκάς ο Λάκης Παπαδόπουλος ήταν ο συνθέτης που σε ένα τραγούδι του "εγκλώβισε" όλο το μεγαλείο αυτής της φωνής και μιλάω συγκεκριμένα για το τραγούδι του "Για να σ' εκδικηθώ" το οποίο και παραθέτω στο τέλος. Ναι! όλοι ΕΜΕΙΣ με το θάνατο του πονάμε σαν να εχάσαμε έναν δικό μας άνθρωπο. Και ας μας μένει η φωνή του!
7 σχόλια:
ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΦΩΝΗ και ΠΟΛΥ MEΓAΛH ΑΠΩΛΕΙΑ!!!
Θα ζει ΠΑΝΤΑ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Συμφωνώ με όσα αναφέρεις αλλά θέλω να επισημάνω ένα στοιχείο που -παραδόξως-σου διέφυγε.Απ'όσο μπορώ να θυμηθώ, ήταν ο μόνος "φίρμα" τραγουδιστής, που καταλάβαινες από αυτά που έλεγε, αλλά και από την όλη στάση του στην ζωή, ότι δεν την είχε ψωνίσει.Αυτό για μένα είναι το μεγαλείο τού Αληθινού, τού πραγματικά Μεγάλου Καλλιτέχνη.
Συγνώμη που επανέρχομαι, αλλά διαφωνώ ότι το συγκεκριμένο τραγούδι είναι το καλύτερό του.
Καλημέρα σας,
Πολύ καλό το αφιέρωμα, μου έδοσε κάποιες πληροφορίες ακόμη για τον Δημήτρη.
Δεν ξέρω όμως γιατί έχω ...κολλήσει στο "Άλλος για Χίο τράβηξε" του Μούτση. Και επιμένω να λέω πως γι' αυτό το τραγούδι θα τον θυμάμαι, μιας και με αυτό τον γνώρισα.
Σας ευχαριστώ για την ανάρτηση.
Θαν.
@ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Χρόνι Πολλά Γλαρένια μου!
@Eugenios Sogas
Έχεις δίκηο Ευγένιε αλλά στο θέμα του καλύτερου τραγουδιού, το γράφω και στο κείμενο, σίγουρα υπεισέρχεται το προσωπικό γούστο.
@e-Apenanti
Γεια σου φίλε μου! Αν και πρέπει να είσαι πολύ νέος εν σχέσει με την εποχή που βγήκε ο δίσκος (1972) σε συγχαίρω για την επιλογή σου καθότι το συγκεκριμένο τραγούδι υπήρξε για εμάς τους παλαιότερους ένα εμβληματικό τραγούδι για τον Μητροπάνο και ολόκληρος ο δίσκος των Μούτση-Ελευθερίου, μια σταγόνα νερού μέσα στην έρημο -δίναμε μάλιστα και αλληγορικές σημασίες στους στίχους-γιατί ήτανε η εποχή της έντονης λογοκρισίας και της μουσικής ξαραίλας με την κυριαρχία των διαφόρων βοσκόπουλων.
Όσο για το τραγούδι που επιλέγω γίνεται μόνο με μουσικά κριτίρια -οι στίχοι του είναι της πλάκας- καθώς η μουσική σύνθεση στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι τέτοια που επιτρέπει στον τραγουδιστή να αυτοσχεδιάσει κάτι που ο Μητροπάνος το άρπαξε και όρμησε μέσα όπως ορμάει ένα άγριο άτι χωρίς σέλες πέταλα και χαλινά μέσα σε ένα καταπράσινο λειβάδι.
Σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια, μάλλον ...ομοιπαθής μου φαίνεσαι!
Δημοσίευση σχολίου