Στο κανάλι μικρής τηλεθέασης ΕΤ1 και στην ακόμη μικρότερης τηλεθέασης μεταμεσονύκτια ζώνη έτυχε προχθές να δω ένα γαλλικό ντοκυμανταίρ πάνω στις συνθήκες ζωής της σημερινής Κίνας, που εκτός από τον κόσμο της χλιδής και της πρόκλησης των δισεκατομμυριούχων έδειξε και τη θλιβερή όψη της φτώχειας των εργατών. Έδειξε μια γιγαντιαία βιομηχανία ενδυμάτων που οι εργάτριες έμεναν δίπλα σε κάτι μακρόστενους κοιτώνες με ζωτικό χώρο για την κάθε μία: το κρεβατάκι της με μια κουρτίνα και ένα μικρό κομοδινάκι με το σαπουνάκι της κάποια κρεμούλα, ίσως, για τα χεράκια της και μια φωτογραφία της οικογένειας της. Η κοπελίτσα που μίλησε είπε ότι εργάζονται 14 ώρες την ημέρα (9 το πρωί με 11 το βράδυ) έναντι αμοιβής 150 ευρώ το μήνα και δύο ρεπό, τα οποία θα αναλώνουν βέβαια στο να πλένουν τα ρουχαλάκια τους. Πρόσθεσε επιπλέον ότι αισθάνεται τυχερή αφού υπάρχουν δουλιές με πολύ χειρότερες συνθήκες. Από την άλλη μεριά: παρακολουθούμε την πανίσχυρη εξουσία της χώρας που με αφορμή ένα επεισόδιο άλα Ίμια με τους Ιάπωνες σε κάποιες βραχονησίδες της ανατολικής θάλασσας, να δοκιμάζει τη γνωστή συνταγή του εθνικισμού και να βγάζει στο δρόμο τα αγριεμένα στίφη αυτών των ανθρώπων, την ίδια στιγμή που οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν για πρώτη φορά την κάμψη της αλματώδους ανάπτυξης του οικονομικού γίγαντα. Ε, εδώ νομίζω ότι βρίσκονται και οι βαθύτερες ρίζες του δικού μας μαρασμού και από εδώ θα επιχειρήσω τσάτρα-πάτρα τη διατύπωση κάποιων προτάσεων στην επόμενη μου ανάρτηση.
4 σχόλια:
Έτσι απλά είναι τα πράγματα - καθόλου κινέζικα!
Σου το 'κλεψα - ελπίζω να μην εχεις αντίρρηση...
http://ep-anastasi.blogspot.gr/2012/10/blog-post_2922.html
Εν αναμονή τής τσάτρα-π'ατρα0κυπαρισσία-καλαμάτα (λίγο χιούμορ)διατύποσης προτάσεων, έχω να παρατηρήσω,
α)όλα αυτά τα υποκοριστικά-χαϊδευτικά ώτων (χεράκια, κρεμούλα, σαπουνάκι κλπ.)αποδυναμώνουν το κατά τ' άλλα ευαίσθητο κείμενό σου και την προς την "σωστή" κατεύθυνση διαφενόμενη κριτική που θα ασκηθεί.
Τέτοιου είδους διατυπώσεις θα ταίριαζαν αν ήμασταν, όχι ΣΥΡΙΖΙΩΤΕΣ,αλλά φιλάνθρωποι Τής Χ.Ε.Κ. (χριστιανική ένωση κυριών) με κότσο "η άνευ.
Αυτή η "Κινεζούλα" είναι εργάτρια, με συνείδηση ¨η μη τής ταξικής της υπόστασης -μάλλον προς το μη κλείνω- όπως και οι υπόλοιποι συνάδελφοί της και ως τέτοιους πρέπει να τους βλέπουμε-"κρίνουμε" και
β) είναι πολύ πιθανό, αυτή η Κινεζούλα μαζί με τους άλλους Κινεζάκους -εργάτες/τριες, να έχουν πάρει "δίωρη" από τον πατριώτη-αφεντικό τους (κατά πάσαν πιθανότητα πρώην νομεκλατούρα και νυν (ελπίζω όχι και αεί) μεγαλοκαπιταληστή,να βγουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στον Ιαπωνικό ιμπεριαλισμό.Αν κρίνω από το μένος που τους διακατείχε, όταν παρ' ολιγον να λιντσάρουν κάποιους Ιάπωνες που κάνοντας χρήση τού ιμπεριαλιστικού θεσμού τού τουρισμού, βρέθηκαν ατυχώς να σουλατσάρουν στην ιερή γη τής Κίνας, το ζούσαν πραγματικά και όχι όπως οι Κορεάτες που "θρηνούσαν" τον αποθανόντα πατερούλη τους.
Εν αναμονή λοιπόν τού Μέρος Δεύτερον... με συντροφικούς χαιρετισμούς.
@Γιώργος
Ίσα-ίσα που με τιμάει μια τέτοια ...κλοπή και από σένα μάλιστα που και υψηλό κριτήριο έχεις και κρατάς τους τύπους της δημοσίευσης.
Την καλημέρα μου!
@Ανώνυμος
Μεγάλε ....έγραψες!!!
Κατ' αρχή χαίρομαι που το κείμενο μου αποτέλεσε την αφορμή να γράψεις αυτό το εκπάγλου συγγραφικής αρτιότητας σχόλιο σου, ένα σχόλιο που περνάει στο πάνθεον της διαδικτυακής κειμενογραφίας και θα μείνει ως φάρος φωτεινός για τις μέλλουσες γενιές χωρίς να χαθεί κάπου εκεί στις γουρνοπούλες ανάμεσα Κυπαρισσία - Καλαμάτα και όσον αφορά αυτή τη σωρεία υποκοριστικών που εύστοχα διαπιστώνεις στο κείμενο μου δεν είναι τίποτα άλλο από τις εμφανείς επιρροές του βιβλίου που τελευταία εδιάβασα και για πολλές μέρες φιγουράριζε στο γκάτζετ: βιβλία που διαβάζω, με τον τίτλο "Νίκος Ξανθόπουλος: Όσα θυμάμαι και όσα αγάπησα" και σε ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση σου που θα την λάβω υπ'όψιν στο μέρος Βου προς αποφυγήν χαριεντισμών και συναφών φληναφημάτων αφού θα πρόκειται για κείμενο υψηλής σοβαρότητας!!!
Με συντροφικούς χαιρετισμούς
Δημοσίευση σχολίου